How Germany Made the Greek Crisis Worse ...
Σκίτσο του Γ.ΜΑΡΑΓΚΟΥ
''ΕΘΝΟΣ΄΄
28-4-2010
Hesitation and Patronizing Advice
How Germany Made the Greek Crisis Worse
A Guest Commentary by Gustav A. Horn
The Greeks are mainly responsible for their current predicament. But the German government has made the country's situation worse with its lectures and reluctance to provide assistance. Chancellor Angela Merkel is mainly to blame for the fact that German taxpayers now have to suffer.
Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ
''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ''
Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ''
"Anything that can go wrong will go wrong."
This piece of wisdom, known as Murphy's Law, currently applies extraordinarily well to economic policy in the euro zone.
On the one side there are the Greeks, who clearly still do not have their financial statistics under control and who produce one false report after another about the country's budget deficit. On the other side are the Germans, who delight in hindering a rapid and unambiguous European response to the Greek crisis -- in the process driving the cost of a solution through the roof.
At the same time, it is striking just how many representatives of the parties in Germany's coalition government are giving advice to the Greeks, ranging from drastic pay cuts to an immediate declaration of insolvency right up to a swift withdrawal from the euro zone. These observers base their verbal radicalism on the noble economic argument that Greece needs to be made "fit for the financial markets" once again. Another, less sophisticated, argument goes that the vast majority of Germans are unwilling, after years of limiting their own consumption, to make financial sacrifices to help out Greece.
Both Greece's calculation errors and the diva-like reluctance of the German government to help Athens are nothing more than an invitation to speculators to bet on the demise of the southern European country. This also explains why risk premiums on Greek government bonds have shot up to previously unimagined heights in recent days. The Greek government must now pay such high interest rates to refinance its debts that it can no longer get by without foreign assistance, despite recent tax increases and massive wage cuts.
Σκίτσο του ΙΩΑΝΝΟΥ
''ΕΘΝΟΣ''
The Role of the Rating Agencies
In the process, and as a result of the active assistance of the German government, what has happened is exactly the thing that was supposed to be avoided, and what could have been avoided -- namely that Greece has indeed been forced to ask for financial help from other European countries.
The problem for the German government is that its arguments are not tenable. That applies first of all to the reference to the financial markets, an argument that is delivered in a tone of utter conviction that the risk premiums seen there accurately represent real risks. It is remarkable that, after all that has happened in the last couple of years, experienced politicians still assume that financial markets produce rational and reliable information.
It is a fact that speculators have access to no more information about Greece than the economic experts in Europe's governments. There are, however, many market players such as hedge funds which derive profits from uncertain events. The more chaotic things are, the more they like it. Their biggest enemy is political clarity, which is why they are delighted when politicians indulge in scaremongering. In the case of Greece, this scaremongering has succeeded extremely well, as the skyrocketing risk premiums show.
The role of rating agencies can also not be forgotten. It was their downgrading of Greece's creditworthiness that triggered waves of speculation. This is partly because the rating agencies, according to current regulations and despite their total failure during the financial crisis, still have a lot of power over the markets -- power that was given to them by politicians. Every downgrading of Greece's status forces banks to sell Greek government bonds. This in turn accelerates the decline in the value of those bonds, leading to even higher interest rates.
The populist argument that the majority of the populace is opposed to financial backing for Greece, is also attributable to the German government -- because Chancellor Angela Merkel, of all people, blocked the only successful path that would have prevented having to pay out billions in aid.
Hindering Speculation
The path would have looked like this:
Early on -- in other words, weeks ago -- the EU should have explained credibly and clearly that it would take a shared common responsibility for an equal member of the common internal market. That would have included the readiness, under certain conditions and in an emergency, to guarantee payments to Greece.
That declaration would have made speculation a lot more difficult, and it also could have prevented the associated dramatic collapse of the value of Greek bonds. It also would have increased the chances that Greece could rescue itself on its own. And that would have saved German taxpayers a lot of money. Credibility and clarity pay dividends.
