Η φινλανδοποίηση της Ελλάδας.
Η φινλανδοποίηση της Ελλάδας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
(1) Αντίστροφη μέτρηση για την σύγκρουση – Ιαχές Τούρκων:
«Vira Bismillah» και σύντομα το καμάρι μας (πλωτό γεωτρύπανο) στην Μεσόγειο (Κύπρο)».
(2) DeapSea Metro II, το τελευταίο χαρτί της Άγκυρας.
(3) Κίνδυνοι από την Συνεχιζόμενη Αποδυνάμωση
της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς.
(4) Ακινησία και διάχυτες απειλές πολέμου.
Η απάντηση του Α.Συρίγου στον Χ.Ροζάκη και η κατάθεση συντεταγμένων
(για την AOZ).
(4) Ακινησία και διάχυτες απειλές πολέμου.
Η απάντηση του Α.Συρίγου στον Χ.Ροζάκη και η κατάθεση συντεταγμένων
(για την AOZ).
Σκίτσο του Α.ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ
Έχει φθάσει πλέον το πλήρωμα του χρόνου ώστε η ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη να γίνουν οικείες με ένα ιστορικά σημαντικό πολιτικό όρο ώστε να είναι σε θέση να ερμηνεύουν ορθά τη σημερινή συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους, των πολιτικών τους ταγών και ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ των χωρών τους έναντι της Τουρκίας.
Ο όρος είναι αυτός της «φινλανδοποίησης» (finlandization). Ιστορικά ο όρος περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φινλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με τη Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα.
Η συμπεριφορά αυτή υποκρύπτει μια αμυντική «στρατηγική λογική», απότοκη ενός συνδρόμου φοβίας ότι μια μη κατευναστική συμπεριφορά θα οδηγήσει σε σύγκρουση και η μικρή σε μέγεθος χώρα θα χάσει περισσότερα.
Μετά τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 η μεταπολεμική φινλανδική κυβέρνηση του Juho Κusti Ρaasikivi, πιεζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση, υπέγραψε τον Απρίλιο του 1948 με την Μόσχα τη Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας. Με αυτή δεσμεύθηκε να αμυνθεί σε τυχόν επίθεση της Γερμανίας και των συμμάχων της έναντί της ή κατά της Σοβιετικής Ένωσης και να ζητήσει τη βοήθεια της Μόσχας σε περίπτωση ανάγκης. Ανέλαβε επίσης να παραμείνει εκτός συνασπισμών και ουδέτερη στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ακολούθησαν ένα πλέγμα «προνομιακών» για τη Μόσχα συμφωνιών στην οικονομία, πολιτισμό, παιδεία κ.ά.
Στο θέμα Παιδείας, για παράδειγμα, η «φινλανδοποίηση» κατέληξε στην απόσυρση χιλιάδων βιβλίων από τις δημόσιες βιβλιοθήκες, ενώ οι βιβλοπώλες λάμβαναν από την κυβέρνηση κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων επικριτικών για την Μόσχα. Κινηματογραφικές ταινίες όπως Τhe Μanchurian Candidate (1962), έργα του Σοβιετικού αντικαθεστωτικού Σολτσενίτζιν αλλά ακόμη και Φινλανδών, απαγορεύονταν ή λογοκρίνονταν. Σε ό,τι αφορούσε στον Τύπο οι πρακτικές της φινλανδικής κυβέρνησης κατέληγαν στη χειραγώγηση ολόκληρου του επικοινωνιακού συστήματος της χώρας. Αυτό εκφράζετο με την αυτολογοκρισία, τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση των αντιφρονούντων.
Συναφείς με την Παιδεία και τον Τύπο ήταν και οι νοηματικές και γλωσσικές στρεβλώσεις. Οι λέξεις έχασαν το νόημά τους και χρησιμοποιούνταν ως ευφημισμοί αποκρύπτωντας την πραγματικότητα. Η λέξη εθελοδουλεία έγινε απλά «καλή γειτονία». Η υποταγή στον σοβιετικό ηγεμόνα έγινε «ειρήνη» ενώ η αποποίηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κατέληξε να είναι «συναιτερισμός για την ειρήνη». Όσο για το ιστορικό των σχέσεων των δύο λαών αυτό έπρεπε να συμβαδίζει με τη θεώρηση του ισχυρού. Πρόθυμοι διανοούμενοι ανέλαβαν τη συγγραφή σχετικών βιβλίων.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της Φινλανδίας όλα τα παραπάνω κατέληγαν, αθροιστικά, στον «συγχρονισμό» της εξωτερικής πολιτικής του Ελσίνκι με αυτό της Μόσχας.
Ο όρος «φινλανδοποίηση» ιδεολογοποιήθηκε στη διάρκεια ρου Ψυχρού Πολέμου αποκτώντας μειωτική και απαξιωτική χροιά. Μετά το 1950 δεν περιορίζεται πλέον στη Φινλανδία αλλά χαρακτηρίζει, για παράδειγμα, την πολιτική της ουδέτερης Αυστρίας έναντι της Σοβιετικής Ένωσης, τις δραστηριότητες των ειρηνιστικών, εργατικών και άλλων κινημάτων της Δυτικής Ευρώπης, ειδικά της Δυτικής Γερμανίας, που η Ατλαντική Συμμαχία θεωρούσε δούρειους ίππους των σοβιετικών, κλπ.
Ως διεθνολογικός πλέον όρος η «φινλανδοποίηση» καταδεικνύει τους κινδύνους που συνεπάγονται οι «επιθέσεις φιλίας» που λαμβάνουν χώρα στο πλαίσιο μιας ιστορικής αντιπαλότητας, η οποία όμως δεν αίρεται, και μιας ταυτόχρονης στρατιωτικής ανισότητας που επιβαρύνεται από την απουσία πολιτικής βούλησης και αποτρεπτικής στρατηγικής εκ μέρους της μικρότερης σε μέγεθος χώρας.
Πόσο ευχαριστημένη υπήρξε η Μόσχα με την πολιτική της Φινλανδίας σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αποδεικνύεται και από μια δήλωση-ευχή του σοβιετικού ηγέτη Γκορμπατσώφ όταν επέτρεψε τη δημιουργία μη κομμουνιστικών κυβερνήσεων στην Ανατολική Ευρώπη το 1989. Θα ήθελε, είπε, οι κυβερνήσεις αυτές να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Φινλανδίας στην εξωτερική πολιτική τους έναντι της Μόσχας.
Ερμηνεύει ο όρος «φινλανδοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής της Αθήνας έναντι της Άγκυρας; Μας εξηγεί γιατί η Αθήνα αρνείται να ασκήσει το εθιμικό και συμβατικό της δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα; Γιατί αρνείται να κηρύξει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη; Γιατί αρνείται να αρχίσει συνομιλίες ακόμη και με την Κύπρο για την οριοθέτηση της αναμεταξύ τους ΑΟΖ; Γιατί κάνει ότι δεν καταλαβαίνει όταν τουρκικά πλοία βγαίνουν στο Σούνιο; Όταν τουρκικά μαχητικά εκτελούν τρομοκρατικές πτήσεις πάνω από ελληνικές κατοικημένες περιοχές;
Ερμηνεύει ο όρος «φινλανδοποίηση» τους πανηγυρισμούς της εξουσιαστικής ελίτ και των παρακολουθημάτων της στα πανεπιστήμια και στα ΜΜΕ ότι η Τουρκία θα άρει, λέει, το casus belli αλλά στη βάση τής αλα τούρκα αρχή της αμοιβαιότητας; - τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας μοιρασιά; Οι «επιθέσεις φιλίας» που δεν αίρουν τη δομική αντιπαλότητα μεταξύ κρατών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος μιας επιθετικής στρατηγικής κίνησης που αποβλέπει στην ψυχική άλωση του αντιπάλου, προσδίδοντας στην εθελοδουλεία του κανονιστική συμπεριφορά.
