Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα.
Οι ΗΠΑ στον κόσμο του 21ου αιώνα.
Η απο-παγκοσμιοποίηση
και ο περιφερειακός προστατευτισμός
Η αμερικανική εξωτερική πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου περιήλθε σε μια θορυβώδη θριαμβολογία. Ο όρος ″Triumphalism″ ανταποκρίνεται πλήρως σε αυτό το σφάλμα. Οι ΗΠΑ προέκυψαν ως υπερδύναμη για μια σειρά από λόγους (γεωγραφία, μη φθορά σε ευρωπαϊκούς πολέμους παρά μόνο στο τέλος, δημιουργικότητα και φυσικούς πόρους) και δεν ήταν ποτέ μια πρόθυμη δύναμη να εμπλακεί στη διεθνή πολιτική. Από την άλλη, οι μάχες των Αμερικανών εναντίον των αποικιοκρατών (Βρετανών, Ισπανών και Γάλλων) καθιστούσαν την αμερικανική διαδικασία δημιουργίας έθνους-κράτους ως εξωτερική πολιτική καθώς ήταν αποικία.
Η Αμερική κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σχεδίασε σωστά δύο παράλληλους στόχους. Ο πρώτος ήταν να βγει νικήτρια στην κούρσα με την ΕΣΣΔ και με τον κομμουνισμό. Η άλλη, να δημιουργήσει διεθνείς δομές οι οποίες θα καθιστούν το αμερικανικό κράτος πάροχο συλλογικών αγαθών (ασφάλεια, συναλλαγές, φύλαξη θαλασσίων οδών για τη διεξαγωγή του διεθνούς εμπορίου). Έτσι πρωταγωνιστούν όπως η αρχαία Αθήνα (ίδρυση Δηλιακής Συμμαχίας) δημιουργώντας πολλές ″Δηλιακές Συμμαχίες″ σε κάθε πτυχή που είναι συντελεστής ισχύος (οικονομία: Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ, άμυνα: ΝΑΤΟ κτλ).
Πολλές φορές λόγω αντιαμερικανισμού (διεθνές φαινόμενο) ο πειρασμός να ″πεταχτεί″ έξω από την πρωτοκαθεδρία η Αμερική, είναι τεράστιος. Πολλά είναι τα βιβλία που μιλάνε για ″τέλος της αμερικανικής αυτοκρατορίας″ ή για ″απότομη προσγείωση″ κτλ. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ είναι πολύ νεαρές στις διεθνείς υποθέσεις και η ενεργός εμπλοκή τους ξεκινά με το Δόγμα Τρούμαν.
Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι ΗΠΑ όφειλαν να βρουν ένα νέο αφήγημα προκειμένου να πείσουν τον πάντα απρόθυμο Αμερικανό πολίτη ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται εξωτερική πολιτική. Η παγκοσμιοποίηση δημιουργήθηκε πάνω σε αυτή τη λογική. Όφειλαν δηλαδή οι Αμερικανοί πολιτικοί να δώσουν πρόσκαιρα κέρδη στους πολίτες, πείθοντάς τους ότι ″περιπέτειες″ σαν αυτές του Βιετνάμ και μετέπειτα Ιράκ και Αφγανιστάν, είναι απαραίτητες και πάντως, λιγότερο ζημιογόνες από τη μη συμμετοχή στη διεθνή πολιτική και οικονομία.
Η άνευ όρων και πρόχειρη παγκοσμιοποίηση, έβλαψε τις ΗΠΑ σε συνδυασμό με την υπερβολική ενίσχυση που είχαν δώσει ψυχροπολεμικά σε χώρες που μετά είχαν άλλα συμφέροντα. Με άλλο λόγια, οι ΗΠΑ κέρδισαν την ΕΣΣΔ αναβαθμίζοντας άλλες δυνάμεις οι οποίες μετά επιθυμούσαν να μην συμπλέουν με τις ΗΠΑ (Ε.Ε., Κίνα, Τουρκία κ.α). Το άνοιγμα της αγοράς της Κίνας και η ένταξή της στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ″κοινωνικοποίησε″ τόσο την Κίνα όσο κοινωνικοποίησε το ευρώ τη Γερμανία.
Ωστόσο, το ″κυνήγι″ εναντίον της Κίνας έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από ότι σήμερα.
