Το φύλο δεν αλλάζει. Αλλάζει η συμπεριφορά.

Το φύλο δεν αλλάζει. Αλλάζει η συμπεριφορά.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:

Διεμφυλικότητα και σχετικοποίηση της φύσης.




 Αν η κυβέρνηση και κάθε βουλευτής που θέλει να παραστήσει τον προοδευτικό, είχαν βάλει το μυαλό τους να δουλέψει και είχαν συμβουλευτεί την επιστήμη, δεν θα χρειαζόταν να παρέμβει η εκκλησία για να ζητήσει να αποσυρθεί το νομοσχέδιο «αλλαγής φύλλου», για λόγους μάλιστα έξω από την επιστήμη. Στη χώρα πρωταγωνιστεί, όπως πάντα, η δοξασία και η ιδεολογική αγραμματοσύνη αντί για τη Γνώση. Δεν πάμε καλά.

  Για να το πούμε απλά, το νομοσχέδιο που έρχεται στη Βουλή για ψήφιση προβλέπει ότι καθένας που θέλει σαν δικαίωμά του να αλλάξει φύλο μπορεί να το κάνει με μια απλή δήλωση στο Ληξιαρχείο! Αν είναι κάτω από 18 ετών, και από τα 15, η επιθυμία θα πραγματοποιείται υπό την εποπτεία και έγκριση των κηδεμόνων και εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού στο νοσοκομείο «Παίδων»!

  Τι αλλάζει από την ήδη υφιστάμενη νομοθεσία; Ότι δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση για να αποκτήσει κάποιος και τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου που θέλει να αποκτήσει  στην κοινωνική και πολιτική του ταυτότητα.

  Δεύτερον, και σημαντικότερο, νομιμοποιείται ο γάμος μεταξύ ομόφυλων και ομοφυλόφιλων, οι οποίοι αποκτούν όλα τα νομικά δικαιώματα που έχουν ήδη τα ετερόφυλα ζευγάρια. Νομικοί υποστηρίζουν ότι έτσι ανοίγει  δρόμος για να μπορούν τα ζευγάρια αυτά να υιοθετούν παιδιά ή να νομιμοποιούν τα παιδιά που αποκτούν ως παιδιά τους.

  Επειδή για να μιλήσει κανείς για το θέμα θα χρειαστεί εκατοντάδες σελίδες επιστημονικής τεκμηρίωσης, η στήλη θα περιοριστεί στα απλά και επιστημονικά.
  1. Οι 999.990 στο εκατομμύριο των ανθρώπων γεννιόνται με το φύλο τους. Ελάχιστες εξαιρέσεις γεννιόνται ερμαφρόδιτοι. Ποιοι είναι αυτοί, τεκμηριώνεται συνήθως εμφανώς από την ιατρική επιστήμη.
  1. Οι ερμαφρόδιτοι με τον νέο νόμο έχουν πλέον το δικαίωμα να επιλέξουν φύλο χωρίς να υποχρεωθούν σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής.
  1. Οι 999.900 στο εκατομμύριο γεννιόνται με την αντιστοιχία χημείας και ορμονών που αντιστοιχούν στο φύλο που ταιριάζει στη φυσιολογίας τους. Ελάχιστοι γεννιόνται με χημική και ορμονική διαταραχή που τους εγκλωβίζει σε άλλο σώμα από εκείνο που αισθάνονται ότι ανήκουν. Και αυτές οι ελάχιστες περιπτώσεις τεκμηριώνονται από την ιατρική και τη βιολογία.
  1. Με τον νέο νόμο αυτή η κατηγορία των λεγόμενων transexual ή trans ή she males ή he dames δεν διαχωρίζεται. Εμπίπτει στη γενική πρόβλεψη επιλογής φύλου ως δικαίωμα με βάση το πού αισθάνεται κανείς πλησιέστερα ότι ανήκει. Παρ όλα αυτά, και οι trans δεν είναι γυναίκες. Δεν έχουν τη χημεία, την πολυπλοκότητα και τη διαδρομή του γυναικείου εγκέφαλου. Ούτε καν τα όργανα μιας γυναίκας. Τα οποία εν πολλοίς είναι δημιουργήματα της αρχικής γενετήσιας επιλογής φύλου. Δηλαδή μοριακής χημείας.
  Οι trans είναι άνθρωποι φυλακισμένοι σε ένα σώμα με τον ψυχισμό του οποίου δεν συμβαδίζουν. Ένα αντρικό σώμα σε μια ΠΙΟ θηλυκή χημεία. ΠΙΟ, όχι θηλυκή. Αλλά, ταυτόχρονα αρσενικοί! Πρόκειται για ένα ισόβιο βάσανο, με εγγενή κατάθλιψη στην ηπιότερη περίπτωση. Επιπλέον, η μέχρι σήμερα νομοθεσία τους υποχρέωνε να είναι αρσενικοί όπως γεννήθηκαν εκτός αν άλλαζαν φύλο με χειρουργική επέμβαση. Μια βαρβαρότητα!

