Αν.Μεσόγειος: Η επερχόμενη ένοπλη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας που το αποτέλεσμά της θα κρίνει το μέλλον των δύο χωρών.
Αν.Μεσόγειος: Η επερχόμενη ένοπλη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας που το αποτέλεσμά της θα κρίνει το μέλλον των δύο χωρών.
Η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται ταχύτατα σε ένα ενεργειακό Ελ Ντοράντο. Τα αποθέματα σε φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ και στις παρακείμενες του Ισραήλ και της Αιγύπτου έχουν δημιουργήσει ένα νέο σκηνικό στην περιοχή. Η Τουρκία βλέποντας να χάνει το ενεργειακό παιχνίδι αξιώνει μοιρασιά στα αποθέματα τόσο για το ψευδοκράτος όσο και για την ίδια. Στηριζόμενη στη γνωστή της «διπλωματία» των όπλων δεν δείχνει να υποχωρεί και το επόμενο χρονικό διάστημα κρίνεται ως ιδιαίτερα κρίσιμο υπό το πρίσμα των τελευταίων εξελίξεων.
Οι γεωλογικές μελέτες που είχαν πραγματοποιηθεί όλα αυτά τα χρόνια από διάφορους διεθνούς φορείς έχουν δώσει δώσει ισχυρές ενδείξεις, μέχρι σημείου βεβαιότητας, ότι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου εντός της περιοχής που η Ελλάδα, δικαιωματικά θεωρεί ότι αποτελεί την δυνητική ΑΟΖ της, είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους.
Όλα αυτά τα χρόνια οι επιστημονικές μετρήσεις έδειχναν ότι η περιοχή του πυθμένα της Αν. Μεσογείου αποτελούσε μία πολλά υποσχόμενα ενεργειακά περιοχή.
Πλησίον της περιοχής αυτής και πιο συγκεκριμένα στα νότια της, βρίσκονται τα πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της λεκάνης του Νείλου, ενώ στα ανατολικά οι ισραηλινοί κατάφεραν πρόσφατα να ανακαλύψουν δύο τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου το Tamar και το Leviathan.
Για δέκα χρόνια η Τουρκία παραχωρούσε στην κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ τέσσερις περιοχές βόρεια και βορειοδυτικά της Κύπρου αλλά και μια μεγάλη (5η) ερευνητική περιοχή, η οποία επεκτεινόταν από το Καστελόριζο μέχρι νότια της Κρήτης.
Το 80% αυτής της περιοχής βρισκόταν εντός της εν δυνάμει ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Στα κοιτάσματα «Λεβιάθαν» στην ΑΟΖ του Ισραήλ, λίγο ανατολικότερα από την κυπριακή ΑΟΖ τα πιθανά ανακτήσιμα αποθέματα φθάνουν τα 450 δις m3 φυσικού αερίου, στο Ταμάρ τα διαπιστωμένα αποθέματα είναι 240 m3, ενώ στο κοίτασμα «Cyprus A» τα πιθανά αποθέματα είναι 300 δις m3.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ισραηλινών το πρώτο κοίτασμα, μπορεί να αποδώσει 142 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, ενώ το βάθος της γεώτρησης είναι 5.000 μέτρα. Το δε βάθος της θάλασσας στην συγκεκριμένη περιοχή φτάνει τα 1.680 μέτρα, ενώ το κοίτασμα βρίσκεται σε απόσταση 50 μιλίων από την πόλη της Χάιφα.
Το δεύτερο ισραηλινό κοίτασμα φυσικού αερίου, το Leviathan, εκτιμάται ότι περιέχει διπλάσια ποσότητα φυσικού αερίου από αυτή που περιέχει το κοίτασμα Tamar.
Αντίστοιχη είναι και η κατάσταση με την θαλάσσια περιοχή που ανήκει στην ΑΟΖ της Κύπρου, όπου υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Σύμφωνα δε με την μελέτη που δημοσίευσε η αμερικανική υπηρεσία USCG, στη λεκάνη της Λεβαντίνης που μοιράζεται κυρίως μεταξύ Κύπρου, Συρίας και Λιβάνου υπάρχουν 3,66 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, ανακτήσιμου φυσικού αερίου και περίπου 1,7 δισεκατομμύριο βαρέλια, τεχνικά ανακτήσιμου πετρελαίου.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι πρόκειται για στοιχεία ερευνών που έγιναν την περίοδο 2000-2002 και τα οποία επαναξιολογήθηκαν από το 2008 μέχρι και πρόσφατα. Η μελέτη επίσης αναφέρει ότι η ευρύτερη περιοχή των κοιτασμάτων, επεκτείνεται προς το δέλτα της Αιγύπτου από τη μια και της Τουρκίας από την άλλη.
Όμως και εδώ όπως και στην περίπτωση του Αιγαίου, η Τουρκία επιθυμεί την αλλαγή του status quo διότι ενώ με βάση το διεθνές δίκαιο η Ελλάδα δικαιούται να ασκήσει τα δικαιώματα της στην θαλάσσια αυτή περιοχή, η Τουρκία προσπαθεί ξανά με την απειλή της βίας (απολαμβάνοντας σχετική υπεροπλία) να ακυρώσει οποιαδήποτε κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Για τους λόγους αυτούς η Τουρκία στέλνει περιοδικά τα «ερευνητικά» της πλοία στην συγκεκριμένη περιοχή με συνοδεία πολεμικών πλοίων, προσπαθώντας να εκφοβήσουν την ήδη διστακτική ελληνική πολιτική ηγεσία, ώστε η τελευταία να θέσει στο χρονοντούλαπο τις όποιες σκέψεις εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων που κρύβει η περιοχή αυτή.
Το ιστορικό
Ήδη από το 2008 ο έγκυρος διεθνής οίκος I.H.S. (Information Handling Services) ενημέρωσε τις πετρελαϊκές εταιρείες με τη δημοσίευση χάρτη ότι η Τουρκία παραχωρούσε για 10 χρόνια στην κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ τέσσερις περιοχές βόρεια και βορειοδυτικά της Κύπρου αλλά και μια μεγάλη ερευνητική περιοχή η οποία εκτεινόταν από το Καστελόριζο μέχρι νότια της Κρήτης.
Τον Ιανουάριο του 2009 και αφού είχε προηγηθεί η ερευνητική αποστολή του Malene Ostervold, ο ίδιος διεθνής οίκος ο I.H.S. δημοσιοποίησε άλλο χάρτη που περιείχε μεν τις 4 περιοχές βορείως της Κύπρου αλλά είχε τροποποιηθεί η άλλη περιοχή με τρόπο ώστε να μην είναι τόσο προκλητική η «καταπάτηση» περιοχών της ελληνικής ΑΟΖ.
Παρ’ όλα αυτά, όμως, και πάλι το 50% της περιοχής αυτής υπερκάλυπτε ελληνική ΑΟΖ. Επισήμως, όμως, δεν υπήρξε τότε αποτελεσματική ελληνική αντίδραση, ούτε προσπάθεια πρακτικής ματαίωσης των τουρκικών σχεδίων.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί η σημαντική θέση του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου, αφού χάρη σε αυτό και στο γεγονός ότι κάθε νήσος σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της θαλάσσης (1982) διαθέτει τη δική της υφαλοκρηπίδα, η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί του πόρους που κρύβει η Λεκάνη του Ηροδότου.
Ενδεχόμενη εξαίρεση ή «απονεύρωση» του ελληνικού δικαιώματος για εφαρμογή της ΑΟΖ βάσει της ύπαρξης του Καστελόριζου θα είχε ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο και κρίσιμο κομμάτι της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) να παραχωρηθεί στην τουρκική ΑΟΖ, η οποία πλέον θα συνορεύει με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η τουρκική ΑΟΖ πρακτικά «κόβεται στη μέση» και δεν θα εκτείνεται προς το νότο μέχρι την αιγυπτιακή.
Σύμφωνα με τις μελέτες του γαλλικού Ινστιτούτου Πετρελαίου και με βάση την γειτνίαση της υποθαλάσσιας αυτής περιοχής με την Λεκάνη του Νείλου, η οποία περιέχει 3 τρις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο, εκτιμάται ότι το ελληνικό τμήμα της Λεκάνης του Ηροδότου περιέχει 1 τρις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο.
Για να γίνει αντιληπτό το όφελος από την εκμετάλλευση αυτών των πόρων αξίζει να σημειωθεί ότι η αντικατάσταση του 20% των εισαγωγών πετρελαιοειδών που εισάγονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα για εσωτερική κατανάλωση θα απέφερε όφελος 2,2 δίς δολαρίων ετησίως (με σταθερές τιμές 70$ το βαρέλι και με συνολική ημερήσια εισαγωγή 430 βαρέλια).
Η αποστολή το Νοέμβριο του 2008 του νορβηγικού ερευνητικού σκάφους «Malene Ostervold» για πετρελαϊκές έρευνες σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου και εντός της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) καθώς και η αποστολή στην ίδια περιοχή του «Πίρι Ρέις» αποτελούν μέρος συνολικότερου τουρκικού σχεδίου.
Η Άγκυρα, πέραν του όποιου διακανονισμού υπάρξει για το θέμα της υφαλοκρηπίδας, έχει καταστήσει στρατηγική επιδίωξη τη μη συμπερίληψη του Καστελόριζου στη χάραξη των ΑΟΖ στην περιοχή.
Ακολούθως η Τουρκία «έριξε στη μάχη» των διεκδικήσεων και το Barbaros. Στα τέλη του 2013 και τις αρχές του 2014 το πλοίο άρχισε τις παράνομες δραστηριότητές του σε περιοχές που δέσμευσε η κρατική εταιρεία πετρελαίων της Τουρκίας TPO και παραχώρησε στο ψευδοκράτος.
Με βάση τους χάρτες των διεκδικήσεων της Τουρκίας, το Οικόπεδο 3 της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκεται και εντός των παράνομων τουρκικών διεκδικήσεων.
Η Τουρκία συνέχισε την τακτική των απειλών με αυξανόμενη ένταση. Η παρεμπόδιση της ιταλικής πλατφόρμας Saipem 12000 να προχωρήσει σε γεώτρηση στο οικόπεδο 3, και η αποχώρηση του ιταλικού ερευνητικού σκάφους από το στόχο Σουπιά.
Στη συνέχεια και πιο συγκεκριμένα τον περασμένο Μάιο η Τουρκία κατέθεσε στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης χάρτες στους οποίους ορίζει την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της αγνοώντας την ύπαρξη του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελλόριζου (που αριθμεί 14 νησιά και νησίδες) αλλά και διεκδικώντας ολόκληρες θαλάσσιες περιοχές που ανήκουν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Από τους χάρτες προκύπτει και το εξοργιστικό ότι η Τουρκία αμφισβητεί τα 11 από τα 13 θαλάσσια τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ και πιο συγκεκριμένα τα τεμάχια 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 12 και 13 αλλά και τη θαλάσσια περιοχή στη γραμμή Κρήτη - Καστελλόριζο - Κύπρος!
Η τουρκική ενέργεια είναι πολλαπλώς έκνομη, αφενός διότι η οριοθέτηση είναι αυθαίρετη και δεν λαμβάνει υπόψη το διεθνές νομικό πλαίσιο, αφετέρου είτε γιατί μιλάμε για ΑΟΖ, είτε για υφαλοκρηπίδα η οριοθέτηση ουδέποτε γίνεται μονομερώς, αλλά καθορίζεται με διμερή συμφωνία των εμπλεκόμενων μερών.
Οι τουρκικές διεκδικήσεις πάντως μπορεί να ανατρέπονται βάσει τόσο των συνθηκών παραχώρησης των Δωδεκανήσων του 1932 και του 1947 όσο και της συμβάσεως του Μοντέγκο Μπέη του 1982 για το δίκαιο της θαλάσσης, αλλά αυτό δεν την αποθαρρύνει διόλου από τα επιστρατεύει την ισχύ των όπλων της για να πετύχει αυτό που απορρίπτεται από τις διεθνείς συνθήκες.
Αυτό που με ασφάλεια μπορούμε να αναφέρουμε, είναι ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει την Ελλάδα να προχωρήσει σε ανακήρυξη της ΑΟΖ βάσει της γεωγραφίας η οποία συμπεριλαμβάνει και το Καστελόριζο. Αυτό την αποκλείει από την γειτνίαση με την ΑΟΖ της Αιγύπτου ενώ ταυτόχρονα την απομακρύνει από τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης, τα οποία διεκδικεί επίσης!
Ενδεικτικό των τουρκικών διεκδικήσεων είναι άρθρο του Τούρκου ναυάρχου ε.α. Cihat Yaycı’nın ότι τα προς εκμετάλλευση Οικόπεδα νότια της Κρήτης 15 και 20 συμπίπτουν με την υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας(!) και της Λιβύης αντίστοιχα, θέτοντας ουσιαστικά για την Άγκυρα θέμα δικαιωμάτων στην περιοχή.
Η στρατιωτική διάσταση
Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2028 το τουρκικό Ναυτικό θα διαθέτει 1 σκάφος αμφίβιων επιχειρήσεων-ελαφρύ αεροπλανοφόρο με προοπτική ναυπήγησης ενός δεύτερου, 4 φρεγάτες εγχώριας σχεδίασης, ανάπτυξης και ναυπήγησης TF-2000, (με στόχο τα 8 σκάφη), 4 φρεγάτες κλάσης Istif (G-MILGEM), 4 κορβέτες MILGEM κλάσης Ada και. 4 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες MEKO 200 TN IIA/B κλάσης Barbaros/Salih Reis, 6 υποβρύχια T-214 TN AIP, 6 υποβρύχια Type-209/1400 κλάσης Gur, 4 υποβρύχια Type-209/1400 κλάσης Preveze, 1 πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων LPD με δυνατότητα μεταφοράς 8 ελικοπτέρων και 3 UAV, 6 ΤΠΚ FPB-57-052C κλάσης Kilic-II, 3 πυραυλάκατοι FPB-57-052B κλάσης Kilic-I, 2 πυραυλάκατοι FPB-057-52A κλάσης Yildiz, 3 πυραυλάκατοι FPB-57 κλάσης Dogan, 16 YTKB-400, 2 πλοία ανεφοδιασμού Στόλου κλάσης Akar, 1 πλοίο διάσωσης υποβρυχίων και 2 πλοία διάσωσης ρυμούλκησης.