That, unfortunately, is not the situation we have now. The German government's submissiveness to the financial markets and its cowardice towards the tabloid press (the mass circulation daily Bild, for example, wrote in a headline: "You Greeks Aren't Getting a Thing from Us") could get very expensive for taxpayers. Now the aid will actually have to be paid out. And the fuss the German government continues to make won't change a thing.
The only thing that has been achieved is that the speculators are getting even more encouragement to act. In the worst-case scenario, other countries like Spain, Portugal, Ireland and Italy will sink into the downward spiral of speculation. That would be the end of the monetary union -- and another fine example of Murphy's Law.
''Spiegel Online''
27-4-2010
(Ο τίτλος,η εικονογράφηση και οι υπογραμμίσεις των αναρτήσεων γίνονται με ευθύνη του blogger)
(Ο τίτλος,η εικονογράφηση και οι υπογραμμίσεις των αναρτήσεων γίνονται με ευθύνη του blogger)
Το δημοσίευμα του Spiegel στην ελληνική γλώσσα:
Πως η Γερμανία έκανε την κρίση στην Ελλάδα οξύτερη ...
«Ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει».
Ο γνωστός και ως νόμος του Μέρφι, περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο την τωρινή οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης όπως διαβάζουμε στο Spiegel. Από τη μια είναι οι Έλληνες, που προφανώς δεν έχουν πλήρη εικόνα των οικονομικών τους στοιχείων και παράγουν τη μια λανθασμένη έκθεση μετά την άλλη αναφορικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα. Από την άλλη οι Γερμανοί, που χαίρονται που δεν δίνουν μια ξεκάθαρη και άμεση απάντηση στην ελληνική κρίση-και ως εκ τούτου, το κόστος της επίλυσης έχει εκτιναχθεί.
Αξιοσημείωτο είναι συνεχίζει το δημοσίευμα, ότι ενώ συμβαίνουν αυτά πάρα πολλά μέλη της γερμανικής κυβέρνησης συμβουλεύουν τους Έλληνες. Από το να κάνουν δραστικές περικοπές μέχρι να κηρύξουν άμεσα πτώχευση ή να βγουν και από το ευρώ. Το οικονομικό επιχείρημα στο οποίο βασίζονται όλες αυτές οι συμβουλές είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να «γιάνει για να επιστρέψει στις χρηματαγορές.» Ένα άλλο λιγότερο εξεζητημένο επιχείρημα είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα των Γερμανών αρνούνται, ενώ οι ίδιοι έχουν μειώσει κατά πολύ την κατανάλωση, να κάνουν οικονομικές θυσίες για να βοηθήσουν την Ελλάδα.
Τόσο τα ελληνικά λάθη όσο και η αφ’ υψηλού συμπεριφορά της Γερμανίας στο θέμα της στήριξης της Ελλάδας, δίνουν πάτημα στους κερδοσκόπους να στοιχηματίσουν στην κατάρρευση της χώρας του Νότου της Ευρώπης. Αυτό εξηγεί γιατί τα ασφάλιστρα κινδύνου έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πληρώσει τρομακτικά υψηλούς τόκους για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της και χρειάζεται την στήριξη των ξένων, παρόλο που έχει αυξήσει την φορολογία και έχει κάνει μειώσεις μισθών.
Το πρόβλημα για την γερμανική κυβέρνηση είναι ότι η επιχειρηματολογία της δεν είναι πειστική. Καταρχήν οι αναφορές στις αγορές των Γερμανών πολιτικών, ότι δηλαδή είναι σίγουροι ότι η εικόνα των ασφάλιστρων κινδύνου αντιπροσωπεύει τους πραγματικούς κινδύνους. Είναι αξιοθαύμαστο ότι μετά από ότι έχει συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια, έμπειροι πολιτικοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι χρηματαγορές παράγουν αξιόπιστες και ορθολογιστικές πληροφορίες.