  Ο νέος νόμος είναι γι αυτούς μια περιστασιακή ανακούφιση. Γιατί η πάλη μεταξύ του ΕΙΜΑΙ και του ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ είναι διαρκής, μέχρι την τελική αποδοχή της πραγματικότητας. Ένας πραγματικός ψυχικός Γολγοθάς. Στον οποίο η εκκλησία οφείλει να σκύψει με ευαισθησία. Όχι μόνο επειδή είναι εκκλησία, αλλά και γιατί η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων trans είναι εξαιρετικά θρησκευόμενοι.
  1. φύλο δεν επιλέγει κανείς στον έμβιο κόσμο. Γεννιέται ως φύλο. Έχει επιλεγεί από το χρωματόσωμα που τον δημιούργησε: Χ ή Υ. Το φύλο δεν είναι απλώς τα γεννητικά όργανα. Τα γεννητικά όργανα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη χημεία του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν διαφέρουν κατά τα γεννητικά όργανα. Διαφέρουν κατά τη χημεία τους και τη λειτουργία της φυσιολογίας και της χημείας τους, που είναι άρρηκτα δεμένα με τα γεννητικά όργανα. Ένα κομμάτι της επιστήμης πιστεύει ότι τα όργανα είναι αποτελέσματα αυτού του συνδυασμού.
  1. Το αρσενικό από το θηλυκό διαφέρουν ριζικά και ταυτοχρόνως ταυτίζονται! Κανείς δεν είναι 100% αρσενικός ή 100% θηλυκός. Είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό. Τα φύλλα αλληλοσυμπληρώνονται. Για να συνευρεθούν. Να έλκονται. Κανένα φύλο δεν είναι 100% άνθρωπος. Ένας άνδρας και μια γυναίκα ΜΑΖΙ είναι 100% άνθρωπος. Όταν συνευρεθούν. Είτε συνυπάρχοντας είτε όταν γεννήσουν έναν άλλον άνθρωπο. ΓΙΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ως έχουν.
  1. Κανείς, εκτός από τις παρεκβάσεις της φύσης στο 1,2,3, 4 που ανέφερα, δεν μπορεί να επιλέξει φύλο. ΕΧΕΙ φύλο. ΕΙΝΑΙ φύλο. Μπορεί όμως να επιλέξει τον ΤΡΟΠΟ που θα ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ το φύλο του. Τη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του. Μπορεί να επιλέξει την ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την ομοφυλία ή την ανέραστη ζωή ή την αμφιφυλία. Όλα αυτά είναι αναφαίρετα δικαιώματα του καθενός.
  1. Αλλά, και κανείς κηδεμόνας δεν μπορεί να αποφασίσει να επιλέξει (!) το φύλο του παιδιού του, όχι μόνο στα 15. Ούτε στα 5! Γιατί το φύλο υπάρχει! Η συμπεριφορά επιλέγεται. Και κανείς δεν μπορεί επιλέξει τη συμπεριφορά κανενός άλλου. Με ποιο κριτήριο; Ποιες επιθυμίες; Ποιες ορέξεις; Ποιανού μυαλό και ψυχή; Ποια ωριμότητα;
  1. Σ αυτό το σημείο το νομοσχέδιο έχει μπλέξει την ιδεολογική φαντασίωση με την επιστήμη και την πραγματικότητα! Έχοντας καταργήσει τη βιολογία, τη χημεία, την ανθρωπολογία και τελικώς την κοινή λογική. Για να εξασφαλίσει την ψηφολογική εύνοια μειοψηφιών, αντί να τις υπηρετήσει, τα κάνει όλα μαντάρα. Τι εννοώ:
  Αν μέχρι σήμερα ένα ζευγάρι ομόφυλων ή ομοφυλόφιλων συζούσε, δεν είχε δικαίωμα κανείς από τους δύο να αφήσει την περιουσία του στον άλλο όπως τα ετερόφυλα ζευγάρια που είναι παντρεμένα. Ή να παίρνει τη σύνταξή του. Επενέβαιναν οι συγγενείς και σκύλευαν τη βούληση του ενός συντρόφου στο όνομα της … «ανώμαλης ζωής» του ζεύγους και της ανυπαρξία νομικής υπόστασης αυτής της συμβίωσης. Για να μη μιλήσω για τις βιαιοπραγίες και τη χλεύη.

  Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να βάλει ένα τέλος σ αυτόν τον αναχρονιστικό παραλογισμό. Παραλογισμό, γιατί, όπως είπαμε και παραπάνω καθένας έχει το δικαίωμα της ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του φύλου του. Τα ομόφυλα και ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν πλέον να παντρεύονται και να ορίζουν το έχει τους όπως τα ετερόφυλα. Υπάρχουν. Είναι εδώ. Δεν μπορεί κανείς να υποκριθεί ότι αυτή η κοινωνία τους δεν υπάρχει.

  1. Το πρόβλημα με το νομοσχέδιο (όπως και με όλα τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ξεκινάει από τη στιγμή που ο γάμος μπορεί να δίνει δικαίωμα τεκνοποιϊας (για τις γυναίκες ομοφυλόφιλες) ή υιοθεσίας για τους άντρες ομοφυλόφιλους ή ομόφυλους. Και είναι πρόβλημα για έναν και μόνο λόγο. Επειδή το ανθρώπινο είδος στηρίζει την ύπαρξή του στην αγάπη του αρσενικού προς το θηλυκό και τούμπαλιν. Για να αναπαράγεται. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει αγάπη, αυτή είναι το πανανθρώπινο ζητούμενο. Δεν αναιρείται. Δεν παραλείπεται ως ζητούμενο.
  Αναπαραγωγή χωρίς σπερματοζωάριο και ωάρια δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει αναπαραγωγή χωρίς έλξη των δύο φύλλων για να δημιουργηθεί ερωτική πράξη. Η οποία δεν είναι μόνο σεξ. Υπάρχει ο αυνανισμός. Και η σπερματέγχυση. Αλλά, το ΕΡΩΤΙΚΟ συναίσθημα μεταξύ των δύο φύλλων στην πράξη και η έλξη παίζουν κορυφαίο ρόλο στη χημεία του παιδιού ως αποτέλεσμα και ως χαρακτήρα.
  1. Το αρσενικό και το θηλυκό είναι κάτι παραπάνω από τα γεννητικά τους όργανα και οι ερωτικές τους διαθέσεις. Είναι πρωτίστως ΠΡΟΤΥΠΑ. Τα οποία μιμούνται τα παιδιά για να ΓΙΝΟΝΤΑΙ.
  Η Ανθρώπινη κοινωνία – κυρίως η δυτική- εδώ και χρόνια έχει χάσει εντελώς τα πρότυπα, μέσα στον δαιδαλώδη τρόπο που ζει για να παράγει αγαθά περισσότερο παρά να παράγει υγιείς ΣΧΕΣΕΙΣ μεταξύ των μελών της. Κυρίως μεταξύ των ανδρών και των γυναικών.

