Το τουρκικό δόγμα «θα έρθουμε ένα βράδυ…» και πως αντιμετωπίζεται.

 

Το βασικό ερώτημα, πλέον, δεν απευθύνεται στους πολιτικούς. Αλλά στην κοινωνία. Τι  είναι διατεθειμένη να κάνει με την Τουρκία;


Το τουρκικό δόγμα «θα έρθουμε ένα βράδυ…»
και πως αντιμετωπίζεται.

Στην Ελλάδα το βασικό ερώτημα, πλέον, δεν απευθύνεται στους πολιτικούς. Αλλά στην κοινωνία. Τι θέλει και τι είναι διατεθειμένη να κάνει με την Τουρκία;

Υπάρχει ένα βασικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί και την πολιτεία αλλά και την ελληνική κοινωνία το οποίο, κάθε φορά που απαιτεί επιτακτική απάντηση, εξωθείται εις το πυρ το εξώτερον.

Το ερώτημα είναι αν η ελληνική κοινωνία είναι διατεθειμένη να πολεμήσει για να διατηρήσει την ακεραιότητα της χώρας. Αυτό που ο Ερντογάν με τον χαρακτηριστικό τρόπο έκφρασής του περιέγραψε ως εξής: «Γεμίστε (ενν. εξοπλίστε) όσο θέλετε αυτά τα νησιά. Τίποτε από αυτά δεν θα σας ωφελήσει. Εδώ υπάρχει η Τουρκία. Τα αεροπλάνα που έρχονται, τα όπλα, κι όλα αυτά… δεν ωφελούν. Αυτή η δουλειά δεν είναι ζήτημα κόπου και ισχύος, είναι ζήτημα καρδιάς».

Αυτή η καρδιά που ο Ερντογάν φαντάζεται πως την έχει η Τουρκία, υπάρχει στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα η κυρίαρχη αντίληψη είναι να αποφύγουμε τον πόλεμο χωρίς απώλειες. Είναι, όμως, ένα δόγμα το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει τα επόμενα χρόνια. Η ανάλυση πρέπει να βασιστεί στο πως θα αντιμετωπιστεί, με συνδυασμό ήπιας αλλά και σκληρής ισχύος, η Τουρκία. Θέλουμε να την αντιμετωπίσουμε ή, για να διατηρήσουμε τον σημερινό τρόπο ζωής που οδηγεί στην αποχαύνωση, θα οδηγηθούμε σε παραχωρήσεις;

Ελάτε, όμως, που η παραχώρηση δεν θα είναι τύπου Ιμίων. Η Τουρκία αυτά που αμφισβητεί από την Ελλάδα είναι, ουσιαστικά, η ύπαρξή της. Θέλει να την καταστήσει τμήμα του νέου οθωμανισμού. Αυτό είναι το ερώτημα. Δεν είναι να βρούμε έναν τρόπο συνεννόησης με την Τουρκία μέσω συνομιλιών. Είναι αν θα παραδοθούμε. Θέλουμε να παραδοθούμε; Όχι θα απαντήσουν όλοι. Αλλά η μη παράδοση μπορεί να χρειαστεί πολεμική αντιπαράθεση με την Τουρκία. Θέλει η ελληνική κοινωνία αυτήν την αντιπαράθεση; Είναι αποφασισμένη να πολεμήσει;

Σ αυτό το ερώτημα οδηγούν συγκεκριμένοι συλλογισμοί. Να μερικοί:

1.-Η Τουρκία αποκτά μεγάλους βαθμούς αυτονομίας στις κινήσεις της. Ο βομβαρδισμός της Βόρειας Συρίας και του Βορείου Ιράκ τις τελευταίες ημέρες, παρά την αντίθεση ΗΠΑ και Ρωσίας, αυτό δείχνει. Μια ενέργειά της κατά της Ελλάδας δεν είναι αυτήν την στιγμή εφικτή και, πιθανώς, να σκέπτεται πως αν την πραγματοποιήσει χωρίς την αμερικανική, κυρίως, κάλυψη, μπορεί να βρει μπροστά της, στο πεδίο και δυτικές δυνάμεις. Θα έχει, όμως, και αύριο τις ίδιες δεσμεύσεις αν το ρευστό γεωπολιτικό τοπίο καταστήσει τις δεσμεύσεις των δυνάμεων απέναντι στην Ελλάδα πιο χαλαρές;