Το ελαφρύ αεροπλανοφόρο TCG Anadolu (L-408) είναι τα πλέον φιλόδοξο σχέδιο του τουρκικού Ναυτικού. Η ναυπήγησή του ξεκίνησε στις 30 Απριλίου του 2016 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2021. Όλα τα οπλικά συστήματα του πλοίου θα προέλθουν από εγχώριες βιομηχανίες όπως η Aselsan και η Havelsan. Το μήκος του σκάφους ανέρχεται στα 232 μέτρα, το πλάτος στα 32 και το βύθισμα στα 6,9 μ.
Η ταχύτητα που θα αναπτύσσει ανέρχεται στους 21 κόμβους, ενώ η αυτονομία του με 15 κόμβους ταχύτητα είναι 17.000 χλμ. Για την αντιπυραυλική του προστασία το Anadolu θα διαθέτει δύο συστήματα Phalanx και ένα RAM. Για την εκτέλεση αποβατικών επιχειρήσεων θα μπορεί να φέρει έως 4 αποβατικές ακάτους ή 2 αερόστρωμνα. Η μεγαλύτερη ικανότητα του πλοίου θα είναι βέβαια η μεταφορά των αεροσκαφών και ελικοπτέρων.
Έτσι πιο συγκεκριμένα το Anadolu θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει 6 έως 8 F-35B (η παραγγελία των οποίων πιθανολογείται για το επόμενο χρονικό διάστημα), 4 επιθετικά ελικόπτερα T-129 ΑΤΑΚ, 8 μεταφορικά AS-532 ή CH-47F, 2 ανθυποβρυχιακά S-70B Seahawk ή τέλος 2 UAV ANKA ή Bayraktar.
Σε ότι αφορά τη νέα φρεγάτα TF-2000 στόχος είναι το 2020 να έχει ολοκληρωθεί η σχεδίαση και το 2021 να ξεκινήσει η ναυπήγηση του πρώτου πλοίου με τελικό στόχο τα 8 σκάφη που θα φέρουν εξολοκλήρου εγχώριας ανάπτυξης εξοπλισμό τόσο ηλεκτρονικό όσο και οπλικά συστήματα.
Οι τουρκικές φρεγάτες άμυνας περιοχής θα έχουν 2 εκτοξευτές πυραύλων Μk49 RAM των 21 βλημάτων, 5 κάθετους εκτοξευτές των 8 βλημάτων, για αντιαεροπορικούς πυραύλους, 2 διπλούς τορπιλοσωλήνες, 16 πυραύλους κατά πλοίων ATMACA, ραντάρ νέας τεχνολογίας AESA ÇAFRAD με CMS GENESIS, 8πλο VLS για πυραύλους cruise και 1 κύριο πυροβόλο των 127χλστ. Ακόμη θα φέρουν 1 ή 2 ελικόπτερα Seahawk η συνδυασμός με UAV STOVL και 4 ταχέα τηλεχειριζόμενα πυροβόλα (STAMP,STOP).
Τα σκάφη θα ξεπερνούν σε εκτόπισμα τους 7.000 τόνους και σε μήκος τα 130 μ. ενώ θα έχουν εκτεταμένο βαθμό αυτοματοποίησης για μειωμένο πλήρωμα. Επίσης θα έχει μειωμένο ίχνος στα ραντάρ RCS και θα κάνει χρήση κινητήριου συστήματος κατηγορίας GODLAG.
Επίσης ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο εκτός του νέου ραντάρ πολλαπλών λειτουργιών είναι και ο οπλισμός που θα είναι εγχώριας ανάπτυξης και θα αποτελείται από τους πυραύλους Ε-Ε τύπου Atmaca ενεργού καθοδήγησης με ραντάρ που θα αντικαταστήσει τους Harpoon BlοckII και έχουν εμβέλεια 180 χλμ. με στόχο να φθάσει τα 300 χλμ. και εγχώριο κινητήρα τύπου αεριοπροώθησης της kale που φέρουν και οι SOM.
Για την αεράμυνα, καθώς τα σκάφη θα είναι άμυνας περιοχής τα βλήματα θα είναι μέσου και μεγάλου βεληνεκούς (30-100 χλμ.) που σχεδιάζει η ROKETSAN στα πλαίσια της ανάπτυξης εγχώριου συστήματος αεράμυνας τόσο για τα σκάφη όσο και για την τουρκική αεροπορία και είναι αυτός ο τομέας που επιζητά την συνεργασία με τις ρωσικές εταιρείες θέλοντας να είναι μια έκδοση του πυραύλου των συστημάτων S-300/S-400 αντίστοιχα.
Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθούν ναυτικές εκδόσεις των πυραύλων HISAR-A/-O. Η σοβαρότητα της τουρκικής ηγεσίας φαίνεται καθώς η ναυπήγηση ενός τέτοιου περίπλοκου ολοκληρωμένου συστήματος όπως είναι οι φρεγάτες αεράμυνας κινούνται σε μια κλιμακωτή διαβάθμιση καθώς ξεκίνησε πρώτα με τη ναυπήγηση των κορβετών MILGEM και συνεχίζεται με τις 4 φρεγάτες κλάσης ISTIF. Το σύνολο των συστημάτων που θα είναι τουρκικής σχεδίασης θα φθάνει το 65% και θα αυξάνεται συνεχώς ώστε να φθάσει στο μέγιστο ποσοστό στις TF-2000.
Οι φρεγάτες κλάσης “Ι” είναι μεγέθυνση των κορβετών κλάσης ADA και θα έχουν εκτόπισμα 3.000 τόνων, μήκος 113μ, πλήρωμα 125 ατόμων και οπλισμό 1 πυροβόλο 76 χλστ. Oto Melara Super Rapid, 2 x 12,7 χλστ. Aselsan STAMP, 1 x 35 χλστ. CIWS (ναυτική έκδοση του Korkut), 16πλο Mk. 41 VLS για 64 x RIM-162 ESSM, 16 x Roketsan ATMACA, 2 x 324 χλστ. Mk. 32 για τορπίλες Mk. 46 ενώ θα φέρουν υπόστεγο και ελικοδρόμιο.
Το πρώτο σκάφος της σειράς “I” αναμένεται να παραδοθεί στο τουρκικό Ναυτικό το 2021.
Ταυτόχρονα το τουρκικό Ναυτικό προχωρά σε ναυπηγήσεις σκαφών αμφίβιων επιχειρήσεων. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα η ναυπήγηση δύο σκαφών του L-402 BAYRAKTAR και του L-403 SANCAKTAR.
Το μεν πρώτο εντάχθηκε στο τουρκικό Ναυτικό στις 14 Απριλίου του 2017 ενώ το δεύτερο καθελκύστηκε στις 16 Ιουλίου του 2016 και το παρόν διάστημα βρίσκεται σε δοκιμές για την ένταξή του. Η κλάση έχει μέγιστο εκτόπισμα τους 7.254 τόνους, μήκος 138 μέτρα, και αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 18 κόμβων.
Στον οπλισμό του περιλαμβάνονται 2 πυροβόλα Oto Melara των 40 χλστ., 2 δίδυμα των 20 χλστ., και δύο αντιπυραυλικά Mk 15 Phalanx, ενώ στο πίσω μέρος διατίθεται ελικοδρόμιο για ένα μεγάλων διαστάσεων ελικόπτερο.
Στα ηλεκτρονικά περιλαμβάνεται ένα ραντάρ SMART MK2 3D για ναυτιλία και έλεγχο αέρος/επιφανείας, δύο συστήματα υπέρυθρης παρατήρησης ASELFLIR 300D, σύστημα κατά τορπιλών, σύστημα προειδοποίησης για κατάδειξη από laser, σύστημα επικοινωνιών Link 16/22, σύστημα διαχείρισης μάχης αποτελούμενο από 5 κονσόλες GENESIS CMS. και σύστημα μέτρων υποστήριξης ARES-2N. Τα σκάφη έχουν δυνατότητα μεταφοράς 350 στρατιωτών, 20 αρμάτων μάχης, ή περί τα 24 με 60 οχήματα διαφόρων μεγεθών.
Εκτός όμως από την δύναμη των σκαφών επιφανείας του τουρκικού Ναυτικού δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε και την αεροπορική δύναμη του, η οποία αναμφίβολα μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην προώθηση των τουρκικών συμφερόντων χάρις στον μεγάλο αριθμό των μέσων που έχουν αποκτηθεί αλλά και του εξοπλισμού που τα αεροσκάφη αυτά διαθέτουν.
Το πρόγραμμα MELTEM του τουρκικού Ναυτικού είχε ως αποτέλεσμα την απόκτηση 6 αεροσκαφών CN-235D/K MPA και 6 αεροσκαφών ATR72-600T MPA εξοπλισμένων με το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης μάχης AMASCOS. Επιπρόσθετα τρία ακόμα αεροσκάφη CN-235-100M MPA αποτελούν μέρος της δύναμης της Ακτοφυλακής συμβάλλοντας και αυτά στην καλύτερη επιτήρηση των θαλασσών.
Η υποβρύχια δύναμη του τουρκικού Ναυτικού πρόκειται να ενισχυθεί με τα 6 νέα υποβρύχια T-214 TN AIP τα οποία στην κυριολεξία θα μπορούν να ελέγχουν την υποθαλάσσια περιοχή της Αν. Μεσογείου χωρίς να γίνονται αντιληπτά και χωρίς να χρειάζονται ανεφοδιασμό για πολλές ημέρες.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την παρουσία της τουρκικής Αεροπορίας στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, με την τεράστια αεροπορική βάση στο Ικόνιο όπου φιλοξενεί 4 B-737-700 MESA AWACS, ενώ στη βάση ήδη σταθμεύουν μαχητικά F-16C Block 40 και F-4E-2020 Terminator καθώς και ελικόπτερα AS532AL/UL SAR.
Αρκετές εκατοντάδες μίλια ανατολικά του Ικονίου, η αεροπορική βάση του Incirlik φιλοξενεί τα 7 ιπτάμενα τάνκερ KC-135R της τουρκικής Αεροπορίας, τα οποία με τους συνεχόμενους ανεφοδιασμούς τους μπορούν να κρατούν τα τουρκικά μαχητικά στον αέρα για αρκετές ώρες σε περίπτωση κρίσης, διαμορφώνοντας έτσι ένα ευνοϊκό επιχειρησιακό περιβάλλον για τους Τούρκους πιλότους σε σχέση με τους Έλληνες συναδέλφους τους οι οποίοι θα πρέπει να ανησυχούν για την αυτονομία των μαχητικών τους και για το πολεμικό φορτίο που μπορούν να μεταφέρουν.
Η προκεχωρημένη αεροπορική βάση του Dalaman απέκτησε 6 νέα καταφύγια ΗAS ΝΑΤΟικών προδιαγραφών, τύπου ΤΑΒ-V.
Με την ολοκλήρωση της κατασκευής των καταφυγίων αυτών το σύνολο των διαθέσιμων καταφυγίων αυξήθηκε στα δεκατρία, ενώ αξίζει να επισημανθεί η κατασκευή συγκροτήματος κτιρίων, πίστας στάθμευσης αεροσκαφών καθώς και του συνδετήριου τροχοδρόμου με τον αεροδιάδρομο στον ίδιο χώρο.
Αντίστοιχα έργα αναβάθμισης με την κατασκευή 13 νέων καταφυγίων, πραγματοποιήθηκαν και στην αεροπορική βάση της Αττάλειας, ενώ τα κενά του δικτύου αεράμυνας καλύφθηκαν με την ανάπτυξη συστημάτων νέων ραντάρ στην περιοχή.
Τα ραντάρ αυτά της τουρκικής Αεροπορίας θα συμπληρώνουν την εικόνα που παρέχει το HF OTH Radar του υπό παράδοση συστήματος θαλάσσιας επιτήρησης (IMSS: Integrated Maritime Surveillance System) UZUN UFUK, στο Κέντρο Σύντηξης Δεδομένων.
Χάρις στο συνδυασμό αυτό, δηλαδή στην εικόνα που θα δίνει το ραντάρ αεράμυνας και το ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέρα του ορίζοντα, η τουρκική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία θα μπορεί να παρακολουθεί οτιδήποτε πετά και πλέει στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου σε απόσταση τουλάχιστον 200 μιλίων από τις ακτές της Μικράς Ασίας.
Η ελληνική αντίδραση
Πρώτο και κυριότερο για την Ελλάδα προκειμένου να μπορέσει να υπερασπιστεί το ενεργειακό της κεφάλαιο, είναι η ενίσχυση του ΠΝ και της ΠΑ. Φυσικά τα περιθώρια κινήσεων είναι δεδομένα και δεν αφήνουν χώρο για αισιοδοξία.
Γενικότερα όμως αυτό που προέχει είναι η προμήθεια νέων φρεγατών και αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας. Για το μεν πρώτο η κατάσταση είναι βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο καθώς υπάρχει σε εξέλιξη μια διαδικασία για την προμήθεια των 2+2 γαλλικών φρεγατών Belhara αλλά είναι νωρίς για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.
Αναμφισβήτητα η προμήθεια των φρεγατών FREMM με τα στρατηγικό βλήμα SCALP-NAVAL (MdCN) θα αποτελούσε μια εξαιρετική προσθήκη στο ΠΝ αλλά η συγκεκριμένη προμήθεια έχει δώσει τη θέση της σε αυτή των Belhara.
Η προμήθεια των αεροσκαφών ΑΦΝΣ βρίσκεται σε στάδιο υλοποίησης καθώς το πρόγραμμα αναβάθμισης 4 P-3B προχωρά κανονικά με τη μόνη καθυστέρηση να παρουσιάζεται στο 5ο αεροσκάφος αυτό της λεγόμενης ενδιάμεσης λύσης.
Τα αεροσκάφη με ικανότητες «ωκεάνιων» επιχειρήσεων έχουν μεγάλη ακτίνα δράσης και κρίνονται κατάλληλα για την πραγματοποίηση περιπολιών και ναυτικής επιτήρησης σε όλο το εύρος της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ.
Μια ακόμη προσθήκη που θα μπορούσε να εξεταστεί είναι η απόκτηση ενός ή δύο πλοίων ανεφοδιασμού Στόλου με αυξημένες δυνατότητες μεταφοράς ελικοπτέρων και υποστήριξης αποστολών Έρευνας και Διάσωση.
Τα συγκεκριμένα πλοία θα μπορούσαν να ναυπηγηθούν και με κοινοτική χρηματοδότηση αφού στα πλαίσια των αποστολών που θα μπορούσαν να εκτελέσουν, συγκαταλέγονται και επιχειρήσεις αντιμετώπισης καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και γενικότερα οποιαδήποτε αποστολή πλην πολέμου MOOTW (Military operations other than war).
