Σύγκριση της τουρκικής εισβολής σε Συρία και Κύπρο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Πόση πολιτική αφέλεια:
Η συνταγή του «καλού παιδιού» οδήγησε την Κύπρο σε αδιέξοδο.
(2) Δεν διδαχθήκαμε ότι ο ασφαλέστερος δρόμος για την ειρήνη είναι
ο «πόλεμος κόντρα στον πόλεμο»…
(3)Κυπριακές εκλογές. Νικητής ο Νίκος Αναστασιάδης.
Στο δεύτερο γύρο θα αναμετρηθεί με τον Σταύρο Μαλά.
(4) Εκλογική πρόκληση αβέβαιου μέλλοντος.
(5) Με Αναστασιάδη ξαναστήνουν σκηνικό «Ανάν».
Σύγκριση της τουρκικής εισβολής σε Συρία και Κύπρο.
Παρακολουθώντας τις τοποθετήσεις για το Κυπριακό εν όψει των προεδρικών εκλογών παραμένω έκπληκτος, καθώς ένα μέρος του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινωνίας τοποθετείται δείχνοντας να υποτιμά ή και να αγνοεί τον ρόλο της Τουρκίας. Κατ’ επανάληψιν έχω αναφερθεί στην ιδεολογικοποίηση του Κυπριακού και τις ολέθριες επιπτώσεις.
Στη σημερινή συγκυρία υπάρχει η προσκόλληση στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία όπως συζητείται περιστρέφεται γύρω από τις συμφωνίες Χριστόφια-Ταλάτ (23 Μαΐου 2008) και Αναστασιάδη-Έρογλου (11 Φεβρουαρίου 2014). Η πολιτική αυτή κατέρρευσε στο Κραν Μοντάνα τον περασμένο Ιούλιο, παρά τις διαχρονικές ελληνοκυπριακές παραχωρήσεις και τη σταδιακή προσαρμογή τους προς τις θέσεις της άλλης πλευράς. Κι αυτό, επειδή η Τουρκία επέμενε στις εγγυήσεις και στην παραμονή στρατευμάτων.
Ακόμα όμως και να υποχωρήσει η Άγκυρα στο θέμα των εγγυήσεων και των στρατευμάτων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί βιώσιμη διευθέτηση στη βάση των όσων έχουν συμφωνηθεί μέχρι σήμερα. Είναι για αυτό που προβάλλει ως αναγκαιότητα η υιοθέτηση μιας διαφορετικής προσέγγισης η οποία να περιλαμβάνει την εξελικτική διαδικασία.
Ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά υπέπεσε διαχρονικά σε σοβαρά λάθη δεν μπορεί να της καταλογισθεί η μη επίλυση του Κυπριακού μετά το 1974. Η διαιώνιση του προβλήματος δεν είναι αποτέλεσμα εθνικιστικών και απορριπτικών τάσεων ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους αλλά παραμένει προϊόν του τουρκικού μαξιμαλισμού, ο οποίος προωθεί την προτεκτορατοποίηση της Κύπρου με πρόφαση τα δικαιώματα των Τουρκοκύπριων.
Η στάση της Άγκυρας
Είναι σημαντικό να αξιολογηθεί η στάση της Άγκυρας. Τις τελευταίες μέρες η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία (χωρίς να είναι εγγυήτρια δύναμη) με στόχο να παρεμποδίσει τη δημιουργία αυτόνομης κουρδικής περιοχής. Στην Κύπρο, όμως, η Τουρκία εισέβαλε και κατέκτησε δια της βίας 37% του εδάφους για να δημιουργήσει ανεξάρτητη τουρκοκυπριακή οντότητα με τελικό στόχο την καταστροφή της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη μετατροπή της Μεγαλονήσου σε προτεκτοράτο.
Στην Τουρκία δεν αναγνωρίζονται ούτε ως μειονότητα τα εκατομμύρια των Κούρδων ενώ παραβιάζονται συστηματικά τα πολιτικά και τα ατομικά τους δικαιώματα. Ούτε και στο Ιράκ η Τουρκία επιτρέπει τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, ούτε και στη Συρία αυτόνομη κουρδική περιοχή.
Και όμως στην Κύπρο η στάση της Τουρκίας είναι ακριβώς η αντίθετη: για την τουρκοκυπριακή μειονοτική κοινότητα η απαίτηση είναι όχι μόνο η προστασία των δικαιωμάτων τους, αλλά και η πολιτική ισότητα. Ο παραμερισμός του νόμιμου κράτους και η αντικατάστασή του με ένα τρικέφαλο κρατικό μόρφωμα, το οποίο η Άγκυρα θα ελέγχει μέσω του «τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους».
