IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η χώρα που ευημερούν οι αριθμοί και όχι οι  ...άνθρωποι! Η στατιστική είναι ένα πράγμα, η κατάσταση των ανθρώπων κάτι άλλο. Παρά όσα δείχνουν οι αριθμοί της ανάπτυξης, πολλοί Ιρλανδοί αισθάνονται στο περιθώριο - και απάντησαν με μία τυπική ψήφο διαμαρτυρίας. Οι εκλογείς στην Ιρλανδία επαναχάραξαν με την ψήφο τους τον πολιτικό χάρτη. Το κόμμα που έβγαλε τη χώρα από την κρίση χάνει μεγάλο μέρος από τις έδρες του. Ήρθε μήπως η ώρα να σφίξουν οι παραδοσιακοί εχθροί τα χέρια; Σπάνια έχουν προκαλέσει οι εκλογές στην Ιρλανδία τέτοια αμηχανία. Η πλειοψηφία της κυβέρνησης έχει κάνει φτερά, ο πρωθυπουργός Έντα Κένι έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα, αλλά μια νέα πλειοψηφία ή ένας νέος άνδρας στην κορυφή δε διαφαίνονται στον ορίζοντα. Τα πάντα φαίνονται δυνατά αυτή την Κυριακή, τίποτα δεν αποκλείεται: προσφυγή σε νέες εκλογές, κυβέρνηση μειοψηφίας ή ακόμη και η τολμηρή κίνηση δημιουργίας ενός μεγάλου συνασπισμού - αλλά σε αυτή την περίπτωση πρέπει πρώτα οι παλιές έχθρες να παραμεριστο

"Κελτικός Τίγρης" μόνο  για τους   BANKSTERS: (...) Οι υποθέσεις εξώσεων στα δικαστήρια σχηματίζουν "βουνά". Σύμφωνα με αναφορές ιρλανδικών μέσων ενημέρωσης, σε ορισμένες πόλεις εκκενώνονται έως και 50 κατοικίες την ημέρα. Μια πραγματικότητα που αγνοείται συχνά όταν γίνεται λόγος για την οικονομική ανάκαμψη στη χώρα.  (...) Η Ιρλανδία θεωρείται πρότυπο μεταξύ των κρατών που υπήχθησαν σε προγράμματα στήριξης. Ωστόσο, πολλοί Ιρλανδοί δεν έχουν αισθανθεί τη διαφημιζόμενη ανάκαμψη και χάνουν στα σπίτια τους.    Έναν χρόνο μετά ο Άντριου Μπράντσο θυμάται ακόμη την τραυματική εμπειρία της έξωσης από το σπίτι του. Αδυνατώντας να εξοφλήσει την υποθήκη του μετά από ένα ατύχημα που τον κατέστησε ανίκανο για εργασία, άφησε αρχικά την κατοικία του στο Δουβλίνο για να μετακομίσει στο σπίτι του στη μικρή πόλη Μάλινγκαρ, μία ώρα οδικώς δυτικά του Δουβλίνου. Ωστόσο, η τράπεζά του δεν του επέτρεψε να μείνει στο σπίτι του. Όπως εκμυστηρεύτηκε ο 40χρονος Ιρλανδός, &q

Όχι, μη φοβάστε. Δεν έβαλε στο στόχαστρό της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα την συμμαχική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Οι πρασινογαλάζιοι του τίτλου είναι οι πολίτες της Ιρλανδίας (οι πράσινοι) και της Ελλάδας (οι γαλάζιοι). Και, ναι, η ΕΚΤ έπληξε την ίδια βδομάδα τον μέσο Ιρλανδό και τον μέσο Έλληνα. Πράγματι, αυτή την βδομάδα, στην Ιρλανδία και στην Ελλάδα είχαμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα παρεμβάσεων της ΕΚΤ στο ζήτημα της κατανομής των τραπεζικών ζημιών μεταξύ πολιτών και τραπεζιτών. Με θύματα, όπως συνηθίζεται, τους πολίτες, την κοινωνία και τις τράπεζες συνολικά και μοναδικούς ωφελημένους τους γνωστούς και μη εξαιρετέους τραπεζίτες (μαζί με όλους εκείνους που αυτοί συντηρούν – π.χ. πτωχευμένα ΜΜΕ, απαξιωμένους πολιτικούς). Ιρλανδία Όταν κατέρρευσαν οι ιρλανδικές τράπεζες, η ΕΚΤ απαίτησε από την ιρλανδική κυβέρνηση (με πιέσεις που έχουν πλέον καταγραφεί ως τυραννικές και αντίθετες με το κοινοτικό δίκαιο και το καταστατικό της ΕΚΤ), να εγγυηθεί τις οφειλές τους στους ξένους π