2.-Όπως αναφέρει η «Καθημερινή» σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυσή της  (ΕΔΩ), η Τουρκία με την επιμονή στη δήλωση «θα έρθουμε ένα βράδυ», διαμόρφωσε ένα νέο δόγμα, πέρα από το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας και το casus belli το οποίο αναφέρεται στην επέκταση των χωρικών υδάτων. Με το νέο δόγμα του «θα έλθουμε ένα βράδυ» η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και κάνει τις αναγκαίες προειδοποιήσεις να επέμβει κάποια στιγμή που θα κρίνει κατάλληλη, στην Ελλάδα. Επικαλούμενη είτε την, φανταστική, υπόθαλψη τρομοκρατών από την Αθήνα, είτε τον εξοπλισμό των νησιών, είτε οτιδήποτε σκαρφιστεί ο αρχηγός της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν. Δεν υποστηρίζω ότι θα το κάνει τώρα. Αλλά όταν κρίνει πως η συγκυρία την βολεύει.

3.-Στην Αθήνα με τον ρηχό προβληματισμό και τα πολλά φοβικά σύνδρομα επικράτησε η θέση, σε σχέση με την επέκταση των χωρικών υδάτων, αναμονής της κατάλληλης στιγμής για την επέκτασή τους. Η κατάλληλη στιγμή όχι, μόνο, δεν έρχεται όσο περνά ο καιρός αλλά συνεχώς μετατίθεται και μπορεί η μετάθεση να γίνει στο άπειρο. Να αποτελεί μια ελπίδα. Αν οι τουρκικοί σχεδιασμοί ευοδωθούν, η Τουρκία θα γίνει κέντρο ενός τουρκόφωνου κόσμου τον οποίο θα επιχειρήσει να ενώσει πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, όπως περιγράφει σε μια εξαιρετική ανάλυσή του στις «Ανιχνεύσεις» ο Στρατηγός Λάζαρος Καμπουρίδης (ΕΔΩ)  Στις χώρες αυτές περιλαμβάνονται Αζερμπαϊτζάν, Καζακστάν, Κιργιστάν, Τουρκία, Ουζμπεκιστάν και Τουρκμενιστάν οι οποίες συμμετέχουν στον ήδη υφιστάμενο «Οργανισμό Τουρκικών Κρατών» στον οποίο η Τουρκία ενέταξε ως παρατηρητή και τα κατεχόμενα. Ως παρατηρητής συμμετέχει και η Ουγγαρία. Το πρότυπο συγκρότησης θα είναι μια Ένωση πιο προωθημένη από την Ε.Ε. αφού θα περιλαμβάνει και στρατιωτική δύναμη με κέντρο το Αζερμπαϊτζάν και στρατηγείο στην Άγκυρα, αλλά με οικονομικό και ενεργειακό κόμβο την Κωνσταντινούπολη.

Η Τουρκία θα ζητήσει την βοήθεια Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΗΠΑ στην προσπάθειά της αυτή και δεν αποκλείεται να την πάρει αφού μια τέτοια Τουρκική Ένωση θα είναι καρφί στα μάτια της Ρωσίας και της Κίνας. Τα στρατηγικά γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας και της Ρωσίας είναι αποκλίνοντα. Όχι στη λογική ότι η Τουρκία θα επιστρέψει στη δύση αλλά, ως ανεξάρτητη, θα δημιουργήσει τη δική της ζώνη επιρροής η οποία θα κινείται πότε προς τη Δύση πότε προς την Ανατολή. Αυτό που επιχειρεί να κάνει τώρα μόνη της, θα το κάνει με μεγαλύτερη ισχύ ως ηγεμονεύουσα δύναμη μιας ομάδας τουρκόφωνων κρατών.