Συνεπής στην ιδιοτέλεια
Εν ολίγοις η Τουρκία παρουσιάζει μια τεράστια ασυνέπεια στο πώς αντικρίζει τα διάφορα ζητήματα: ενώ δεν αναγνωρίζει ως μειονότητες εντός της επικράτειας της εκατομμύρια πολιτών της, Κούρδων και άλλων, σε άλλα κράτη όπου διαβιούν κοινότητες τουρκικής καταγωγής επιδιώκει το μέγιστον. Και όταν οι κουρδικές μειονοτικές κοινότητες σε γειτονικά κράτη προσπαθούν να δημιουργήσουν αυτόνομες οντότητες προσπαθεί να τις καταπνίξει, διότι δεν θέλει να υπάρξουν ανάλογες εξελίξεις στο εσωτερικό της. Η Τουρκία είναι συνεπής μόνο ως προς την εξυπηρέτηση των δικών της εθνικών συμφερόντων, όπως η ίδια τα προσδιορίζει.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι στο Κυπριακό καμιά ουσιαστική εξέλιξη για μια τελική διευθέτηση δεν είναι εφικτή χωρίς τη βούληση της Άγκυρας. Είναι επιβεβλημένο να πολιτευόμαστε με σύνεση, με πραγματισμό και όχι με ψευδαισθήσεις και με ρομαντικές υποθέσεις. Απαιτούνται, μεταξύ άλλων, νέο αφήγημα και ένα αποτελεσματικό κράτος στα πλαίσια του οποίου θα πρέπει να επιδιώξουμε την εκπλήρωση των στόχων μας. Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, που θα πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ο επόμενος Πρόεδρος, ο οποίος θα πρέπει επιτέλους να τολμήσει να ακολουθήσει μια νέα προσέγγιση.
Ο Ανδρέας Θεοφάνους είναι καθηγητής πολιτικής Οικονομίας και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του πανεπιστημίου Λευκωσίας.
29 Ιανουαρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η τηλεμαχία των βασικών υποψηφίων για τις Προεδρικές εκλογές.
Λευκωσία 22 Ιανουαρίου 2018. ΚΥΠΕ/ Κάτια Χριστοδούλου
1.
Πόση πολιτική αφέλεια:
Η συνταγή του «καλού παιδιού» οδήγησε την Κύπρο σε αδιέξοδο.
Ευρισκόμενος στο «Νησί των Αγίων» υπέκυψα στον πειρασμό και παρακολούθησα και την περίφημη τηλεμαχία μεταξύ των υποψηφίων Προέδρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και τις αντιπαραθέσεις εκπροσώπων τους σε τηλεοπτικά πάνελ και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Η αλήθεια είναι ότι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, οι υποψήφιοι και οι εκπρόσωποί τους φέρθηκαν …ευρωπαϊκά, με σεβασμό για τον αντίπαλο. Και αυτό πρέπει να ειπωθεί.
Σε αυτά τα πολλά που άκουσα, μου έκανε εντύπωση η επιμονή των εκπροσώπων των δύο συστημικών κομμάτων, του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ, στην αποτυχημένη συνταγή της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Είναι όντως τραγικοί όταν υποστηρίζουν αυτό το αναχρονιστικό σύστημα, που στην ουσία είναι μία κρυφή συνομοσπονδία, ένα μοντέλο διευθέτησης που απέτυχε οικτρά όπου δοκιμάστηκε.
Αυτό είναι το πρώτο γεγονός που με εντυπωσίασε αρνητικά, σε σημείο που αναρωτήθηκα που ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν διαβάζουν; Δεν ακούνε; Δεν βλέπουν; Προφανώς η απάντηση και στα τρία ερωτήματα είναι αρνητική.
Το δεύτερο γεγονός είναι αυτή η βεβαιότητα τους, ως να είναι εκπρόσωποι υπερδυνάμεων, ότι έχουν τον τρόπο να πείσουν την Τουρκία και τον ισλαμιστή ηγέτη της, Ταγίπ Ερντογάν να επιλύσουν το Κυπριακό επειδή η λύση είναι προς όφελος της Τουρκίας. Μα πόση αφέλεια Θεέ μου κυριαρχεί αυτούς τους πολιτικούς ταγούς;
Υπάρχει περίπτωση μία στο εκατομμύριο να δεχθεί ο Ταγίπ Ερντογάν λύση που δεν εξυπηρετεί την Τουρκία; Υπάρχει περίπτωση η λύση της διζωνικής που πρεσβεύουν ο ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και άλλοι χώροι να είναι υπέρ της Κύπρου και εναντίον της Τουρκίας; Ακατάγνωτα, που λέμε και στο νησί. Άρα συνεχίζουν να βαδίζουν σε ένα δρόμο που είναι πέρα για πέρα καταστροφικός για το νησί. Και ουδείς εχέφρων πολίτης μπορεί να «αγοράσει» το έωλο επιχείρημα των δεξιών και των κομμουνιστών της Κύπρου, ότι η διζωνική δεν οδηγεί σε λιβανοποίηση του νησιού επειδή δήθεν είναι μέλος της Ε.Ε. Όπως πολύ ορθά είπε ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης στον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάικλ Πενς, τον περασμένο Ιούνιο, η λύση που απαιτεί να επιβάλει η Τουρκία στην Κύπρο θα την καταστήσει σε Λίβανο. Ο Ελληνισμός του νησιού θα συρρικνωθεί και το μουσουλμανικό στοιχείο θα ανθίσει. Όπως ακριβώς συνέβη στο Λίβανο.
Γιατί, επιμένουν, λοιπόν, και ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, και οι υποψήφιοί τους, σε μία λύση που εξυπηρετεί την Τουρκία; Μέχρι σήμερα, και ενώ οι πολίτες της Κύπρου ψηφίζουν για τον επόμενο Πρόεδρο τους, δεν έδωσαν πειστική απάντηση. Και αυτό είναι ανησυχητικό, επειδή υποθέτω πως έχουν εγκλωβιστεί στην αδιέξοδη πολιτική τους. Και επειδή είναι και τα μεγαλύτερα κόμματα στο νησί, έχουν εγκλωβίσει στην αποτυχημένη πολιτική τους και την Κύπρο.
Ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ, άφησε να εννοηθεί στην τηλεμαχία, ότι εάν οι πολίτες δώσουν το προβάδισμα στον ίδιο και τον σημερινό Πρόεδρο, επιβραβεύουν την πολιτική τους. Γνωρίζει, βέβαια, ότι η σκέψη του είναι εντελώς λάθος και αποδείχθηκε στο δημοψήφισμα, όπου οι Ακελικοί και οι Συναγερμικοί ψηφοφόροι εγκατέλειψαν τις ηγεσίες των κομμάτων τους. Όμως, τα αρνιά μερικές φορές επαναστατούν και κλωτσούν τους τσομπάνηδες. Δεν γνωρίζω αν αυτό συμβεί ποτέ στην Κύπρο.
Η πίστη των εκπροσώπων των δύο συστημικών κομμάτων ότι έχουν τη μαγική συνταγή για να πείσουν την Τουρκία, ακούστηκε ξανά τις ημέρες που ακολούθησαν την εισβολή των στρατιωτικών δυνάμεων του Ερντογάν στη Συρία για να δολοφονήσουν τον κουρδικό πληθυσμό. Το μεγάλο πρόβλημα, που παρατηρείται δυστυχώς και στην κυπριακή διπλωματία, είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται καν ποιος είναι και τι πρεσβεύει ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας. Ο άνθρωπος δεν έχει καμία ευαισθησία για τις ψυχές των ανθρώπων. Όσοι δεν τον ακολουθούν, όσοι δεν συμφωνούν μαζί του, είναι θανάσιμοι εχθροί. Σκοτώνει συμπατριώτες τους Τούρκους. Τους Έλληνες της Κύπρου θα λυπηθεί; Έχει εξαφανίσει πολιτικά (και όχι μόνο) ένα σωρό συνεργάτες του, που τον βοήθησαν να γίνει Σουλτάνος. Έχει σαρώσει στα κατεχόμενα και τα έχει γιομίσει με τζαμιά, ενώ θα επιβάλει την ισλαμική του ατζέντα πολύ σύντομα. Και υπάρχουν Κύπριοι πολιτικοί που εμπιστεύονται αυτόν τον άνθρωπο; Λυπάμαι ειλικρινά.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, οι δυνάμεις που ευθύνονται και για την οικονομική κρίση που μαστίζει ακόμα την Κύπρο, φρόντισαν ώστε να μην γίνει σοβαρή συζήτηση για το εθνικό θέμα. Διότι δεν τους συνέφερε, επειδή δεν έχουν προτάσεις και επειδή έχουν οχυρωθεί πίσω από μία αποτυχημένη και επικίνδυνη πολιτική. Και βεβαίως, δεν είναι λύση η διχοτόμηση, που σκέφτονται πολλοί δυστυχώς στην Κύπρο, και οι οποίοι με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούν τα σχέδια της Τουρκίας. Η Κυπριακή Δημοκρατία απέδειξε ότι έχει μεγάλες αντοχές και οι συμμαχίες με τις χώρες της περιοχής την καθιστούν ακόμα πιο δυνατή. Είναι σημαντικό να αλλάξει η πολιτική έναντι της Τουρκίας και η Κύπρος να ενδυναμώσει ακόμα περισσότερο τις σχέσεις της με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Οι καλές σχέσεις πρέπει να συμπληρωθούν με μία στρατηγική συμφωνία, που να περιλαμβάνει και τον στρατιωτικό τομέα.
Την ίδια στιγμή η Τουρκία πρέπει να νοιώσει την ανάσα της μικρής Κύπρου στα διεθνή φόρα. Η προηγούμενη συνταγή του «καλού παιδιού» οδήγησε την Κύπρο σε αδιέξοδο. Το είπε και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας… Ποιος θυμάται την εισβολή; Ιδιαίτερα στο εξωτερικό ουδείς εκτός των ομογενών και των Αποδήμων. Αλλά και στην Κύπρο έμειναν μόνο οι ρομαντικοί να αρνούνται να ξεχάσουν τις τουρκικές θηριωδίες.
Η εισβολή στη Συρία θύμισε στους πενηντάρηδες και πάνω την τραγωδία του 1974. Οι Τούρκοι έκαναν τότε και χειρότερα από αυτά που κάνουν στη Συρία. Δεν πρέπει να προσπαθούμε να ξεχάσουμε για να είμαστε …«πολιτικά ορθοί» και «καλοί Ευρωπαίοι». Ούτε να «πειράζουμε» στα βιβλία ιστορίας τις εθνικές μας τραγωδίες, για να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι. Ακολουθώντας αυτή την πολιτική δώσαμε την ευκαιρία στους εθνικιστές να εισέλθουν στη Βουλή και να νομιμοποιηθούν. Αυτή ήταν η χειρότερη υπηρεσία που μπορούσαν να προσφέρουν τα συστημικά κόμματα στον τόπο…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για τις εκλογές και τους υποψήφιους δεν μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα, επειδή το απαγορεύει ο νομοθέτης. Καλή ή κακή απόφαση δεν έχει την παραμικρή σημασία σήμερα, ημέρα των εκλογών. Ακολουθούμε το νόμο ακόμα και αν διαφωνούμε. Εύχομαι στους Κύπριους πολίτες «καλή ψήφο», «καλό βόλι» σήμερα που η Δημοκρατία αποθεώνεται. Και να εκλεγεί ο καλύτερος εκ των υποψηφίων με γνώμονα πάντα το εθνικό συμφέρον της Κύπρου και του λαού. Η Τουρκία είναι πάντα απέναντι στην Ελλάδα και στο νησί μας, και το θηρίο αυτό δεν θα ηρεμήσει ποτέ, ούτε θα εξημερωθεί. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Ο στόχος των Τούρκων είναι πάντα η δική μας παράδοση. Δεν πρέπει να τους κάνουμε τη χάρη. Η παράδοση είναι ο εύκολος δρόμος, και έχουμε κάμποσους πολιτικούς αποφασισμένους να το πράξουν. Δεν πρέπει να το επιτρέψει ο λαός.