  Το αποτέλεσμα είναι να παράγει σε μεγάλους αριθμούς παιδιά με μπερδεμένα πρότυπα, που αναπαράγουν με τη σειρά τους το μπέρδεμα. Ο κύκλος της αναπαραγωγής του είδους όλο και περιορίζεται. Όχι μόνο γενεσιακά. Κυρίως Ανθρώπινα. Σε επίπεδο αγάπης του διαφορετικού φύλου. Η αυξανόμενη αγάπη για το όμοιο φύλο, με την ταυτόχρονη αδιαφορία για το άλλο φύλο είναι δείγμα ναρκισσισμού και εγωπάθειας, αλλά και φόβου. Για το διαφορετικό. Το άγνωστο.

 Οι γονείς είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι γι αυτή τη στρέβλωση. Κυρίως εκείνοι που κρατάνε αιχμάλωτο το παιδί τους αποκλειστικά για τους ίδιους, για την ικανοποίηση της άρρωστης αγάπη τους, για τα οιδιπόδεια σύνδρομα.
  1. Η εκκλησία μπορεί να επικαλείται τη θεία βούληση, αλλά η επιστήμη έχει αποφανθεί από πολλά χρόνια ότι αν εξαιρέσουμε τις παρεκβάσεις της φύσης, που είναι ελάχιστες στο σύνολο του πληθυσμού, όλες οι υπόλοιπες σεξουαλικές συμπεριφορές που εκφεύγουν της συντριπτικής ατομικής και κοινωνικής πλειοψηφίας είναι παρεκβάσεις ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΟΧΙ ΦΥΛΟΥ.
  Το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση όλα αυτά τα απλά τα αγνοεί εντελώς. Και δίνει το δικαίωμα με μια απλή δήλωση στο ληξιαρχείο να αλλάζει κανείς το φύλο του ανάλογα με το πού αισθάνεται συγγενέστερα ότι ανήκει! Αγνοεί η κυβερνητική πλειοψηφία των τάχα προοδευτικών και όσοι από τους υπόλοιπους βουλευτές που δεν ξέρουν την τύφλα τους από το θέμα και δεν έχουν σκεφτεί ποτέ, ότι το λεγόμενο τρίτο φύλο ΜΙΜΕΙΤΑΙ, δεν είναι. Είναι αρσενικό που μιμείται το θηλυκό. Ή είναι θηλυκό που ΜΙΜΕΙΤΑΙ το αρσενικό. Δεν ΕΙΝΑΙ. Γι αυτό και οι ρόλοι στα ζευγάρια αυτά εναλλάσσονται. Δεν είναι πάντα οι ίδιοι.

  Αν ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, ή ΓΙΝΕΙ με μια δήλωση στο Ληξιαρχείο, θα έχει αύριο το δικαίωμα ο πρώην άντρας να πάει στον ΣΕΓΑΣ και να ζητήσει να συμμετάσχει στη σφαιροβολία γυναικών. Θα μπορεί να μπαίνει στα αποδυτήρια και στις τουαλέτες των γυναικών και να κατουράει ή να κάνει μπανιστήρι, χωρίς να ρωτήσει κανείς τις γυναίκες αν συμφωνούν. Θα μπορεί να είναι θήλυ πριν την κατάταξη στο στρατό και αρσενικό πάλι μετά. Θα μπορεί να έχει ξεχωριστές περιουσίες σαν αρσενικό και σαν θηλυκό με διαφορετικές ταυτότητες. Και εκατοντάδες άλλα τέτοια ευτράπελα και καθόλου ευτράπελα.