4.-Ο ελληνικός προβληματισμός πάνω σε αυτές τις κινήσεις είναι ρηχός και αναχρονιστικός. Στην Ελλάδα υπάρχει έλλειμμα παραγωγής πολιτικής. Αναλυτές όπως ο Ομότιμος Καθηγητής Γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου της Σορβόννης Γ. Πρεβελάκης, το απέδωσαν σε άρθρο τους και στην έλλειψη ικανών διπλωματών (ΕΔΩ) αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Υπάρχει τεράστιο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας με ξεκάθαρους στόχους. Αλλά για να ξεκαθαρίσουν οι στόχοι πρέπει τα ερωτήματα να τεθούν ωμά μπροστά στην ελληνική κοινωνία: είναι διατεθειμένη η κοινωνία να πολεμήσει κάποια στιγμή; Αν ναι, πρέπει να προετοιμαστεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Και να προετοιμαστεί με διακομματική συναίνεση από τις καλύτερες δυνάμεις των στρατιωτικών που διαθέτει η χώρα. Όχι από τις επιλογές των κολλητών που κάνει κάθε κυβέρνηση. Αν όχι, τι γίνεται; Πάντως, η συνέχιση της σημερινής κατάστασης αποτελεί παθογένεια. Οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή.

5.-Το πρόταγμα μιας νέας Τουρκίας όπως επιγραμματικά περιγράφηκε παραπάνω, αποτελεί επιθυμία της τεράστιας πλειοψηφίας των τούρκων. Και της πολιτικής ηγεσίας τους. Κανείς δεν φαίνεται να διαφωνεί. Εκεί που φάνηκαν αντιθέσεις είναι υπέρ της ενίσχυσης αυτής της τάσης και όχι αποδυνάμωσής της.

6.-Τις επερχόμενες τουρκικές εκλογές θα τις κρίνουν οι Κούρδοι. Όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, ο Ερντογάν έκανε πριν λίγες ημέρες ένα «άνοιγμα» προς τους Κούρδους μεταφέροντας αεροπορικώς τον συμπρόεδρο του κουρδικού κόμματος HDP από τις φυλακές της Σηλυβρίας στο χωριό του, στις περιοχές των Κούρδων για να δει τον πατέρα του.

Τέσσερις ημέρες μετά, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης εξερράγη βόμβα με τα γνωστά αποτελέσματα. Το βαθύ κράτος έδρασε για να «μαζέψει» τον Ερντογάν. Και ο υπουργός των εσωτερικών, ο ελληνόφωνος Γκρίζος Λύκος Σουλεϊμάν Σοϊλού απείλησε τους πάντες. Ακόμη και τους Αμερικανούς.

Οι αντιθέσεις στην Τουρκία υπάρχουν και εκδηλώνονται α λα τούρκα. Όπως και η αναδιπλώσεις.

Στην Ελλάδα το βασικό ερώτημα, πλέον, δεν απευθύνεται στους πολιτικούς. Αλλά στην κοινωνία. Τι θέλει και τι είναι διατεθειμένη να κάνει με την Τουρκία;
 
Παντελής Σαββίδης
 22/11/2022

https://www.makthes.gr/

https://www.anixneuseis.gr/


----------------------
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-----------------------




 «Μάλλον έχουμε νέο αμυντικό – επιθετικό δόγμα
της Τουρκίας»

 Εχει λεχθεί από πολλούς και πολλές φορές, ότι η περίοδος που περνάμε έχει νέα και πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για πολλούς και εμφανείς λόγους το παγκόσμιο σύστημα χάνει την όποια ισορροπία είχε και έχει ήδη μπεί σε φάση έντονου ανασχηματισμού. Η Ουκρανική κρίση και η στάση της Ρωσίας , έχουν φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση τον επιτιθέμενο με την Δύση, ενώ ως γεγονός με παγκόσμιες προεκτάσεις , επιδρά στην οικονομία και την ανάπτυξη πολλών χωρών.
 
Οι επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία σε συνδυασμό και με αυτές από την Ουκρανική κρίση, πιέζουν τις κοινωνίες και αναδεικνύουν ηγέτες που οι θέσεις και απόψεις τους είναι μακριά από τις ομαλές και δημοκρατικές πολιτικές εξελίξεις. Το Διεθνές Δίκαιο σύσκολα βρίσκει έδαφος και πιθανότητες εφαρμογής. Ενδέχεται να είναι κοντά στην αλήθεια, ότι ήδη βρισκόμαστε στην εποχή που η βάση επίλυσης των διαφόρων, μικρών ή μεγάλων, κρατικών διαφορών είναι η ισχύς και η δύναμη, αντί του Δικαίου που σταθερά υποχωρεί, ακόμα και η απλή αναφορά σε αυτό.