Του Μιχάλη Ιγνατίου
FILE PHOTO. Με πέτρες και μπουκάλια εναντίον των γραφείων της Αφρίκα στην κατεχόμενη Λευκωσία δεκάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν το πρωί της Δευτέρας 22 Ιανουαρίου, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση των «δυνάμεων ασφαλείας» για να απομακρυνθούν και να αποτραπούν τα χειρότερα. ΚΥΠΕ/ΟΝΤΟΥΛ ΑΣΙΚ
2.
Δεν διδαχθήκαμε ότι ο ασφαλέστερος δρόμος για την ειρήνη είναι
ο «πόλεμος κόντρα στον πόλεμο»…
Τα όσα έγιναν την τελευταία εβδομάδα, από τη μέρα που η Τουρκία εισέβαλε στη Βόρεια Συρία, προκάλεσαν, αναπάντεχα, αλυσιδωτές αντιδράσεις στο κατεχόμενο τμήμα της πατρίδας μας, που έγιναν αισθητές και στο ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο δημοσιογράφος και εκδότης της «Αφρίκα», Σενέρ Λεβέντ, καταφέρθηκε εναντίον της εισβολής στη Συρία, συνδέοντάς την με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, γεγονός που εξαγρίωσε τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κάλεσε τους «αδελφούς του», στο ψευδοκράτος, να δώσουν την πρέπουσα απάντηση στη «χυδαία εφημερίδα».
Ακολούθησαν τραμπουκισμοί, πετροβόλημα, ύβρεις και απειλές εναντίον της ζωής του Λεβέντ, και ανάλογα επεισόδια στην ψευδοβουλή των κατεχομένων. Το περιστατικό δείχνει, για μια ακόμη φορά, τη γενναιότητα και το θάρρος του Σενέρ Λεβέντ, που τιμά το δημοσιογραφικό επάγγελμα και την αποστολή του αλλά, παράλληλα, φανερώνει τα τεράστια ελλείμματα δημοκρατίας στη σημερινή Τουρκία και στο ψευδοκράτος – προτεκτοράτο: Ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας στοχοποιεί δημοσίως έναν δημοσιογράφο και δίνει γραμμή εθνικιστικού μίσους στους φανατικούς οπαδούς του, καλώντας τους να «συμμορφώσουν» και να καταπνίξουν μια ελεύθερη φωνή.
Ανάμεσα στις συνέπειες της επίθεσης εναντίον του Λεβέντ ήταν ότι, έστω ευκαιριακά, προσγείωσε επιτέλους μερικούς από τους εθελοτυφλούντες ή καλόπιστους / αφελείς, που αρνούνταν να παραδεχθούν το είδος της ερντογανικής πολιτείας, εμμένοντας στην ψευδαίσθηση του «τολμηρού ηγέτη, που έχει διάθεση να λύσει το Κυπριακό». Για παράδειγμα ακούσαμε, πριν από τρεις μέρες, για πρώτη φορά τον γενικό γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού, να αποκαλεί δικτάτορα τον Ερντογάν και να εκφράζει την πικρία του, επειδή ο Μουσταφά Ακιντζί έσπευσε να δηλώσει ότι η εισβολή στην Κύπρο το 1974 ήταν, πράγματι, «ειρηνευτική επιχείρηση» (Ο κατοχικός ηγέτης συμπλήρωσε ότι αν δεν γινόταν η εισβολή, «θα επιβαλλόταν η ένωση με την Ελλάδα», ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974.)
