EuroElections 2009: Για ποιά Ευρώπη ;
Συνθήματα και θύματα ..
Ως φανατίλας καπνιστής (δυστυχώς) είμαι φανατικά υπέρ των αντικαπνιστικών μέτρων που πρόκειται να ισχύσουν και στη χώρα μας. Το ίδιο φανατικά είμαι και υπέρ των αντιβομβαρδιστικών μέτρων που, όμως, ουδείς πουθενά παίρνει! -γιατί, ρε παιδιά;
Η Ευρώπη φλερτάρει με το 1930 και τη δεκαετία του.
Ο τρόπος που «βγήκε» τότε η γηραιά ήπειρος κατά την πλειονότητα των κρατών της από την κρίση ήταν πιο απελπιστικός από την κρίση την ίδια.
Ο εκφασισμός των κρατών, ο εκφοβισμός των κοινωνιών και η άγρια απληστία της άρχουσας τάξης οδήγησαν την Ευρώπη και τον κόσμο στο σφαγείο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα υποτίθεται ότι η Ευρώπη έχει αυτή τη μνήμη προίκα και πολιτική παρακαταθήκη.
Ποια Ευρώπη όμως;
Εχουμε μιαν Ευρώπη που τη διοικεί η Κομισιόν. Μια εκτελεστική εξουσία δηλαδή που στηρίζεται πάνω σε μια σοβιετικού τύπου τερατώδη γραφειοκρατία και βλέπει την Ευρώπη, όχι σαν μια ένωση κρατών, εθνών και λαών, αλλά σαν έναν πληθυσμό. Πληθυσμό που
η Κομισιόν πρέπει να οργανώνει και να διαχειρίζεται με πρόταγμα τον διαρκή πλουτισμό των Εταιρειών και των Τραπεζών, καθώς αυτές τον εντέλλονται στο άτυπο διευθυντήριο που κάνει κουμάντο στην Ενωση, πότε δημιουργώντας και πότε σπάζοντας άξονες μεταξύ των τεσσάρων κυρίαρχων Δυνάμεων, που έχουν γίνει τρεις, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Αγγλίας (η οποία διεκδικεί την εκπροσώπηση των ΗΠΑ στην εξάρτηση της Ενωσης από την Ουάσιγκτων, καλύτερα απ' όλους τους άλλους).
Μάλιστα, εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό το Διευθυντήριο των Δυνάμεων στην Ενωση δεν εξυπηρετεί καν τα συμφέροντα των αντίστοιχων εθνών και λαών, αλλά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης τού κάθε αντίστοιχου κράτους και μόνον.
Σε αυτό το καθήκον συμπλέουν και οι τρεις κυρίαρχες πολιτικές ομάδες που διευθύνουν την Ενωση, οι Συντηρητικοί (Χριστιανοδημοκράτες και λοιποί), οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι. Η σύνθεση της Κομισιόν αλλά και οι συνθέσεις των επιμέρους εθνικών κυβερνήσεων, και των κυρίαρχων και των δευτερευουσών Δυνάμεων στην Ενωση, αποτυπώνουν
αυτήν την διαρκή συμμαχία ή την διαρκή εναλλαγή στη διακυβέρνηση των συντηρητικών, των σοσιαλιστών και των φιλελεύθερων με τσόντα, όχι ενίοτε, αλλά συχνά, σχεδόν πάντοτε τους πράσινους.
Ετσι βλέπουμε τους Σοσιαλιστές να υποστηρίζουν Μπαρόζο, τους πράσινους να υποστηρίζουν βομβαρδισμούς και τους σοσιαλδημοκράτες να συγκυβερνούν με τους χριστιανοδημοκράτες σε μικρούς ή μεγάλους συνασπισμούς.
*****
Το ίδιο ακριβώς παρατηρείται και στο ούτως ή άλλως υποβαθμισμένο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με εξαίρεση τις ομάδες των κομμάτων της Αριστεράς κι ορισμένων ανεξάρτητων οι υπόλοιπες κοινοβουλευτικές ομάδες, της δεξιάς, των ακροδεξιών, των σοσιαλιστών και των πράσινων ψηφίζουν σχεδόν εν σώματι, σχεδόν πάντα τα ίδια.
Δεμένες πίσω από το άρμα του νεοφιλελευθερισμού όλες οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, των συντηρητικών, των σοσιαλιστών, των φιλελεύθερων και των πράσινων βαδίζουν σε έναν μονόδρομο που βλέπει την Ευρώπη σαν μια ένωση περιφερειών (κι όχι κρατών) όπου, κατά το τιμοκρατικό σύστημα, το ειδικό βάρος κάθε περιοχής αποτιμάται με οικονομικά κυρίως κι όχι κοινωνικά κριτήρια. Αλλο πράγμα ο «αναπτυγμένος» βορράς στην Ιταλία κι άλλο ο «καθυστερημένος» νότος, άλλο η Βρετάνη κι άλλο το Μόναχο.