Στην περίπτωση της Ελλάδας παρακολουθούμε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις να έχουν οδηγήσει την Ελλάδα στην κατηφόρα της «φινλανδοποίησης». Την προσαρμογή αυτή της Ελλάδας στα δεδομένα της τουρκικής ισχύος οι Τούρκοι, με τελευταίους εκφραστές το δίδυμο Ερντογάν - Νταβούτογλου, σφυρηλατούν συνεχώς με εναλλαγές «επιθέσεων ειρήνης» και επιδείξεων δύναμης.
Μάριος Ευρυβιάδης
Ο Μάριος Ευρυβιάδης διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ
1/1/18
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Αντίστροφη μέτρηση για την σύγκρουση – Ιαχές Τούρκων: «Vira Bismillah» και σύντομα το καμάρι μας (πλωτό γεωτρύπανο) στην Μεσόγειο (Κύπρο)»
Μεγάλη φιέστα και ασύστολη προπαγάνδα από τουρκικής πλευράς διεξάγουν οι Τούρκοι με μπροστάρη το γαμπρό του Ερντογάν, Μεράτ Αλ Μπαϊράκ, για την κάθοδο του πλωτού γεωτρύπανου Deap Sea Metro II που προς το παρόν ευρίσκεται στο παλαιό βυζαντινό λιμάνι της Νικομήδειας.
Ο ίδιος δήλωσε με αλαζονεία : ''Ιδού, είναι το καμάρι μας, το πρώτο πλοίο γεωτρήσεων της Τουρκίας. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα, με το καινούργιο όνομα και τη σημαία της Ημισελήνου, θα το στείλουμε στη Μεσόγειο λέγοντας «Vira Bismillah»'', έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο Τούρκος αξιωματούχος, προσθέτοντας «Με την ευχή του έθνους, ελπίζω να έχουμε καλά αποτελέσματα και με τη βοήθεια του θεού να δούμε καλά μηνύματα για τη χώρα μας».
Συνεχίζοντας ο «γαμπρός» του Τούρκου προέδρου τόνισε :
«το πλοίο μας, είναι 6ης γενιάς, τελευταίας τεχνολογίας και από τα πιο εξελιγμένα πλοία γεώτρησης.Μετά από μια γρήγορη προπαρασκευαστική διαδικασία, με την αποβάθρα ελλιμενισμού ελπίζουμε ότι το πλοίο θα ξεκινήσει να πραγματοποιήσει την πρώτη γεώτρηση στη Μεσόγειο τους ερχόμενους μήνες.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε φίλους σε αυτό το σημείο, λέγοντας ότι είναι εύκολο να ολοκληρώσουμε το έργο μας το συντομότερο δυνατό και για αυτό κάναμε διαβουλεύσεις για να κινηθούμε στη Μεσόγειο».
Όταν οι παμπόνηροι νέο-οθωμανοί ομιλούν για Μεσόγειο εννοούν το Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ , στην οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα , ( παρά την παραπλανητική δήλωση για τους επόμενους μήνες) , θα κατέβουν για να διεκδικήσουν αυτό που μόνο αυτοί θεωρούν ότι τους ανήκει.
Σύμφωνα με κυπριακό δημοσίευμα η φράση «Vira Bismillah» που χρησιμοποίησε ο Αλ Μπαϊράκ υπονοεί το ελληνικό «βίρα τις άγκυρες».
Το Bismillah όμως στα αραβικά σημαίνει «Στο όνομα του Θεού» και είναι η αρχική φράση στο Κοράνι. Το Bismillah έχει, επίσης, χρησιμοποιηθεί ως ιαχή πολέμου.
Υπενθυμίζεται ότι η γεώτρηση της ENI στον στόχο Καλυψώ του Οικοπέδου 6 της Κυπριακής ΑΟΖ από το τρυπάνι του Saipem 12 000, άρχισε στις 12.00 το μεσημέρι της Κυριακής. Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, με κύματα 5-6 Μποφόρ και ανέμους 30-50 χιλιομέτρων την ώρα, η γεωτρητική διαδικασία ξεκίνησε χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς οποιαδήποτε παρενόχληση από τουρκικά πλοία.
https://twitter.com/BeratAlbayrak?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=http%3A%2F%2Fwww.sigmalive.com%2Fnews%2Fenergia%2F479207
Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό οι Τούρκοι σε αιφνιδιαστική χρονική στιγμή θα βγάλουν από τα στενά το πλωτό γεωτρύπανο το οποίο πριν φτάσει στην κυπριακό ΑΟΖ θα πλαισιωθεί από τον τουρκικό πολεμικό στολίσκο και τουλάχιστον δύο υποβρύχια , για να «αγκυροβολήσει» για έρευνες στο σημείο που έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει την Λευκωσία.
Να μην υπάρχουν αυταπάτες από κανέναν ότι οι Τούρκοι δεν θα προχωρήσουν σε αυτήν την απονενοημένη για πολλούς κίνηση , διότι το έχουν αποφασίσει εδώ και καιρό , ενεργώντας με εντολές του Ερντογάν ο οποίος θέλει να φανεί στα «μάτια» των 82, 5 εκατομμυρίων Τούρκων ως ένας νέος Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής …ο οποίος καταλαμβάνει ότι θεωρεί ως τουρκικό.
Το ίδιο ενδεχομένως να πράξει , κάτω όμως από «ειδικές συνθήκες» και στο Αιγαίο, με τα νησιά που υποτίθεται ότι «κατέχει» η Ελλάδα παράνομα .
Το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να έχουν εκπονηθεί από ελληνικής πλευράς όλα τα σενάρια «αποτρεπτικής απάντησης» …μέχρι και αυτού που θα σημαίνει πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία, καθαρά και ξάστερa.
http://www.analystsforchange.org/2018/01/vira-bismillah.html
3/1/18 GBAL
2.
DeapSea Metro II, το τελευταίο χαρτί της Άγκυρας.
Η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI ετοιμάζουν γεώτρηση στο θαλάσσιο οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ (στόχος “Καλυψώ”) με την πλατφόρμα-γεωτρύπανο Saipem 12000. Στη συνέχεια σειρά έχει το οικόπεδο 3 (στόχος “Σουπιά”). Το καλοκαίρι του 2018, η αμερικανική Exxon Mobil έχει προγραμματίσει να τρυπήσει στο οικόπεδο 10, όπου οι προοπτικές είναι πολύ θετικές.
Από την πλευρά της, η Άγκυρα συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές. Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Μάιο, είχε στείλει επιστολή στον ΟΗΕ, στην οποία αναφερόταν ότι δεν θα επιτρέψει σε ξένες εταιρείες να πραγματοποιήσουν μη εξουσιοδοτημένες έρευνες υδρογονανθράκων και δραστηριότητες εξόρυξης στην τουρκική υφαλοκρηπίδα(!)
Για να κάνει, μάλιστα, πιο αξιόπιστη την απειλή της, είχε τότε εκδώσει δύο NAVTEX για ασκήσεις με πραγματικά πυρά σε θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Κύπρου, όπου βρίσκονται τα “οικόπεδα” 1, 6 και 7. Την ίδια τακτική ακολουθεί και τώρα. Με NAVTEX έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακή ΑΟΖ για την πραγματοποίηση αεροναυτικών ασκήσεων. Παραλλήλως, στέλνει στην κυπριακή ΑΟΖ, όπως και στο παρελθόν, αφενός φρεγάτες για περιπολίες, αφετέρου το ειδικό σκάφος “Μπαρμπαρόσσα” για σεισμικές έρευνες .