Η τουρκική εισβολή στη Συρία έχει και μια άλλη πτυχή που συνδέεται με το κυπριακό προηγούμενο του 1974. Σε αντίθεση με το πολεμοχαρές όνομα του Αττίλα, που ταίριαζε γάντι με όσα «ειρηνικά» διέπραξαν οι δυνάμεις εισβολής, το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο, ο κωδικός της επιχείρησης στη Βόρεια Συρία είναι «Κλάδος ελαίας». Αυτό κι αν είναι τρολάρισμα από τον Ερντογάν, που διεκδικεί παγκόσμια ευρεσιτεχνία θράσους! 43 και μισό χρόνια από τον Ιούλιο του 1974, η Τουρκία επαναλαμβάνει τον εαυτό της ακολουθώντας ένα ιδιαιτέρως επιτυχές πρότυπο: Διαπιστώνοντας ότι, με την πάροδο του χρόνου, κόπασαν και εξασθένισαν, όχι μόνο οι διεθνείς αντιδράσεις για την εισβολή στην Κύπρο, αλλά και εμείς οι ίδιοι, τα θύματα του Αττίλα, διαγράψαμε την ξένη κατοχή, αποδομήσαμε το «Δεν Ξεχνώ», λησμονήσαμε τα κατεχόμενα χωριά μας, παπαγαλίζουμε σαν κακόηχα παπαγαλάκια την προπαγάνδα του κατακτητή, εξωραΐσαμε τα εγκλήματα πολέμου, βλέπουμε εθνικιστικά φαντάσματα στα δικά μας σχολικά εγχειρίδια και υιοθετούμε την ιστορία του σωλήνα των ποικιλώνυμων ΜΚΥΟ, και οραματιζόμαστε, «στην αγορά συναθροισμένοι», σαν λαός υπό εκποίηση σε τιμή ευκαιρίας, «εθνικόφρονες» και «αριστεροί», οργασμούς και πακτωλούς «οικονομικής ανάπτυξης», ύστερα από την «κάποιαν λύσιν». «Κουραστήκαμε». «Ποια εισβολή;» Δεν διδαχθήκαμε ότι ο ασφαλέστερος δρόμος για την ειρήνη είναι ο «πόλεμος κόντρα στον πόλεμο» και όχι η πολιτική του κατευνασμού και η αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής. Κι όλα αυτά, δεν φτάνουν, δεν αρκεί «να ξεχάσουμε». Όπως ακριβώς με την επιθετική άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, ο «νικητής» απαιτεί να επιβάλει στη συλλογική και προσωπική μνήμη, διά της λοβοτομής ή της εκούσιας λήθης – υποταγής, το δικό του «αφήγημα»: Η εισβολή ήταν «ειρηνευτική επιχείρηση», τα αποβατικά πλοία, τα τανκς και τα βομβαρδιστικά έσπερναν κλαδιά ελιάς και καρδούλες, για όλα φταίει το… ενωτικό δημοψήφισμα.
Κι αν σιγήσει η ενοχλητική φωνή του Σενέρ Λεβέντ, και της «Αφρίκα», ποιος θα αντιδράσει στον επόμενο «κλάδο ελαίας»;
Του Πέτρου Παπαπολυβίου,
*Αναπλ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κύπρου
*ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ
3.
Κυπριακές εκλογές. Νικητής ο Νίκος Αναστασιάδης.
Στο δεύτερο γύρο θα αναμετρηθεί με τον Σταύρο Μαλά.
Ο απερχόμενος πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος διεκδικεί δεύτερη θητεία, και ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος υποστηρίζεται από το ΑΚΕΛ, θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την ερχόμενη Κυριακή 4 Φεβρουαρίου.
Επισημαίνεται ότι ο Αναστασιάδης εξασφαλίζει ποσοστό μεγαλύτερο του 31%, που είχε εξασφαλίσει ο ΔΗΣΥ στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.Εκτός δεύτερου γύρου μένει ο Νικόλας Παπαδόπουλος που συγκεντρώνει 25,8% και 56.060 ψήφους.Το ποσοστό συμμετοχής στις κάλπες έφτασε στο 71,22%, έναντι 83,4% στις προεδρικές εκλογές του 2013. Η αποχή άγγιξε το 28,78%.
Σύμφωνα με την ολοκληρωμένη καταμέτρηση των επίσημων συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων στην Κύπρο έχει ως εξής :
ΝΙΚΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ
35,50%
ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΑΛΑΣ
30.25%
ΝΙΚΟΛΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
25,74%
ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
5.65%
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΚΑΣ
2.18%
ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ
0.22%
ΧΑΡΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ
0.19%
ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΝΑ
0.17%
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΚΑΠΗΛΙΩΤΗΣ
0.10%
Το σκηνικό της επόμενης ημέρας
Το επιτελείο του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη δεν είναι ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών στη Κύπρο, τόσο γιατί το ποσοστό δεν άγγιξε το 40% όπως θα ήθελαν και εκτιμούσαν, ενώ η απόσταση με τον Σταύρο Μαλά (5%) δεν θεωρείται απόσταση ασφαλείας.
Κανείς δεν περισσεύει σε αυτή την προσπάθεια καθώς αντίπαλος όλων είναι τα προβλήματα του κυπριακού λαού, είναι το βασικό μήνυμα του νυν Προέδρου και υποψήφιου για την Προεδρία της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος έκοψε πρώτος το νήμα της πρώτης Κυριακής.
Σε δηλώσεις του σε δημοσιογράφους από το Προεδρικό Μέγαρο, ο κ. Αναστασιάδης ανέφερε ότι το αποτέλεσμα της σημερινής αναμέτρησης είναι η ισχυρή εντολή για συνέχιση της πορείας που χάραξε η Κυβέρνηση μαζί με τους πολίτες, οι οποίοι σύμφωνα με τον ίδιο αποτελούν και τον βασικό πρωταγωνιστή του πρώτου γύρου.
Ο Σταύρος Μαλάς στις πρώτες δηλώσεις του ανέφερε πως βάζουμε τέλος στους διχασμούς του παρελθόντος, γυρίζουμε σελίδα, κοιτάζοντας μπροστά στο μέλλον.