  Ο γράφων έχει συγχρωτιστεί με τις κοινότητες αυτών των κόσμων και είχε την τιμή να γνωρίσει μαχητικές προσωπικότητες σαν την Αλόμα που θα τις ζήλευαν πολλοί αρσενικοί. Και έχει την τιμή να έχει στο φιλικό και στο συγγενικό του περιβάλλον ομοφυλόφιλους, πολύ αξιόλογους που αξίζουν κάθε εκτίμησης. Και έχει προβληματιστεί πολύ και με αγάπη πάνω στο θέμα.

  Αυτή η πολύπλευρη αγάπη δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο. Που αγνοεί ότι όσοι νόμοι κι αν ψηφιστούν, το θέμα δεν είναι τα λεφτά και οι ταυτότητες. Το θέμα πάντα είναι να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι ΕΣΥ τον εαυτό σου. Και να σε σέβεται και η κοινωνία. Κι αυτό δεν μπορεί να το προσφέρει κανένας τέτοιος νόμος. Μόνο η έγνοια για όλους.

  Επειδή, παράλληλα με την εξασφάλιση όλων εκείνων των δικαίων που απαιτείται για τους ερμαφρόδιτους, τους trans, τους ομοφιλόφυλους που θέλουν να συνυπάρχουν όπως οι ετερόφυλοι, υπάρχει και μια κοινωνία ανθρώπων. Η οποία έχει ανάγκη κάποιος να σκύψει με ενδιαφέρον από πάνω της και να την εξημερώσει αντί να την εξαγριώνει με τις παλαβομάρες του.

  Να σκύψει πάνω από την οικογένεια του άντρα και της γυναίκας. Και να τους βοηθήσει να δουν ο ένας τον άλλον και να αγαπηθούν όπως το θέλει η φύση τους. Γιατί μόνο αν αγαπηθούν θα γεννήσουν άντρες και γυναίκες που θα αγαπιόνται μεταξύ τους, χωρίς να φοβούνται ο ένας τον άλλον. Και χωρίς να αγαπάνε μόνο τον εαυτό τους και τους ομοίους τους.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης


6/10/2017


   ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  



 Διεμφυλικότητα και σχετικοποίηση της φύσης.
Tαυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά». (από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη  «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου»)
Πόσο συμβατή με μια τέτοια ατομιστική αντίληψη μπορεί να είναι η Αριστερά; Η οποία από πάντα είχε μια ευρύτερη κοινωνική προσέγγιση -που ερχόταν σε σύγκρουση με την κυρίαρχη καπιταλιστική εγωιστική αντίληψη- και διακρινόταν από μια οικολογική ευαισθησία, που δεν αποδεχόταν την κυριαρχία πάνω στη φύση και την εν τέλει καταστροφή της.  
Πώς είναι δυνατόν να αποδίδεται νομικά και επίσημα από ένα ευνομούμενο κράτος το δικαίωμα να χαρακτηρίζεται π.χ.  μια γυναίκα ως «άνδρας», ενώ φέρει όλα της τα βιολογικά όργανα, μόνο και μόνο επειδή η ίδια έχει επιλέξει αυτόν τον αυτοπροσδιορισμό; Γιατί δεν αρκούσαν οι κατηγορίες  «διεμφυλικός άνδρας» και «διεμφυλική γυναίκα» για να προσδιορίσουν τις διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές και έπρεπε το κράτος να αποδόσει τη νομική δυνατότητα σε ένα βιολογικό άνδρα να καταγραφεί ως «γυναίκα» και αντιστρόφως; 
Το σύμπλεγμα του  νομοθέτη 
Το βασικό πρόβλημα του νομοθέτη στο συγκεκριμένο παράδειγμα είναι η ιδεοληπτική αποδοχή της πλέον εγωιστικής αντίληψης που επικράτησε στις λεγόμενες "σπουδές φύλου",  στις gender studies. Μια αντίληψη που θεωρεί ότι το αρσενικό και το θηλυκό είναι εξ ολοκλήρου κοινωνικές κατασκευές. Ότι δεν έχει σημασία ότι το αγοράκι γεννιέται με πέος και το κοριτσάκι με αιδοίο. Θεωρεί ότι αυτά αποτελούν τυχαιότητες ασήμαντες και ότι την κύρια κατεύθυνση τη δίνει η πολιτιστική διεργασία η οποία οδηγεί σε συγκεκριμένες ταυτοτικές κατασκευές. 
Κύρια εκφράστρια της άποψης αυτής υπήρξε η Αμερικανίδα Judith Butler, η οποία  θεωρούσε ότι η αντικειμενική διαφορά βιολογικού και κοινωνικού φύλου δεν υπάρχει. Αμφισβητούσε την έως τώρα παραδοχή ότι ανεξάρτητα από την πολιτισμική διεργασία η ύπαρξη ‘βιολογικού φύλου’ είναι αντικειμενική, όπως και αντικειμενική είναι η δημιουργία του ‘κοινωνικού φύλου’, ως αποτέλεσμα της παιδαγωγικής κοινωνικής λειτουργίας επί του «βιολογικού φύλου».  Αρνούμενη τη διαδοχικότητα των σταδίων: «βιολογικό φύλο, κοινωνικό φύλο και σεξουαλική επιθυμία», αποκόπτει ριζικά την έμφυλη ταυτότητα από τη βιολογική πραγματικότητα. 
Οι απόψεις αυτές βρήκαν ισχυρό αντίλογο από φεμινίστριες, κάποιες εκτων οποίων διατύπωσαν την άποψη ότι η διεμφυλικότητα αποτελεί μια μορφή «ακρωτηριασμού» και ταυτίζεται με τον μισογυνισμό. Ενδιαφέρον επίσης έχει η εκτίμηση ότι πίσω από την προβληματική περί διεμφιλικότητας βρίσκονται τεράστιες φαρμακευτικές βιομηχανίες, οι οποίες υποστηρίζουν με χημικό τρόπο τις επιλογές των διεμφυλικών. 