Τουρκικές απειλές
Η Άγκυρα είχε χρησιμοποιήσει σε απειλές άσκησης στρατιωτικής βίας, ελπίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα τορπίλιζε τις συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και θα “γκρίζαρε” την κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της αυτή, ωστόσο, απέτυχε. Οι απειλές και οι ενέργειές της στάθηκαν ανίκανες να επηρεάσουν πρακτικά το πρόγραμμα γεωτρήσεων. Και ο Ερντογάν δεν τόλμησε να κάνει πράξη τις απειλές του για να σταματήσει τις γεωτρήσεις με χρήση στρατιωτικών μέσων.
Απέναντι στην Άγκυρα δεν είναι απλώς το διεθνές δίκαιο και η αμυντικά αδύναμη Κυπριακή Δημοκρατία. Από τη στιγμή που η Λευκωσία κατάφερε και ενέπλεξε πετρελαϊκές εταιρείες- κολοσσούς, ο Ερντογάν έχει απέναντί του κι αυτές τις εταιρείες και τα κράτη που βρίσκονται πίσω τους. Τα μηνύματα που του έχουν στείλει και η Ουάσιγκτον και η Ευρώπη είναι ξεκάθαρα. Ας σημειωθεί ότι επικεφαλής της Εxxon Mobil ήταν μέχρι πρότινος ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλερσον.
Όταν αποδείχθηκε ότι οι απειλές της δεν είχαν αντίκρισμα, η Άγκυρα άλλαξε τακτική. Αντί να είναι αυτή που θα δράσει επιθετικά για να εμποδίσει το κυπριακό ενεργειακό πρόγραμμα, επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένο, πραγματοποιώντας δική της γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. Εκτιμάται ότι στόχος της είναι το θαλάσσιο οικόπεδο 6, το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κύπρου.
Η επιστολή Σινιρλίογλου
Στην επιστολή που την περασμένη άνοιξη είχε καταθέσει ο Τούρκος μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Σινιρλίογλου είχε χαρακτηρίσει τουρκική υφαλοκρηπίδα μόνο ένα τμήμα του οικοπέδου 6, κοντά στην περιοχή που –θεωρητικά– γειτνιάζουν οι θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Αιγύπτου, της Τουρκίας και της Ελλάδας.
Επειδή, όμως, καμία μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία δεν δέχεται να συμπράξει σε μία τόσο κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, οι Τούρκοι αγόρασαν από τη Νορβηγία την πλατφόρμα-γεωτρύπανο DeapSea Metro II. Σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικές πηγές, αυτή κατευθύνεται στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η τουρκική πλευρά δεν έχει αποκαλύψει τις ακριβείς προθέσεις της, αν και ο υπουργός Ενέργειας και γαμβρός του Ερντογάν έχει πει πως στόχος η πραγματοποίηση γεώτρησης σε περιοχή, η οποία ανήκει στην κυπριακή ΑΟΖ. Η απειλή, ωστόσο, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Μία γεώτρηση, εκτός από διεθνείς διαδικασίες αδειοδότησης, απαιτεί και εξειδικευμένο προσωπικό που η Τουρκία δεν διαθέτει. Όλα δείχνουν, ωστόσο, πως θα επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιας μορφής τετελεσμένο.
Όλα αυτά προμηνύουν ένταση, αλλά όχι θερμό επεισόδιο, δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ούτε μπορεί, ούτε προτίθεται να αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα σε μία τέτοια τουρκική πρόκληση. Θα περιορισθεί σε διπλωματικές αντιδράσεις, ποντάροντας και στην υποστήριξη των χωρών που οι εταιρείες τους έχουν αγοράσει τα δικαιώματα ερευνών και εξόρυξης. Εκτός αυτού, άλλωστε, το κλίμα για την Τουρκία στη Δύση είναι από αρνητικό έως εχθρικό, γεγονός που εκ των πραγμάτων διευκολύνει την κυπριακή διπλωματία και περιορίζει τα όρια δράσης του Ερντογάν.
Σταύρος Λυγερός
https://slpress.gr/ethnika/deapsea-metro-to-teleftaio-charti-tis-agkyras/
1/1/2018
3.
Κίνδυνοι από την Συνεχιζόμενη Αποδυνάμωση
της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς.
Η εθνική φρουρά (ΕΦ), λόγω της παρατεταμένης συμπίεσης των προϋπολογισμών της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) για την άμυνα, που συνεχίζεται από εμφανίσεως του σχεδίου Ανάν, δεν βρίσκεται στο απαιτούμενο επίπεδο μαχητικής ισχύος στη ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα. Ο νέος προϋπολογισμός που εγκρίθηκε πρόσφατα από τη βουλή για το έτος 2018 συνεχίζει να είναι ανεπαρκής παρά το γεγονός ότι:
• Η Τουρκική απειλή όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά επεκτάθηκε και στη θαλάσσια ΑΟΖ της ΚΔ, η οποία δεν διαθέτει τα αναγκαία μέσα αποτροπής και προστασίας. Η Τουρκία επιδιώκει να σφετερισθεί το φυσικό αέριο της ΚΔ και να ανατρέψει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της, με παράνομες διεκδικήσεις, απειλές και δυναμικές ενέργειες (ερευνητικές δραστηριότητες, αγορά εξέδρας εξόρυξης, προβολή αεροναυτικής ισχύος, ασκήσεις χωρίς να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες έκδοσης NAVTEX και ΝΟΤΑΜ κ.α.). Εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι εντός του 2017 οι Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) σύμφωνα με πληροφορίες από τον ημερήσιο τύπο της 3 Ιουνίου 2017, που δεν έχουν διαψευσθεί από την κυβέρνηση, είχαν σημαντική υλική ενίσχυση. Το γεγονός πρέπει να αξιολογηθεί υπό το πρίσμα των σχεδιασμών και δραστηριοτήτων της Άγκυρας την περίοδο αυτή και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το τεράστιο στρατιωτικό προγεφύρωμα, που έχει εγκαταστήσει στο έδαφος της ΚΔ, με τις ΤΔΚ να έχουν επιθετικό προσανατολισμό. Να αξιολογηθεί, ποιό σκοπό εξυπηρετεί η σημαντική ενίσχυση των ισχυρών ΤΔΚ.
• Η Τουρκία εκδηλώνει την επιθετικότητα της κατά του Ελληνισμού με αυξανόμενη ένταση στον πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα. Επιδιώκει να συρρικνώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, με την ανατροπή του status quo και να επιβάλει και προβάλει την κυριαρχία της στην ΑΟΖ της Κύπρου, την οποία ελέγχει στρατιωτικά. Αμφισβητεί ευθέως τις διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης, δεν συμμορφώνεται προς τις διατάξεις της σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS) και δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη του κράτους της ΚΔ. Κατά τα άλλα εμμένει να έχει εγγυητικά δικαιώματα σε ένα κράτος, την ύπαρξη του οποίου δεν αναγνωρίζει. Είναι η αλαζονεία του ηγεμόνα. Κατά τον Θουκυδίδη, για μια πολιτεία που ασκεί ηγεμονία, τίποτα δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον (ΣΤ85).
• Η ΕΦ αντιμετωπίζει προβλήματα παλαιότητας, ελλείψεων και αναγκών εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων της, που οξύνονται συνεχώς με δυσμενείς επιπτώσεις στις επιχειρησιακές δυνατότητες της στη ξηρά (έγκαιρη προειδοποίηση, προωθημένη γραμμή άμυνας, ταχεία αντίδραση) και στη θάλασσα και τον αέρα (αποτρεπτική και αμυντική ικανότητα). Παράλληλα η απότομη μείωση της στρατιωτικής θητείας, χωρίς να έχει μειωθεί η απειλή και η βεβιασμένη αναδιοργάνωση, χωρίς να έχουν υλοποιηθεί εξοπλιστικά προγράμματα, προκάλεσαν αποσυντονισμό της δύναμης.