Οι ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν είχαν σαν στόχο να δυσκολέψουν τη σινική επιρροή στη Μέση Ανατολή αλλά και να υποχρεώσουν το Ιράν να μην πάει στο άρμα της Κίνας. Η κίνηση αυτή απέτυχε σφόδρα. Ωστόσο με αυτό το λάθος ξεκίνησε η προσπάθεια των ΗΠΑ να γίνει πιο ασιατική δύναμη.
Η γεωγραφία υποχρεώνει τις ΗΠΑ να είναι ταυτόχρονα ″ευρωπαϊκή″ αλλά και ″ασιατική″ δύναμη. Η ανατολική ακτή των ΗΠΑ θρέφεται από το εμπόριο με την Ευρώπη αλλά η δυτική ακτή, με το αντίστοιχο εμπόριο της Ασίας. Η μοναδική πολεμική ενέργεια που έχουν δεχτεί οι ΗΠΑ είναι από τον Ειρηνικό Ωκεανό ενώ η Αλάσκα είναι λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη Ρωσία.
Οι κινήσεις των ΗΠΑ μετά το Δόγμα Μπους εστιάζουν στην ανασυγκρότηση των σχέσεών τους με την Ε.Ε (μόλις τώρα πήραν μια μορφή). Η παγκοσμιοποίηση δεν επέτρεπε στις ΗΠΑ να μετατρέψουν τις εμπορικές συμφωνίες TPP (Ασία) και ΤΤΙΡ (Ευρώπη) σε οικονομικά επιτυχείς σε βαθμό να πείσουν τον Αμερικανό πολίτη ότι δε θα υπάρξουν άλλα ″Detroit″.
Η αποπαγκοσμιοποίηση και ο περιφερειακός προστατευτισμός (δημιουργία ζωνών ελευθέρου εμπορίου που θα έχουν αρχή μέση και τέλος και θα έχουν και πολιτική και οικονομική βιωσιμότητα) αποτελούν μονόδρομο για τις ΗΠΑ.
Από το 2013 και ενώ η Κίνα εγκαινίαζε το One Belt One Road, οι ΗΠΑ έδειξαν μέσω Ουκρανίας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ευρωρωσικές σχέσεις οι οποίες χτίζονταν ανεξαρτήτως του ΝΑΤΟ. Με τις ΗΠΑ να έχουν αφεθεί στα ″όνειρα΄΄ του Φουκουγιάμα και του Κλίντον και με την Ε.Ε να φαντασιώνεται ″χειραφέτηση″ (χωρίς στρατό, χωρίς εμβάθυνση όπως αποκάλυψε η κρίση της Ευρωζώνης, χωρίς εξωτερική πολιτική) από τις ΗΠΑ, οι σχέσεις ΗΠΑ-Ε.Ε. μόνο αρμονικές δεν ήταν. Η Ε.Ε. έχτιζε ρώσικους αγωγούς και έβαζε την Κίνα ως ισχυρό παίκτη στο ευρωπαϊκό εμπόριο με έναν ″ελκυστικό″ και φτωχοποιημένο Νότο. Σήμερα έχουμε τη δεύτερη φάση διακοπής των ειδικών ευρωρωσικών σχέσεων και θα ακολουθήσουν βίαιες διακοπές σχέσεων και με την Κίνα.
Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν σταδιακά το χάος λήψης αποφάσεων σε θεσμούς όπως είναι ο Π.Ο.Ε, το ΝΑΤΟ (χρήσιμο αλλά όχι αρκετό) και στρέφονται στην επαναφορά του TTIP και στην αξιοποίηση δύο άλλων ολιγομελών (λίγα μέλη=ταχύτερες αποφάσεις=μεγαλύτερη συνοχή) συμμαχιών οι οποίες χτίστηκαν πριν τον πόλεμο της Ουκρανίας.