Το πιο σημαντικό για τον έλεγχο μία τόσο μεγάλης και αχανούς (για τα ελληνικά δεδομένα) θαλάσσιας έκτασης είναι η απόκτηση της δυνατότητας να μπορούμε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει πέρα από τον ορίζοντα.
Η Κύπρος απέχει από την Κρήτη 550 χλμ και από τη Ρόδο 400 χλμ. Η συνεχής επιτήρηση της περιοχής αυτή αποτελεί πρώτο μέλημα της Ελλάδας και αυτό μπορεί να επιτευχθεί από εγχώριους φορείς με σχετικά μικρή δαπάνη, εν μέσω χαλεπών οικονομικών καιρών.
Η ανάπτυξη και η εγκατάσταση δύο ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέρα του ορίζοντα (HF OTH Radar) στην περιοχή της Αν. Κρήτης και ενός συστήματος ταυτοποίησης στόχων ADS (Automatic Dependant Surveillance, ταυτοποίηση μέσω transponders AIS ή IFF) αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα.
Χάρις στην μεγάλη εμβέλεια αυτών των ραντάρ (200 νμ) η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στην εν λόγω θαλάσσια περιοχή, σε ένα τόξο που θα ξεκινά από τα παράλια της Μ. Ασίας και θα επεκτείνεται μέχρι μερικά μίλια από τις ακτές της Αφρικής.
Μία ακόμη λύση που θα ολοκλήρωνε την πλήρη κάλυψη της περιοχής θα ήταν η εγκατάσταση ενός αντίστοιχου σταθμού και στις δυτικές ακτές της Κύπρου, καλύπτοντας έτσι το κενό των 95 μιλίων που αφήνει το ελληνικό ραντάρ στην Κρήτη, αφού η απόσταση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου είναι 295 μίλια.
Μία προμήθεια θα μπορούσε να είναι η αγορά αεροσκαφών σε ιπτάμενα τάνκερ για την ΠΑ. Αν και τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 52 plus που επιχειρούν από την Κρήτη διαθέτουν σύμμορφες εξωτερικές δεξαμενές, είναι σίγουρο ότι η ύπαρξη τουλάχιστον 4 ιπταμένων τάνκερ στην Κρήτη θα αναβάθμιζε τις επιχειρησιακές δυνατότητες των F-16 Block 52+/Αdv.
Τα ιπτάμενα τάνκερ θα επέτρεπαν στα μαχητικά να επιχειρούν χωρίς τις δεξαμενές, αυξάνοντας την ευελιξία τους και την δυνατότητα τους να μεταφέρουν περισσότερο πολεμικό φορτίο αν χρειαστεί σε μεγαλύτερες αποστάσεις και για περισσότερο χρόνο.
Στο ενεργειακό επίπεδο οι τρόποι αντίδρασης της Ελλάδας σε αυτή την διαμορφούμενη κατάσταση είναι δύο: Ο πρώτος αφορά την υλοποίηση ενεργειακών συμμαχιών και ο δεύτερος την ενίσχυση, όσο το δυνατόν της στρατιωτικής ισχύος, καθώς χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει καμιά εγγύηση για την υλοποίηση των ενεργειακών προγραμμάτων. Οι συμμαχίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Ένα σημαντικότατο ορόσημο ήταν η υπογραφή του αγωγού EastMed μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ.
Στόχος του EastMed (Eastern Mediterranean Pipeline) είναι να μεταφέρει φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Λεβαντίνης (Ισραήλ, Κύπρος) στην Ευρώπη, μέσω της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας.
Με βάση τον σχεδιασμό του, το μεγαλύτερο τμήμα (1.300 χιλιόμετρα) θα είναι υποθαλάσσιο, ενώ θα διέρχεται από περιοχές με βάθος έως 3 χιλιόμετρα. Έτσι, αν κατασκευασθεί, θα αποτελέσει τον μεγαλύτερο και βαθύτερο υποθαλάσσιο αγωγό στον κόσμο.
Η Τουρκία βέβαια αντιτίθεται στον συγκεκριμένο αγωγό, καθώς αυτό που θέλει, είναι αφού διαμοιραστεί το φ/α μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και των Τουρκοκυπρίων αυτό να περάσει μέσα από τουρκικό έδαφος και να διοχετευθεί από εκεί στην Ευρώπη.
Αυτός όμως ο σχεδιασμός, μάλλον ναυαγεί με την Κύπρο και την Ελλάδα να στοχεύουν ορθώς στη δημιουργία του ευρωμεσογειακού αγωγού, κάτι που θα επιτρέψει στην Κύπρο να έχει μια ασφαλή και αξιόπιστη διαδρομή για τις εξαγωγές του δικού της φ/α.
Παράλληλα, η σχεδιαζόμενη δυναμικότητα του αγωγού θα είναι 10 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ετησίως, με δυνατότητα να αυξηθεί στα 16 δισ. κυβικά μέτρα. Επιπλέον, θα δώσει τη δυνατότητα να αυξηθεί η τροφοδοσία της αγοράς της Κύπρου με φυσικό αέριο κατά 1 δισ. κυβικό μέτρο.
Από τον Ιούλιο του 2014 η διαχείριση του έργου ανήκει στην IGI POSEIDON, θυγατρική της ΔΕΠΑ και της ιταλικής Edison.
Ταυτόχρονα η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει αποφασιστικά στην εκμετάλλευση των τεμαχίων νότια της Κρήτης, μέρος των οποίων όπως αναφέρθηκε έχει βάλει στο στόχαστρο η Τουρκία, όσο παράλογο και αν ακούγεται.
Η μονογραφή στις 27 Σεπτεμβρίου των συμβάσεων παραχώρησης για την έρευνα σε δυο θαλάσσια «οικόπεδα» νότια και νοτιοδυτικά της Κρήτης, καθώς και σε ένα στον Κυπαρισσιακό Κόλπο, δίνει την άδεια στις εταιρείες ExxonMobil και Total να προχωρήσουν στις καταρχήν έρευνες.
Ταυτόχρονα η παραχώρηση στην κοινοπραξία Total-Edison-ΕΛ.ΠΕ για τις έρευνες στο τεμάχιο 2 του Ιουνίου στη θαλάσσια περιοχή της Κέρκυρας, αν και δεν έχει σχέση με τις τουρκικές διεκδικήσεις εντούτοις δείχνει μια ικανοποιητική κινητικότητα στο θέμα των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Ελλάδα.
Από ότι συνεπάγεται τα οικόπεδα νότια της Κρήτης είναι τα πιο σημαντικά και κρίσιμα για την ελληνική οικονομία μαζί με αυτά του Ιονίου.
Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει να λυθούν βασικά θέματα: Αυτά είναι η ανακήρυξη της ΑΟΖ και η διευθέτησή της σε σχέση με αυτές της Λιβύης, της Αλβανίας, της Αιγύπτου, της Κύπρου και τέλος της Τουρκίας η οποία όμως εμμένοντας στην μη συμπερίληψη της Μεγίστης και του συμπλέγματος των 14 νήσων είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει κάποια συμφωνία.
Άλλωστε οι τελευταίες εξελίξεις με την ελληνική υπαναχώρηση στα 12 ν.μ. στο Ιόνιο και με τις τουρκικές προειδοποιήσεις ότι δεν θα δεχθούν οποιαδήποτε τετελεσμένα στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου δεν αφήνουν ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας ότι το θέμα θα επιλυθεί χωρίς την προσφυγή στα όπλα.
Γιάννης Πετρίδης
2/10/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Θηριώδες κοίτασμα είναι ο λόγος για το “casus belli” της Τουρκίας
στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ…
Την επικαιρότητα απασχολεί η τουρκική συμπεριφορά μετά την ανακοίνωση της υπογραφής της συμφωνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με την γαλλική TOTAL και την ιταλική ENI που αφορά στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ. Μέσα σε λίγη ώρα, τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας, αλλά και ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είχαν εκδώσει ανακοινώσεις και είχαν προβεί σε δηλώσεις απειλητικές, οι οποίες ήταν τόσο αιχμηρές, που θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν ως ένα άτυπο casus belli (αιτία πολέμου). Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι κάνει την Τουρκία να χάνει εντελώς την ψυχραιμία της, αναβιβάζοντας της προκλήσεις κατά της Κύπρου σε νέο επίπεδο;
Όπως φαίνεται στους χάρτες που μας παραχώρησε ευγενικά ο ειδικός του τομέα των υδρογονανθράκων, Δρ. Ηλίας Κονοφάγος, τον οποίο συμβουλευθήκαμε, οι σεισμικές έρευνες που έχουν διενεργήσει αμερικανικές εταιρίες στο “τεμάχιο 7”, έχουν εντοπίσει σημείο όπου υπάρχει – με ισχυρή πιθανότητα – κοίτασμα φυσικού αερίου το οποίο είναι μέχρι και πενταπλάσιο του αιγυπτιακού ZOHR!
Με απλά λόγια και ποσοτικοποιημένα, η υπολογισμένη αξία του ZOHR ανέρχεται στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ! Κατά συνέπεια, ένα κοίτασμα η αξία του οποίου μπορεί να ανέρχεται ακόμα και σε 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, είναι επαρκής λόγος να κάνει την Άγκυρα να “χάσει τον έλεγχο”… Στους χάρτες θα πρέπει να προσεχθεί, ότι η διεκδίκηση της Τουρκίας στο “οικόπεδο” των εταιριών TOTAL-ENI είναι στο βορειοδυτικό μέρος.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία θα αυξήσει κατακόρυφα της προκλήσεις, όσο πλησιάζουμε προς τον Ιανουάριο που είναι προγραμματισμένη η γεώτρηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Τούρκοι έχουν ήδη στείλει ερευνητικά σκάφη να κάνουν υποτίθεται σεισμικές έρευνες στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ και είναι εξαιρετικά πιθανό να έχουμε σύντομα νέες αφίξεις.
Το ενδιαφέρον, συνεπώς, μεταφέρεται στο τι σκοπεύουν να κάνουν οι Κύπριοι, ασφαλώς όμως και η Ελλάδα, για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον “απροσάρμοστο” κρατικό δρώντα της περιοχής, την Τουρκία. Υπενθυμίζεται, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, η τουρκική αντίδραση “έπεισε” την ιταλική ENI να αποχωρήσει από την περιοχή.
Η ταραγμένη εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ιταλία με τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις να έχουν διαφορετική οπτική επί των ενεργειακών θεμάτων (π.χ. τα δημοσιεύματα για τον Ματέο Σαλβίνι και την ειδική του σχέση με ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα), αλλά και η ακυβερνησία εν πολλοίς, δεν επέτρεψε στη Ρώμη να εκπονήσει σαφή πολιτική για το ζήτημα, με αποτέλεσμα η εταιρία ENI να νιώσει απροστάτευτη και να φύγει.
Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει και στην Ιταλία, καθώς μια άλλη κυβέρνηση, περισσότερο φιλική προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αναλαμβάνει τα ηνία. Εάν υποτεθεί ότι η στάση της ΕΕ απέναντι στους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου επικεντρώνεται σε ένα δυνητικό μελλοντικό “ταμιευτήρα αερίου” που θα συμβάλλει τα μέγιστα στη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας, άρα στην ενεργειακή ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου, αρκετά θα μπορούσαν να αλλάξουν.
Ρόλο θα παίξει πιθανώς και η προκλητική, στα όρια του προσβλητικού ενίοτε, στάση της Τουρκίας απέναντι στην ΕΕ. Ωστόσο, από τη στιγμή που μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση με τον γνωστό δυσκίνητο μηχανισμό λήψης αποφάσεων, δεν μπορεί κανείς να σχεδιάζει με βάση την ελπίδα ευρωπαϊκής στήριξης σε “κεντρικό επίπεδο”.
Διαφορετικός είναι ο υπολογισμός στην περίπτωση της Γαλλίας. Ούτε η κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας επιθυμεί να διαρρήξει τους όποιους δεσμούς με την Άγκυρα. Όμως, δηλώσεις ανώτατων στελεχών της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς επίσης και του ίδιου του Εμανουέλ Μακρόν, συν αναφορές στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα, υιοθετούν έναν εντελώς διαφορετικό τόνο από αυτόν της Ιταλίας.
Ας μην ξεχνούμε ότι η Γαλλία διαθέτει και το αεροπλανοφόρο Ντε Γκολ με το οποίο δύναται να κάνει προβολή ισχύος στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, μαζί με ισχυρά πλοία του γαλλικού Ναυτικού. Το Παρίσι διατηρεί ένα εξαιρετικό επίπεδο επικοινωνίας και με την Αίγυπτο του προέδρου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι.
Το αιγυπτιακό Ναυτικό του οποίου έχει αγοράσει γαλλικά μαχητικά τέταρτης γενιάς Rafale, φρεγάτες FREMM και πυραυλακάτους Gowind, ενώ έχει παραλάβει και τα δυο ελικοπτεροφόρα κλάσεως Mistral τα οποία προορίζονταν για τη Ρωσία…
Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά. Όμως, η Αίγυπτος, σε συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) θεωρούν την Τουρκία απειλή εθνικής ασφαλείας νούμερο ένα (λόγω της ειδικής σχέσης Ερντογάν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, κυρίως).
Να υπενθυμιστούν οι πρωτοφανείς δηλώσεις του Σαουδάραβα υπουργού Εξωτερικών που υποστήριξε απερίφραστα τα δικαιώματα της Κύπρου για αξιοποίηση υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες ζώνες της, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε το Ριάντ για αντι-ισλαμική συμπεριφορά, αφού οι Σαουδάραβες “άδειασαν” επιδεικτικά τα Κατεχόμενα!
Η παράθεση όλων αυτών των στοιχείων στόχο έχουν να καταδείξουν ότι περιθώρια κινήσεων για την ελλαδική και την κυπριακή διπλωματία υπάρχουν. Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται στην Ελλάδα για την υπογραφή συμφωνίας προμήθειας γαλλικών φρεγατών Balh@rra, ενός πλοίου που δεν έχει ακόμα ναυπηγηθεί, έναντι ποσού με το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκτήσει διπλάσιο αριθμό σκαφών από άλλους προμηθευτές, αναπόφευκτα γεννούνται και άλλες σκέψεις.