• Το Κυπριακό βρίσκεται σε στασιμότητα, λόγω των απαιτήσεων της Τουρκίας για λύση Τουρκικών όρων, με παράλληλη δράση πλήρους εξάρτησης και ισλαμοποίησης των κατεχομένων, τα οποία έχουν μετατραπεί σε οιονεί επαρχία της Τουρκίας (ΤΔΚ, εποικισμός, διμερείς συμφωνίες εξάρτησης σε όλους τους τομείς, εποικιστικές δραστηριότητες, περιλαμβανομένης και της μεταφοράς νερού με αγωγό από την Τουρκία, επίκειται και ηλεκτρικού ρεύματος κ.ά.).
Με δεδομένο ότι, η Τουρκική επεκτατική πολιτική σε βάρος της Κύπρου υλοποιείται αδίστακτα και μεθοδικά, βάση μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού, με στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και με δεδομένο ότι η μαχητική ισχύς της ΕΦ είναι υποβαθμισμένη, επιβάλλεται να ενισχυθεί τάχιστα η αμυντική ικανότητα της ΚΔ (ηθική και υλική) ως ύψιστη προτεραιότητα εθνικής ασφάλειας.
Ακόμα πιο επικίνδυνο και από την υποβάθμιση της άμυνας μας, είναι η υποτίμηση της Τουρκικής απειλής και η προσπάθεια μερικών να ωραιοποιήσουν την κατάσταση και να υποβάλουν στο λαό, ότι όλα βαίνουν καλώς στον τομέα της άμυνας, ενώ θα έπρεπε όλοι να έχουμε χάσει τον ύπνο μας για την κατάσταση που επικρατεί. Προσφέρουν χείριστη υπηρεσία, γιατί αποκοιμίζουν τον λαό, ο οποίος θα υποστεί αιφνιδιασμό σε μια κρίση ή σύρραξη, που απευχόμεθα, αλλά δεν πρέπει να αποκλείουμε, με βάση την γεωπολιτική ανάλυση και την εκτίμηση των απειλών.
Οι Ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ) ενός κράτους είναι ο θεμέλιος λίθος στον οποίο οικοδομείται οποιοδήποτε σύστημα ασφάλειας. Οι στρατηγικές συνεργασίες και οι συμμαχίες του είναι καταδικασμένες σε κατάρρευση, αν δεν υπάρχουν αξιόπιστες ΕΔ, που υλοποιούν την πιο βασική απαίτηση ασφάλειας. Την δυνατότητα αυτοάμυνας (άρθρο 51 καταστατικού χάρτη των ΗΕ).
Πρώτιστη ενέργεια για την αντιμετώπιση της απαράδεκτης και εξόχως επικίνδυνης κατάστασης, είναι η διάθεση όλων των εισπράξεων του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης, για τους εξοπλισμούς της ΕΦ, παράλληλα με την αναζωογόνηση του δόγματος του ΕΑΧ Κύπρου- Ελλάδας, τη σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος και του αγωνιστικού πνεύματος καθώς και την απόρριψη λύσης τουρκικών όρων στο Κυπριακό.
Η εθνική ασφάλεια και αμυντική επάρκεια της ΚΔ, πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο και πρωτίστως εθνικό θέμα. Να αποτελεί την κορωνίδα της εθνικής στρατηγικής μας και να διαπερνά τις κομματικές περιχαρακώσεις, σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα. Όσο μεγαλύτερη είναι η προετοιμασία για πόλεμο τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ειρήνης.
του Φοίβου Κλόκκαρη*
*αντιστράτηγος ε.α.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2018/01/blog-post_35.html
3/1/2018
4.
Ακινησία και διάχυτες απειλές πολέμου.
Η απάντηση του Συρίγου στον Ροζάκη
και η κατάθεση συντεταγμένων (για την AOZ).
Το 2012 η Τουρκία έθεσε την τελευταία κατά σειράν διεκδίκησή της έναντι της Ελλάδος. Δέκα ημέρες πριν από τις ελληνικές εθνικές εκλογές, δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως απόφαση εκχωρήσεως αδειών έρευνας και εκμεταλλεύσεως στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ για την Ανατολική Μεσόγειο. Οι άδειες περιελάμβαναν μεγάλα τμήματα της υφαλοκρηπίδας της Ρόδου και της Καρπάθου, ολόκληρη σχεδόν την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου και την κυπριακή ΑΟΖ δυτικά του νησιού. Είχε προηγηθεί μικρότερης εκτάσεως διεκδίκηση της Τουρκίας στην ίδια περιοχή το 2008.
Πώς προστατεύει η Ελλάδα τα δικαιώματα που έχει εντός της απολύτως προσδιορισμένης γεωγραφικά περιοχής που διεκδικεί η Τουρκία; Ο καθηγητής –και ένας από τους μεγάλους δασκάλους μου στο Διεθνές Δίκαιο– Χρήστος Ροζάκης απαντά: Μόνο με διάλογο (βλ. σχετ. «Η μεγάλη χίμαιρα, οι συντεταγμένες και το διεθνές δίκαιο της θάλασσας», «Καθημερινή», 3 Δεκεμβρίου 2017). Ο διάλογος έχει σκοπό να πείσει την Τουρκία να προχωρήσει σε συμφωνημένη οριοθέτηση στην περιοχή. Αλλιώς, οποιαδήποτε άλλη κίνησή μας θα οδηγήσει σε «ένοπλη ρήξη» με την Τουρκία. Αυτή η στάση εμφανίζεται ως συμμόρφωση προς τα άρθρα 74 και 83 της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Εκεί πράγματι ορίζεται ότι η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, σε περιπτώσεις που υπάρχει θαλάσσια στενότητα, πρέπει να γίνεται με συμφωνία των ενδιαφερομένων μερών.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα αποφασίζει επιτέλους να εφαρμόσει τη σύμβαση του 1982 που προς το παρόν μόνον επικαλείται. Κατά την κρατούσα σε Αθήνα και Λευκωσία αντίληψη, στη συγκεκριμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εφάπτονται η κυπριακή ΑΟΖ με την ελλαδική και την τουρκική υφαλοκρηπίδα. Επομένως πρέπει να υπάρξουν συμφωνίες οριοθετήσεως και με τις τρεις χώρες. Αυτό όμως είναι αδύνατον μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και απεδείχθη αδύνατον (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να προχωρήσουν σε οριοθέτηση και να σταματήσουν λίγο πριν από το τριεθνές σημείο συναντήσεως των ορίων με την Τουρκία, ευελπιστώντας ότι στο μέλλον θα συμφωνήσει και η Αγκυρα.
Στο άρθρο μου που προκάλεσε την αντίδραση του κ. Ροζάκη («Πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται», «Καθημερινή», 26 Νοεμβρίου 2017), είχα αναφέρει ότι εάν μας ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις και η ένταση, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια τέτοια οριοθέτηση. Εάν μας ενδιαφέρει η ουσία –δηλαδή να δηλώσουμε διεθνώς τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην περιοχή για να τα προστατεύσουμε κατ’ ελάχιστον– καλυπτόμαστε εναλλακτικώς από την κατάθεση των σχετικών συντεταγμένων στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Παράλληλη κατάθεση των κυπριακών συντεταγμένων για την ΑΟΖ στην ίδια υπηρεσία θα οδηγούσε σε έμμεση αλλά σαφέστατη οριοθέτηση.
Η μονομερής κατάθεση γεωγραφικών συντεταγμένων είναι μια πρακτική που ακολουθείται από τα κράτη, ελλείψει συμφωνίας, ως ελάχιστη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε θαλάσσιες περιοχές πέραν των χωρικών υδάτων. Μόνον στην περιοχή μας συντεταγμένες έχουν καταθέσει μονομερώς η Ισπανία (1998 & 2000), η Ιταλία (2011), η Κροατία (2005), το Ισραήλ (2011) και ο Λίβανος (2011). Ούτε πόλεμος έγινε ούτε απειλές πολέμου διατυπώθηκαν.