   Σε αυτό το περιοχικό και παγκόσμιο γίγνεσθαι, η χώρα μας έχει , επί πλέον να κάνει και να διαχειριστεί έναν γείτονα που τα τελευταία χρόνια δεν σταματά να την απειλεί , βρίσκοντας ή καλύτερα εφευρίσκοντας , διάφορες αφορμές. Νομίζω όμως ότι, πρέπει να σταθούμε προσεκτικά και να αναλύσουμε τις πολύ πρόσφατες δηλώσεις του τούρκου Προέδρου που είναι και επαναλαμβανόμενες. Ο τούρκος Πρόεδρος ενώ βρισκόταν στην σύνοδο των G20, την τελευταία, απαντώντας σε σχετική ερώτηση τούρκου δημοσιογράφου(ρώτησε με) για το πως σχολιάζει την ‘’επιθετική στάση’’ της Ελλάδος σε Αιγαίο και Αν.Μεσόγειο, δήλωσε: ‘’αυτό που λέω πάντα ότι, μιά νύχτα μπορούμε να έρθουμε ξαφνικά, αυτό είναι βασική μας αρχή. Αυτό για μένα είναι οριστικό ρητό που δεν ανακαλείται, είναι βασική αρχή. Επομένως ένα βράδυ μπορούμε να πάμε ξαφνικά.’’  Σύμφωνα με την ίδια ανωτέρω πηγή, αυτή ήταν η τέταρτη φορά, από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, που ο τούρκος Πρόεδρος επαναλαμβάνει την ίδια ευθεία στρατιωτική απειλή κατά της χώρας μας, κατά μιας χώρας συμμάχου του στο ΝΑΤΟ.

   Οι δηλώσεις αυτές του Ερντογάν , κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ούτε τυχαίες, ούτε ευκαιριακές, αλλά ούτε έχουν μόνο στόχο το εσωτερικό του ακροατήριο εν όψη των επερχομένων βουλευτικών και προεδρικών εκλογών. Μας δηλώνει καθαρά ότι το νέο δόγμα της Αμυντικής και Εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας , όσον αφορά τη χώρα μας και την Κύπρο, θα είναι ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ. Δηλώνει καθαρά, για αποφυγή κάθε παρανόησης ότι, δεν μας αρκεί το Casus Belli , λόγω πιθανής επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, αλλά αν δεν δηλώσετε υποταγή στη δική μας δύναμη και ισχύ, εμείς θα την χρησιμοποιήσουμε και ‘’μία νύχτα μπορούμε να έρθουμε ξαφνικά.’’  Το επιθετικό αυτό δόγμα της Τουρκίας είναι γενικό και περιλαμβάνει τα πάντα. Μας λέει: Θα πετάμε στο FIR Αθηνών όποτε θέλουμε και όπως θέλουμε. Θα κάνουμε Ερευνα-Διάσωση όπου θέλουμε. Θα πάρετε το Στρατό σας από τα νησιά, έστω και αν εμείς τα απειλούμε. Θα δεχθείτε ότι κανένα νησί σας δεν έχει ΑΟΖ. Θα αναγνωρίσετε τουρκική μειονότητα στη Θράκη, όπως και τουρκοκυπριακό κράτος. Και βεβαίως θα αποδεχθείτε την συμφωνία μας με την Λιβύη. Το νέο δόγμα, λοιπόν, Ερντογάν μας λέει πως αν εσείς αρνήσθε όλα αυτά τα δικά μας  καθαρά δείγματα-προτάσεις καλής γειτονίας , τότε η απάντηση μας θα είναι: ‘’…η ξαφνική νυκτερινή μας επίσκεψη.’’