Είναι λογικό να θεωρεί αυτονόητο κάθε αναλυτής, ότι σε ένα τόσο περιπλεγμένο σκηνικό όπου τα πάντα μπορούν να καθορίσουν – στις λεπτομέρειες – το τελικό αποτέλεσμα, η Ελλάδα έχει θέσει ευθέως στη γαλλική πλευρά, ότι μια τέτοια επένδυση σε εποχές δύσκολες για την παγκόσμια ναυπηγική βιομηχανία, δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις στον τομέα της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων.
Είναι επίσης δύσκολο(;) να φανταστεί κανείς, ότι οι ελληνικές κινήσεις δεν περιλαμβάνουν την Κύπρο και φροντίζουν μονάχα για την ασφάλεια των μελλοντικών προσπαθειών εντοπισμού και αξιοποίησης ευμεγέθων κοιτασμάτων νοτιοδυτικά της Κρήτης. Δεν μπορεί να μην έχει εξηγηθεί με σαφήνεια στο Μέγαρο Μαξίμου και τον καινούργιο ένοικο, η σημασία της ανατολικής Μεσογείου για την Ελλάδα.
Δεν μπορούν να θυσιαστούν τα πάντα στον βωμό της αποκλιμάκωσης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο περιλαμβάνοντας μονάχα το Αιγαίο και τις ελληνικές νήσους μέχρι το Καστελόριζο, διαχωρίζοντας από τους υπολογισμούς αυτούς την Κύπρο.
Ο πλέον προφανής λόγος – χωρίς να είναι ο μοναδικός – είναι το ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει πίσω και όποιος ιθύνων στην Ελλάδα το πιστεύει, είναι ένας ακόμα επικίνδυνος αφελής. Χρειάζεται μήπως να εξηγήσουμε εκ νέου το ανθελληνικό παιχνίδι της Τουρκίας στη Λιβύη; Να θυμίζαμε ποια πρόσωπα που παίζουν ρόλο στην περιοχή έχουν εμπειρία από την Ελλάδα στην οποία απευθύνθηκαν για βοήθεια και τι ακριβώς έχουν εξασφαλίσει;
Ελπίζουμε να καταλάβουν στο Μαξίμου και στη Βασ. Σοφίας, ότι για την Τουρκία η Κρήτη ΔΕΝ δικαιούται ως νήσος, τίποτα παραπάνω από 6 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα. Δε δικαιούται υφαλοκρηπίδα, δεν δικαιούται ΑΟΖ. Μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό; Ποιες τουρκικές επιδιώξεις υποκρύπτονται;
Όσο η Ελλάδα δεν δείχνει βούληση να υπερασπίσει τα δικαιώματά της ακόμα και με τη χρήση ένοπλης βίας εάν απαιτηθεί, δίνοντας την εντύπωση ότι στο στρατιωτικό πεδίο περιμένει από άλλους να της λύσουν τα προβλήματα, τόσο η θέση της θα καθίσταται πιο επισφαλής. Ας τα θυμάται αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης καθώς θα οδεύει για τις συναντήσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογτάν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο των εργασιών του ΟΗΕ…
https://slpress.gr/anadimosieuseis/casus-belli-gia-tin-agkyra-to-thiriodes-koitasma-sto-temachio-7/
22/9/2019
Στον χάρτη από το marinetreaffic, έχει αποτυπωθεί η πορεία του τουρκικού γεωτρύπανου ΓΙΑΒΟΥΖ. Πλέει προς το οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ στο οποίο έχουν υπογράψει συμβάσεις για έρευνες και εκμετάλλευση η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI.
2.
Το ΓΙΑΒΟΥΖ πρόσω ολοταχώς για το οικόπεδο 7
με την Τουρκία να΄χει ανοίξει μέτωπα παντού.
Στον χάρτη από το marinetreaffic, έχει αποτυπωθεί η πορεία του τουρκικού γεωτρύπανου ΓΙΑΒΟΥΖ. Πλέει προς το οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ στο οποίο έχουν υπογράψει συμβάσεις για έρευνες και εκμετάλλευση η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI.
Η Τουρκία με Navtex που εξέδωσε δηλώνει ότι το ΓΙΑΒΟΥΖ θα παραμείνει στο οικόπεδο 7 από τις 6 Οκτωβρίου μέχρι και τις 10 Ιανουαρίου.
Την ίδια ώρα η Άγκυρα δηλώνει ότι δεν θα περιμένει άλλο τους Αμερικανούς και είναι έτοιμη να εισβάλει στη βόρεια Συρία προκειμένου να επιβάλει ζώνη ασφαλείας τουλάχιστον 30 χιλιομέτρων. Για να προωθήσει πρόσφυγες από τη Συρία λέει αν και όλοι γνωρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι η εξόντωση των Κούρδων.
Επιπλέον προκαλεί πονοκέφαλο στη Δύσ με την αύξηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών που κακά τα ψέμματα, το καθεστώς Ερντογάν αν θέλει τις ελέγχει ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Σ΄ όλα αυτά η Τουρκία μέχρι στιγμής δεν έχει βρει καμία σοβαρή αντίσταση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται. Οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να δώσουν κι άλλα χρήματα στον Ερντογάν και η VW είναι έτοιμη να λειτουργήσει εργοστάσιο στην Τουρκία! Ο Τραμπ ακόμη σκέφτεται τις κυρώσεις, θεωρώντας ότι η αποβολή της Toυρκίας από το πρόγραμμα F-35, είναι αρκετή ως τιμωρία.
Ελλάδα και Κύπρος είναι βέβαιο ότι θα ΄χουν πάρει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή ένδειξη βοήθειας από κανέναν και νομίζουμε ότι αυτό θα γίνει κατανοητό και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μ.Πομπέο στην Αθήνα. Έρχεται με τη λογική ότι Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να συζητήσουν για το θέμα της ενέργειας!
Η Τουρκία ρίχνει ζαριές αναλαμβάνοντας τα ρίσκα της. Μένει να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε εμείς την κατάσταση.
Από Militaire News -03/10/2019
https://www.militaire.gr/to-giavoyz-proso-olotachos-gia-to-oikopedo-7
-me-tin-toyrkia-na-chei-anoixei-metopa-pantoy/
Τα νέα πυροβόλα Nora-B52 των 155/52 mm για την Κύπρο
3.
Οι «ππάτσιες» στην τρύπια άμυνα και το έγγραφο της Λουτ.
Πυροβόλα 155 χιλιοστών και μη επανδρωμένα αεροσκάφη - Η αχρήστευση του στρατιωτικού αεροδρομίου Λακατάμιας, η οικοπεδοποίηση της περιοχής και οι πληγές της ΕΦ
Ενώ, όπως διπλωματικές πληροφορίες αναφέρουν, η κ. Τζέιν Χολ Λουτ υπέβαλλε προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σχετικό έγγραφο για τις επαφές της στην Κύπρο, με απώτερο στόχο να αποτελέσει το έγγραφο αυτό ένα σιωπηρό εργαλείο συγκερασμού των αντίθετων απόψεων, που θα ανοίγει τον δρόμο σε μια Τριμερή και εν συνεχεία σε μιαν άτυπη Πενταμερή, η Εθνική Φρουρά ενισχύθηκε με δυο νέα οπλικά συστήματα. Με μια πυροβολαρχία 155 χιλιοστών από τη Σερβία και οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ισραήλ.
Αποστολή του σοβαρού κράτους
Κάθε σοβαρό κράτος έχει δυο βασικές υποχρεώσεις. Η μία είναι να παρέχει εσωτερική προστασία στους πολίτες του, μια διάσταση που αφορά στην Αστυνομία και τα αρμόδια με το θέμα Υπουργεία, και η άλλη είναι η προστασία των συνόρων του. Δηλαδή, η αποτροπή εξωτερικών απειλών και η προστασία στην ουσία της κυριαρχίας και της ίδιας της κρατικής του υπόστασης. Αυτή είναι δουλειά των ενόπλων δυνάμεων. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ελλειμματική, χωρίς σαφή αποτρεπτικό σχεδιασμό. Μέχρι σήμερα δεν επιλύεται το πρόβλημα επί τη βάσει συγκροτημένης πολιτικής, αλλά στη λογική του μπαλώματος.
Τα οπλικά συστήματα
Πρόσφατα, η Εθνική Φρουρά έχει εξοπλιστεί με μια πυροβολαρχία 155 χιλιοστών σερβικής κατασκευής και με άλλα οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ισραήλ. Η πυροβολαρχία των 155 χιλιοστών προσφέρει βάθος πυρός και τα οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι ενταγμένα στη συλλογή πληροφοριών και επί του εδάφους, αλλά και σχετικά με τον έλεγχο περί του τι συμβαίνει εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Αληθές είναι ότι εικόνα υπάρχει κατά 90% από τις πληροφορίες που μας προσφέρουν συμμαχικές χώρες και από τα ραντάρ της αεροπορίας. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι θετικό, πρόσθετο εργαλείο. Βρισκόμαστε, δε, στη διαδικασία όπως καλυφθεί η γραμμή αντιπαράταξης με κάμερες για να γίνεται καλύτερη επιτήρηση. Βεβαίως, το μέτρο αυτό, χωρίς την ταυτόχρονη δημιουργία εποχούμενων μονάδων ταχείας επέμβασης, είναι προβληματικό. Ελλειμματικό.
Αποτροπή Vs Εξευμενισμός
Όποιος ισχυριστεί ότι τα ανωτέρω δεν αποτελούν θετικά βήματα, αδικεί τον εαυτό του και όσους εργάζονται προς αυτήν την κατεύθυνση. Όμως, από την άλλη, οι υπεύθυνοι για την άμυνα, δηλαδή ο αρμόδιος Υπουργός και η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, καθώς και η Κυβέρνηση σε πολιτειακό επίπεδο, όχι μόνο θα αδικήσουν τους εαυτούς τους, αλλά θα έχουν ευθύνη εάν οι δράσεις αυτές δεν είναι ενταγμένες σε μια συγκροτημένη στρατηγική αναβάθμισης της Εθνικής Φρουράς, για να είναι σε θέση να αποτρέπει τις τουρκικές απειλές στον καλύτερο δυνατό βαθμό και να μπορεί να συμμετέχει κατά τρόπο αξιόπιστο σε συμμαχίες. Αλλιώς δεν σε λαμβάνουν υπόψη και παθαίνεις ό,τι και σήμερα. Αναμένουμε από τους τρίτους να διώξουν τους Τούρκους από την κυπριακή ΑΟΖ -αν είναι δυνατό να μπουν σε πόλεμο και να σκοτωθούν για μας- ενώ εμείς καθόμαστε στους καναπέδες. Προς Θεού, είναι ανόητος και παράφρων όποιος υποστηρίζει και θέλει πόλεμο. Ο κλασικός ρεαλισμός από την εποχή του Θουκυδίδη ώς σήμερα διδάσκει ότι, εάν δεν ενεργείς είτε μόνος είτε κυρίως με συμμαχίες για να αποτρέψεις τις απειλές του εχθρού σου, είτε θα υποκύψεις σε αυτόν αναιμάκτως είτε αιματηρώς. Ή οδηγείσαι σε κρίσεις και σε αδιέξοδα, όπως συμβαίνει σήμερα στο Κυπριακό. Με τον εξευμενισμό δεν βρέθηκε λύση, χάνουμε τη μισή Κύπρο και, αν δεν ενεργήσουμε σοφά, κινδυνεύουμε να χάσουμε και την ΑΟΖ. Εάν η Τουρκία δεν υπερίσχυσε πλήρως στο Αιγαίο και αν αποφεύχθηκε η σύγκρουση οφείλεται στην όποια ελληνική αποτροπή και στη συμμετοχή αμφοτέρων των χωρών στο ΝΑΤΟ. Χωρίς το ΝΑΤΟ, το Αιγαίο θα ήταν ήδη τουρκικό ή θα είχαμε πόλεμο. Εάν δημιουργήθηκαν γκρίζες ζώνες, η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στις ελληνικές κυβερνήσεις, που αντί να προτάσσουν την αποτροπή και αντί με τη Λευκωσία να δώσουν συνέχεια στη στρατηγική του Δόγματος, υιοθέτησαν την πρακτική του εξευμενισμού.
Τα στραβά της άμυνας…
Ερώτημα, λοιπόν, συναφές με τα ανωτέρω: Πού κινούμαστε; Στη στρατηγική του εξευμενισμού ή της αποτροπής; Είναι δυο αντίθετες κατευθύνσεις ως προς την υλοποίηση και την εφαρμογή τους και αφορούν τόσο το Υπουργείο Άμυνας όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών. Διότι, χωρίς ισχύ και αποτροπή, χωρίς συμμαχίες, δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι. Η νέα τραγωδία των ενόπλων δυνάμεων ξεκίνησε μετά την εξορία των S-300 στην Κύπρο. Ήρθαν μεν αργότερα εξοπλιστικά συστήματα, αλλά από την αποτροπή πέσαμε στον εξευμενισμό. Και μετά το σχέδιο Ανάν άρχισε η κατηφόρα. Από τα 8,5 περίπου δις ευρώ που ο πολίτης έδωσε για την άμυνα, τα μισά μόνο διατέθηκαν γι’ αυτήν. Μιλάμε για απάτη σε βάρος της ασφάλειας του ίδιου του κράτους. Τα τελευταία χρόνια:
1.Ενώ ο κόσμος πληρώνει για την άμυνα και όλοι θέλουν ασφάλεια, τα σχετικά κονδύλια μειώθηκαν δραματικά και τα χρήματα αντί να δίνονται στην Εθνική Φρουρά, διοχετεύονται στις μαύρες τρύπες της λαμογιάς. Αποτέλεσμα τούτου είναι η μη επαρκής συντήρηση υλικού, η μειωμένη επιχειρησιακή ικανότητα, το χαμηλό ηθικό και η αγανάκτηση των στελεχών.
2.Ως σοβαρή ενίσχυση καταγράφεται η επιλαρχία των ρωσικών Τ-80 επί Χριστόφια. Σημειώνουμε εδώ ότι, όταν είχαν έρθει το 1996 τα πρώτα Τ-80, η πρώτη δηλαδή επιλαρχία, υπήρχε -με βάση τη συμφωνία- η επιλογή να ακολουθήσουν στα επόμενα δυο χρόνια άλλες δυο επιλαρχίες με τις ίδιες τιμές και προδιαγραφές. Αυτές ήταν οι ανάγκες της ΕΦ και της ασφάλειας του κράτους. Τα χρήματα υπήρχαν και υπάρχουν γιατί ο πολίτης πληρώνει, αλλού, όμως, διοχετεύτηκαν…
3.Οι δαπάνες για την άμυνα θεωρούνταν πεταμένα λεφτά. Μόλις, όμως, μας απειλήσουν οι Τούρκοι στη νεκρή ζώνη θυμόμαστε ότι δεν έχουμε άμυνα ή ότι δεν έχουμε συμμαχίες και ότι θα μας πάρουν και την ΑΟΖ, στην οποία αμυντικά έπρεπε να επενδύσουμε.
