Υπόθεση Novartis: Η λεηλασία, οι μαρτυρίες και τα αυτονόητα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Η χώρα της ανοησίας
Η δικογραφία για το σκάνδαλο της Novartis που έστειλαν οι αρμόδιοι εισαγγελείς στο Κοινοβούλιο είναι αναμφίβολα «βαριά» από πολιτικής απόψεως, δεδομένου ότι περιέχει κατηγορίες για δωροδοκία εναντίον πρώην πρωθυπουργών και υπουργών. Λόγω ακριβώς της δεδομένης πολιτικής φόρτισης και της συνακόλουθης σύγχυσης που προκαλεί η ανταλλαγή πυρών, είναι επιβεβλημένο να ξεκαθαρίσουμε τα προφανή και αυτονόητα.
Πρώτον:
κανείς από όσους αναφέρονται από τους προστατευόμενους μάρτυρες δεν είναι ένοχος πριν καταδικασθεί, πολύ περισσότερο που η σχετική διαδικασία βρίσκεται ακόμα σε αρχικά στάδια.
Δεύτερον:
είναι αναμφισβήτητο ότι και μόνο η εμπλοκή ενός ονόματος σε μία τέτοια υπόθεση εκ των πραγμάτων λειτουργεί σαν μηχανισμός έμμεσου πλην σαφούς στιγματισμού. Είναι άδικο, αλλά αυτό δυστυχώς συμβαίνει για κάθε πολίτη, του οποίου το όνομα εμπλέκεται σε υπόθεση σκανδάλου. Δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι διαφορετικό για πολιτικούς.
Τρίτον:
είναι γνωστό ότι φαρμακευτικές εταιρείες χρησιμοποιούν διεθνώς αθέμιτες πρακτικές, προκειμένου να αυξήσουν τις πωλήσεις τους. Αυτό γίνεται και μέσω των γιατρών που συνταγογραφούν και μέσω αρμοδίων κρατικών αξιωματούχων που έχουν ρόλο στη λήψη σχετικών αποφάσεων, όπως η συμπερίληψη ενός σκευάσματος σε λίστες φαρμάκων.
Τέταρτον:
είναι κοινό μυστικό ότι στην Ελλάδα είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια μία γιγαντιαίων διαστάσεων λεηλασία του δημοσίου χρήματος στον χώρο της Υγείας. Περίπου το μισό του λεηλατημένου δημοσίου χρήματος αφορούσε στο φάρμακο. Η λεηλασία αποτυπώνεται στο γεγονός ότι η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας ήταν πολλαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το 2000 τα Ασφαλιστικά Ταμεία πλήρωσαν κάτι λιγότερο από 2 δισ. για φάρμακα. Το 2010 το ποσό αυτό εκτοξεύθηκε στα περίπου 5,6 δισ.(!) και το 2013 έπεσε στα 2 δισ., χωρίς να χρεοκοπήσουν φαρμακευτικές βιομηχανίες. Απλώς συρρικνώθηκαν τα αθέμιτα υπερκέρδη τους. Προφανώς, τη λεηλασία δεν μπορούσαν να την κάνουν μόνες τους οι φαρμακευτικές εταιρείες, ούτε μόνο με τη συνεργασία γιατρών. Δεν θα είχε καταστεί δυνατή, χωρίς τη σύμπραξη αρμοδίων κρατικών αξιωματούχων. Κατά συνέπεια, υπάρχει έγκλημα και εγκληματίες.
Πέμπτον:
αν και δεν μπορεί να αποδειχθεί, είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως ο χρόνος που η δικογραφία εστάλη στη Βουλή ήταν τυχαίος. Όλα δείχνουν ότι επελέγη με την παρασκηνιακή παρέμβαση κυβερνητικών στελεχών, προκειμένου να αλλάξει η ατζέντα της επικαιρότητας. Για την ακρίβεια, για να μετατοπισθεί το κέντρο βάρους από το Μακεδονικό, όπου λόγω συλλαλητηρίου η κυβέρνηση είχε περιέλθει σε δυσχερή θέση. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν είναι λόγος να υποβαθμισθεί η σημασία και η ανάγκη ενδελεχούς εξέτασης της υπόθεσης Novartis.
Έκτον:
με δεδομένο ότι προβλέπεται από τη νομοθεσία ο θεσμός του προστατευμένου μάρτυρα, είναι απαράδεκτη η προσπάθεια των εμπλεκομένων πολιτικών να τους απαξιώσουν εκ των προτέρων. Προφανώς, οι «καυτές» μαρτυρίες δεν συνιστούν από μόνες τους και εξ υπαρχής τεκμήρια ενοχής των εμπλεκομένων. Από την άλλη, δεν χάνουν τη σημασία τους, επειδή προέρχονται από προστατευμένους μάρτυρες. Η αξία τους θα κριθεί από την εξεταστική ή προανακριτική επιτροπή της Βουλής και από το Ειδικό Δικαστήριο εάν η υπόθεση φθάσει εκεί.