Η εμπειρία της Αλόμα

Η αντίληψη αυτή του υποκειμενικού καθορισμού της φύσης βρίσκεται στη βάση του τεχνοκρατικού βιασμού της φύσης και συνάδει απολύτως με την εγωιστική αντίληψη για την κυριαρχία του ατόμου επ' αυτής. Βρίσκεται ακριβώς στην πυρήνα της ακραίας καπιταλιστικής αντίληψης που έχει οδηγήσει στην απόλυτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Κάποιες πορείες ζωής διεμφυλικών ατόμων έρχονται να επιβεβαιώσουν το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η υπερβολική πίστη στην δυνατότητα του ατόμου να επιβληθεί επί της φύσης. Για παράδειγμα, η πλέον εμβληματική τραβεστί της Αθήνας, η Αλόμα που γεννήθηκε ως Χαράλαμπος, υπέστη βιασμό ως παιδί και οδηγήθηκε στην ομοφυλοφιλία, επέλεξε την ταυτότητα της τραβεστί, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα αυτής της ομάδας, αλλά τελικά διεκδίκησε να είναι ο Μπάμπης στα τελευταία χρόνια της ζωής και να πεθάνει ως Χαράλαμπος.    
Το δικό μας ζήτημα σχετίζεται με το γεγονός ότι μια αλλοτριωμένη προσέγγιση που έχει απορριφθεί από σοβαρές φεμινίστριες μετατρέπεται σε γραμμή μιας κυβέρνησης. Και αυτό συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητα των διεμφυλικών ακτιβιστών να επηρεάζουν κυβερνητικές αποφάσεις, αντιμετωπίζοντας πατερναλιστικά κάθε άλλη προσέγγιση. Και βεβαίως χωρίς την άποψη της κοινωνίας, ούτε καν του ίδιου του κομματικού χώρου που θα κληθεί να υποστηρίξει τις επιλογές αυτές.   
Φεμινίστριες VS διεμφυλικοί ακτιβιστές
Αυτά τα ζητήματα όμως, που με τόσο πρωτογονισμό και αφέλεια αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα, έχουν απασχολήσει τοις σοβαρές φεμινίστριες, οι οποίες απορρίπτουν τις διεμφυλικές απολυτότητες. Χαρακτηριστική είναι η προσέγγιση της Camille Anna Paglia, μια σημαντικής Αμερικανίδας διανοούμενης, που συνέγραψε το   Sexual Personae: Art and Decadence from Nefertiti to Emily Dickinson , και μελετά σε βάθος διάφορες πλευρές του σύγχρονου πολιτισμού.
Η   Camille Paglia υποστηρίζει: «Οι φεμινίστριες συγκρούστηκαν δημόσια με τους διεμφυλικούς ακτιβιστές, πολύ περισσότερο στο Ηνωμένο Βασίλειο από ό, τι εδώ (σ.τ.