Αυτά ως προς το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική. Το επιχείρημα του κ. Ροζάκη όμως, εκτός από νομικό, είναι και πολιτικό: διάλογος με την Τουρκία για οτιδήποτε μπορεί να την ενοχλήσει αλλιώς θα μας κάνει πόλεμο. Ο διάλογος με την Τουρκία είναι καλοδεχούμενος αλλά να ξέρουμε τα όριά του. Από το 1974 έχουμε συζητήσει με την Αγκυρα επί 30 συνολικά χρόνια (1975-80, 1988, 1990-93, 1996-1998, 1999-2017). Ειδικά οι λεγόμενες «διερευνητικές συνομιλίες» έχουν κλείσει 15 χρόνια (2002-σήμερα). Για ποιο λόγο δεν τα έχουμε βρει έως τώρα; Να το θέσω κυνικά (για να καταλάβουμε και πώς διεξάγεται ο διάλογος όλα αυτά τα χρόνια): διότι οι απαιτήσεις της Τουρκίας ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα που η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να «δώσει» σε μια διαπραγμάτευση.
Η Τουρκία είναι ένας δύσκολος γείτονας. Θεωρεί ως αιτία πολέμου (casus belli) την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, παραβιάζοντας βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Για αυτό προτάθηκε η κατάθεση συντεταγμένων στον ΟΗΕ αντί της συμφωνημένης οριοθετήσεως με την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν χρειάζεται, όμως, μόνοι μας να επεκτείνουμε το casus belli σε οτιδήποτε εικάζεται ότι μπορεί να ενοχλήσει τη γείτονα. Καταλήγουμε στο ότι η Τουρκία μπορεί επισήμως να διεκδικεί τα πάντα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αλλά εμείς να περιμένουμε τη λύση μόνο με τον διάλογο.
Υστερα, όμως, από τόσες δεκαετίες αδιέξοδου διαλόγου, η επίκλησή του χρησιμεύει μόνον ως άλλοθι για την ακινησία μας, που πλέον είναι κραυγαλέα. Είμαστε το μόνο από τα 149 παράκτια κράτη του πλανήτη που δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα στα 12 μίλια. Θεωρούμε ότι περιττεύει η κήρυξη ΑΟΖ επειδή δεν είναι δυνατή η οριοθέτησή της. Δεν θεσπίζουμε ευθείες γραμμές βάσεως στις ακτές μας. Δεν κάνουμε αλιευτική ζώνη 12 μιλίων παρότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει σχετικό νομικό πλαίσιο. Μέχρι το 2011 και τον νόμο 4001 (γνωστό ως νόμο Μανιάτη) είχαμε εγκαταλείψει οποιαδήποτε σκέψη για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές, ακόμη και στο Ιόνιο ή στο Νότιο Κρητικό.
Ο κόσμος προχωρεί, το διεθνές δίκαιο εξελίσσεται, νέοι θεσμοί προκύπτουν, η τεχνολογία επιτρέπει την έρευνα σε μεγάλα θαλάσσια βάθη κι εμείς αρκούμαστε σε ρητορικές αναφορές για τη Σύμβαση περί Δικαίου της Θάλασσας που δεν εφαρμόζουμε. Είναι καιρός να αλλάξουμε σελίδα χωρίς φοβικά σύνδρομα περί πολέμων, αλλά παράλληλα με σύνεση και προσοχή.
Άγγελος Συρίγος,
αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
http://www.kathimerini.gr/941333/opinion/epikairothta/politikh/akinhsia-kai-diaxytes-apeiles-polemoy
2/1/2018
1.
Αντίστροφη μέτρηση για την σύγκρουση – Ιαχές Τούρκων: «Vira Bismillah» και σύντομα το καμάρι μας (πλωτό γεωτρύπανο) στην Μεσόγειο (Κύπρο)»
Μεγάλη φιέστα και ασύστολη προπαγάνδα από τουρκικής πλευράς διεξάγουν οι Τούρκοι με μπροστάρη το γαμπρό του Ερντογάν, Μεράτ Αλ Μπαϊράκ, για την κάθοδο του πλωτού γεωτρύπανου Deap Sea Metro II που προς το παρόν ευρίσκεται στο παλαιό βυζαντινό λιμάνι της Νικομήδειας.
Ο ίδιος δήλωσε με αλαζονεία : ''Ιδού, είναι το καμάρι μας, το πρώτο πλοίο γεωτρήσεων της Τουρκίας. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα, με το καινούργιο όνομα και τη σημαία της Ημισελήνου, θα το στείλουμε στη Μεσόγειο λέγοντας «Vira Bismillah»'', έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο Τούρκος αξιωματούχος, προσθέτοντας «Με την ευχή του έθνους, ελπίζω να έχουμε καλά αποτελέσματα και με τη βοήθεια του θεού να δούμε καλά μηνύματα για τη χώρα μας».
Συνεχίζοντας ο «γαμπρός» του Τούρκου προέδρου τόνισε :
«το πλοίο μας, είναι 6ης γενιάς, τελευταίας τεχνολογίας και από τα πιο εξελιγμένα πλοία γεώτρησης.Μετά από μια γρήγορη προπαρασκευαστική διαδικασία, με την αποβάθρα ελλιμενισμού ελπίζουμε ότι το πλοίο θα ξεκινήσει να πραγματοποιήσει την πρώτη γεώτρηση στη Μεσόγειο τους ερχόμενους μήνες.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε φίλους σε αυτό το σημείο, λέγοντας ότι είναι εύκολο να ολοκληρώσουμε το έργο μας το συντομότερο δυνατό και για αυτό κάναμε διαβουλεύσεις για να κινηθούμε στη Μεσόγειο».
Όταν οι παμπόνηροι νέο-οθωμανοί ομιλούν για Μεσόγειο εννοούν το Αιγαίο και την κυπριακή ΑΟΖ , στην οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα , ( παρά την παραπλανητική δήλωση για τους επόμενους μήνες) , θα κατέβουν για να διεκδικήσουν αυτό που μόνο αυτοί θεωρούν ότι τους ανήκει.
Σύμφωνα με κυπριακό δημοσίευμα η φράση «Vira Bismillah» που χρησιμοποίησε ο Αλ Μπαϊράκ υπονοεί το ελληνικό «βίρα τις άγκυρες».
Το Bismillah όμως στα αραβικά σημαίνει «Στο όνομα του Θεού» και είναι η αρχική φράση στο Κοράνι. Το Bismillah έχει, επίσης, χρησιμοποιηθεί ως ιαχή πολέμου.
Υπενθυμίζεται ότι η γεώτρηση της ENI στον στόχο Καλυψώ του Οικοπέδου 6 της Κυπριακής ΑΟΖ από το τρυπάνι του Saipem 12 000, άρχισε στις 12.00 το μεσημέρι της Κυριακής. Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, με κύματα 5-6 Μποφόρ και ανέμους 30-50 χιλιομέτρων την ώρα, η γεωτρητική διαδικασία ξεκίνησε χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς οποιαδήποτε παρενόχληση από τουρκικά πλοία.
https://twitter.com/BeratAlbayrak?ref_src=twsrc%5Etfw&ref_url=http%3A%2F%2Fwww.sigmalive.com%2Fnews%2Fenergia%2F479207
Όπως λοιπόν γίνεται αντιληπτό οι Τούρκοι σε αιφνιδιαστική χρονική στιγμή θα βγάλουν από τα στενά το πλωτό γεωτρύπανο το οποίο πριν φτάσει στην κυπριακό ΑΟΖ θα πλαισιωθεί από τον τουρκικό πολεμικό στολίσκο και τουλάχιστον δύο υποβρύχια , για να «αγκυροβολήσει» για έρευνες στο σημείο που έχει σχεδιαστεί για να προκαλέσει την Λευκωσία.