Η μία είναι η QUAD (ΗΠΑ, Ινδία, Ιαπωνία και Αυστραλία) και η άλλη είναι η AUKUS. Ο χάρτης πάντα διαβάζεται από πολλές οπτικές. Το λιώσιμο των πάγων σε συνδυασμό με την καθυστερημένη ανάπτυξη πλοίων και υποδομών από πλευράς ΗΠΑ για τον Βόρειο Πόλο, κάνει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας ικανές να φέρουν πολλά χρόνια πίσω τους ρωσικούς σχεδιασμούς στο Βόρειο Πόλο όπου η Ρωσία είχε το πλεονέκτημα, αναγκάζοντας τις δυνάμεις της Ρωσίας να έρθουν στον Εύξεινο Πόντο. Επιπλέον, ο Δρόμος του Μεταξιού της Κίνας έχει και διάδρομο Βορείου Πόλου, χωρίς καν η Κίνα να έχει ακτές στον Αρκτικό Κύκλο.
Η AUKUS είναι δομημένη έτσι ώστε να μπορούν οι ΗΠΑ με ένα ευέλικτο σχήμα να έχουν παρουσία σε Αρκτικό Κύκλο και Ειρηνικό ταυτόχρονα. Η Ινδία είναι η μόνη χώρα που μπορεί να μιλά εκ του ασφαλούς με τις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου και ο έλεγχος του Ινδικού Ωκεανού, σημαίνει πρακτικά έλεγχος Ανατολικής Αφρικής και στενών της Ερυθράς Θάλασσας που οδηγούν στο Σουέζ και τελικά, στη Μεσόγειο. Η έλλειψη πόρων θα οδηγήσει στην κούρσα για τον έλεγχο του Αρκτικού Κύκλου και γι′ αυτό η κυβέρνηση Τραμπ είχε ασχοληθεί με την αγορά της Γροιλανδίας, πάμπλουτης σε σπάνιες γαίες και ορυκτά. Η (πιθανή) ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ τις επόμενες εβδομάδες, υπακούει σε αυτή τη λογική. Οι ΗΠΑ σε αυτόν τον ανταγωνισμό, έχουν με το μέρος τους και τον Καναδά.
Στόχος
των ΗΠΑ είναι να εμβαθύνουν την εμπλοκή τους η Κίνα και η Ρωσία στη
Μέση Ανατολή ώστε να να μην μπορούν να επικρατήσουν στις περιοχές που
θεωρούν ως σφαίρες επιρροής. Σε αυτήν την πραγματικότητα, σύμμαχο οι ΗΠΑ
έχουν και το μήλον της έριδος της Ασίας που είναι η Κεντρική Ασία η
οποία δεν μπορεί να έχει δύο ″αφέντες″ (Ρωσία και Κίνα).
Αλέξανδρος Θ. Δρίβας, Αρθρογράφος
Διεθνολόγος -Συντονιστής του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ - Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council)
https://www.huffingtonpost.gr/entry/oi-epa-ston-kosmo-toe-21oe-aiona_gr_626aa472e4b029505def7217
30/04/2022
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Zero Hedge
Authored by Pepe Escobar
Μετάφραση Μ. Στυλιανού
Ήταν κάτι που έπρεπε να δούμε. Ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, πρώην Ρώσος Πρόεδρος, αμετανόητος Ατλαντιστής, νυν αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, αποφάσισε να βγει εντελώς αποσυνδεδεμένος από ένα ξέσπασμα που μοιάζει με την αστρική στροφή του πυραύλου Κινζάλ που προκάλεσε εμφανές σοκ και δέος σε όλο το ΝΑΤΟΣΤΆΝ.
Ο Μεντβέντεφ είπε ότι οι δυτικές « κυρώσεις της κόλασης» όχι μόνο δεν κατάφεραν να σακατέψουν τη Ρωσία, αλλά αντίθετα «επιστρέφουν στη Δύση σαν μπούμερανγκ». Η εμπιστοσύνη στα συναλλαγματικά διαθέσιμα «διαλύεται όπως η πρωινή ομίχλη» και η απόρριψη του δολαρίου ΗΠΑ και του ευρώ δεν είναι πλέον μυθώδης: «Η εποχή των περιφερειακών νομισμάτων έρχεται».
Εξάλλου, πρόσθεσε, «ανεξάρτητα από το αν το θέλουν ή όχι, θα πρέπει να διαπραγματευτούν μια νέα οικονομική τάξη (…) Και η αποφασιστική φωνή θα είναι τότε με εκείνες τις χώρες που έχουν μια ισχυρή και προηγμένη οικονομία, υγιή δημόσια οικονομικά και ένα αξιόπιστο νομισματικό σύστημα».