Ο δίαυλος και τα οικόπεδα της Λακατάμιας
Ενώ λοιπόν είχαν πολύ ορθώς αφιχθεί επί Χριστόφια τα 41 νέα Τ-80 είχε παράλληλα ανακοινωθεί επίσημα η διάλυση του Δόγματος, διά στόματος του τότε αρμόδιου Υπουργού και είχε, μεταξύ άλλων, συμβεί και το εξής: Εξουδετερώθηκε η επιχειρησιακή ικανότητα του στρατιωτικού αεροδρομίου της Λακατάμιας. Η τότε ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, όπως και ο τότε Υπουργός αποφάσισαν, παρά τις περί αντιθέτου αναφορές της Διοίκησης Αεροπορίας, ότι δεν χρειαζόταν το αεροδρόμιο της Λακατάμιας για επιχειρησιακούς σκοπούς. Αρκούσε η Αεροπορική Βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου. Αντί, λοιπόν, ο δίαυλος του αεροδρομίου της Λακατάμιας να είναι σήμερα 1500 μέτρα -όπως ήταν τότε- περιορίστηκε στα 500 μέτρα και όλη έκταση που ήταν απαλλοτριωμένη απελευθερώθηκε και οικοπεδοποιήθηκε. Η Λακατάμια έχει μετατραπεί σε ελικοδρόμιο. Ενώ προηγουμένως ο δίαυλός της μπορούσε να υποδεχθεί ακόμη και μεταγωγικά C-130, τώρα μπορεί να υποδεχθεί μόνο ελικόπτερα.
Πάμε τώρα να δούμε ποιαν αρνητική επίπτωση έχει η απόφαση αυτή
ακόμη και σήμερα:
Α) Το αεροδρόμιο της Λακατάμιας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ανεφοδιασμούς και υποστήριξη στην περίπτωση που θα είχε περικυκλωθεί και αποκλειστεί η Λευκωσία. Αυτή ήταν η θέση της Αεροπορίας και δεν εισακούσθηκε. Προτιμήθηκε ο δίαυλος 500 μέτρων και τα οικόπεδα.
Β) Σήμερα θα ήταν δυνατό να προσγειώνονται και να έχουν ως έδρα τους τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τη Λακατάμια αντί την Πάφο (Δεν θα υπεισέλθουμε σε τεχνικές λεπτομέρειες γιατί θα έπρεπε να εδρεύουν στη Λακατάμια τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Αφορούν συναφή προβλήματα υποδομών και τεχνικών ζητημάτων, που θα μπορούσαν να επιλυθούν, αλλά…).
Στρατιωτικές καρφίτσες και το ρωσικό «Σουχόι»
Πρόκειται για στρατηγικά λάθη, που ενδέχεται να έχουν και άλλες σκοπιμότητες. Αληθές είναι ότι επί Τ. Παπαδόπουλου και μετά είχαν παγώσει οι εξοπλισμοί. Το ίδιο και επί Ν. Αναστασιάδη, στου οποίου τη θητεία έχουμε αυτές τις αγορές. Και το ερώτημα παραμένει: Σε ποια στρατηγική είναι ενταγμένες αυτές οι αγορές; Θα διατεθούν και άλλα κονδύλια για την άμυνα; Θα δοθούν δηλαδή τα χρήματα, που προσφέρει ήδη ο πολίτης από το υστέρημά του για την ασφάλειά του ή πρόκειται για άλλο ένα μπάλωμα στην Εθνική Φρουρά, που δεν προσφέρει ουσιαστικά στην αποτροπή, αλλά μπορεί να εμφανιστεί στην παρέλαση δημιουργώντας ψευδαισθήσεις; Και ας μην ισχυριστεί κάποιος ότι όλα αυτά είναι μυστικά υψίστης ασφαλείας. Πρώτο, εάν έχεις όντως αποτροπή, τη διαφημίζεις για να μην τολμήσει ο αντίπαλος να προχωρήσει σε κρίση, διότι θα γνωρίζει ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο γι’ αυτόν απ’ ό,τι το όφελος. Δεύτερο, ακόμη και στρατιωτική καρφίτσα αν αγοράσεις, δηλώνεται και γίνεται η αγορά γνωστή. Τρίτο, τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη γνωρίζουν τι έχουμε και τι δεν έχουμε με εικόνα και τα δικά μας μη επανδρωμένα εντοπίζονται από τα τουρκικά ραντάρ και αντίστροφα. Μάλιστα, η κατάρριψη του ρωσικού «Σουχόι» από τα τουρκικά F-16 τον Νοέμβριο του 2016 είχε καταγραφεί από τα δικά μας ραντάρ. Ήταν 3 χιλιόμετρα εντός του συριακού εναέριου χώρου όταν διατάχθηκε η κατάρριψή του. Ο ίδιος ο Ρώσος ΥπΕξ Σεργκέι Λαβρόφ είχε ζητήσει τα σχετικά στοιχεία από την Κυπριακή Κυβέρνηση.
Προτάσεις αμυντικής στρατηγικής
Προχωρούμε, λοιπόν, στο διά ταύτα: Δεν είμαστε απορριπτικοί. Το αντίθετο. Ακόμη και αν η Κυβέρνηση και το κομματικό κατεστημένο δεν έχουν εναλλακτική πρόταση, εμείς έχουμε και μάλιστα στη λογική της αποτροπής και των συμμαχιών για να διαφυλαχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και το φυσικό αέριο. Εισηγήσεις λοιπόν: 1. Αύξηση των κονδυλίων για την άμυνα από αυτά που πληρώνει ο πολίτης. Όχι επιπρόσθετα χρήματα. Τα υφιστάμενα. 2. Πρόγραμμα συντήρησης και αναβάθμισης του υφιστάμενου υλικού και αλλαγή εκεί και όπου χρειάζεται. 3. Σύνδεση των κερδών του φυσικού αερίου με εξοπλιστικά προγράμματα, που είναι άλλωστε αναγκαία για τα ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας. Αυτό σημαίνει συμφωνίες με τους Γάλλους, τους Ιταλούς και τους Ισραηλινούς για παροχή στρατιωτικού υλικού, ακόμη και με τις ΗΠΑ, που θα είναι ενταγμένο στον ενεργειακό σχεδιασμό και θα πληρωθεί μέσω αυτού. Έτσι υπάρχει και οικονομική και στρατιωτική αλλά και γεωπολιτική αλληλεξάρτηση από τη μια και αποτρεπτική ικανότητα από την άλλη μέσω του δεσίματος ενεργειακών, οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων. Οι Ρώσοι έχουν επιλέξει να παίξουν με την Άγκυρα. Δικαίωμά τους. Ενδεχομένως, μια πιο ξεκάθαρη δική μας στροφή προς τη Δύση να τους φέρει και πάλι… πιο κοντά μας! Για ευνόητους λόγους. Όλα αυτά μπορούν να ενταχθούν στον στρατηγικό σχεδιασμό του EastMed, που δεν είναι ένα απλός σωλήνας μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά μια εναλλακτική στρατηγική πρόταση. Σε αυτόν τον σχεδιασμό είναι σημαντική η σύνδεση της δικής μας αεράμυνας με εκείνην της Ελλάδας και του Ισραήλ, καθώς και με τις ευλογίες των ΗΠΑ, ως απάντηση στην κοινή τουρκική απειλή, η οποία πλέον εκδηλώνεται με τους S-400. 4. Δημιουργία Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ανάπτυξης της Εθνικής Φρουράς για να μπορεί να συμμετάσχει στα νέα προγράμματα τής ΕΕ. Στόχος είναι η νέα τεχνολογία και η καινοτόμος έρευνα, που σταδιακά ένα τμήμα της περνά στην αγορά. Ταυτοχρόνως, είναι δυνατό να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας χωρίς επιβάρυνση του προϋπολογισμού. 5. Δημιουργία στρατιωτικών εταιρειών στην Κύπρο μαζί με το Ισραήλ, που θα έχουν ευρωπαϊκή ταυτότητα και θα είναι δυνατή η εμπλοκή τους στην ευρωπαϊκή στρατιωτική αγορά με αξιώσεις στη λογική του αμοιβαίου οφέλους για όλους.
Η Κύπρος γυμνή μπροστά στον βιαστή της…
Και η άμυνα θέλει όραμα για να μην καταλήξουμε σε εφιάλτες. Οι όποιες αγορές, και δη οι τελευταίες των αυτοκινούμενων πυροβόλων 155 χιλιοστών και των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εάν δεν είναι τμήμα μιας ευρύτερης αποτρεπτικής στρατηγικής, δεν θα συνιστούν τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο από άλλη μια «ππάτσια» στις τρύπες της Εθνικής Φρουράς. Και το χειρότερο, η πολιτεία μας, η Κυπριακή Δημοκρατία, θα συνεχίσει να είναι γυμνή μπροστά στον βιαστή της!
Γιάννος Χαραλαμπίδης,
Δρ των Διεθνών Σχέσεων
https://simerini.sigmalive.com/article/2019/9/29/oi-ppatsies-sten-trupia-amuna-kai-to-eggrapho-tes-lout/?fbclid=IwAR2PrfnvkGS-LT5ruET1ZX9ClJowuXlievgKwJDqMSLWmQ9uv14V6wmFIMc
29/9/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος:
Η ελληνική διπλωματία σε γεωπολιτικό ναρκοπέδιο
(3/10/2019)
Είναι εντυπωσιακά περίπλοκο το διεθνές σκηνικό, στο οποίο καλείται η Αθήνα σήμερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας με το βλέμμα στραμμένο στη Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή. Η ελληνική διπλωματία "συνομιλεί" σήμερα ευθέως ή και πλαγίως, από πολύ κοντά ή και σε απόσταση με μια σειρά χώρες εμπλεκόμενες σε επί μέρους καυτά προβλήματα. Βεβαίως, ο άμεσος γεωπολιτικός αντίπαλος της Ελλάδας --και αναγκαστικά πρώτος "συνομιλητής" της-- είναι η επιτιθέμενη Τουρκία. Ο δε στενός στρατιωτικός σύμμαχος της χώρας μας είναι οι ΗΠΑ.
Όμως, η Αθήνα, αναπτύσσοντας ή αποφεύγοντας σχέσεις στην εγγύς ή ευρύτερη περιοχή της, συνδέεται αναγκαστικά με τις υποθέσεις και άλλων χωρών, οι οποίες κινούνται σε διάφορα στρατόπεδα, με διαφορετικούς στρατηγικούς στόχους και μεγάλα ενεργειακά οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, στη σημερινή διεθνή συγκυρία, η ελληνική διπλωματία γνωρίζει κατ’ αρχάς ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αρνηθεί τη στρατηγική της Ουάσινγκτον.
Αυτό ισχύει για τη Συρία, αλλά και για την Ανατολική Μεσόγειο όπου μετέχει, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία, σε συμμαχικό σχήμα --αμερικανικής στήριξης-- με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Το στρατηγικό αυτό σχήμα έχει απέναντι του την Τουρκία, η οποία είναι στενός σύμμαχος με το Ιράν, που είναι σε σύγκρουση με το Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του συντάσσεται με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που έχουν το Κατάρ απέναντι.
Παραλλήλως, η Τουρκία υποστηρίζει τους απανταχού τζιχαντιστές και συνεργάζεται με το Κατάρ, το οποίο η Άγκυρα ενθαρρύνει να κάνει "γνωριμίες" και "δουλειές" με την Ελλάδα. Το κράτος αυτό, μαζί με τον Ερντογάν, στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά την ισλαμιστική κυβέρνηση της Τρίπολης στη διχασμένη Λιβύη, όπου η κυβέρνηση του (αμερικανικής υπηκοότητας) "κυνηγού" τζιχαντιστών, στρατάρχη Χάφταρ στη Βεγγάζη υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Αραβικά Εμιράτα και διακριτικά από τι ΗΠΑ, ενώ έχει και την κρυφή συμπάθεια της Μόσχας.
Η Άγκυρα, που χρηματοδοτεί ένοπλες δυνάμεις τζιχαντιστών στη Λιβύη, κατηγορεί τον Χάφταρ ότι είναι "μαριονέτα" της Ελλάδας και του Ισραήλ. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να ενώσει τις ΑΟΖ Λιβύης και Τουρκίας για να συρρικνώσει την ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, πράγμα που προϋποθέτει την ήττα του Χάφταρ στον εμφύλιο της Λιβύης.
(...)
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://slpress.gr/ethnika/i-elliniki-diplomatia-se-geopolitiko-narkopedio/
Σκίτσο του Η. ΜΑΚΡΗ
2.
Βαγγέλης Σαρακινός:
Όμηρος του Ερντογάν Ελλάδα και Ευρώπη
(3/10/2019)
Παρακάλια στον Ερντογάν
Υπό την πίεση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών στα νησιά του ανατολικού, μετά τις επανειλημμένες απειλές του Ερντογάν ότι θα ανοίξει τα σύνορα, μεταβαίνουν σήμερα στην Άγκυρα ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας με τον Επίτροπο Μετανάστευσης Δημήτρη Αβραμόπουλο. Η επίσκεψη, ωστόσο, αναμένεται να αποδειχθεί άλλη μία “βόλτα” Ευρωπαίων αξιωματούχων στην Τουρκία, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος κάνει το δικό του παιχνίδι με τους πρόσφυγες, τόσο προς την Ευρώπη όσο και προς τη Συρία.
Ο Ζεεχόφερ με τον αρμόδιο Επίτροπο, θα έχουν συνάντηση το βράδυ της Πέμπτης με τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών Υποθέσεων Σουλεϊμάν Σοϊλού και το πρωί της Παρασκευής με τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Στην αντιπροσωπεία θα μετείχε και ο Γάλλος υπουργός Καστανέρ, ο οποίος ανέβαλε το ταξίδι, εξαιτίας της πολύνεκρης επίθεσης στην αστυνομική διοίκηση του Παρισιού. Στην συνέχεια, η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία θα ταξιδέψει στην Αθήνα, όπου θα έχει συναντήσεις με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τον αναπληρωτή υπουργό αρμόδιο για θέματα Μετανάστευσης Γιώργο Κουμουτσάκο.