σ ΗΠΑ). Για παράδειγμα, πριν από δύο χρόνια έλαβε χώρα μια οργανωμένη εκστρατεία ιδιαίτερα άγρια, που συμπεριλάμβανε και μια αναφορά με 3.000 αιτήσεις υπογραφών, για να ακυρώσει μια διάλεξη της Τζερμέν Γκριρ (Germaine Greer) στο πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, λόγω των «προσβλητικών» απόψεών της σχετικά με τη διεμφυλικότητα. Η Γκριρ, μία μελετητής λογοτεχνίας, από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους του δεύτερου ρεύματος φεμινισμού, από πάντα στεκόταν ενάντια στην άποψη που έλεγε ότι οι άνδρες οι οποίοι έχουν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλου μπορούν να θεωρούνται πραγματικές «γυναίκες». Η διάλεξή της στο Κάρντιφ (σχετικά με το «Γυναίκες και Εξουσία στον Εικοστό Αιώνα») τελικά ολοκληρώθηκε, με μεγάλη ασφάλεια.
Και το 2014, το βιβλίο Gender Hurts, μιας ριζοσπαστικής αυστραλιανής φεμινίστριας, της Σίλα Τζέφρις (Sheila Jeffreys), υπήρξε αφορμή να ξεσπάσουν έντονες διαμάχες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Τζέφρις εξισώνει τη διεμφυλικότητα με τον μισογυνισμό και την περιγράφει ως μια μορφή «ακρωτηριασμού». Αυτή και οι φεμινίστριες σύμμαχοί της αντιμετώπισαν παρατεταμένες δυσκολίες στην εξασφάλιση ενός χώρου ομιλίας στο Λονδίνο, λόγω απειλών και ταραχών από διεμφυλικούς ακτιβιστές. Τέλος, κυκλοφόρησε το Conway Hall, που αποτελεί μια δυναμική και λεπτομερής διάλεξη της Τζέφρις, τον περασμένο Ιούλιο. Είναι όλη διαθέσιμη στο YouTube. Σε αυτήν υποστηρίζει, μεταξύ άλλων, ότι η φαρμακευτική βιομηχανία, έχοντας χάσει το εισόδημά της καθώς η συνηθισμένη θεραπεία με οιστρογόνα για τις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες εγκαταλείφθηκε γιατί εγκυμονούσε κινδύνους για την υγεία τους, προώθησε τη σχετικά νέα ιδέα της διεμφυλικότητας, προκειμένου να δημιουργήσει μια μόνιμη τάξη πελατών που θα χρειάζονται εφ’ όρου ζωής συνταγογραφούμενες ορμόνες.

Αποκαλώ τον εαυτό μου διεμφυλικό άτομο· φορούσα φανταχτερά ανδρικά ρούχα από την πρώιμη παιδική ηλικία· είμαι, ωστόσο, ιδιαίτερα επιφυλακτική σχετικά με το σημερινό ρεύμα των διεμφυλικών, το οποίο νομίζω ότι κατά βάση είναι αποτέλεσμα ψυχολογικών και κοινωνιολογικών παραγόντων και όχι των σημερινών συζητήσεων περί φύλου. Επιπλέον, καταδικάζω την ολοένα και αυξανόμενη συνταγογράφηση των αναστολέων της εφηβείας (των οποίων οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι άγνωστες) για τα παιδιά. Θεωρώ αυτή την πρακτική ποινική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.