Ο Μεντβέντεφ μετέδωσε την περιεκτική του ανάλυση ακόμη και πριν από την Ημέρα Δ – όπως και στην προθεσμία που είχε θέσει την Πέμπτη ο Πρόεδρος Πούτιν, μετά την οποία οι πληρωμές για ρωσικό αέριο από «εχθρικά έθνη» θα γίνονται δεκτές μόνο σε ρούβλια.
Οι G7, προβλέψιμα, είχαν προβάλει μια (συλλογική) θέση: δεν θα πληρώσουμε. «Εμείς» σημαίνει οι 4 που δεν είναι μεγάλοι εισαγωγείς ρωσικού φυσικού αερίου. «Εμείς», επιπλέον, σημαίνει την Αυτοκρατορία του Ψεύδους που υπαγορεύει τους κανόνες. Όσο για τους 3 που θα βρεθούν σε δεινή θέση, όχι μόνο είναι σημαντικοί εισαγωγείς, αλλά τυχαίνει επίσης να είναι οι χαμένοι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – η Γερμανία, η Ιταλία και η Ιαπωνία, που εξακολουθούν να είναι de facto κατεχόμενα εδάφη. Η ιστορία έχει τη συνήθεια να παίζει διεστραμμένα τεχνάσματα.
Η άρνηση δεν κράτησε πολύ. Η Γερμανία ήταν η πρώτη που έσπασε – ακόμη και πριν οι βιομήχανοι από το Ρουρ στη Βαυαρία οργανώσουν μαζική εξέγερση. Ο Scholz, ο μικροκαμωμένος Καγκελάριος, κάλεσε τον Πούτιν, ο οποίος έπρεπε να εξηγήσει το προφανές: οι πληρωμές μετατρέπονται σε ρούβλια επειδή η ΕΕ πάγωσε τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας – σε μια άξεστη παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Ο Πούτιν, με την ταοϊκή υπομονή, εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι αυτό δεν θα αποτελούσε επιδείνωση των συμβατικών όρων για τους Ευρωπαίους εισαγωγείς. Ρώσοι και Γερμανοί ειδικοί θα πρέπει να καθίσουν μαζί και να συζητήσουν τους νέους όρους.
Η Μόσχα επεξεργάζεται σειρά εγγράφων που καθορίζουν τη νέα συμφωνία. Ουσιαστικά, αυτό δεν σημαίνει ρούβλια, ούτε αέριο. Τα συμβόλαια καθίστανται άκυρα μόλις παραβιάσετε την εμπιστοσύνη. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ παραβίασαν νομικά συμφωνίες με μονομερείς κυρώσεις και επιπλέον κατέσχεσαν συναλλαγματικά αποθέματα ενός – πυρηνικού – έθνους των G20.
Οι μονομερείς κυρώσεις κατέστησαν τα δολάρια και τα ευρώ άχρηστα για τη Ρωσία. Κρίσεις υστερίας δεν θα το αλλάξουν: Το πρόβλημα θα επιλυθεί – αλλά με τους όρους της Ρωσίας. Τελεία. Το υπουργείο Εξωτερικών είχε ήδη προειδοποιήσει ότι η άρνηση πληρωμής αερίου σε ρούβλια θα οδηγούσε σε σοβαρή παγκόσμια κρίση μη πληρωμών και διαδοχικών πτωχεύσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, μια διαβολικό αλυσιδωτή αντίδραση μπλοκαρισμένων συναλλαγών, δέσμευσης παράπλευρων περιουσιακών στοιχείων και κλεισίματος πιστωτικών ορίων.
Αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια είναι εν μέρει προβλέψιμο. Οι εταιρείες της ΕΕ θα λάβουν το νέο σύνολο κανόνων. Θα έχουν χρόνο να εξετάσουν τα έγγραφα και να λάβουν μια απόφαση. Εκείνοι που λένε «όχι» θα αποκλειστούν αυτόματα από την παραλαβή άμεσων ρωσικών αποστολών φυσικού αερίου – περιλαμβάνονται όλες οι πολιτικό-οικονομικές συνέπειες.