Λόγω αυτής της τιμοκρατικής αντίληψης για τις περιφέρειες (κι όχι για τους λαούς ή τα έθνη) η πολιτική συμπεριφορά της Ενωσης γίνεται φεουδαρχική. Σημασία πλέον έχει τι λένε οι πρίγκηπες του χρήματος και ποια γεωστρατηγική εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ετσι σε ένα κλίμα κοσμοπολίτικο (και ουδόλως διεθνικό, πόσο μάλλον διεθνιστικό) η παγκοσμιοποίηση αποτυπώνεται στην Ευρώπη με τον πιο ανορθολογικό τρόπο (εξ ου και οι διαρκείς μεταμοντερνιές παντού) παραγνωρίζοντας την ιστορία, τις παραδόσεις και την ιδιοπροσωπία λαών, εθνών και προσώπων.
Ετσι αυτή η τάση ομοιογενοποίησης (επειδή είναι ταξικώς ιδιοτελής) αντί να ενώνει τους λαούς, τους ισοπεδώνει. Και τους αποξενώνει. Και στα τρία δημοψηφίσματα που έχουν γίνει κατά καιρούς για τις Ευρωσυνθήκες οι λαοί έχουν καταψηφίσει τη δομή της Ενωσης (Ιρλανδία, Ολλανδία, Δανία), χωρίς να την έχει υπερψηφίσει ουδείς, πουθενά - η Γαλλία απέφυγε να μπει στη δοκιμασία την τελευταία στιγμή.
Οι ίδιες δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού που έβαλαν την Ευρώπη στην κρίση, οι συντηρητικοί, οι σοσιαλιστές, οι φιλελεύθεροι και οι πράσινοι, είναι αυτές που θα την βγάλουν,
ή είναι αυτές που θα κάνουν την Ευρώπη
μια νέα Δημοκρατία της Βαϊμάρης στους καιρούς μας;
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
Δεμένες πίσω από το άρμα του νεοφιλελευθερισμού όλες οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, των συντηρητικών, των σοσιαλιστών, των φιλελεύθερων και των πράσινων βαδίζουν σε έναν μονόδρομο που βλέπει την Ευρώπη σαν μια ένωση περιφερειών (κι όχι κρατών) όπου, κατά το τιμοκρατικό σύστημα, το ειδικό βάρος κάθε περιοχής αποτιμάται με οικονομικά κυρίως κι όχι κοινωνικά κριτήρια. Αλλο πράγμα ο «αναπτυγμένος» βορράς στην Ιταλία κι άλλο ο «καθυστερημένος» νότος, άλλο η Βρετάνη κι άλλο το Μόναχο.
Λόγω αυτής της τιμοκρατικής αντίληψης για τις περιφέρειες (κι όχι για τους λαούς ή τα έθνη) η πολιτική συμπεριφορά της Ενωσης γίνεται φεουδαρχική. Σημασία πλέον έχει τι λένε οι πρίγκηπες του χρήματος και ποια γεωστρατηγική εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ετσι σε ένα κλίμα κοσμοπολίτικο (και ουδόλως διεθνικό, πόσο μάλλον διεθνιστικό) η παγκοσμιοποίηση αποτυπώνεται στην Ευρώπη με τον πιο ανορθολογικό τρόπο (εξ ου και οι διαρκείς μεταμοντερνιές παντού) παραγνωρίζοντας την ιστορία, τις παραδόσεις και την ιδιοπροσωπία λαών, εθνών και προσώπων.
Ετσι αυτή η τάση ομοιογενοποίησης (επειδή είναι ταξικώς ιδιοτελής) αντί να ενώνει τους λαούς, τους ισοπεδώνει. Και τους αποξενώνει. Και στα τρία δημοψηφίσματα που έχουν γίνει κατά καιρούς για τις Ευρωσυνθήκες οι λαοί έχουν καταψηφίσει τη δομή της Ενωσης (Ιρλανδία, Ολλανδία, Δανία), χωρίς να την έχει υπερψηφίσει ουδείς, πουθενά - η Γαλλία απέφυγε να μπει στη δοκιμασία την τελευταία στιγμή.
Οι ίδιες δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού που έβαλαν την Ευρώπη στην κρίση, οι συντηρητικοί, οι σοσιαλιστές, οι φιλελεύθεροι και οι πράσινοι, είναι αυτές που θα την βγάλουν,
ή είναι αυτές που θα κάνουν την Ευρώπη
μια νέα Δημοκρατία της Βαϊμάρης στους καιρούς μας;
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
3.VI.2009
Ελευθεροτυπία
(Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2)