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, είτε με ψήφισαν, είτε όχι, για την ωριμότητα που επέδειξε η κοινωνία μας. Ευχαριστώ ιδιαίτερα το κίνημα της Αριστεράς που σύσσωμο βρέθηκε δίπλα μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου στους φίλους, φίλες και αφανείς αγωνιστές από όλα τα πολιτικά και κοινωνικά στρώματα. Συγχαίρω τους ανθυποψηφίους μου για το δικό τους αγώνα τον οποίο έδωσαν με ευπρέπεια. Ο λαός μίλησε. Μία νέα μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία εκφράζει τη θέλησή της για μία ελπιδοφόρα αλλαγή. Αφήνουμε πίσω το χθες, βάζουμε τέλος στους διχασμούς του παρελθόντος, γυρίζουμε σελίδα, κοιτάζοντας μπροστά στο μέλλον με αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση. Προς το δεύτερο γύρο, να βάλουμε τις βάσεις για εθνική ενότητα. Αυτή θα είναι η ενότητα, η μεγάλη μας δύναμη. Με υπευθυνότητα, σύνεση και σοβαρότητα. Με μετρημένα βήματα, ασφάλεια και αποτελεσματικότητα, θα βελτιώσουμε την οικονομία που θα αγγίζει τη ζωή όλων των Κυπριών» δήλωσε ο Στ. Μαλάς.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος βρέθηκε εκτός δεύτερου γύρου παρά το ότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις τον έδειχναν να περνάει με άνεση στη τελική φάση των εκλογών. Παραμένει ωστόσο ρυθμιστής καθώς η συνεργασία του με τον Νίκο Αναστασιάδη ή τον Σταύρο Μαλά ενδεχομένως να κρίνει και το τελικό αποτέλεσμα την άλλη Κυριακή. Σε δηλώσεις του αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εμφανώς απογοητευμένος, δεν άνοιξε τα χαρτιά του: « Είμαι απογοητευμένος από το αποτέλεσμα. Σέβομαι ετυμηγορία λαού», δήλωσε λακκωνικά.
Iκανοποιημένος εμφανίστηκε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών. Το ΑΚΕΛ υποστήριξε την υποψηφιότητα Σταύρου Μαλά. Εκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Το αποτέλεσμα του Α’ Γύρου αποδεικνύει ότι η πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί την απαλλαγή του τόπου από την προεδρία του Ν. Αναστασιάδη και την αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου. Αποδεικνύει ότι η αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί αν όλοι ενώσουμε τις δυνάμεις μας. Αν όλοι σταθούμε συνεπείς σ’ αυτό που καθ’ όλη την προεκλογική εκστρατεία διακηρύσσαμε: ότι η Κύπρος μπορεί και πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση, μπορεί και πρέπει να προχωρήσει μπροστά. Ο Σταύρος Μαλάς πιστεύει στην ενότητα, έχει αξιοπιστία, είναι μετριοπαθής και έχει την ικανότητα να συνθέτει διαφορετικές απόψεις.
Έχουμε την πεποίθηση ότι το αύριο μας ενώνει στον κοινό στόχο της αλλαγής. Έχουμε την πεποίθηση ότι το Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Σταύρου Μαλά παρέχει την ισχυρή βάση πάνω στην οποία οι πολίτες αλλά και πολιτικές δυνάμεις που διαφωνούν με την διακυβέρνηση Ν. Αναστασιάδη μπορούν να στηρίξουν την υποψηφιότητά του. Ως ΑΚΕΛ θα συμβάλουμε για την υλοποίηση αυτού του στόχου.
Θα ήθελα τελειώνοντας να ευχαριστήσω τις χιλιάδες των ΑΚΕΛιστών, αλλά και όσων άλλων εργάστηκαν σκληρά για να πετύχουμε αυτό το θετικό αποτέλεσμα. Η σκληρή δουλειά πρέπει να συνεχίσει μέχρι την ερχόμενη Κυριακή για να πετύχουμε τον στόχο μας».
http://www.huffingtonpost.gr/entry/kepriakes-ekloyes-niketes-o-nikos-anastasiades-sto-deetero-yero-tha-anametrethei-me-ton-staero-mala_gr_5a6e13b0e4b01fbbefb2bab9?utm_hp_ref=gr-homepage
28/01/2018
AMIR MAKAR VIA GETTY IMAGES
3.
Εκλογική πρόκληση αβέβαιου μέλλοντος.
Στον πρώτο γύρο των εκλογών για ανάδειξη προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, που διεξήχθησαν την Κυριακή, 28 Ιανουαρίου, το αποτέλεσμα ήταν να λάβει το υψηλότερο ποσοστό ο νυν πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος ηγείται του Δημοκρατικού Συναγερμού, της κυπριακής κεντροδεξιάς. Δεύτερος και κύριος αντίπαλός του ανεδείχθη ο Σταύρος Μαλάς, ο οποίος εκπροσωπεί τον χώρο της αριστεράς, με πυρήνα το ΑΚΕΛ. Ο τρίτος υποψήφιος, ο οποίος έμεινε εκτός τελικής μάχης, Νικόλας Παπαδόπουλος, υιός του αειμνήστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, υποστηριζόταν από τις δυνάμεις του ενδιάμεσου χώρου με πυρήνα το Δημοκρατικό Κόμμα, την σοσιαλδημοκρατική ΕΔΕΚ, το Κίνημα Αλληλεγγύη και το Κίνημα Οικολόγων. Τέταρτη πολιτική δύναμη ανεδείχθη το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ) με υποψήφιο τον Χρίστο Χρίστου,ενώ την πέμπτη θέση κατέλαβε η Συμμαχία Πολιτών, της οποίας ηγείται ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου, Γιώργος Λιλλήκας.
