Το φτερούγισμα της πεταλούδας
Aν κατά του Brexit έχουν ταχθεί το City, οι μεγάλοι παίκτες στη Wall Street και τώρα έρχεται να προστεθεί και το ανακοινωθέν του G20, εύλογα τίθεται το ερώτημα για το ποια πλευρά ευνοείται πέραν της Μάγχης στη βρετανική πολιτική σκηνή. Οι προειδοποιήσεις και τα μηνύματα εμπεριέχουν άλλωστε πάντοτε τη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας καθώς συχνά επιταχύνουν την έλευση της εξέλιξης που προσπαθούν να αποτρέψουν.
Αν η αλληλεξάρτηση της παγκοσμιοποίησης συνοψίζεται στην παραδοχή ότι ένα φτερούγισμα της πεταλούδας στο Τόκιο προκαλεί σεισμό στην Καλιφόρνια δεν εκπλήττει που το ανακοινωθέν της συνάντησης των υπουργών Οικονομικών του G20 στη Σανγκάη αξιολογεί το Brexit ως μία από τις τρεις απειλές για την εύθραυστη ακόμη παγκόσμια ανάπτυξη. Ευμετάβολες ροές κεφαλαίων, απότομη πτώση στις τιμές αγαθών και Brexit είναι οι τρεις υποθήκες αυτήν τη στιγμή στη σταθεροποίηση της ανάπτυξης. Αν το Brexit είναι στρατηγικών διαστάσεων απειλή για την παγκόσμια οικονομία, τότε ποιο θα είναι το βάρος, οι διαστάσεις και οι παρενέργειες μιας παρατεταμένης κρίσης στην ΕΕ-Ευρω-ζώνη γύρω από το Προσφυγικό και τη δημοσιονομική λιτότητα και τις επιπτώσεις της; Μάλλον η διαφορά κλίμακος ανάμεσα σε μια ατομική βόμβα τύπου Χιροσίμα και σε μια πυρηνική βόμβα πολλών μεγατόνων.
Το μήνυμα της Σανγκάης είναι ξεκάθαρο: μια επιλογή απομόνωσης της Βρετανίας από την ΕΕ είναι αδιανόητη καθώς οι τοξικές παρενέργειές της δεν θα αφορούν μόνο συνολικά την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αλλά το σύνολο του πλανήτη. Η συνάντηση της Σανγκάης δεν ήταν ακαδημαϊκή ημερίδα ούτε φόρουμ προβληματισμού, αλλά ξεκάθαρη προειδοποίηση ότι στη φορτωμένη ατζέντα της ΕΕ μέχρι και το δημοψήφισμα της 23.6 στο Ηνωμένο Βασίλειο οι ισχυροί παίκτες του G20 θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να υπάρξει υπέρβαση των προκλήσεων:
• Πρώτον, στη Σύνοδο Κορυφής της 6.3 ΕΕ-Τουρκίας να υπάρξει σύνθεση αποδεκτή και από τους 28 ως προς τη διαχείριση του Προσφυγικού.
• Δεύτερον, στη δυναμική των συγκοινωνούντων δοχείων η υπέρβαση της σημερινής κακοφωνίας στη διαχείριση του Προσφυγικού να κάνει την ΕΕ λιγότερο απωθητική και απαξιωμένη για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους στη Βρετανία που θα κρίνουν την έκβαση του δημοψηφίσματος.
Τα παραπάνω δεν αναιρούν έναν κίνδυνο υπαρκτό και βαρύνοντα: Κάθε φορά που σε μια εκλογική αναμέτρηση υπάρχει δεδηλωμένη προτίμηση από ξένες κυβερνήσεις, σχήματα περιφερειακής ολοκλήρωσης και παγκόσμια φόρουμ προβάλλει ταυτόχρονα και το φόβητρο μιας επιχειρούμενης χειραγώγησης της λαϊκής βούλησης από τις ελίτ και τις συστημικές δυνάμεις.
Με άλλα λόγια, αν κατά του Brexit έχουν ταχθεί το City, οι μεγάλοι παίκτες στη Wall Street και τώρα έρχεται να προστεθεί και το ανακοινωθέν του G20, εύλογα τίθεται το ερώτημα για το ποια πλευρά ευνοείται πέραν της Μάγχης στη βρετανική πολιτική σκηνή. Οι προειδοποιήσεις και τα μηνύματα εμπεριέχουν άλλωστε πάντοτε τη δυναμική της αυτοεκπληρούμενης προφητείας καθώς συχνά επιταχύνουν την έλευση της εξέλιξης που προσπαθούν να αποτρέψουν.
Γιώργος Καπόπουλος
29/2/2016
http://www.ethnos.gr/giorgos_kapopoulos/arthro/to_fterougisma_tis_petaloudas-64338292/