Να μην υπάρχουν αυταπάτες από κανέναν ότι οι Τούρκοι δεν θα προχωρήσουν σε αυτήν την απονενοημένη για πολλούς κίνηση , διότι το έχουν αποφασίσει εδώ και καιρό , ενεργώντας με εντολές του Ερντογάν ο οποίος θέλει να φανεί στα «μάτια» των 82, 5 εκατομμυρίων Τούρκων ως ένας νέος Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής …ο οποίος καταλαμβάνει ότι θεωρεί ως τουρκικό.
Το ίδιο ενδεχομένως να πράξει , κάτω όμως από «ειδικές συνθήκες» και στο Αιγαίο, με τα νησιά που υποτίθεται ότι «κατέχει» η Ελλάδα παράνομα .
Το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να έχουν εκπονηθεί από ελληνικής πλευράς όλα τα σενάρια «αποτρεπτικής απάντησης» …μέχρι και αυτού που θα σημαίνει πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία, καθαρά και ξάστερa.
3/1/18 GBAL
2.
DeapSea Metro II, το τελευταίο χαρτί της Άγκυρας.
Η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI ετοιμάζουν γεώτρηση στο θαλάσσιο οικόπεδο 6 της κυπριακής ΑΟΖ (στόχος “Καλυψώ”) με την πλατφόρμα-γεωτρύπανο Saipem 12000. Στη συνέχεια σειρά έχει το οικόπεδο 3 (στόχος “Σουπιά”). Το καλοκαίρι του 2018, η αμερικανική Exxon Mobil έχει προγραμματίσει να τρυπήσει στο οικόπεδο 10, όπου οι προοπτικές είναι πολύ θετικές.
Από την πλευρά της, η Άγκυρα συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές. Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Μάιο, είχε στείλει επιστολή στον ΟΗΕ, στην οποία αναφερόταν ότι δεν θα επιτρέψει σε ξένες εταιρείες να πραγματοποιήσουν μη εξουσιοδοτημένες έρευνες υδρογονανθράκων και δραστηριότητες εξόρυξης στην τουρκική υφαλοκρηπίδα(!)
Για να κάνει, μάλιστα, πιο αξιόπιστη την απειλή της, είχε τότε εκδώσει δύο NAVTEX για ασκήσεις με πραγματικά πυρά σε θαλάσσια περιοχή νοτιοδυτικά της Κύπρου, όπου βρίσκονται τα “οικόπεδα” 1, 6 και 7. Την ίδια τακτική ακολουθεί και τώρα. Με NAVTEX έχει δεσμεύσει το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακή ΑΟΖ για την πραγματοποίηση αεροναυτικών ασκήσεων. Παραλλήλως, στέλνει στην κυπριακή ΑΟΖ, όπως και στο παρελθόν, αφενός φρεγάτες για περιπολίες, αφετέρου το ειδικό σκάφος “Μπαρμπαρόσσα” για σεισμικές έρευνες .
Τουρκικές απειλές
Η Άγκυρα είχε χρησιμοποιήσει σε απειλές άσκησης στρατιωτικής βίας, ελπίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα τορπίλιζε τις συμφωνίες της Κυπριακής Δημοκρατίας με μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και θα “γκρίζαρε” την κυπριακή ΑΟΖ. Η τακτική της αυτή, ωστόσο, απέτυχε. Οι απειλές και οι ενέργειές της στάθηκαν ανίκανες να επηρεάσουν πρακτικά το πρόγραμμα γεωτρήσεων. Και ο Ερντογάν δεν τόλμησε να κάνει πράξη τις απειλές του για να σταματήσει τις γεωτρήσεις με χρήση στρατιωτικών μέσων.
Απέναντι στην Άγκυρα δεν είναι απλώς το διεθνές δίκαιο και η αμυντικά αδύναμη Κυπριακή Δημοκρατία. Από τη στιγμή που η Λευκωσία κατάφερε και ενέπλεξε πετρελαϊκές εταιρείες- κολοσσούς, ο Ερντογάν έχει απέναντί του κι αυτές τις εταιρείες και τα κράτη που βρίσκονται πίσω τους. Τα μηνύματα που του έχουν στείλει και η Ουάσιγκτον και η Ευρώπη είναι ξεκάθαρα. Ας σημειωθεί ότι επικεφαλής της Εxxon Mobil ήταν μέχρι πρότινος ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τίλερσον.
Όταν αποδείχθηκε ότι οι απειλές της δεν είχαν αντίκρισμα, η Άγκυρα άλλαξε τακτική. Αντί να είναι αυτή που θα δράσει επιθετικά για να εμποδίσει το κυπριακό ενεργειακό πρόγραμμα, επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένο, πραγματοποιώντας δική της γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. Εκτιμάται ότι στόχος της είναι το θαλάσσιο οικόπεδο 6, το οποίο βρίσκεται νοτιοδυτικά της Κύπρου.
Η επιστολή Σινιρλίογλου
Στην επιστολή που την περασμένη άνοιξη είχε καταθέσει ο Τούρκος μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ Σινιρλίογλου είχε χαρακτηρίσει τουρκική υφαλοκρηπίδα μόνο ένα τμήμα του οικοπέδου 6, κοντά στην περιοχή που –θεωρητικά– γειτνιάζουν οι θαλάσσιες ζώνες της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Αιγύπτου, της Τουρκίας και της Ελλάδας.
Επειδή, όμως, καμία μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία δεν δέχεται να συμπράξει σε μία τόσο κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, οι Τούρκοι αγόρασαν από τη Νορβηγία την πλατφόρμα-γεωτρύπανο DeapSea Metro II. Σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικές πηγές, αυτή κατευθύνεται στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η τουρκική πλευρά δεν έχει αποκαλύψει τις ακριβείς προθέσεις της, αν και ο υπουργός Ενέργειας και γαμβρός του Ερντογάν έχει πει πως στόχος η πραγματοποίηση γεώτρησης σε περιοχή, η οποία ανήκει στην κυπριακή ΑΟΖ. Η απειλή, ωστόσο, δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί. Μία γεώτρηση, εκτός από διεθνείς διαδικασίες αδειοδότησης, απαιτεί και εξειδικευμένο προσωπικό που η Τουρκία δεν διαθέτει. Όλα δείχνουν, ωστόσο, πως θα επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιας μορφής τετελεσμένο.
Όλα αυτά προμηνύουν ένταση, αλλά όχι θερμό επεισόδιο, δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ούτε μπορεί, ούτε προτίθεται να αντιδράσει με στρατιωτικά μέσα σε μία τέτοια τουρκική πρόκληση. Θα περιορισθεί σε διπλωματικές αντιδράσεις, ποντάροντας και στην υποστήριξη των χωρών που οι εταιρείες τους έχουν αγοράσει τα δικαιώματα ερευνών και εξόρυξης. Εκτός αυτού, άλλωστε, το κλίμα για την Τουρκία στη Δύση είναι από αρνητικό έως εχθρικό, γεγονός που εκ των πραγμάτων διευκολύνει την κυπριακή διπλωματία και περιορίζει τα όρια δράσης του Ερντογάν.
Σταύρος Λυγερός
https://slpress.gr/ethnika/deapsea-metro-to-teleftaio-charti-tis-agkyras/
1/1/2018
3.
Κίνδυνοι από την Συνεχιζόμενη Αποδυνάμωση
της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς.