Θα υπάρξει κάποιος συμβιβασμός, φυσικά. Για παράδειγμα, αρκετά έθνη της ΕΕ θα δεχτούν να χρησιμοποιήσουν ρούβλια και να αυξήσουν τις προμήθειες φυσικού αερίου, ώστε να μπορούν να μετακυλήσουν το πλεόνασμα στους γείτονές τους και να αποκομίσουν κέρδος. Και μερικοί μπορεί επίσης να αποφασίσουν να αγοράσουν φυσικό αέριο εν κινήσει στα χρηματιστήρια ενέργειας.
Συνεπώς, η Ρωσία δεν επιβάλλει τελεσίγραφο σε κανέναν. Το όλο θέμα θα πάρει χρόνο – μια κυλιόμενη διαδικασία. Με κάποια πλευρική δράση, καθώς και. Η Δούμα εξετάζει το ενδεχόμενο επέκτασης της πληρωμής σε ρούβλια σε άλλα βασικά προϊόντα – όπως το πετρέλαιο, τα μέταλλα, η ξυλεία, το σιτάρι. Θα εξαρτηθεί από τη συλλογική ειλικρίνεια των τσιουάουα της ΕΕ. Όλοι γνωρίζουν ότι η ασταμάτητη υστερία τους μπορεί να μεταφραστεί σε κολοσσιαία ρήξη των αλυσίδων εφοδιασμού σε όλη τη Δύση.
Αντίο ολιγάρχες
Ενώ οι ατλαντικές άρχουσες τάξεις έχουν αποχαλινωθεί εντελώς, αλλά εξακολουθούν να στοχεύουν και τον τελευταίο Ευρωπαίο για να αποσπάσουν τυχόν εναπομείναντα, εμφανή πλούτο της ΕΕ, η Ρωσία το παίζει ψύχραιμη. Η Μόσχα ήταν αρκετά επιεικής στην πραγματικότητα, εγείροντας το φάσμα της στέρησης αερίου την άνοιξη και όχι το χειμώνα.
Η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα εθνικοποίησε τα συναλλαγματικά κέρδη όλων των μεγάλων εξαγωγέων. Δεν υπήρχε προεπιλογή. Το ρούβλι συνεχίζει να υψώνεται– και τώρα έχει επιστρέψει περίπου στο ίδιο επίπεδο πριν από την επιχείρηση Ζ. Η Ρωσία παραμένει αυτάρκης, από άποψη τροφίμων. Η αμερικανική υστερία για την «απομονωμένη» Ρωσία είναι γελοία. Κάθε παράγων που έχει σημασία σε όλη την Ευρασία – για να μην αναφέρουμε τα άλλα 4 BRICS και σχεδόν ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο – δεν δαιμονοποιεί και δεν επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία.
Ως επιπλέον μπόνους, ο αναμφισβήτητα τελευταίος ολιγάρχης που μπορούσε να επηρεάσει στη Μόσχα, ο Ανατόλι Τσομπάις, έφυγε. Πείτε το άλλη μια βαρυσήμαντο ιστορικό ιστορικό επίτευγμα της Δυτικής υστερίας κυρώσεων: Η de facto διαμελισμένη ρωσική ολιγαρχία – το πρόγραμμα κατοικίδιων ζώων του Πούτιν από το 2000. Αυτό σημαίνει την ενίσχυση του ρωσικού κράτους και την στερέωση της ρωσικής κοινωνίας.
Ακόμα δεν έχουμε όλα τα γεγονότα, αλλά μπορεί να γίνει μια υπόθεση ότι μετά από χρόνια προσεκτικής αξιολόγησης ο Πούτιν επέλεξε να πάει πραγματικά για να σπάσει την πλάτη της Δύσης – επικαλούμενος ως casus belli αυτό το τριπλό ισχυρό επιχείρημα: (Επικείμενη ουκρανική αιφνιδιαστική εισβολή (blitzkrieg) στο Ντονμπάς, Εργαστήρια βιολογικών όπλων των ΗΠΑ στην Ουκρανία και ουκρανικό πρόγραμμα ανάκτησης πυρηνικών όπλων).