Έβδομον:
υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι κυβερνητικά στελέχη έχουν λειτουργήσει αντιδεοντολογικά, με την έννοια ότι –χωρίς να έχουν δικαίωμα– έλαβαν γνώση της δικογραφίας πριν αυτή διαβιβασθεί στη Βουλή. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Πολάκης, μάλιστα, αποκάλυψε δημοσίως ότι οι προστατευμένοι μάρτυρες είναι στελέχη της Novartis, τα οποία βρέθηκαν με μαύρο χρήμα και συνεργάσθηκαν με τις ανακριτικές αρχές. Η παραβίαση των κανόνων εκ μέρους υπουργών είναι απαράδεκτη, καταδικαστέα και αποκαλυπτική μίας αντιθεσμικής νοοτροπίας. Από την άλλη πλευρά, όμως, η καταδικαστέα αυτή συμπεριφορά υπουργών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν πρόσχημα για να επικαλυφθεί η ουσία της υπόθεσης.
Σταύρος Λυγερός
8 Φεβρουαρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η χώρα της ανοησίας
Ακόμη και σήμερα, στην άκρη του γκρεμού, σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας – από την επίλυση των οποίων εξαρτάται η εθνική μας ανεξαρτησία, η ελευθερία, η δημοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας και η εδαφική μας ακεραιότητα.
Άποψη
Βασίλης Βιλιάρδος
https://analyst.gr/2018/02/08/i-xora-tis-anoisias/
8 Φεβρουαρίου 2018
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η χώρα της ανοησίας
Ακόμη και σήμερα, στην άκρη του γκρεμού, σχεδόν κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας – από την επίλυση των οποίων εξαρτάται η εθνική μας ανεξαρτησία, η ελευθερία, η δημοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας και η εδαφική μας ακεραιότητα.
Άποψη
Εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν ότι, όλοι όσοι εμφανίζονται στο δημόσιο διάλογο δεν έχουν καταλάβει ακόμη τίποτα, ούτε έχουν μάθει κάτι από τη χειρότερη κρίση στην ιστορία της Ελλάδας – η οποία διαχειρίσθηκε με τέτοιο τρόπο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις που δεν προκάλεσε μόνο τη χρεοκοπία της χώρας μας αλλά, επίσης, το διεθνή εξευτελισμό της, με την επαίσχυντη πολιτική της επαιτείας, τη υποτέλειας και των υποκλίσεων. Πολύ φοβόμαστε δε πως θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, αφού ακόμη και σήμερα, στην άκρη του γκρεμού, κανένας δεν ασχολείται με τα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας – από την επίλυση των οποίων εξαρτάται η εθνική μας ανεξαρτησία, η ελευθερία, η δημοκρατία, το μέλλον των παιδιών μας και η εδαφική μας ακεραιότητα.
Ειδικότερα, όλα τα κόμματα ασχολούνται με το σκάνδαλο της Novartis όχι με στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλά για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη ή για να μην υποστούν αντίστοιχες ζημίες – ενώ σύσσωμα τα ΜΜΕ έχουν αναδείξει το θέμα στο κορυφαίο των τελευταίων ημερών, σημαντικότερο ακόμη και από το Σκοπιανό, την έξοδο της χώρας στις αγορές ή την τρομακτική επιδείνωση των μεγεθών του εμπορικού μας ισοζυγίου (το έλλειμμα εκτινάχθηκε στα 21,42 δις € από 18,72 δις € έχοντας αυξηθεί κατά 14,4% – λόγω της κατακόρυφης αύξησης των εισαγωγών κατά 13,7% στα 50,26 δις €, η οποία τεκμηριώνει πως ο παραγωγικός ιστός της χώρας πνέει τα λοίσθια).
Κανένας βέβαια δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι μία χώρα σαν την Ελβετία, με τους ίδιους περίπου εργαζομένους με την Ελλάδα (5,16 εκ.), καθώς επίσης με πολύ λιγότερο φυσικό πλούτο, διαθέτει μία εταιρεία όπως η Novartis – η χρηματιστηριακή αξία της οποίας είναι της τάξης των 179 δις €, όσο δηλαδή το ελληνικό ΑΕΠ! Εάν λοιπόν η πατρίδα μας είχε μία μόνο τέτοια εταιρεία (η Ελβετία διαθέτει πολύ περισσότερες), θα μπορούσε πουλώντας την να εξοφλήσει πάνω από το 50% των χρεών της – όχι να εξευτελίζεται ακόμη μία φορά, με δέκα πολιτικούς της να κατηγορούνται για δωροδοκία και δεκάδες περισπούδαστους δημοσιογράφους να ισχυρίζονται πως δεν υπάρχουν απτές αποδείξεις, σαν να είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα!