Είναι πέρα για πέρα ειρωνικό, ότι οι φιλελεύθεροι παίρνουν θέση υπέρ της επιστήμης σε ό,τι αφορά την υπερθέρμανση του πλανήτη (ένας συναισθηματικός μύθος που δεν υποστηρίζεται από αποδεικτικά στοιχεία) ενώ αποφεύγουν κάθε αναφορά στη βιολογία όταν πρόκειται για το φύλο. Η βιολογία έχει αποκλειστεί από τα προγράμματα των γυναικείων σπουδών και των σπουδών για τα φύλα εδώ και σχεδόν πενήντα χρόνια. Έτσι, πολύ λίγοι καθηγητές και θεωρητικοί των σημερινών σπουδών πάνω στο φύλο, τόσο εδώ όσο και στο εξωτερικό, είναι διανοητικά και επιστημονικά προετοιμασμένοι να διδάξουν την ύλη τους. Η ψυχρή βιολογική αλήθεια είναι ότι οι αλλαγές πάνω στο φύλο δεν είναι εφικτές. Κάθε συγκεκριμένο κύτταρο του ανθρώπινου σώματος παραμένει κωδικοποιημένο με το φύλο ενός ατόμου για μια ζωή. Μπορούν να εμφανιστούν διασεξουαλικές αμφισημίες, αλλά αυτές αποτελούν αναπτυξιακές ανωμαλίες που αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό των ανθρώπινων γεννήσεων.

Σε μια δημοκρατία, όλοι πρέπει να είναι απαλλαγμένοι από παρενόχληση και κακομεταχείριση, ανεξάρτητα από το πόσο αντικομφορμιστές ή εκκεντρικοί είναι. Αλλά ταυτόχρονα, κανείς δεν αξίζει ειδικά δικαιώματα, προστασίες ή προνόμια βάσει της εκκεντρικότητάς του. Οι κατηγορίες «διεμφυλικός άνδρας» και «διεμφυλική γυναίκα» είναι πολύ σαφείς και αξίζουν σεβασμό. Αλλά, όπως η Τζερμέν Γκριρ και η Σίλα Τζέφρις, απορρίπτω τον κρατικό εξαναγκασμό να αποκαλέσω κάποιον άνθρωπο «άνδρα» ή «γυναίκα», απλά και μόνο με βάση την υποκειμενική του αίσθηση. Μπορούμε να ακολουθήσουμε τον δρόμο της καλής θέλησης και να προτιμήσουμε τον ευγενικό τρόπο απεύθυνσης σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά είναι επιλογή μας μόνο….» (Η συνέντευξη δόθηκε στην εφημερίδα Weekly Standard λαι αναδημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο Respublica.gr)
Eν κατακλείδι
Ίσως η ιστορική απάντηση του αρχηγού των Ινδιάνων στον πρόεδρο των ΗΠΑ, να ταιριάζει περισσότερο στην εγωιστική πρόθεση του ατόμου να κυριαρχεί πάνω στη φύση και να την οδηγεί εκεί που αυτό νομίζει ως σωστό. Αν και το κείμενο είναι γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Μιας και η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη απ' όσο είναι σήμερα. 
"Ξέρουμε τουλάχιστον αυτό: Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Κι ακόμα πως εμείς δε δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμε μόνο μια ίνα μέσα σ’ αυτόν. Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή στον ιστό οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.... Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμα μακριά αλλά θάρθει. Κανείς δεν ξεφεύγει από το γραφτό του. Μολύνετε το κρεββάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα...."

  Βλάσης Αγτζίδης ,
διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός

 http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/diemfylikotita-kai-sxetikopoiisi-tis-fysis
6/10/2017