Το πάγωμα των συναλλαγματικών αποθεμάτων έπρεπε να είχε προβλεφθεί, ειδικά επειδή η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα αύξησε τα αποθέματά της από τα αμερικανικά δημόσια ταμεία από τον Νοέμβριο του περασμένου έτους. Στη συνέχεια, υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα η Μόσχα να είναι σε θέση να έχει πρόσβαση σε «μυστικά» υπεράκτια συναλλαγματικά αποθέματα – μια πολύπλοκη μήτρα που χτίστηκε με τη βοήθεια των Κινέζων εμπιστευτικών πληροφοριών.
Η ξαφνική μετάβαση από δολάρια/ευρώ σε ρούβλια ήταν σκληροπυρηνικό, γεωοικονομικό τζούντο ολυμπιακού επιπέδου. Ο Πούτιν δελέασε τη συλλογική Δύση να εξαπολύσει την παράφρονα επίθεση επιβολής κυρώσεων υστερίας – και την έστρεψε εναντίον του αντιπάλου με μία μόνο, γρήγορη κίνηση.
Και ενώ όλοι προσπαθούμε τώρα να απορροφήσουμε τόσες πολλές εξελίξεις που αλλάζουν το παιχνίδι μετά την μεταστροφή σε μπούμερανγκ των περιουσιακών στοιχείων του δολαρίου: ρουπία-ρούβλι με την Ινδία, το σαουδαραβικό πετρογιουάν, τις κάρτες Mir-UnionPay που εκδίδονται από ρωσικές τράπεζες, την εναλλακτική λύση SWIFT Ρωσίας-Ιράν, το σχέδιο EAEU-China ενός ανεξάρτητου νομισματικού/χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Για να μην αναφέρουμε το κύριο πραξικόπημα της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας, ορίζοντας 1 γραμμάριο χρυσού σε 5.000 ρούβλια – που είναι ήδη περίπου 60 δολάρια και προς τα άνω.
Σε συνδυασμό με το No Rubles No Gas, αυτό που έχουμε εδώ είναι ενέργεια de facto συνδεδεμένη με το χρυσό.
Οι Τσιουάουα της ΕΕ και η ιαπωνική αποικία θα πρέπει να αγοράσουν πολλά ρούβλια σε χρυσό ή να αγοράσουν πολύ χρυσό για να έχουν το φυσικό αέριο τους. Και καλυτερεύει. Η Ρωσία μπορεί να ξαναβάλει το ρούβλι σε χρυσό στο εγγύς μέλλον. Θα μπορούσε να πάει σε 2.000 ρούβλια, 1.000 ρούβλια, ακόμη και 500 ρούβλια για ένα γραμμάριο χρυσού.
Ώρα να είσαι κυρίαρχος.
Το Άγιο Δισκοπότηρο στις εξελισσόμενες συζητήσεις για έναν πολυπολικό κόσμο, από τις συνόδους κορυφής brics τη δεκαετία του 2000 με τους Πούτιν, Hu Jintao και Lula, ήταν πάντα πώς να παρακάμψεις την ηγεμονία του δολαρίου. Είναι τώρα ακριβώς μπροστά από ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, ως καλοήθης εμφάνιση που φέρει το χαμόγελο μιας γάτας Cheshire: το χρυσό ρούβλι, ή ρούβλι που υποστηρίζεται από πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτά, εξαγωγές εμπορευμάτων.
Η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα, σε αντίθεση με τη Fed (κεντρική των ΗΠΑ), δεν ασκεί το QE και δεν εξάγει τοξικό πληθωρισμό στον υπόλοιπο πλανήτη. Το Ρωσικό Ναυτικό όχι μόνο εξασφαλίζει όλες τις ρωσικές θαλάσσιες γραμμές, αλλά τα ρωσικά πυρηνοκίνητα υποβρύχια είναι ικανά να εμφανίζονται σε όλο τον πλανήτη αιφνιδιαστικά.
Η Ρωσία είναι πολύ, πολύ μπροστά ήδη από την εφαρμογή της έννοιας της «ηπειρωτικής ναυτικής δύναμης» Ο Δεκέμβριος του 2015, στο συριακό θέατρο, ήταν ο στρατηγικός παράγων «αλλαγής του παιχνιδιού».
Το υποβρύχιο «4η μεραρχία» με έδρα τη Μαύρη Θάλασσα είναι το αστέρι της παράστασης.
