IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

100 ιρλανδικά χρόνια, ομοιότητες κενές νοήματος;   Η είδηση ότι το Sinn Fein, το κόμμα που θριάμβευσε στις πρόσφατες εκλογές, πρόκειται να πάρει τα ηνία της διακυβέρνησης, έστω και σε κυβέρνηση συνεργασίας, πριν από μερικά χρόνια θα προκαλούσε πανικό σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Όχι άδικα, αφού την ταραγμένη περίοδο του εμφυλίου, ήταν η πολιτική πτέρυγα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού. Σήμερα, οι πολιτικοί εκτιμητές των αποτελεσμάτων, στην πλειοψηφία τους, δίνουν μια πιο εύπεπτη ερμηνεία στα μεγάλα ποσοστά και τις έδρες που κερδίζει το αριστερό κόμμα, αποδίδοντας τα νούμερα σε οικονομικούς παράγοντες και ανισότητες που αντιμετωπίζει η χώρα, όπως το ασφαλιστικό, το στεγαστικό και το κόστος ζωής, οι οποίοι έκαναν τους νέους να απορρίψουν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας και να στραφούν σε νέες εναλλακτικές. Είναι δε πεπεισμένοι, ειδικά οι αναλυτές από αγγλοσαξονικές χώρες, ότι πρόκειται για μια ψήφο αντίδρασης των 25άριδων ψηφοφόρων, οι οποίοι ιδεολογικά απέχουν

Τι σημαίνει η νίκη του αριστερού Σιν Φέιν στην Ιρλανδία  και πως έφτασε σ΄αυτήν. «Η εκδίκησή μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας» είχε πει ο Bobby Sands, ο θρυλικός αγωνιστής του IRA που πέθανε το 1981 σε ηλικία 27 ετών, μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας ως πολιτικός κρατούμενος και έγινε το σύμβολο του αγώνα των Ιρλανδών για ανεξαρτησία από τη Μεγάλη Βρετανία. Σχεδόν 40 χρόνια μετά, τα παιδιά των συναγωνιστών του Bobby πράγματι χαμογελούν. Είναι η πρώτη φορά στα 100 χρόνια ιστορίας της Ιρλανδικής δημοκρατίας που ένα αριστερό κόμμα καταλαμβάνει την πρώτη θέση. Το Sinn Fein που θεωρούνταν πολιτικός βραχίονας του IRA πέτυχε μεγάλη νίκη, σπάζοντας τον δικομματισμό των Fine Gael (κεντροδεξιά) και Fianna Fail (φιλελεύθεροι) που εναλλάσσονται στην εξουσία εδώ και έναν αιώνα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου της καταμέτρησης για τις βουλευτικές εκλογές, το Σιν Φέιν εξασφαλίζει το 24,5% των ψήφων και επικρατεί των Φιάνα Φέιλ (22,2%) και Φίνε Γκάελ του απε

Οι φλόγες της διαμάχης στη Βόρεια Ιρλανδία  αναζωπυρώνονται από το Brexit. Ρεπορτάζ από το Μπέλφαστ του ειδικού απεσταλμένου του Mediapart, δημοσιευμένο στις 17 Οκτωβρίου 2019  Η Ιρλανδία δεν είναι στο επίκεντρο των διαπραγματεύσεων μόνο λόγω των οικονομικών και τελωνειακών προβλημάτων που συνδέονται με το Brexit, αλλά και διότι υπάρχει κι ένας πραγματικός κίνδυνος ανάφλεξης του πολέμου ανάμεσα στους Ενωτικούς και τους Ρεπουμπλικάνους. Αντίθετα με αυτά που θα μπορούσε κανείς να πιστεύει, η βορειοϊρλανδική διαμάχη δεν τερματίστηκε ποτέ εντελώς. Και δεν εννοούμε με αυτό τα συνθήματα, τα γράφιτι και τις σημαίες που συνεχίζουν να «στολίζουν» τους δρόμους στο Μπέλφαστ, ούτε το διαχωριστικό τείχος ανάμεσα στις κοινότητες των καθολικών εθνικιστών και των προτεσταντών ενωτικών, που συνεχίζει να σέρνεται σε διάφορα μέρη στους δρόμους της πόλης, όπως μία ουλή που ακόμα δεν έχει κλείσει. Όχι. Εδώ εννοούμε πραγματική βία και τρομοκρατικές ενέργειες. Σύμφωνα με τη

 Ο δύσκολος δρόμος της Ιρλανδίας προς την ενότητα. Μπορούν οι δημογραφικές αλλαγές να ακυρώσουν  εκατό χρόνια διαχωρισμού; Οι πολιτικοί και στα δύο μέρη μιας διαιρεμένης χώρας πιστεύουν ότι η ιρλανδική ενότητα είναι μια αξιόπιστη προοπτική κατά τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το αν θεωρούν ότι η προοπτική είναι ευπρόσδεκτη ή απευκταία. Στον απόηχο της κρίσης του Brexit, η ιδέα μιας ενωμένης Ιρλανδίας επέστρεψε στην πολιτική ατζέντα. Οι πολιτικοί και στα δύο μέρη μιας διαιρεμένης χώρας πιστεύουν ότι η ιρλανδική ενότητα είναι μια αξιόπιστη προοπτική κατά τα επόμενα χρόνια, ανεξάρτητα από το αν θεωρούν ότι η προοπτική είναι ευπρόσδεκτη ή απευκταία. Το Sinn Féin, το κυριότερο εθνικιστικό κόμμα στην Βόρειο Ιρλανδία, ζήτησε να διεξαχθεί δημοψήφισμα μετά το Brexit για την ιρλανδική ενότητα, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο οικονομικής αναταραχής σε μια περιοχή που ψήφισε κατά του Brexit με μεγάλη διαφορά. Ηγετικοί ενωτικοί πολιτικοί έχουν επίσης προειδοποιήσει ότι μια

  Λόντοντερι. Συγκρούσεις διαδηλωτών με Βρετανούς στρατιώτες. Στις «μάχες των οδοστρωμάτων» συμμετείχαν άτομα ετερόκλητης προέλευσης. H αρχή της σταδιακής κατάκτησης της Ιρλανδίας από τη Μεγάλη Βρετανία τοποθετείται στο έτος 1170. Με την πάροδο των αιώνων η Ιρλανδία βίωσε πολέμους και εσωτερικές εντάσεις μεταξύ των διαφορετικών φυλών (clans), ενώ από το 1880 με την «Πράξη Ενωσης» (Act of Union) στερήθηκε την αυτονομία της και αποτέλεσε τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι διαρκείς εντάσεις, οι πόλεμοι αλλά κυρίως η πολιτική των Αγγλων έναντι των φυλών των Ιρλανδών διέρρηξαν την ενότητα και τους δεσμούς των τελευταίων. Παρ’ όλα αυτά οι βόρειες φυλές διατήρησαν την ιδιαίτερη γλώσσα τους και αλώβητα τα ήθη και τα έθιμά τους. Στη συνέχεια οι κατά διαστήματα αιματηρές εξεγέρσεις έδειχναν ότι οι Ιρλανδοί διατηρούσαν τη μνήμη της ανεξαρτησίας τους από τους Βρετανούς. Η λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδότησε την πολιτική αντιπαράθεση με τη διχοτόμηση της Ιρλανδίας. Στις έξι Κομητείες