Η εθνική φρουρά (ΕΦ), λόγω της παρατεταμένης συμπίεσης των προϋπολογισμών της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) για την άμυνα, που συνεχίζεται από εμφανίσεως του σχεδίου Ανάν, δεν βρίσκεται στο απαιτούμενο επίπεδο μαχητικής ισχύος στη ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα. Ο νέος προϋπολογισμός που εγκρίθηκε πρόσφατα από τη βουλή για το έτος 2018 συνεχίζει να είναι ανεπαρκής παρά το γεγονός ότι:
• Η Τουρκική απειλή όχι μόνο δεν μειώθηκε, αλλά επεκτάθηκε και στη θαλάσσια ΑΟΖ της ΚΔ, η οποία δεν διαθέτει τα αναγκαία μέσα αποτροπής και προστασίας. Η Τουρκία επιδιώκει να σφετερισθεί το φυσικό αέριο της ΚΔ και να ανατρέψει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της, με παράνομες διεκδικήσεις, απειλές και δυναμικές ενέργειες (ερευνητικές δραστηριότητες, αγορά εξέδρας εξόρυξης, προβολή αεροναυτικής ισχύος, ασκήσεις χωρίς να τηρούνται οι προβλεπόμενες διαδικασίες έκδοσης NAVTEX και ΝΟΤΑΜ κ.α.). Εξαιρετικά ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι εντός του 2017 οι Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) σύμφωνα με πληροφορίες από τον ημερήσιο τύπο της 3 Ιουνίου 2017, που δεν έχουν διαψευσθεί από την κυβέρνηση, είχαν σημαντική υλική ενίσχυση. Το γεγονός πρέπει να αξιολογηθεί υπό το πρίσμα των σχεδιασμών και δραστηριοτήτων της Άγκυρας την περίοδο αυτή και δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το τεράστιο στρατιωτικό προγεφύρωμα, που έχει εγκαταστήσει στο έδαφος της ΚΔ, με τις ΤΔΚ να έχουν επιθετικό προσανατολισμό. Να αξιολογηθεί, ποιό σκοπό εξυπηρετεί η σημαντική ενίσχυση των ισχυρών ΤΔΚ.
• Η Τουρκία εκδηλώνει την επιθετικότητα της κατά του Ελληνισμού με αυξανόμενη ένταση στον πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα. Επιδιώκει να συρρικνώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, με την ανατροπή του status quo και να επιβάλει και προβάλει την κυριαρχία της στην ΑΟΖ της Κύπρου, την οποία ελέγχει στρατιωτικά. Αμφισβητεί ευθέως τις διατάξεις της συνθήκης της Λωζάνης, δεν συμμορφώνεται προς τις διατάξεις της σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS) και δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη του κράτους της ΚΔ. Κατά τα άλλα εμμένει να έχει εγγυητικά δικαιώματα σε ένα κράτος, την ύπαρξη του οποίου δεν αναγνωρίζει. Είναι η αλαζονεία του ηγεμόνα. Κατά τον Θουκυδίδη, για μια πολιτεία που ασκεί ηγεμονία, τίποτα δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον (ΣΤ85).
• Η ΕΦ αντιμετωπίζει προβλήματα παλαιότητας, ελλείψεων και αναγκών εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων της, που οξύνονται συνεχώς με δυσμενείς επιπτώσεις στις επιχειρησιακές δυνατότητες της στη ξηρά (έγκαιρη προειδοποίηση, προωθημένη γραμμή άμυνας, ταχεία αντίδραση) και στη θάλασσα και τον αέρα (αποτρεπτική και αμυντική ικανότητα). Παράλληλα η απότομη μείωση της στρατιωτικής θητείας, χωρίς να έχει μειωθεί η απειλή και η βεβιασμένη αναδιοργάνωση, χωρίς να έχουν υλοποιηθεί εξοπλιστικά προγράμματα, προκάλεσαν αποσυντονισμό της δύναμης.
• Το Κυπριακό βρίσκεται σε στασιμότητα, λόγω των απαιτήσεων της Τουρκίας για λύση Τουρκικών όρων, με παράλληλη δράση πλήρους εξάρτησης και ισλαμοποίησης των κατεχομένων, τα οποία έχουν μετατραπεί σε οιονεί επαρχία της Τουρκίας (ΤΔΚ, εποικισμός, διμερείς συμφωνίες εξάρτησης σε όλους τους τομείς, εποικιστικές δραστηριότητες, περιλαμβανομένης και της μεταφοράς νερού με αγωγό από την Τουρκία, επίκειται και ηλεκτρικού ρεύματος κ.ά.).
Με δεδομένο ότι, η Τουρκική επεκτατική πολιτική σε βάρος της Κύπρου υλοποιείται αδίστακτα και μεθοδικά, βάση μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού, με στόχο τον έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου και με δεδομένο ότι η μαχητική ισχύς της ΕΦ είναι υποβαθμισμένη, επιβάλλεται να ενισχυθεί τάχιστα η αμυντική ικανότητα της ΚΔ (ηθική και υλική) ως ύψιστη προτεραιότητα εθνικής ασφάλειας.
Ακόμα πιο επικίνδυνο και από την υποβάθμιση της άμυνας μας, είναι η υποτίμηση της Τουρκικής απειλής και η προσπάθεια μερικών να ωραιοποιήσουν την κατάσταση και να υποβάλουν στο λαό, ότι όλα βαίνουν καλώς στον τομέα της άμυνας, ενώ θα έπρεπε όλοι να έχουμε χάσει τον ύπνο μας για την κατάσταση που επικρατεί. Προσφέρουν χείριστη υπηρεσία, γιατί αποκοιμίζουν τον λαό, ο οποίος θα υποστεί αιφνιδιασμό σε μια κρίση ή σύρραξη, που απευχόμεθα, αλλά δεν πρέπει να αποκλείουμε, με βάση την γεωπολιτική ανάλυση και την εκτίμηση των απειλών.
Οι Ένοπλες δυνάμεις (ΕΔ) ενός κράτους είναι ο θεμέλιος λίθος στον οποίο οικοδομείται οποιοδήποτε σύστημα ασφάλειας. Οι στρατηγικές συνεργασίες και οι συμμαχίες του είναι καταδικασμένες σε κατάρρευση, αν δεν υπάρχουν αξιόπιστες ΕΔ, που υλοποιούν την πιο βασική απαίτηση ασφάλειας. Την δυνατότητα αυτοάμυνας (άρθρο 51 καταστατικού χάρτη των ΗΕ).
Πρώτιστη ενέργεια για την αντιμετώπιση της απαράδεκτης και εξόχως επικίνδυνης κατάστασης, είναι η διάθεση όλων των εισπράξεων του Ταμείου Αμυντικής Θωράκισης, για τους εξοπλισμούς της ΕΦ, παράλληλα με την αναζωογόνηση του δόγματος του ΕΑΧ Κύπρου- Ελλάδας, τη σφυρηλάτηση του εθνικού φρονήματος και του αγωνιστικού πνεύματος καθώς και την απόρριψη λύσης τουρκικών όρων στο Κυπριακό.
Η εθνική ασφάλεια και αμυντική επάρκεια της ΚΔ, πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο και πρωτίστως εθνικό θέμα. Να αποτελεί την κορωνίδα της εθνικής στρατηγικής μας και να διαπερνά τις κομματικές περιχαρακώσεις, σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα. Όσο μεγαλύτερη είναι η προετοιμασία για πόλεμο τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ειρήνης.
του Φοίβου Κλόκκαρη*
*αντιστράτηγος ε.α.
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2018/01/blog-post_35.html
3/1/2018
4.
Ακινησία και διάχυτες απειλές πολέμου.
Η απάντηση του Συρίγου στον Ροζάκη
και η κατάθεση συντεταγμένων (για την AOZ).