Οι ρωσικοί ναυτικοί στόλοι μπορούν τώρα να χρησιμοποιούν πυραύλους Kalibr σε μιαν έκταση που περιλαμβάνει την Ανατολική Ευρώπη, τη Δυτική Ασία και την Κεντρική Ασία. Η Κασπία Θάλασσα και η Μαύρη Θάλασσα, που συνδέονται με το κανάλι Ντον-Βόλγα, προσφέρουν ένα χώρο ελιγμών συγκρίσιμο με την Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο μαζί. 6.000 χιλιόμετρα μήκος. Και δεν χρειάζεται καν να έχεις πρόσβαση σε ζεστά νερά.
Αυτό καλύπτει περίπου 30 έθνη: την παραδοσιακή ρωσική σφαίρα επιρροής, τα ιστορικά σύνορα της ρωσικής αυτοκρατορίας και τις τρέχουσες σφαίρες πολιτικής/ενεργειακής αντιπαλότητας.
Δεν είναι περίεργο ότι η κυβερνητική Ουάσιγκτον έχει λυσσάξει.
Η Ρωσία εγγυάται τη ναυτιλία σε ολόκληρη την Ασία, την Αρκτική και την Ευρώπη, παράλληλα με το σιδηροδρομικό δίκτυο BRI σε ολόκληρη την Ευρασία.
Και τελευταίο αλλά εξίσου, μην τα βάζεις με μια πυρηνική αρκούδα.
Ουσιαστικά, αυτό είναι το θέμα της σκληροπυρηνικής πολιτικής εξουσίας. Ο Μεντβέντεφ δεν καυχιόταν όταν είπε ότι η εποχή του ενιαίου αποθεματικού νομίσματος τελείωσε. Η έλευση ενός παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος που βασίζεται σε πόρους σημαίνει, με λίγα λόγια, ότι το 13% του πλανήτη δεν θα κυριαρχεί πλέον στο άλλο 87%.
Είναι επανάληψη Νατοστάν εναντίον Ευρασίας . Ψυχρός Πόλεμος 2.0, 3.0, 4.0 και ακόμη και 5.0. Δεν έχει σημασία, δεν έχει σημασία. Όλα τα προηγούμενα έθνη του Κινήματος των Αδέσμευτων βλέπουν προς τα πού πνέουν οι γεωπολιτικοί και γεωοικονομικοί άνεμοι: ήρθε η ώρα να διεκδικήσουν την πραγματική κυριαρχία τους καθώς η «βασισμένη σε κανόνες διεθνής τάξη» δαγκώνει τη σκόνη.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, στην Κίνα, μετά από συνάντηση με αρκετούς ομολόγους του από όλη την Ευρασία, δεν θα μπορούσε να το περιγράψει καλύτερα:
«Διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα: ο μονοπολικός κόσμος γίνεται αμετάκλητα ένα πράγμα του παρελθόντος, διαμορφώνεται μια πολυπολική πραγματικότητα. Είναι μια αντικειμενική διαδικασία. Είναι ασταμάτητη. Σε αυτή την πραγματικότητα, περισσότερες από μία εξουσία θα «κυβερνήσουν» – θα χρειαστεί να διαπραγματευτούμε μεταξύ όλων των βασικών κρατών που σήμερα έχουν αποφασιστική επιρροή στην παγκόσμια οικονομία και πολιτική. Ταυτόχρονα, συνειδητοποιώντας την ιδιαίτερη κατάστασή τους, οι χώρες αυτές διασφαλίζουν τη συμμόρφωση με τις βασικές αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένης της θεμελιώδους – της κυρίαρχης ισότητας των κρατών. Κανείς στη Γη δεν πρέπει να θεωρείται ασήμαντος παίκτης. Όλοι είναι ίσοι και κυρίαρχοι.»
Καλώς ήρθατε στη γέννηση του νέου παγκόσμιου συστήματος.
Από Militaire News -30/04/2022
https://www.militaire.gr/rosia-ameriki-oikonomia/
* * *
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμφωνούν πάντα με τις απόψεις που διατυπώνονται στα εκάστοτε -χάριν ενημέρωσης και προβληματισμού-αναρτώμενα κείμενα τρίτων. Οι απόψεις που δημοσιεύονται στα κείμενα των αναρτήσεων εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο τους αρθρογράφους που τις διατυπώνουν.