Τούτων λεχθέντων και δοθέντος ότι ουδείς των υποψηφίων κατάφερε να συγκεντρώσει ποσοστό που να υπερβαίνει το απαιτούμενο 50%, θα ακολουθήσει δεύτερος εκλογικός γύρος την προσεχή Κυριακή, 4 Φεβρουαρίου. Η επικείμενη δεύτερη φάση της εκλογικής διαδικασίας, που κορυφώνει την πολιτική μάχη για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα αναδείξει έναν από τους δύο διεκδικητές, Νίκο Αναστασιάδη και Σταύρο Μαλά. Ανεξαρτήτως του ποιος θα εκλεγεί εν τέλει, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις, όροι και παράμετροι για την επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος, που άπτονται της υπόστασης του Κυπριακού κράτους, της βιωσιμότητας της λύσης και των αντοχών του Κυπριακού Ελληνισμού, διαστάσεις τις οποίες πρέπει σε κάθε περίπτωση ο αυριανός πρόεδρος να συμπεριλάβει στους προσανατολισμούς του.
Μια βασική προϋπόθεση, εν προκειμένω, που οφείλει άνευ ετέρου να ληφθεί υπόψη είναι η θέση και ο ρόλος της Τουρκίας ως δύναμης, που επιθυμεί να ελέγχει τον χώρο στην πορεία οικοδόμησης ενός κοινού κράτους με τους Τουρκοκύπριους και η ικανότητα αντίστασης της ηγεσίας της Κύπρου απέναντι στους τουρκικούς σχεδιασμούς. Σε αυτό το κράτος ο τουρκικός ρόλος δεν μπορεί να περιλαμβάνει ούτε επεμβατικά δικαιώματα, ούτε στρατιωτική παρουσία. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τις άλλες δύο εγγυήτριες δυνάμεις, την Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η επόμενη παράμετρος που οφείλει κανείς να έχει κατά νου, είναι πως στο πλαίσιο της ομοσπονδιακής δομής, πέραν των δύο συνιστώντων κρατιδίων, υφίσταται και ο κοινός λαός, που ενώνει τους δύο χώρους, όπως συμβαίνει σε κάθε ομοσπονδία σε όλο τον κόσμο. Επομένως, η ομοσπονδιακή δομή, που ως ανωτέρω θα προστατεύει τις ταυτότητες και την υπόσταση των δύο κοινοτήτων, πρέπει ταυτόχρονα να λειτουργεί και ως συνεκτικός ιστός των μερών, μέσα από την πρόβλεψη της ύπαρξης ομοσπονδιακού λαού, που να διαρθρώνεται επί τη βάση της αρχής ένας άνθρωπος – μία ψήφος.
Συνοψίζοντας την αναφορά μας στις εκλογές που έλαβαν χώρα προσφάτως, πρέπει να υπογραμμίσουμε πως το διακύβευμα για την αυριανή ηγεσία της Κύπρου αφορά στην ικανότητά της να σχεδιάσει πολιτικές αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας και της διεκδίκησης χώρου και ρόλου της Τουρκίας στην Κύπρο, μια ικανότητα που θα αφορά πρωτίστως στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας του Κυπριακού κράτους. Η Κύπρος κατέχεται κατά ένα ποσοστό 36% από τουρκικές δυνάμεις, αλλά αυτό δεν επηρέασε την ανεξαρτησία και την διεθνή υπόσταση του Κυπριακού κράτους. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο κύριος και μοναδικός θεματοφύλακας της ύπαρξης του Κυπριακού Ελληνισμού και του κυπριακού λαού στο σύνολό του. Η ηγεσία που θα εκλεγεί θα πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπιστεί τα ανωτέρω, δηλαδή την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας και την συνέχιση της διαδρομής της ως κρατικής οντότητας, υποκειμένου διεθνούς δικαίου.
Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης
Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής
29/1/2018
4.
Με Αναστασιάδη ξαναστήνουν σκηνικό «Ανάν».
Σκηνικό στο Κυπριακό διαμορφώνεται ενόψει μετεκλογικών παρεμβάσεων από τρίτους. Η ταχύτητα των εξελίξεων θα καθοριστεί εν πολλοίς από το αποτέλεσμα των εκλογών. Το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου δείχνει ότι ο Νίκος Αναστασιάδης δύσκολα θα χάσει την επανεκλογή. Αμέσως μετά αναμένεται να εκδηλωθούν παρεμβάσεις με σκοπό να διαμορφωθούν το συντομότερο οι συνθήκες για να επαναληφθούν οι συζητήσεις από το σημείο που είχαν σταματήσει στο Κραν Μοντάνα, το περασμένο καλοκαίρι.
Ο ΟΗΕ, κατά κύριο λόγο, όπως και η γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Φόρεϊν Όφις, εκτιμούν πως θα πρέπει να υπάρξει μια νέα προσπάθεια τον Απρίλιο με καταληκτικό χρόνο λήξης της παρέμβασης τον ερχόμενο Ιούνιο. Σημείο εκκίνησης θα είναι το πλαίσιο Γκουτέρες, το οποίο κατατέθηκε στο Κραν Μοντάνα, καθώς και το υλικό που έχει κατατεθεί τόσο στις δυο πενταμερείς όσο και στις συζητήσεις από το 2015 και εντεύθεν.
Για τον ΟΗΕ το υλικό αυτό θεωρείται κεκτημένο της διαδικασίας, εκτός κι εάν αμφισβητηθεί από κάποιον από τους εμπλεκόμενους. Οι σχεδιασμοί αυτοί στηρίζονται σε ασκήσεις επί χάρτου που έχουν γίνει ενόψει της ολοκλήρωσης και των εκλογών στην Κύπρο. Στα ψηλά δώματα του Διεθνούς Οργανισμού, όπως και οι Αγγλοαμερικανοί, αρχίζουν να καλλιεργούν και πάλι την ανεδαφική θεωρία της «τελευταίας ευκαιρίας» στο Κυπριακό.