 Ενα στα πέντε παιδιά ζει σε οικογένειες όπου κανένας από τους δύο γονείς δεν εργάζεται Οπου να ’ναι βγαίνει από το Μνημόνιο, με καρφιτσωμένα στο στήθος τα εύσημα των αγορών και των πιστωτών… Την ίδια στιγμή όμως κάποιοι από τους πολίτες της κυνηγούν… περιστέρια για να χορτάσουν την πείνα τους.   Ο λόγος για την Ιρλανδία, που από αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι «τεχνικά» η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που αναδύεται από πρόγραμμα διάσωσης. Το άγριο πρόγραμμα λιτότητας που εφάρμοσε η κυβέρνηση Εντα Κένι ως προϋπόθεση για τη λήψη δανείου 67,5 δισ. ευρώ από Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ επανέφερε τη χαμένη εμπιστοσύνη των επενδυτών προς τη χώρα των Κελτών.   Το ιρλανδικό Δημόσιο μπορεί πλέον να δανείζεται με ένα λογικό επιτόκιο από τις αγορές, καθώς οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων υποχώρησαν πρόσφατα στο 3,5% έναντι 14,5% πριν από δύο χρόνια. Και, καθώς Ελλάδα, Πορτογαλία και Κύπρος παλεύουν ακόμη να βγουν από τα δικά τους «σωσίβια», η Ιρλανδία αποτελεί αυτή τη στιγμή το μοναδικό succe

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη  για την Εφημερίδα των Συντακτών Πέντε χώρες της Νοτίου Αφρικής (Κένυα, Τανζανία, Ουγκάντα, Ρουάντα και Μπουρούντι), συμφώνησαν μεταξύ τους για τη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης, με πρότυπο την Ευρωζώνη – σκοπεύοντας  να διευκολύνουν τις εμπορικές συναλλαγές των 135 εκ. κατοίκων τους, κυρίως δε να προσελκύσουν διεθνείς επενδυτές. Η νομισματική ένωση σχεδιάζεται να λειτουργήσει μέσα στα επόμενα δέκα έτη, διαθέτοντας μία δική της κεντρική τράπεζα – αναλαμβάνοντας τη συναλλαγματική πολιτική όλων των χωρών, οι οποίες διαθέτουν σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης φαίνεται πως αδυνατούν να « καθαρίσουν » τον τραπεζικό τους τομέα – με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι φόβοι να βυθιστεί ολόκληρη η Ευρώπη σε μία κρίση διαρκείας. Εκτός αυτού, το ευρώ γίνεται όλο και πιο ισχυρό, παρά τις ενδιάμεσες διακυμάνσεις, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στις αδύναμες οικονομίες – ενώ ο διοικητής της ΕΚΤ

(...) Με άλλα λόγια, αυτό που συνέβη είναι ότι η Ευρώπη αποφάσισε πως θέλει να προσποιηθεί ότι η Ιρλανδία, ο «υποδειγματικός της κρατούμενος», κατάφερε να απελευθερωθεί (δηλαδή να επιστρέψει στις αγορές) όταν στην πραγματικότητα η επιστροφή αυτή ούτε αυτοδύναμη είναι ούτε και συνεπάγεται ανεξαρτησία δημοσιονομικής πολιτικής. Ουσιαστικά, η Ιρλανδία είναι το ίδιο «κρατούμενη» όπως και τα δύο τελευταία χρόνια: απολύτως δεσμευμένη από την ΕΚΤ, όσον αφορά τον δανεισμό του Ιρλανδικού κράτους, και από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο όσον αφορά τη συνεχιζόμενη λιτότητα. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι αντί να δανείζεται υπό πλήρη δέσμευση και επιτήρηση από το EFSF-ESM, το Ιρλανδικό κράτος θα δανείζεται από τις αγορές κάτω από την επιτήρησή της (και πλήρη δέσμευση προς την) ΕΚΤ. Για τέτοια μη απόδραση μιλάμε. Από την αρχή της Κρίσης του Ευρώ, το Βερολίνο, η Φραγκφούρτη και οι Βρυξέλλες απεγνωσμένα ψάχνουν αποδείξεις, ή έστω ενδείξεις, έστω και μίας επιτυχίας τους συνδυασμού μνημονιακών δ