IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Afghan women sit along a road as they wait for transportation in Kabul December 16, 2012. REUTERS/Mohammad Ismail (AFGHANISTAN - Tags: SOCIETY TRANSPORT TPX IMAGES OF THE DAY) Οι πωλήσεις παιδιών για ένα κομμάτι ψωμί και δυτικός… πολιτισμός: Εκσυγχρονίστηκε και η αδικία, αλλά παραμένουν άνθρωποι που ζουν από τα σκουπίδια των άλλων. Στα παλιά τα χρόνια φτωχές οικογένειες έδιναν τα παιδιά τους για υιοθεσία. Έγνοια τους να έχουν ένα καλύτερο μέλλον, καθώς δεν μπορούσαν αυτό να προσφέρουν οι ίδιοι οι γονείς. Δεν μπορούσαν με τα εισοδήματα τα οποία είχαν να ζήσουν την οικογένειά τους. Και το έκαναν αυτό, να δίνουν ένα από τα παιδιά για υιοθεσία, με πολύ πόνο, τον οποίον κουβαλούσαν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Ήταν οι εποχές που τα βαπόρια του μισεμού γέμιζαν με φτηνά εργατικά χέρια για να γεμίσουν τα εργοστάσια της Δύσης. Ήταν τότε που η ζωή τραβούσε μόνο την ανηφόρα. Τέτοια φαινόμενα –όχι της φτώχειας που εξακολουθεί να βασιλεύει– αλλά της υιοθεσίας παιδιών, έχει περιοριστεί. Εξηγήσει

   Η «πικρή» πραγματικότητα της Nestle. Η αποκάλυψη των Financial Times και του Reuters ,  πως κορυφαία στελέχη της Nestlé παραδέχθηκαν τόσο ότι πάνω από το 60% των προϊόντων της εταιρείας (τρόφιμα και ποτά) είναι ανθυγιεινά, όσο και πως «ορισμένες από τις κατηγορίες προϊόντων της εταιρείας δεν θα είναι ποτέ υγιή», προκάλεσε έντονες αντιδράσεις κατά του ελβετικού κολοσσού τροφίμων, σε παγκόσμια κλίμακα.   Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία», λαμβάνοντας υπόψη το «βρώμικο» παρελθόν της Nestlé, μιας εταιρείας με αξία πάνω από 280 δισεκατομμύρια δολάρια, που πριν από μερικά χρόνια, έβλεπε την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των   ΗΠΑ   (FDA), να καλεί τους καταναλωτές της χώρας, να μην φάνε το μπισκότο «Nestlé Toll House», καθώς, ελλόχευε σε σημαντικό βαθμό ο κίνδυνος να μολυνθούν με το βακτήριο E. coli O157:H7. Δεν ήταν όμως το εν λόγω μπισκότο, ο λόγος για τον οποίο μέχρι και σήμερα, τα προϊόντα της Nestlé μποϊκοτάρονται από αρκετές χώρες και οργανισμού

730 μέρες μετά, απελπισμένες και αδύναμες. Ελπίζουν ακόμα σε ένα θαύμα. Τα απαχθέντα κορίτσια του Τσιμπόκ και οι οικογένειές τους αξίζουν κάτι καλύτερο. Στη δεύτερη επέτειο της  απαγωγής και εξαφάνισης  των 276 εφήβων από μια πόλη στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας, φαίνεται πως όλοι πράξαμε ελάχιστα για να διασφαλίσουμε την επιστροφή τους. Τα κορίτσια, που κάποτε μελετούσαν σκληρά στο σχολείο τους, είναι τώρα σύμβολο της προφανούς αδυναμίας μας να προστατεύσουμε τις ζωές αυτών των νέων ανθρώπων. Το που ακριβώς βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα κορίτσια -τα οποία ηλικιακά πιστεύουμε πως βρίσκονται μεταξύ 16 και 18 ετών- δεν είναι ξεκάθαρο. Το 2015, ο νιγηριανός στρατός  είπε  πως είχε απελευθερώσει εκατοντάδες γυναίκες και κορίτσια που ήταν αιχμάλωτες της Μπόκο Χαράμ, παρόλα αυτά ανάμεσά τους δεν υπήρχαν τα κορίτσια του Τσιμπόκ. Δεν έχουν μείνει και πολλά από το Σχολείο των κοριτσιών στο Τσιμπόκ, στα βορειοανατολικά της Νιγηρίας, όπου η Μπόκο Χαράμ απήγαγε 276 κορίτσια

Άγγελοι στην κόλαση:   Η παιδική εργασία στο Μπαγκλαντές μέσα από φωτογραφίες ( "Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού"  - άρθρο 32, 20 Νοεμβρίου 1989). Για 4,7 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των 14 ετών στο Μπαγκλαντές, αυτή τη χρονιά δεν χτύπησε το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν πηγαίνουν στο σχολείο, αφού δουλεύουν. Το μέλλον γι' αυτά τα παιδιά διαγράφεται ζοφερό, καθώς δεν τους δίνεται καν η δυνατότητα να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και να διευρύνουν τις γνώσεις τους αλλά και την κοινωνική τους θέση μέσα από το σχολείο. Από νωρίς χάνουν το παιδικό τους χαμόγελο και αναγκάζονται από την τρυφερή τους ηλικία να ενταχθούν στον σκληρό κόσμο της εργασίας. Λαμβάνουν ως αμοιβή λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα, το 1/3 του κανονικού μισθού αποτελώντας το 20% του εργατικού δυναμικού της χώρας. Ο βασικότερος παράγοντας που ωθεί τα παιδιά στην εργασία και κατ' επέκταση στην εκμετάλλευσή τους από πολύ μικρή ηλικία είναι η οικονομική συ