Η ευρωπαϊκή αποστολή θα γίνει δεκτή και από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς η κυβέρνηση, μετά και την πρόσφατη τραγωδία στη Μόρια, έχει αναγάγει σε θέμα πρώτης προτεραιότητας το μεταναστευτικό, με την λήψη άμεσων μέτρων και την δρομολόγηση αλλαγών για την αυστηροποίηση των διατάξεων που αφορούν την χορήγηση ασύλου. Στο μεταναστευτικό θα είναι αφιερωμένη άλλωστε, την ίδια ημέρα, και η πρεμιέρα της «Ώρας Πρωθυπουργού» που γίνεται στο πλαίσιο της διαδικασίας του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
(...)
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://slpress.gr/diethni/omiros-toy-erntogan-ellada-kai-eyropi/
3.
Μιχάλης Ιγνατίου:
Ο Μητσοτάκης θα πληρώσει ακριβά την πολιτική "ήρεμων νερών"
έναντι της Τουρκίας (2/10/2019)
Η απόφαση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, να εισέλθει σε "ήρεμα νερά" στις σχέσεις με τους γείτονες Τούρκους, είναι δεδομένη. Ας μην έχει κανείς αυταπάτες. Το θέμα είναι να μην αποδειχθεί στο τέλος ότι κάνει πανηγύρια μόνος του, να μην κατάλαβε τα μηνύματα της τουρκικής πλευράς, και τον αφήσει εκτεθειμένο ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Από τη συνάντηση του, στη Νέα Υόρκη με τον Ταγίπ Ερντογάν, στον οποίο ΔΕΝ έθεσε το θέμα των τουρκικών παραβιάσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, μέχρι την ακύρωση της μετάβασης στην Κύπρο δύο μαχητικών F-16, για να πετάξουν πάνω από την παρέλαση για την κυπριακή Ανεξαρτησία, δεν πέρασαν ούτε επτά μέρες. Στο διάστημα αυτό, όσοι καλύψαμε την επίσκεψή του στον ΟΗΕ, εμπεδώσαμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ασκήσει πολιτική διαφορετική από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα απαντά καν στην τουρκική παραβατικότητα, ότι και να σημαίνει αυτό. Εκτός αν αντιλήφθηκα λάθος την πολιτική των “ήρεμων νερών”.
Μετά τη συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ένας αξιοπρεπής κυβερνητικός αξιωματούχος ανέλαβε να μας ενημερώσει για τα θέματα των συνομιλιών μεταξύ των δύο ηγετών, και γενικά για το «καλό κλίμα», στο οποίο όλοι οι Έλληνες πολιτικοί δίνουν σημασία, σάμπως και δεν μπορεί να αλλάξει στο δευτερόλεπτο, με μία τουρκική κίνηση, και να μετατραπεί σε άσχημο. ‘Όταν ξεκίνησε η κουβέντα για την ουσία της συνάντησης έκπληκτοι τον ακούσαμε να λέει ότι η ελληνική πλευρά δεν ζήτησε να συζητηθεί το θέμα των παραβιάσεων.
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://hellasjournal.com/2019/10/ta-dyo-lathi-toy-mitsotaki-gia-aigaio-kai-kypro-kakos-elpizei-sto-quot-eleos-quot-toy-tagip-erntogan/
Θηριώδες κοίτασμα είναι ο λόγος για το “casus belli” της Τουρκίας
στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ…
Την επικαιρότητα απασχολεί η τουρκική συμπεριφορά μετά την ανακοίνωση της υπογραφής της συμφωνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με την γαλλική TOTAL και την ιταλική ENI που αφορά στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ. Μέσα σε λίγη ώρα, τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας, αλλά και ο ίδιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είχαν εκδώσει ανακοινώσεις και είχαν προβεί σε δηλώσεις απειλητικές, οι οποίες ήταν τόσο αιχμηρές, που θα μπορούσαν εύκολα να χαρακτηριστούν ως ένα άτυπο casus belli (αιτία πολέμου). Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι κάνει την Τουρκία να χάνει εντελώς την ψυχραιμία της, αναβιβάζοντας της προκλήσεις κατά της Κύπρου σε νέο επίπεδο;
Όπως φαίνεται στους χάρτες που μας παραχώρησε ευγενικά ο ειδικός του τομέα των υδρογονανθράκων, Δρ. Ηλίας Κονοφάγος, τον οποίο συμβουλευθήκαμε, οι σεισμικές έρευνες που έχουν διενεργήσει αμερικανικές εταιρίες στο “τεμάχιο 7”, έχουν εντοπίσει σημείο όπου υπάρχει – με ισχυρή πιθανότητα – κοίτασμα φυσικού αερίου το οποίο είναι μέχρι και πενταπλάσιο του αιγυπτιακού ZOHR!
Με απλά λόγια και ποσοτικοποιημένα, η υπολογισμένη αξία του ZOHR ανέρχεται στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ! Κατά συνέπεια, ένα κοίτασμα η αξία του οποίου μπορεί να ανέρχεται ακόμα και σε 1 τρισεκατομμύριο ευρώ, είναι επαρκής λόγος να κάνει την Άγκυρα να “χάσει τον έλεγχο”… Στους χάρτες θα πρέπει να προσεχθεί, ότι η διεκδίκηση της Τουρκίας στο “οικόπεδο” των εταιριών TOTAL-ENI είναι στο βορειοδυτικό μέρος.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία θα αυξήσει κατακόρυφα της προκλήσεις, όσο πλησιάζουμε προς τον Ιανουάριο που είναι προγραμματισμένη η γεώτρηση. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Τούρκοι έχουν ήδη στείλει ερευνητικά σκάφη να κάνουν υποτίθεται σεισμικές έρευνες στο “τεμάχιο 7” της κυπριακής ΑΟΖ και είναι εξαιρετικά πιθανό να έχουμε σύντομα νέες αφίξεις.
Το ενδιαφέρον, συνεπώς, μεταφέρεται στο τι σκοπεύουν να κάνουν οι Κύπριοι, ασφαλώς όμως και η Ελλάδα, για να υπερασπίσουν τα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον “απροσάρμοστο” κρατικό δρώντα της περιοχής, την Τουρκία. Υπενθυμίζεται, ότι στο πρόσφατο παρελθόν, η τουρκική αντίδραση “έπεισε” την ιταλική ENI να αποχωρήσει από την περιοχή.
Η ταραγμένη εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ιταλία με τις διάφορες πολιτικές δυνάμεις να έχουν διαφορετική οπτική επί των ενεργειακών θεμάτων (π.χ. τα δημοσιεύματα για τον Ματέο Σαλβίνι και την ειδική του σχέση με ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα), αλλά και η ακυβερνησία εν πολλοίς, δεν επέτρεψε στη Ρώμη να εκπονήσει σαφή πολιτική για το ζήτημα, με αποτέλεσμα η εταιρία ENI να νιώσει απροστάτευτη και να φύγει.
Τα πράγματα σήμερα έχουν αλλάξει και στην Ιταλία, καθώς μια άλλη κυβέρνηση, περισσότερο φιλική προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, να αναλαμβάνει τα ηνία. Εάν υποτεθεί ότι η στάση της ΕΕ απέναντι στους υδρογονάνθρακες της ανατολικής Μεσογείου επικεντρώνεται σε ένα δυνητικό μελλοντικό “ταμιευτήρα αερίου” που θα συμβάλλει τα μέγιστα στη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας, άρα στην ενεργειακή ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου, αρκετά θα μπορούσαν να αλλάξουν.
Ρόλο θα παίξει πιθανώς και η προκλητική, στα όρια του προσβλητικού ενίοτε, στάση της Τουρκίας απέναντι στην ΕΕ. Ωστόσο, από τη στιγμή που μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση με τον γνωστό δυσκίνητο μηχανισμό λήψης αποφάσεων, δεν μπορεί κανείς να σχεδιάζει με βάση την ελπίδα ευρωπαϊκής στήριξης σε “κεντρικό επίπεδο”.
Διαφορετικός είναι ο υπολογισμός στην περίπτωση της Γαλλίας. Ούτε η κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας επιθυμεί να διαρρήξει τους όποιους δεσμούς με την Άγκυρα. Όμως, δηλώσεις ανώτατων στελεχών της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς επίσης και του ίδιου του Εμανουέλ Μακρόν, συν αναφορές στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις στο πλαίσιο των διμερών σχέσεων με την Κύπρο και την Ελλάδα, υιοθετούν έναν εντελώς διαφορετικό τόνο από αυτόν της Ιταλίας.
Ας μην ξεχνούμε ότι η Γαλλία διαθέτει και το αεροπλανοφόρο Ντε Γκολ με το οποίο δύναται να κάνει προβολή ισχύος στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, μαζί με ισχυρά πλοία του γαλλικού Ναυτικού. Το Παρίσι διατηρεί ένα εξαιρετικό επίπεδο επικοινωνίας και με την Αίγυπτο του προέδρου Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι.
Το αιγυπτιακό Ναυτικό του οποίου έχει αγοράσει γαλλικά μαχητικά τέταρτης γενιάς Rafale, φρεγάτες FREMM και πυραυλακάτους Gowind, ενώ έχει παραλάβει και τα δυο ελικοπτεροφόρα κλάσεως Mistral τα οποία προορίζονταν για τη Ρωσία…
Αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά. Όμως, η Αίγυπτος, σε συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) θεωρούν την Τουρκία απειλή εθνικής ασφαλείας νούμερο ένα (λόγω της ειδικής σχέσης Ερντογάν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, κυρίως).
Να υπενθυμιστούν οι πρωτοφανείς δηλώσεις του Σαουδάραβα υπουργού Εξωτερικών που υποστήριξε απερίφραστα τα δικαιώματα της Κύπρου για αξιοποίηση υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες ζώνες της, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή του Ερντογάν, ο οποίος κατηγόρησε το Ριάντ για αντι-ισλαμική συμπεριφορά, αφού οι Σαουδάραβες “άδειασαν” επιδεικτικά τα Κατεχόμενα!
Η παράθεση όλων αυτών των στοιχείων στόχο έχουν να καταδείξουν ότι περιθώρια κινήσεων για την ελλαδική και την κυπριακή διπλωματία υπάρχουν. Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται στην Ελλάδα για την υπογραφή συμφωνίας προμήθειας γαλλικών φρεγατών Balh@rra, ενός πλοίου που δεν έχει ακόμα ναυπηγηθεί, έναντι ποσού με το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να αποκτήσει διπλάσιο αριθμό σκαφών από άλλους προμηθευτές, αναπόφευκτα γεννούνται και άλλες σκέψεις.
Είναι λογικό να θεωρεί αυτονόητο κάθε αναλυτής, ότι σε ένα τόσο περιπλεγμένο σκηνικό όπου τα πάντα μπορούν να καθορίσουν – στις λεπτομέρειες – το τελικό αποτέλεσμα, η Ελλάδα έχει θέσει ευθέως στη γαλλική πλευρά, ότι μια τέτοια επένδυση σε εποχές δύσκολες για την παγκόσμια ναυπηγική βιομηχανία, δεν μπορεί παρά να συνοδεύεται από συγκεκριμένες δεσμεύσεις στον τομέα της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων.
Είναι επίσης δύσκολο(;) να φανταστεί κανείς, ότι οι ελληνικές κινήσεις δεν περιλαμβάνουν την Κύπρο και φροντίζουν μονάχα για την ασφάλεια των μελλοντικών προσπαθειών εντοπισμού και αξιοποίησης ευμεγέθων κοιτασμάτων νοτιοδυτικά της Κρήτης. Δεν μπορεί να μην έχει εξηγηθεί με σαφήνεια στο Μέγαρο Μαξίμου και τον καινούργιο ένοικο, η σημασία της ανατολικής Μεσογείου για την Ελλάδα.
Δεν μπορούν να θυσιαστούν τα πάντα στον βωμό της αποκλιμάκωσης στο ελληνοτουρκικό μέτωπο περιλαμβάνοντας μονάχα το Αιγαίο και τις ελληνικές νήσους μέχρι το Καστελόριζο, διαχωρίζοντας από τους υπολογισμούς αυτούς την Κύπρο.
Ο πλέον προφανής λόγος – χωρίς να είναι ο μοναδικός – είναι το ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να κάνει πίσω και όποιος ιθύνων στην Ελλάδα το πιστεύει, είναι ένας ακόμα επικίνδυνος αφελής. Χρειάζεται μήπως να εξηγήσουμε εκ νέου το ανθελληνικό παιχνίδι της Τουρκίας στη Λιβύη; Να θυμίζαμε ποια πρόσωπα που παίζουν ρόλο στην περιοχή έχουν εμπειρία από την Ελλάδα στην οποία απευθύνθηκαν για βοήθεια και τι ακριβώς έχουν εξασφαλίσει;
Ελπίζουμε να καταλάβουν στο Μαξίμου και στη Βασ. Σοφίας, ότι για την Τουρκία η Κρήτη ΔΕΝ δικαιούται ως νήσος, τίποτα παραπάνω από 6 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα. Δε δικαιούται υφαλοκρηπίδα, δεν δικαιούται ΑΟΖ. Μπορούμε να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό; Ποιες τουρκικές επιδιώξεις υποκρύπτονται;
Όσο η Ελλάδα δεν δείχνει βούληση να υπερασπίσει τα δικαιώματά της ακόμα και με τη χρήση ένοπλης βίας εάν απαιτηθεί, δίνοντας την εντύπωση ότι στο στρατιωτικό πεδίο περιμένει από άλλους να της λύσουν τα προβλήματα, τόσο η θέση της θα καθίσταται πιο επισφαλής. Ας τα θυμάται αυτά ο Κυριάκος Μητσοτάκης καθώς θα οδεύει για τις συναντήσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογτάν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο των εργασιών του ΟΗΕ…
https://slpress.gr/anadimosieuseis/casus-belli-gia-tin-agkyra-to-thiriodes-koitasma-sto-temachio-7/
22/9/2019
2.
Το ΓΙΑΒΟΥΖ πρόσω ολοταχώς για το οικόπεδο 7
με την Τουρκία να΄χει ανοίξει μέτωπα παντού.
Στον χάρτη από το marinetreaffic, έχει αποτυπωθεί η πορεία του τουρκικού γεωτρύπανου ΓΙΑΒΟΥΖ. Πλέει προς το οικόπεδο 7 της κυπριακής ΑΟΖ στο οποίο έχουν υπογράψει συμβάσεις για έρευνες και εκμετάλλευση η γαλλική TOTAL και η ιταλική ENI.