Πίσω από τις γραμμές
Στα στέκια των ξένων διπλωματών γίνεται λόγος για αναζήτηση «άλλων επιλογών» σε περίπτωση που αποτύχει η νέα προσπάθεια. Για τις «άλλες επιλογές» αναπτύσσονται διάφορες ιδέες και κάποιες ενέργειες που γίνονται από τώρα, όπως οι αναφορές στην πρόσφατη έκθεση σε «τουρκοκυπριακές αρχές» (κατεχόμενη Κύπρο) ενδέχεται να λειτουργούν ως προπομποί.
Η φρασεολογία που υιοθετείται από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα σαφώς και κατοχυρώνει νέες προσεγγίσεις στο Κυπριακό. Διπλωματικές πηγές σημειώνουν πως η πρόσφατη έκθεσή του για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ έστελνε πολλά μηνύματα για να αξιολογήσουν οι εμπλεκόμενοι «κυρίως εάν κανείς μπορούσε να διαβάσει πίσω από τις γραμμές».
Με βάση το μήνυμα που έστειλε ο Γενικός Γραμματέας πολλές φορές μετά την αποτυχημένη πενταμερή του Κραν Μοντάνα και εντεύθεν, θα πρέπει να προηγηθούν συζητήσεις επί κυπριακού εδάφους μεταξύ του νικητή των εκλογών και του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Η όποια νέα παρέμβαση Γκουτέρες θα γίνει μετά από κοινό αίτημα των δύο. Οι συζητήσεις, ωστόσο, στην Κύπρο δεν αναμένεται να περιλαμβάνουν εκ των πραγμάτων τα θέματα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων. Ο Ακιντζί δεν έχει τέτοια εξουσιοδότηση από την Άγκυρα. Ως εκ τούτου, οι συζητήσεις θα περιοριστούν στα θέματα των εσωτερικών πτυχών. Αυτό θα είναι αρκετό;
Το χρονικό ορόσημο του Ιουνίου, που τίθεται παρασκηνιακά από τρίτους, δεν είναι άσχετο με τους σχεδιασμούς που διαμορφώνονται για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Είναι προφανές πως θα χρησιμοποιήσουν το θέμα της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ως εργαλείο πίεσης, ώστε να υπάρξει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αποτέλεσμα το πρώτο εξάμηνο του 2018.
Σημειώνεται συναφώς πως με βάση την πρόσφατη ενημέρωση του Συμβουλίου Ασφαλείας από την Ειδική Αντιπρόσωπο του ΟΗΕ στην Κύπρο Ελίζαπεθ Σπέχαρ, αλλά και τις τοποθετήσεις που έγιναν από τους Αντιπροσώπους κρατών-μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, διαμορφώνεται τάση υπέρ της ανάγκης ενίσχυσης του αστυνομικού σκέλους της Δύναμης.
Η Άγκυρα αγριεύει
Επιπροσθέτως, πληροφορίες αναφέρουν πως διαμορφώνεται ένα κλίμα, μεταξύ διαφόρων χωρών και του ΟΗΕ για προώθηση πρωτοβουλιών με σκοπό την «ομαλοποίηση της κατάστασης στο νησί», ανεξαρτήτως εάν υπάρχει ή όχι διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Τι εννοούν με αυτό; Με δικοινοτικές επαφές, αλλά και μέσω των τεχνικών επιτροπών. Είναι πρόδηλο ότι μια τέτοια προσέγγιση συνδέεται με προσεγγίσεις πως το Κυπριακό είναι ζήτημα «έλλειψης εμπιστοσύνης», δικοινοτικών επαφών και ασφαλώς όχι εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής.
Οι πληροφορίες φέρουν τους ενδιαφερόμενους τρίτους να προετοιμάζουν το έδαφος για νέες παρεμβάσεις. Με συγκεκριμένη ατζέντα και με χρονικό ορόσημο. Αυτό, βέβαια, θα εξαρτηθεί και από τους εμπλεκόμενους, όπως τουλάχιστον έχει επιβεβαιώσει ο Γκουτέρες.
Παραλλήλως, το κλίμα στα Κατεχόμενα είναι τεταμένο. Τα όσα διαδραματίσθηκαν προ ημερών έξω από τα γραφεία της τουρκοκυπριακής εφημερίδας “Αφρίκα” με τους τραμπουκισμούς των ακροδεξιών του Ερντογάν, δείχνουν πως η Άγκυρα έχει αγριέψει. Οι ακραίες εκδηλώσεις έχουν δημιουργήσει κλίμα φόβου και τρομοκρατίας στις κατεχόμενες περιοχές.
Η Τουρκία διαχρονικά χρησιμοποιεί τον λεγόμενο δικοινοτικό διάλογο ως άλλοθι για να εφαρμόζει τους σχεδιασμούς της. Φαίνεται πως τώρα σπεύδει για τη δημιουργία νέων τετελεσμένων. Ο απόλυτος έλεγχος των Κατεχομένων από την Τουρκία δεν είναι καινούργιο στοιχείο. Ισχύει από το 1974 και εντεύθεν. Ωστόσο, σε αυτή τη φάση οι σχεδιασμοί διαφοροποιούνται δια της πρακτικής της επιβολής και του φόβου, που υιοθετεί το καθεστώς Ερντογάν.
Κώστας Βενιζέλος
29 Ιανουαρίου 2018