Το 2012 η Τουρκία έθεσε την τελευταία κατά σειράν διεκδίκησή της έναντι της Ελλάδος. Δέκα ημέρες πριν από τις ελληνικές εθνικές εκλογές, δημοσίευσε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως απόφαση εκχωρήσεως αδειών έρευνας και εκμεταλλεύσεως στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ για την Ανατολική Μεσόγειο. Οι άδειες περιελάμβαναν μεγάλα τμήματα της υφαλοκρηπίδας της Ρόδου και της Καρπάθου, ολόκληρη σχεδόν την υφαλοκρηπίδα του Καστελλόριζου και την κυπριακή ΑΟΖ δυτικά του νησιού. Είχε προηγηθεί μικρότερης εκτάσεως διεκδίκηση της Τουρκίας στην ίδια περιοχή το 2008.
Πώς προστατεύει η Ελλάδα τα δικαιώματα που έχει εντός της απολύτως προσδιορισμένης γεωγραφικά περιοχής που διεκδικεί η Τουρκία; Ο καθηγητής –και ένας από τους μεγάλους δασκάλους μου στο Διεθνές Δίκαιο– Χρήστος Ροζάκης απαντά: Μόνο με διάλογο (βλ. σχετ. «Η μεγάλη χίμαιρα, οι συντεταγμένες και το διεθνές δίκαιο της θάλασσας», «Καθημερινή», 3 Δεκεμβρίου 2017). Ο διάλογος έχει σκοπό να πείσει την Τουρκία να προχωρήσει σε συμφωνημένη οριοθέτηση στην περιοχή. Αλλιώς, οποιαδήποτε άλλη κίνησή μας θα οδηγήσει σε «ένοπλη ρήξη» με την Τουρκία. Αυτή η στάση εμφανίζεται ως συμμόρφωση προς τα άρθρα 74 και 83 της Συμβάσεως για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Εκεί πράγματι ορίζεται ότι η οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, σε περιπτώσεις που υπάρχει θαλάσσια στενότητα, πρέπει να γίνεται με συμφωνία των ενδιαφερομένων μερών.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα αποφασίζει επιτέλους να εφαρμόσει τη σύμβαση του 1982 που προς το παρόν μόνον επικαλείται. Κατά την κρατούσα σε Αθήνα και Λευκωσία αντίληψη, στη συγκεκριμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου εφάπτονται η κυπριακή ΑΟΖ με την ελλαδική και την τουρκική υφαλοκρηπίδα. Επομένως πρέπει να υπάρξουν συμφωνίες οριοθετήσεως και με τις τρεις χώρες. Αυτό όμως είναι αδύνατον μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και απεδείχθη αδύνατον (μέχρι σήμερα τουλάχιστον) μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, Ελλάδα και Κύπρος μπορούν να προχωρήσουν σε οριοθέτηση και να σταματήσουν λίγο πριν από το τριεθνές σημείο συναντήσεως των ορίων με την Τουρκία, ευελπιστώντας ότι στο μέλλον θα συμφωνήσει και η Αγκυρα.
Στο άρθρο μου που προκάλεσε την αντίδραση του κ. Ροζάκη («Πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται», «Καθημερινή», 26 Νοεμβρίου 2017), είχα αναφέρει ότι εάν μας ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις και η ένταση, μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια τέτοια οριοθέτηση. Εάν μας ενδιαφέρει η ουσία –δηλαδή να δηλώσουμε διεθνώς τα ακριβή όρια της υφαλοκρηπίδας μας στην περιοχή για να τα προστατεύσουμε κατ’ ελάχιστον– καλυπτόμαστε εναλλακτικώς από την κατάθεση των σχετικών συντεταγμένων στην αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ. Παράλληλη κατάθεση των κυπριακών συντεταγμένων για την ΑΟΖ στην ίδια υπηρεσία θα οδηγούσε σε έμμεση αλλά σαφέστατη οριοθέτηση.
Η μονομερής κατάθεση γεωγραφικών συντεταγμένων είναι μια πρακτική που ακολουθείται από τα κράτη, ελλείψει συμφωνίας, ως ελάχιστη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε θαλάσσιες περιοχές πέραν των χωρικών υδάτων. Μόνον στην περιοχή μας συντεταγμένες έχουν καταθέσει μονομερώς η Ισπανία (1998 & 2000), η Ιταλία (2011), η Κροατία (2005), το Ισραήλ (2011) και ο Λίβανος (2011). Ούτε πόλεμος έγινε ούτε απειλές πολέμου διατυπώθηκαν.
Αυτά ως προς το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική. Το επιχείρημα του κ. Ροζάκη όμως, εκτός από νομικό, είναι και πολιτικό: διάλογος με την Τουρκία για οτιδήποτε μπορεί να την ενοχλήσει αλλιώς θα μας κάνει πόλεμο. Ο διάλογος με την Τουρκία είναι καλοδεχούμενος αλλά να ξέρουμε τα όριά του. Από το 1974 έχουμε συζητήσει με την Αγκυρα επί 30 συνολικά χρόνια (1975-80, 1988, 1990-93, 1996-1998, 1999-2017). Ειδικά οι λεγόμενες «διερευνητικές συνομιλίες» έχουν κλείσει 15 χρόνια (2002-σήμερα). Για ποιο λόγο δεν τα έχουμε βρει έως τώρα; Να το θέσω κυνικά (για να καταλάβουμε και πώς διεξάγεται ο διάλογος όλα αυτά τα χρόνια): διότι οι απαιτήσεις της Τουρκίας ξεπερνούν κατά πολύ εκείνα που η Ελλάδα είναι διατεθειμένη να «δώσει» σε μια διαπραγμάτευση.
Η Τουρκία είναι ένας δύσκολος γείτονας. Θεωρεί ως αιτία πολέμου (casus belli) την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, παραβιάζοντας βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Για αυτό προτάθηκε η κατάθεση συντεταγμένων στον ΟΗΕ αντί της συμφωνημένης οριοθετήσεως με την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν χρειάζεται, όμως, μόνοι μας να επεκτείνουμε το casus belli σε οτιδήποτε εικάζεται ότι μπορεί να ενοχλήσει τη γείτονα. Καταλήγουμε στο ότι η Τουρκία μπορεί επισήμως να διεκδικεί τα πάντα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αλλά εμείς να περιμένουμε τη λύση μόνο με τον διάλογο.
Υστερα, όμως, από τόσες δεκαετίες αδιέξοδου διαλόγου, η επίκλησή του χρησιμεύει μόνον ως άλλοθι για την ακινησία μας, που πλέον είναι κραυγαλέα. Είμαστε το μόνο από τα 149 παράκτια κράτη του πλανήτη που δεν έχει επεκτείνει τα χωρικά του ύδατα στα 12 μίλια. Θεωρούμε ότι περιττεύει η κήρυξη ΑΟΖ επειδή δεν είναι δυνατή η οριοθέτησή της. Δεν θεσπίζουμε ευθείες γραμμές βάσεως στις ακτές μας. Δεν κάνουμε αλιευτική ζώνη 12 μιλίων παρότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει σχετικό νομικό πλαίσιο. Μέχρι το 2011 και τον νόμο 4001 (γνωστό ως νόμο Μανιάτη) είχαμε εγκαταλείψει οποιαδήποτε σκέψη για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων σε θαλάσσιες περιοχές, ακόμη και στο Ιόνιο ή στο Νότιο Κρητικό.
Ο κόσμος προχωρεί, το διεθνές δίκαιο εξελίσσεται, νέοι θεσμοί προκύπτουν, η τεχνολογία επιτρέπει την έρευνα σε μεγάλα θαλάσσια βάθη κι εμείς αρκούμαστε σε ρητορικές αναφορές για τη Σύμβαση περί Δικαίου της Θάλασσας που δεν εφαρμόζουμε. Είναι καιρός να αλλάξουμε σελίδα χωρίς φοβικά σύνδρομα περί πολέμων, αλλά παράλληλα με σύνεση και προσοχή.
Άγγελος Συρίγος,
αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
http://www.kathimerini.gr/941333/opinion/epikairothta/politikh/akinhsia-kai-diaxytes-apeiles-polemoy
2/1/2018