Η Τουρκία με Navtex που εξέδωσε δηλώνει ότι το ΓΙΑΒΟΥΖ θα παραμείνει στο οικόπεδο 7 από τις 6 Οκτωβρίου μέχρι και τις 10 Ιανουαρίου.
Την ίδια ώρα η Άγκυρα δηλώνει ότι δεν θα περιμένει άλλο τους Αμερικανούς και είναι έτοιμη να εισβάλει στη βόρεια Συρία προκειμένου να επιβάλει ζώνη ασφαλείας τουλάχιστον 30 χιλιομέτρων. Για να προωθήσει πρόσφυγες από τη Συρία λέει αν και όλοι γνωρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι η εξόντωση των Κούρδων.
Επιπλέον προκαλεί πονοκέφαλο στη Δύσ με την αύξηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών που κακά τα ψέμματα, το καθεστώς Ερντογάν αν θέλει τις ελέγχει ανά πάσα ώρα και στιγμή.
Σ΄ όλα αυτά η Τουρκία μέχρι στιγμής δεν έχει βρει καμία σοβαρή αντίσταση από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται. Οι Ευρωπαίοι είναι έτοιμοι να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να δώσουν κι άλλα χρήματα στον Ερντογάν και η VW είναι έτοιμη να λειτουργήσει εργοστάσιο στην Τουρκία! Ο Τραμπ ακόμη σκέφτεται τις κυρώσεις, θεωρώντας ότι η αποβολή της Toυρκίας από το πρόγραμμα F-35, είναι αρκετή ως τιμωρία.
Ελλάδα και Κύπρος είναι βέβαιο ότι θα ΄χουν πάρει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία σοβαρή ένδειξη βοήθειας από κανέναν και νομίζουμε ότι αυτό θα γίνει κατανοητό και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μ.Πομπέο στην Αθήνα. Έρχεται με τη λογική ότι Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να συζητήσουν για το θέμα της ενέργειας!
Η Τουρκία ρίχνει ζαριές αναλαμβάνοντας τα ρίσκα της. Μένει να δούμε πως θα αντιμετωπίσουμε εμείς την κατάσταση.
Από Militaire News -03/10/2019
https://www.militaire.gr/to-giavoyz-proso-olotachos-gia-to-oikopedo-7
-me-tin-toyrkia-na-chei-anoixei-metopa-pantoy/
3.
Οι «ππάτσιες» στην τρύπια άμυνα και το έγγραφο της Λουτ.
Πυροβόλα 155 χιλιοστών και μη επανδρωμένα αεροσκάφη - Η αχρήστευση του στρατιωτικού αεροδρομίου Λακατάμιας, η οικοπεδοποίηση της περιοχής και οι πληγές της ΕΦ
Ενώ, όπως διπλωματικές πληροφορίες αναφέρουν, η κ. Τζέιν Χολ Λουτ υπέβαλλε προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σχετικό έγγραφο για τις επαφές της στην Κύπρο, με απώτερο στόχο να αποτελέσει το έγγραφο αυτό ένα σιωπηρό εργαλείο συγκερασμού των αντίθετων απόψεων, που θα ανοίγει τον δρόμο σε μια Τριμερή και εν συνεχεία σε μιαν άτυπη Πενταμερή, η Εθνική Φρουρά ενισχύθηκε με δυο νέα οπλικά συστήματα. Με μια πυροβολαρχία 155 χιλιοστών από τη Σερβία και οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ισραήλ.
Αποστολή του σοβαρού κράτους
Κάθε σοβαρό κράτος έχει δυο βασικές υποχρεώσεις. Η μία είναι να παρέχει εσωτερική προστασία στους πολίτες του, μια διάσταση που αφορά στην Αστυνομία και τα αρμόδια με το θέμα Υπουργεία, και η άλλη είναι η προστασία των συνόρων του. Δηλαδή, η αποτροπή εξωτερικών απειλών και η προστασία στην ουσία της κυριαρχίας και της ίδιας της κρατικής του υπόστασης. Αυτή είναι δουλειά των ενόπλων δυνάμεων. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η άμυνα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ελλειμματική, χωρίς σαφή αποτρεπτικό σχεδιασμό. Μέχρι σήμερα δεν επιλύεται το πρόβλημα επί τη βάσει συγκροτημένης πολιτικής, αλλά στη λογική του μπαλώματος.
Τα οπλικά συστήματα
Πρόσφατα, η Εθνική Φρουρά έχει εξοπλιστεί με μια πυροβολαρχία 155 χιλιοστών σερβικής κατασκευής και με άλλα οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ισραήλ. Η πυροβολαρχία των 155 χιλιοστών προσφέρει βάθος πυρός και τα οκτώ μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι ενταγμένα στη συλλογή πληροφοριών και επί του εδάφους, αλλά και σχετικά με τον έλεγχο περί του τι συμβαίνει εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Αληθές είναι ότι εικόνα υπάρχει κατά 90% από τις πληροφορίες που μας προσφέρουν συμμαχικές χώρες και από τα ραντάρ της αεροπορίας. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι θετικό, πρόσθετο εργαλείο. Βρισκόμαστε, δε, στη διαδικασία όπως καλυφθεί η γραμμή αντιπαράταξης με κάμερες για να γίνεται καλύτερη επιτήρηση. Βεβαίως, το μέτρο αυτό, χωρίς την ταυτόχρονη δημιουργία εποχούμενων μονάδων ταχείας επέμβασης, είναι προβληματικό. Ελλειμματικό.
Αποτροπή Vs Εξευμενισμός
Όποιος ισχυριστεί ότι τα ανωτέρω δεν αποτελούν θετικά βήματα, αδικεί τον εαυτό του και όσους εργάζονται προς αυτήν την κατεύθυνση. Όμως, από την άλλη, οι υπεύθυνοι για την άμυνα, δηλαδή ο αρμόδιος Υπουργός και η ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, καθώς και η Κυβέρνηση σε πολιτειακό επίπεδο, όχι μόνο θα αδικήσουν τους εαυτούς τους, αλλά θα έχουν ευθύνη εάν οι δράσεις αυτές δεν είναι ενταγμένες σε μια συγκροτημένη στρατηγική αναβάθμισης της Εθνικής Φρουράς, για να είναι σε θέση να αποτρέπει τις τουρκικές απειλές στον καλύτερο δυνατό βαθμό και να μπορεί να συμμετέχει κατά τρόπο αξιόπιστο σε συμμαχίες. Αλλιώς δεν σε λαμβάνουν υπόψη και παθαίνεις ό,τι και σήμερα. Αναμένουμε από τους τρίτους να διώξουν τους Τούρκους από την κυπριακή ΑΟΖ -αν είναι δυνατό να μπουν σε πόλεμο και να σκοτωθούν για μας- ενώ εμείς καθόμαστε στους καναπέδες. Προς Θεού, είναι ανόητος και παράφρων όποιος υποστηρίζει και θέλει πόλεμο. Ο κλασικός ρεαλισμός από την εποχή του Θουκυδίδη ώς σήμερα διδάσκει ότι, εάν δεν ενεργείς είτε μόνος είτε κυρίως με συμμαχίες για να αποτρέψεις τις απειλές του εχθρού σου, είτε θα υποκύψεις σε αυτόν αναιμάκτως είτε αιματηρώς. Ή οδηγείσαι σε κρίσεις και σε αδιέξοδα, όπως συμβαίνει σήμερα στο Κυπριακό. Με τον εξευμενισμό δεν βρέθηκε λύση, χάνουμε τη μισή Κύπρο και, αν δεν ενεργήσουμε σοφά, κινδυνεύουμε να χάσουμε και την ΑΟΖ. Εάν η Τουρκία δεν υπερίσχυσε πλήρως στο Αιγαίο και αν αποφεύχθηκε η σύγκρουση οφείλεται στην όποια ελληνική αποτροπή και στη συμμετοχή αμφοτέρων των χωρών στο ΝΑΤΟ. Χωρίς το ΝΑΤΟ, το Αιγαίο θα ήταν ήδη τουρκικό ή θα είχαμε πόλεμο. Εάν δημιουργήθηκαν γκρίζες ζώνες, η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στις ελληνικές κυβερνήσεις, που αντί να προτάσσουν την αποτροπή και αντί με τη Λευκωσία να δώσουν συνέχεια στη στρατηγική του Δόγματος, υιοθέτησαν την πρακτική του εξευμενισμού.
Τα στραβά της άμυνας…
Ερώτημα, λοιπόν, συναφές με τα ανωτέρω: Πού κινούμαστε; Στη στρατηγική του εξευμενισμού ή της αποτροπής; Είναι δυο αντίθετες κατευθύνσεις ως προς την υλοποίηση και την εφαρμογή τους και αφορούν τόσο το Υπουργείο Άμυνας όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών. Διότι, χωρίς ισχύ και αποτροπή, χωρίς συμμαχίες, δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι. Η νέα τραγωδία των ενόπλων δυνάμεων ξεκίνησε μετά την εξορία των S-300 στην Κύπρο. Ήρθαν μεν αργότερα εξοπλιστικά συστήματα, αλλά από την αποτροπή πέσαμε στον εξευμενισμό. Και μετά το σχέδιο Ανάν άρχισε η κατηφόρα. Από τα 8,5 περίπου δις ευρώ που ο πολίτης έδωσε για την άμυνα, τα μισά μόνο διατέθηκαν γι’ αυτήν. Μιλάμε για απάτη σε βάρος της ασφάλειας του ίδιου του κράτους. Τα τελευταία χρόνια:
1.Ενώ ο κόσμος πληρώνει για την άμυνα και όλοι θέλουν ασφάλεια, τα σχετικά κονδύλια μειώθηκαν δραματικά και τα χρήματα αντί να δίνονται στην Εθνική Φρουρά, διοχετεύονται στις μαύρες τρύπες της λαμογιάς. Αποτέλεσμα τούτου είναι η μη επαρκής συντήρηση υλικού, η μειωμένη επιχειρησιακή ικανότητα, το χαμηλό ηθικό και η αγανάκτηση των στελεχών.
2.Ως σοβαρή ενίσχυση καταγράφεται η επιλαρχία των ρωσικών Τ-80 επί Χριστόφια. Σημειώνουμε εδώ ότι, όταν είχαν έρθει το 1996 τα πρώτα Τ-80, η πρώτη δηλαδή επιλαρχία, υπήρχε -με βάση τη συμφωνία- η επιλογή να ακολουθήσουν στα επόμενα δυο χρόνια άλλες δυο επιλαρχίες με τις ίδιες τιμές και προδιαγραφές. Αυτές ήταν οι ανάγκες της ΕΦ και της ασφάλειας του κράτους. Τα χρήματα υπήρχαν και υπάρχουν γιατί ο πολίτης πληρώνει, αλλού, όμως, διοχετεύτηκαν…
3.Οι δαπάνες για την άμυνα θεωρούνταν πεταμένα λεφτά. Μόλις, όμως, μας απειλήσουν οι Τούρκοι στη νεκρή ζώνη θυμόμαστε ότι δεν έχουμε άμυνα ή ότι δεν έχουμε συμμαχίες και ότι θα μας πάρουν και την ΑΟΖ, στην οποία αμυντικά έπρεπε να επενδύσουμε.
Ο δίαυλος και τα οικόπεδα της Λακατάμιας
Ενώ λοιπόν είχαν πολύ ορθώς αφιχθεί επί Χριστόφια τα 41 νέα Τ-80 είχε παράλληλα ανακοινωθεί επίσημα η διάλυση του Δόγματος, διά στόματος του τότε αρμόδιου Υπουργού και είχε, μεταξύ άλλων, συμβεί και το εξής: Εξουδετερώθηκε η επιχειρησιακή ικανότητα του στρατιωτικού αεροδρομίου της Λακατάμιας. Η τότε ηγεσία της Εθνικής Φρουράς, όπως και ο τότε Υπουργός αποφάσισαν, παρά τις περί αντιθέτου αναφορές της Διοίκησης Αεροπορίας, ότι δεν χρειαζόταν το αεροδρόμιο της Λακατάμιας για επιχειρησιακούς σκοπούς. Αρκούσε η Αεροπορική Βάση «Ανδρέας Παπανδρέου» της Πάφου. Αντί, λοιπόν, ο δίαυλος του αεροδρομίου της Λακατάμιας να είναι σήμερα 1500 μέτρα -όπως ήταν τότε- περιορίστηκε στα 500 μέτρα και όλη έκταση που ήταν απαλλοτριωμένη απελευθερώθηκε και οικοπεδοποιήθηκε. Η Λακατάμια έχει μετατραπεί σε ελικοδρόμιο. Ενώ προηγουμένως ο δίαυλός της μπορούσε να υποδεχθεί ακόμη και μεταγωγικά C-130, τώρα μπορεί να υποδεχθεί μόνο ελικόπτερα.
Πάμε τώρα να δούμε ποιαν αρνητική επίπτωση έχει η απόφαση αυτή
ακόμη και σήμερα:
Α) Το αεροδρόμιο της Λακατάμιας μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ανεφοδιασμούς και υποστήριξη στην περίπτωση που θα είχε περικυκλωθεί και αποκλειστεί η Λευκωσία. Αυτή ήταν η θέση της Αεροπορίας και δεν εισακούσθηκε. Προτιμήθηκε ο δίαυλος 500 μέτρων και τα οικόπεδα.
Β) Σήμερα θα ήταν δυνατό να προσγειώνονται και να έχουν ως έδρα τους τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη τη Λακατάμια αντί την Πάφο (Δεν θα υπεισέλθουμε σε τεχνικές λεπτομέρειες γιατί θα έπρεπε να εδρεύουν στη Λακατάμια τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Αφορούν συναφή προβλήματα υποδομών και τεχνικών ζητημάτων, που θα μπορούσαν να επιλυθούν, αλλά…).
