Τα σενάρια των δανειστών

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου
Είναι αυτονόητο το ότι όλοι οι Έλληνες, συμπεριλαμβανομένων φυσικά των πολιτικών κομμάτων, θέλουν το καλό της χώρας τους – το οποίο τον τελευταίο καιρό επικεντρώνεται στην έξοδο από την κρίση, απαραίτητη προϋπόθεση για την οποία είναι η επιστροφή της οικονομίας σε ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον υψηλότερο των επιτοκίων δανεισμού της.
Αυτό που τους διαφοροποιεί είναι ο τρόπος, με τον οποίο θα επιτευχθεί – όπου άλλοι τάσσονται υπέρ της δραχμής σε συνδυασμό με την άρνηση του χρέους (ακόμη και εδώ συναντώνται διαφορές, αφού ορισμένα κόμματα θεωρούν πως οι έννοιες δραχμή και εθνικό νόμισμα δεν είναι ταυτόσημες, κυρίως επειδή το εθνικό νόμισμα δεν θα διαπραγματεύεται στις διεθνείς αγορές!), άλλοι υπέρ του ΔΝΤ και των ιδιωτικοποιήσεων, ισχυριζόμενοι παραδόξως πως το ΔΝΤ ωφελεί τις χώρες που εισβάλλει (!), υπέρ ή κατά των μέτρων, υπέρ ή κατά της στάσης πληρωμών κοκ.
Όσον αφορά την κυβέρνηση, οι σημερινές προτεραιότητες της φαίνεται να είναι δύο: αφενός μεν το θετικό κλείσιμο της αξιολόγησης εντός του μήνα, αφετέρου η εκδίωξη του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, έτσι ώστε να διαπραγματεύεται μελλοντικά μόνο με την ευρωπαϊκή Τρόικα. Κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που έχει καταφέρει η Πορτογαλία, αφού όμως συναίνεσε στις ευρείες ιδιωτικοποιήσεις, καθώς επίσης στη μετατροπή της σε χώρα της Lidl.
Λογικά βέβαια οι Πολίτες πρέπει να στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση τους, αφού αυτή αποφασίζει, ενώ εξελέγη από την πλειοψηφία – τουλάχιστον έως τις επόμενες εκλογές, όπου τελικά θα κρίνουν τα πεπραγμένα της.Στην αντίθετη περίπτωση, καμία χώρα δεν πετυχαίνει τους στόχους της, ακόμη και αν κυβερνάται από θεϊκούς ηγέτες – αφού η πλέον απαραίτητη προϋπόθεση επιτυχίας είναι η στήριξη της εκάστοτε κυβέρνησης από το σύνολο του πληθυσμού.
Το ΔΝΤ
Περαιτέρω, όσον αφορά τους δανειστές, το ΔΝΤ τοποθετείται υπέρ της αύξησης των μέτρων στα 8,1 δις € ή 4,5% του ΑΕΠ, για να υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 – ισχυριζόμενο πως χωρίς νέα μέτρα ο προϋπολογισμός θα κλείσει με έλλειμμα 1,5% του ΑΕΠ. Εάν όμως ο πολλαπλασιαστής διαμορφωθεί έστω στο 1,5 (άρθρο) τότε τα μέτρα αυτά θα μειώσουν το ΑΕΠ 1,5 φορές περισσότερο από όσο τελικά αποφασιστούν (αν είναι 5,4 δις € κατά 8,1 δις € ενώ αν είναι 8,1 δις € τότε κατά 12,15 δις €). Σε μία τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα καταρρεύσει – οπότε δεν μπορούμε να φαντασθούμε πως θα έχει πλεόνασμα.

Από την άλλη πλευρά το ΔΝΤ, μετά την υποκλοπή, δεν απαιτεί πλέον την ονομαστική μείωση του χρέους, αλλά την ελάφρυνση του – την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δηλαδή, με χαμηλά επιτόκια. Ουσιαστικά το αυτονόητο ή/και αναπόφευκτο, αφού η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει με τα τοκοχρεολύσια – κάτι που βέβαια θα απαιτήσει στη συνέχεια ένα τέταρτο, πέμπτο κοκ. μνημόνιο, επειδή η χώρα δεν θα μπορέσει ποτέ να δανειστεί από τις αγορές με δημόσιο χρέος στο 200% του ΑΕΠ της, με ιδιωτικό στο επίσης 200%, με τραπεζικά κόκκινα δάνεια στο 66% του ΑΕΠ, με ληξιπρόθεσμα ιδιωτικά χρέη στο 130% περίπου του ΑΕΠ της κοκ.
Εκτός αυτού, κανένας λογικός επενδυτής δεν πρόκειται να τοποθετήσει τα χρήματα του, σε μία χώρα που, εκτός από τα παραπάνω προβλήματα, κινδυνεύει να βγει από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, καθώς επίσης να χρεοκοπήσει – αφού φυσικά προηγουμένως λεηλατηθεί. Επομένως, οι προτάσεις του ΔΝΤ δεν είναι θετικές για την Ελλάδα – οπότε σωστά τοποθετείται εναντίον του η κυβέρνηση.
Τέλος, το χειρότερο όλων, το ΔΝΤ φέρεται να απαιτεί τη μετατροπή του ΤΑΙΠΕΔ (στο οποίο ανήκει όλη η δημόσια περιουσία, οι κρατικές επιχειρήσεις, οι τράπεζες/ΤΧΣ, καθώς επίσης τα ενεργειακά μας αποθέματα) σε «Ταμείο Εγγυοδοσίας» – όπου, εάν μία τοκοχρεολυτική δόση της Ελλάδας δεν θα πληρώνεται, θα κατάσχεται ένα περιουσιακό της στοιχείο αντιστοίχου αξίας!    
Η Γερμανία
Ο γερμανός υπουργός οικονομικών προτάσσει τις μεταρρυθμίσεις της ελάφρυνσης του χρέους – χωρίς όμως να αναφέρει ποιες εννοεί συγκεκριμένα, ούτε ποια αποτελέσματα θα έχουν αριθμητικά. Έμμεσα βέβαια συντάσσεται με τα μέτρα του ΔΝΤ, αφού θεωρεί αναγκαία και απαραίτητη τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα – ενώ είναι αυτός που δεν επιτρέπει καμία συζήτηση περί ονομαστικής διαγραφής του χρέους (κούρεμα).
Η υπόλοιπη Ευρώπη, δυστυχώς και η Γαλλία, δεν έχει πλέον κανένα λόγο – αφού η Γερμανία αποφασίζει για τα πάντα.
Συμπέρασμα
Η Ελλάδα έχει δυστυχώς παγιδευτεί, ενώ τόσο τα κόμματα, όσο και οι Πολίτες της, δεν είναι σε θέση να ενωθούν, ακολουθώντας έναν κοινό στόχο – όποιος και αν είναι αυτός. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος, όσον αφορά το μέλλον – χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει ελπίδα, αφού ολόκληρη η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα από την πολιτική της Γερμανίας (μερκαντιλισμός), οπότε δεν είναι δυνατόν να παραμείνει ως έχει.
MACRO ECONOMICS FLASH NEWS

(Οι ''υπογραμμίσεις'' -χρώμα,μέγεθος γραμματοσειράς και οι εικονογραφήσεις - με εικόνες από το World Wide Web-στις αναρτήσεις γίνονται με ευθύνη του blogger.
Στο αρχικό ανεπεξέργαστο κείμενο και την ενδεχόμενη εικονογράφηση του παραπέμπεστε μέσω των επισυναπτόμενων ενεργών συνδέσμων)