«Υπήρξαν δωροδοκίες, οπότε πρέπει να τιμωρηθούν» θα απαντούσε ασφαλώς ο καθένας – κάτι με το οποίο θα συμφωνούσαμε, αφού δεν έχουμε λόγο να το αμφισβητήσουμε με κριτήριο τη συμπεριφορά της Novartis σε άλλα κράτη, τον εξόφθαλμο πλουτισμό των πολιτικών από τη στιγμή εκείνη και μετά που λαμβάνουν κυβερνητικά αξιώματα, καθώς επίσης πολλές ανάλογες υποθέσεις του παρελθόντος που παρέμειναν ατιμώρητες (Siemens, εξοπλιστικά, κατασκευές κλπ.). Εν τούτοις, το θέμα θα έπρεπε να αφορά τη δικαιοσύνη, να μην διεξάγονται δημόσια δικαστήρια από τους τηλεοπτικούς συνηγόρους ή κατηγόρους, καθώς επίσης να έχει καταργηθεί ο κατάπτυστος νόμος περί μη ευθύνης των βουλευτών – ο οποίος προσβάλλει διεθνώς την Ελλάδα, αφού τη χαρακτηρίζει ως μία de facto χώρα της μίζας!
Όσον αφορά τους ισχυρισμούς, με βάση τους οποίους οι κατηγορίες εναντίον των πολιτικών είναι έωλες επειδή σε καμία άλλη χώρα δεν υπήρξε κάτι ανάλογο, μόνο ως «τραγικό αστείο» μπορεί να το αντιληφθεί κανείς – αφού μόνο στην Ελλάδα δεν μπορεί δυστυχώς να λειτουργήσει τίποτα χωρίς να συμμετέχουν οι πολιτικοί και τα κόμματα. Μόνο στην Ελλάδα είναι τόσο σημαντικές οι «κομματικές προσβάσεις» για τα πάντα (διαπλοκή) – ενώ η αυξημένη δαπάνη στα φάρμακα (γράφημα: πηγή capital) αποδεικνύει ξεκάθαρα πως η διαφθορά στο χώρο της υγείας ήταν τεράστια, οπότε εντελώς αδύνατον να μη συμμετείχαν κυβερνητικά στελέχη.
Περαιτέρω, επίσης κανένας δεν ασχολείται σοβαρά με το πρόβλημα της υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας της Ελλάδας από τους πιστωτές της – ούτε αναζητούνται λύσεις που ασφαλώς υπάρχουν (ανάλυση) για το ανάλογα σοβαρό θέμα της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα), οι τιμές της οποίας έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει να περιστρέφεται ανόητα γύρω από την πολιτική, αδιαφορώντας ουσιαστικά για την οικονομία – παρά το ότι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά, μας οδήγησε στο σημερινό χάος.
Ολοκληρώνοντας, θέλουμε να τονίσουμε μία ακόμη εγχώρια ανοησία: την έκδοση του επταετούς ομολόγου που είχε αναβληθεί λόγω των αναταράξεων στις διεθνείς αγορές, παρά το ότι ήταν μόνο το ξεκίνημα μίας χρηματοπιστωτικής περιόδου που δεν θα είναι καθόλου ήρεμη.
Εν προκειμένω, εκτός του ότι δεν κατανοούμε γιατί η Ελλάδα θέλει να δανειστεί από τις αγορές με επιτόκιο της τάξης του 3% όταν υπολείπονται ακόμη πάνω από 40 δις € από την τρίτη δανειακή σύμβαση με επιτόκιο περί το 1%, η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε δεν είναι καθόλου σωστή – επειδή αφενός μεν η διαδήλωση της Κυριακής, αφετέρου το «σκάνδαλο Novartis», έχουν δώσει την εντύπωση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής αστάθειας στους διεθνείς επενδυτές, η οποία συνήθως τιμολογείται πολύ ακριβά (=υψηλότερα επιτόκια).
Ελάχιστοι βέβαια ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες – αφού μία διαφορά της τάξης του 2-2,5% στα επιτόκια μίας χώρας που οφείλει 330 δις € είναι «μόλις» κάτι περισσότερο από 7 δις € ετησίως, ή δύο ολόκληρα ΕΝΦΙΑ. Τέλος, δεν αναφερόμαστε ποτέ στα εκατομμύρια αγνούς Έλληνες, όπως αυτοί που συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα, αποτελώντας υπόδειγμα ήθους, πολιτισμού και πατριωτισμού – αλλά στην πολιτική ηγεσία της χώρας, καθώς επίσης σε ορισμένα ΜΜΕ που αντί να καλυτερεύουν, παρασύρουν την Ελλάδα από το κακό στο χειρότερο.
https://analyst.gr/2018/02/08/i-xora-tis-anoisias/
8 Φεβρουαρίου 2018