Στρατιωτικές καρφίτσες και το ρωσικό «Σουχόι»
Πρόκειται για στρατηγικά λάθη, που ενδέχεται να έχουν και άλλες σκοπιμότητες. Αληθές είναι ότι επί Τ. Παπαδόπουλου και μετά είχαν παγώσει οι εξοπλισμοί. Το ίδιο και επί Ν. Αναστασιάδη, στου οποίου τη θητεία έχουμε αυτές τις αγορές. Και το ερώτημα παραμένει: Σε ποια στρατηγική είναι ενταγμένες αυτές οι αγορές; Θα διατεθούν και άλλα κονδύλια για την άμυνα; Θα δοθούν δηλαδή τα χρήματα, που προσφέρει ήδη ο πολίτης από το υστέρημά του για την ασφάλειά του ή πρόκειται για άλλο ένα μπάλωμα στην Εθνική Φρουρά, που δεν προσφέρει ουσιαστικά στην αποτροπή, αλλά μπορεί να εμφανιστεί στην παρέλαση δημιουργώντας ψευδαισθήσεις; Και ας μην ισχυριστεί κάποιος ότι όλα αυτά είναι μυστικά υψίστης ασφαλείας. Πρώτο, εάν έχεις όντως αποτροπή, τη διαφημίζεις για να μην τολμήσει ο αντίπαλος να προχωρήσει σε κρίση, διότι θα γνωρίζει ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο γι’ αυτόν απ’ ό,τι το όφελος. Δεύτερο, ακόμη και στρατιωτική καρφίτσα αν αγοράσεις, δηλώνεται και γίνεται η αγορά γνωστή. Τρίτο, τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη γνωρίζουν τι έχουμε και τι δεν έχουμε με εικόνα και τα δικά μας μη επανδρωμένα εντοπίζονται από τα τουρκικά ραντάρ και αντίστροφα. Μάλιστα, η κατάρριψη του ρωσικού «Σουχόι» από τα τουρκικά F-16 τον Νοέμβριο του 2016 είχε καταγραφεί από τα δικά μας ραντάρ. Ήταν 3 χιλιόμετρα εντός του συριακού εναέριου χώρου όταν διατάχθηκε η κατάρριψή του. Ο ίδιος ο Ρώσος ΥπΕξ Σεργκέι Λαβρόφ είχε ζητήσει τα σχετικά στοιχεία από την Κυπριακή Κυβέρνηση.
Προτάσεις αμυντικής στρατηγικής
Προχωρούμε, λοιπόν, στο διά ταύτα: Δεν είμαστε απορριπτικοί. Το αντίθετο. Ακόμη και αν η Κυβέρνηση και το κομματικό κατεστημένο δεν έχουν εναλλακτική πρόταση, εμείς έχουμε και μάλιστα στη λογική της αποτροπής και των συμμαχιών για να διαφυλαχθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και το φυσικό αέριο. Εισηγήσεις λοιπόν: 1. Αύξηση των κονδυλίων για την άμυνα από αυτά που πληρώνει ο πολίτης. Όχι επιπρόσθετα χρήματα. Τα υφιστάμενα. 2. Πρόγραμμα συντήρησης και αναβάθμισης του υφιστάμενου υλικού και αλλαγή εκεί και όπου χρειάζεται. 3. Σύνδεση των κερδών του φυσικού αερίου με εξοπλιστικά προγράμματα, που είναι άλλωστε αναγκαία για τα ζητήματα ενεργειακής ασφάλειας. Αυτό σημαίνει συμφωνίες με τους Γάλλους, τους Ιταλούς και τους Ισραηλινούς για παροχή στρατιωτικού υλικού, ακόμη και με τις ΗΠΑ, που θα είναι ενταγμένο στον ενεργειακό σχεδιασμό και θα πληρωθεί μέσω αυτού. Έτσι υπάρχει και οικονομική και στρατιωτική αλλά και γεωπολιτική αλληλεξάρτηση από τη μια και αποτρεπτική ικανότητα από την άλλη μέσω του δεσίματος ενεργειακών, οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων. Οι Ρώσοι έχουν επιλέξει να παίξουν με την Άγκυρα. Δικαίωμά τους. Ενδεχομένως, μια πιο ξεκάθαρη δική μας στροφή προς τη Δύση να τους φέρει και πάλι… πιο κοντά μας! Για ευνόητους λόγους. Όλα αυτά μπορούν να ενταχθούν στον στρατηγικό σχεδιασμό του EastMed, που δεν είναι ένα απλός σωλήνας μεταφοράς φυσικού αερίου, αλλά μια εναλλακτική στρατηγική πρόταση. Σε αυτόν τον σχεδιασμό είναι σημαντική η σύνδεση της δικής μας αεράμυνας με εκείνην της Ελλάδας και του Ισραήλ, καθώς και με τις ευλογίες των ΗΠΑ, ως απάντηση στην κοινή τουρκική απειλή, η οποία πλέον εκδηλώνεται με τους S-400. 4. Δημιουργία Ινστιτούτου Τεχνολογίας και Ανάπτυξης της Εθνικής Φρουράς για να μπορεί να συμμετάσχει στα νέα προγράμματα τής ΕΕ. Στόχος είναι η νέα τεχνολογία και η καινοτόμος έρευνα, που σταδιακά ένα τμήμα της περνά στην αγορά. Ταυτοχρόνως, είναι δυνατό να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας χωρίς επιβάρυνση του προϋπολογισμού. 5. Δημιουργία στρατιωτικών εταιρειών στην Κύπρο μαζί με το Ισραήλ, που θα έχουν ευρωπαϊκή ταυτότητα και θα είναι δυνατή η εμπλοκή τους στην ευρωπαϊκή στρατιωτική αγορά με αξιώσεις στη λογική του αμοιβαίου οφέλους για όλους.
Η Κύπρος γυμνή μπροστά στον βιαστή της…
Και η άμυνα θέλει όραμα για να μην καταλήξουμε σε εφιάλτες. Οι όποιες αγορές, και δη οι τελευταίες των αυτοκινούμενων πυροβόλων 155 χιλιοστών και των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εάν δεν είναι τμήμα μιας ευρύτερης αποτρεπτικής στρατηγικής, δεν θα συνιστούν τίποτε λιγότερο τίποτε περισσότερο από άλλη μια «ππάτσια» στις τρύπες της Εθνικής Φρουράς. Και το χειρότερο, η πολιτεία μας, η Κυπριακή Δημοκρατία, θα συνεχίσει να είναι γυμνή μπροστά στον βιαστή της!
Γιάννος Χαραλαμπίδης,
Δρ των Διεθνών Σχέσεων
https://simerini.sigmalive.com/article/2019/9/29/oi-ppatsies-sten-trupia-amuna-kai-to-eggrapho-tes-lout/?fbclid=IwAR2PrfnvkGS-LT5ruET1ZX9ClJowuXlievgKwJDqMSLWmQ9uv14V6wmFIMc
29/9/2019
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ - ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
1.
Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος:
Η ελληνική διπλωματία σε γεωπολιτικό ναρκοπέδιο
(3/10/2019)
Είναι εντυπωσιακά περίπλοκο το διεθνές σκηνικό, στο οποίο καλείται η Αθήνα σήμερα να διαχειριστεί τις υποθέσεις εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας της χώρας με το βλέμμα στραμμένο στη Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή. Η ελληνική διπλωματία "συνομιλεί" σήμερα ευθέως ή και πλαγίως, από πολύ κοντά ή και σε απόσταση με μια σειρά χώρες εμπλεκόμενες σε επί μέρους καυτά προβλήματα. Βεβαίως, ο άμεσος γεωπολιτικός αντίπαλος της Ελλάδας --και αναγκαστικά πρώτος "συνομιλητής" της-- είναι η επιτιθέμενη Τουρκία. Ο δε στενός στρατιωτικός σύμμαχος της χώρας μας είναι οι ΗΠΑ.
Όμως, η Αθήνα, αναπτύσσοντας ή αποφεύγοντας σχέσεις στην εγγύς ή ευρύτερη περιοχή της, συνδέεται αναγκαστικά με τις υποθέσεις και άλλων χωρών, οι οποίες κινούνται σε διάφορα στρατόπεδα, με διαφορετικούς στρατηγικούς στόχους και μεγάλα ενεργειακά οικονομικά συμφέροντα. Έτσι, στη σημερινή διεθνή συγκυρία, η ελληνική διπλωματία γνωρίζει κατ’ αρχάς ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αρνηθεί τη στρατηγική της Ουάσινγκτον.
Αυτό ισχύει για τη Συρία, αλλά και για την Ανατολική Μεσόγειο όπου μετέχει, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία, σε συμμαχικό σχήμα --αμερικανικής στήριξης-- με το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Το στρατηγικό αυτό σχήμα έχει απέναντι του την Τουρκία, η οποία είναι στενός σύμμαχος με το Ιράν, που είναι σε σύγκρουση με το Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του συντάσσεται με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που έχουν το Κατάρ απέναντι.
Παραλλήλως, η Τουρκία υποστηρίζει τους απανταχού τζιχαντιστές και συνεργάζεται με το Κατάρ, το οποίο η Άγκυρα ενθαρρύνει να κάνει "γνωριμίες" και "δουλειές" με την Ελλάδα. Το κράτος αυτό, μαζί με τον Ερντογάν, στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά την ισλαμιστική κυβέρνηση της Τρίπολης στη διχασμένη Λιβύη, όπου η κυβέρνηση του (αμερικανικής υπηκοότητας) "κυνηγού" τζιχαντιστών, στρατάρχη Χάφταρ στη Βεγγάζη υποστηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Αραβικά Εμιράτα και διακριτικά από τι ΗΠΑ, ενώ έχει και την κρυφή συμπάθεια της Μόσχας.
Η Άγκυρα, που χρηματοδοτεί ένοπλες δυνάμεις τζιχαντιστών στη Λιβύη, κατηγορεί τον Χάφταρ ότι είναι "μαριονέτα" της Ελλάδας και του Ισραήλ. Ο Ερντογάν φιλοδοξεί να ενώσει τις ΑΟΖ Λιβύης και Τουρκίας για να συρρικνώσει την ελληνική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, πράγμα που προϋποθέτει την ήττα του Χάφταρ στον εμφύλιο της Λιβύης.
(...)
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://slpress.gr/ethnika/i-elliniki-diplomatia-se-geopolitiko-narkopedio/
2.
Βαγγέλης Σαρακινός:
Όμηρος του Ερντογάν Ελλάδα και Ευρώπη
(3/10/2019)
Παρακάλια στον Ερντογάν
Υπό την πίεση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών στα νησιά του ανατολικού, μετά τις επανειλημμένες απειλές του Ερντογάν ότι θα ανοίξει τα σύνορα, μεταβαίνουν σήμερα στην Άγκυρα ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας με τον Επίτροπο Μετανάστευσης Δημήτρη Αβραμόπουλο. Η επίσκεψη, ωστόσο, αναμένεται να αποδειχθεί άλλη μία “βόλτα” Ευρωπαίων αξιωματούχων στην Τουρκία, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος κάνει το δικό του παιχνίδι με τους πρόσφυγες, τόσο προς την Ευρώπη όσο και προς τη Συρία.
Ο Ζεεχόφερ με τον αρμόδιο Επίτροπο, θα έχουν συνάντηση το βράδυ της Πέμπτης με τον Τούρκο υπουργό Εσωτερικών Υποθέσεων Σουλεϊμάν Σοϊλού και το πρωί της Παρασκευής με τον υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Στην αντιπροσωπεία θα μετείχε και ο Γάλλος υπουργός Καστανέρ, ο οποίος ανέβαλε το ταξίδι, εξαιτίας της πολύνεκρης επίθεσης στην αστυνομική διοίκηση του Παρισιού. Στην συνέχεια, η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία θα ταξιδέψει στην Αθήνα, όπου θα έχει συναντήσεις με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και τον αναπληρωτή υπουργό αρμόδιο για θέματα Μετανάστευσης Γιώργο Κουμουτσάκο.
Η ευρωπαϊκή αποστολή θα γίνει δεκτή και από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς η κυβέρνηση, μετά και την πρόσφατη τραγωδία στη Μόρια, έχει αναγάγει σε θέμα πρώτης προτεραιότητας το μεταναστευτικό, με την λήψη άμεσων μέτρων και την δρομολόγηση αλλαγών για την αυστηροποίηση των διατάξεων που αφορούν την χορήγηση ασύλου. Στο μεταναστευτικό θα είναι αφιερωμένη άλλωστε, την ίδια ημέρα, και η πρεμιέρα της «Ώρας Πρωθυπουργού» που γίνεται στο πλαίσιο της διαδικασίας του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
(...)
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://slpress.gr/diethni/omiros-toy-erntogan-ellada-kai-eyropi/
3.
Μιχάλης Ιγνατίου:
Ο Μητσοτάκης θα πληρώσει ακριβά την πολιτική "ήρεμων νερών"
έναντι της Τουρκίας (2/10/2019)
Η απόφαση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη, να εισέλθει σε "ήρεμα νερά" στις σχέσεις με τους γείτονες Τούρκους, είναι δεδομένη. Ας μην έχει κανείς αυταπάτες. Το θέμα είναι να μην αποδειχθεί στο τέλος ότι κάνει πανηγύρια μόνος του, να μην κατάλαβε τα μηνύματα της τουρκικής πλευράς, και τον αφήσει εκτεθειμένο ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Από τη συνάντηση του, στη Νέα Υόρκη με τον Ταγίπ Ερντογάν, στον οποίο ΔΕΝ έθεσε το θέμα των τουρκικών παραβιάσεων στον ελληνικό εναέριο χώρο, μέχρι την ακύρωση της μετάβασης στην Κύπρο δύο μαχητικών F-16, για να πετάξουν πάνω από την παρέλαση για την κυπριακή Ανεξαρτησία, δεν πέρασαν ούτε επτά μέρες. Στο διάστημα αυτό, όσοι καλύψαμε την επίσκεψή του στον ΟΗΕ, εμπεδώσαμε ότι ο κ. Μητσοτάκης θα ασκήσει πολιτική διαφορετική από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα απαντά καν στην τουρκική παραβατικότητα, ότι και να σημαίνει αυτό. Εκτός αν αντιλήφθηκα λάθος την πολιτική των “ήρεμων νερών”.
Μετά τη συνάντηση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ένας αξιοπρεπής κυβερνητικός αξιωματούχος ανέλαβε να μας ενημερώσει για τα θέματα των συνομιλιών μεταξύ των δύο ηγετών, και γενικά για το «καλό κλίμα», στο οποίο όλοι οι Έλληνες πολιτικοί δίνουν σημασία, σάμπως και δεν μπορεί να αλλάξει στο δευτερόλεπτο, με μία τουρκική κίνηση, και να μετατραπεί σε άσχημο. ‘Όταν ξεκίνησε η κουβέντα για την ουσία της συνάντησης έκπληκτοι τον ακούσαμε να λέει ότι η ελληνική πλευρά δεν ζήτησε να συζητηθεί το θέμα των παραβιάσεων.
Διαβάστε την ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ στην πηγή:
https://hellasjournal.com/2019/10/ta-dyo-lathi-toy-mitsotaki-gia-aigaio-kai-kypro-kakos-elpizei-sto-quot-eleos-quot-toy-tagip-erntogan/