Είναι γεγονός τονίζει το δημοσίευμα ότι οι κερδοσκόποι και οι οικονομικοί αναλυτές διαβάζουν τα ίδια οικονομικά στοιχεία. Υπάρχουν όμως πολλοί παίκτες, οι οποίοι βγάζουν χρήματα από τυχαία συμβάντα. Όσο πιο χαώδη είναι τα γεγονότα, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνονται τέτοια πράγματα. Ο μεγαλύτερος εχθρός αυτών των αβέβαιων αλλά κερδοφόρων για μερικούς καταστάσεων είναι η πολιτική ορθότητα γι’ αυτό και πανηγυρίζουν όταν τρώγονται οι πολιτικοί μεταξύ τους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, κάτι τέτοιο είναι προφανές.
Ο ρόλος των οίκων αξιολόγησης θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν. Η υποβάθμιση της χώρας ήταν αυτή που ξεκίνησε όλες τις σπέκουλές. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι εν μέρει οι οίκοι αξιολόγησης, σύμφωνα με τους ήδη υπάρχοντες μηχανισμούς και παρόλο που απέτυχαν παταγωδώς να προβλέψουν την κρίση, έχουν μεγάλη δύναμη σε ότι αφορά τις αγορές-και αυτό οφείλεται εξολοκλήρου στους πολιτικούς. Οποιαδήποτε υποβάθμιση της χώρας, σημαίνει αυτόματα υποβάθμιση του κρατικού ομολόγου το οποίο με τη σειρά του οδηγεί σε άνοδο των επιτοκίων.
Τέλος, το γεγονός ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού είναι αντίθετο στον μηχανισμό στήριξης, οφείλεται επίσης στην γερμανική κυβέρνηση γιατί η κυρία Μέρκελ, αν είναι δυνατόν, εμπόδισε τον μοναδικό τρόπο που θα γλίτωνε τα δισεκατομμύρια που θα αναγκαστεί να πληρώσει τώρα ο Γερμανός φορολογούμενος.
Αν είχαν συμφωνήσει όταν έπρεπε θα γινόταν το εξής: πολλές εβδομάδες πριν, η ΕΕ θα έπρεπε να είχε εξηγήσει με σοβαρότητα και ξεκάθαρα ότι θα συμμετείχε στην ανάληψη της συλλογικής ευθύνης για την Ελλάδα, που αποτελεί ένα καθ' όλα ισότημο μέλος της Ευρωζώνης. Αυτό θα σήμαινε ότι οι Γερμανοί πολιτικοί, υπό κάποιους όρους, θα εξασφάλιζαν τις πληρωμές της Ελλάδας.
Αν είχε κάνει τότε αυτές τις εξαγγελίες η γερμανική κυβέρνηση θα είχε αυτομάτως βάλει φρένο στις σπέκουλες και θα είχε αποτρέψει την απόλυτη κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων καταλήγει το δημοσίευμα. Επίσης, θα είχε βοηθήσει την Ελλάδα να πατήσει μόνη της στα πόδια της. Κάτι το οποίο θα είχε γλιτώσει και πολλά χρήματα τους Γερμανούς ψηφοφόρους.
Δυστυχώς, σήμερα βιώνουμε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Η Γερμανική κυβέρνηση ενέδωσε στις αγορές και δεν ύψωσε το ανάστημά της απέναντι στις σκαναλοθηρικές εφημερίδες όπως η Bild που είχαν ως πρωτοσέλιδο «Έλληνες δεν θα πάρετε δραχμή από μας», συμπεριφορά που θα κοστίσει πολλά χρήματα στους φορολογούμενους. Τώρα θα πρέπει να πληρώσουν. Και όσο σκληρή και να το παίξει η γερμανική κυβέρνηση, δεν θα αλλάξει τίποτα.
Το μόνο που κατάφεραν είναι να δίνουν θάρρος στους κερδοσκόπους. Στην εσχάτη των περιπτώσεων, άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ιταλία θα καταρρεύσουν. Και αυτό θα σήμαινε το τέλος της Ευρωζώνης και άλλο ένα παράδειγμα επιβεβαίωσης του νόμου του Μέρφι.
ΜΑΡΙΑ ΛΙΒΑΝΟΥ
29-4-2010
''Νewstime''