   Νομίζω πως τα πράγματα με την Τουρκία ενώ ήταν πάντα σοβαρά από απόψεως απειλής, τώρα γίνονται επικίνδυνα σοβαρά. Το νέο αυτό δόγμα κόβει κάθε δίαυλο σοβαρής επικοινωνίας για επίλυση διαφορών και ουσιαστικών διπλωματικών συνομιλιών, αφού θα επικρέμεται κάθε σχετικής προσπάθειας ως’’ Δαμόκλειος Σπάθη’’. Στα πλαίσια της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ η τουρκική στάση θα είναι πλέον από θέση περιφεριακής δύναμης που έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις από όλους και ιδιαίτερα από Ελλάδα και Κύπρο. Μακάρι, οι απόψεις κάποιων που πιστεύουν ότι όλα με την Τουρκία μπορούν να επιλυθούν , φτάνει εμείς να είμαστε ρεαλιστές και διαλλακτικοί στις συζητήσεις και πως ότι λέει ο Ερντογάν είναι΄’δόλωμα’’ για τις εκλογές και προπέτασμα καπνού για την ‘’..τούμπα’’ στην βελτίωση των σχέσεων με Αίγυπτο, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Η.Α.Ε., να έχουν βάση. Να δούμε δηλαδή , μετά τις εκλογές έναν άλλον Ερντογάν ,αν εκλεγεί. Ποτέ μη λές ποτέ , αλλά αν δεν είναι έτσι;   Ο ίδιος μας τονίζει ότι: ‘’…αυτή η δουλειά δεν είναι ζήτημα κόπου και ισχύος, είναι ζήτημα καρδιάς’’.Ετσι θεωρώ πως οι υπεύθυνοι σχεδιασμού της Εθνικής μας Πολιτικής, είναι υποχρεομένοι να πέρνουν, κατ’αρχήν, τοις μετρητοίς αυτές τις δηλώσεις και αν στην πορεία οι Τούρκοι το αλλάξουν, θα ‘’χειροκροτήσουμε’’.

   Αρκετοί, πιστεύουμε πως το νέο τουρκικό δόγμα, η νέα ‘’…βασική αρχή’’, ήρθε για να μείνει.Ετσι αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε εμείς τι πρέπει να εξετάσουμε και αν σε κάτι αντίστοιχο δικό μας πρέπει να προβούμε σε αλλαγές. Φυσικά και το σημερινό τουρκικό δόγμα , από το 1974 μέχρι σήμερα, δημιουργεί κρίσεις λόγω αμφισβήτησης δεσμεύσεων και δικαιωμάτων.Τα αμυντικά δόγματα, εξ άλλου, δεν είναι θεσμικά κείμενα και καταστάσεις που δεν αλλάζουν. Αντίθετα, πρέπει να αναπροσαρμόζονται εγκαίρως και καταλλήλως, για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά κάθε νέα μορφή απειλής.

   Μέχρι το 2009-10 είχαμε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κύπρο. Από το 2011, στην τότε Π.Ε.Α. έπαψε να υπάρχει. Στη θέση του, από την ίδια περίπου χρονική περίοδο και μετά τη συνθήκη της Λισαβόνας , νομίζω, εμφανίστηκε η ‘’Μόνιμη Διαβαθμισμενη Αμυντική Συνεργασία’’ Ελλάδος-Κύπρου, με δηλώσεις επισήμων. Όμως αυτή η πρόβλεψη συνεργασίας μεταξύ των κρατών της Ε,Ε, μάλλον αφορούσε και αφορά, ειρηνευτικές αποστολές, παρά είναι εργαλείο άμυνας των δύο ελληνικών κέντρων απέναντι στην τουρκική απειλή.. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως σύμφωνα με τις πλέον επίσημες δηλώσεις, το δόγμα της Τουρκίας γίνεται πλήρως ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ. Απέναντι στη νέα αυτή εξέλιξη και όσο αυξάνεται η Αεροπορική και Ναυτική ισχύς μας , είναι καιρός να ξεκινήσει η μελέτη δύο τροποποιήσεων στο δικό μας Αμυντικό-Αποτρεπτικό Δόγμα. Να προστεθεί, αφενός, το στοιχείο της ‘’Προληπτικής Αμυνας’’και αφετέρου να θεσμοθετηθεί το νέο Δ.Ε.Α.Χ. μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου. Φυσικά το δεύτερο έχει μία σοβαρή παράμετρο που πρέπει να υλοποιηθεί έγκαιρα και που έχει σχέση με την βελτίωση της αντιαεροπορικής, αντιβαλιστικής ομπρέλας της Κύπρου, όπως και την δραστική ικανότητα εναντίον πλοίων. Το νέο στοιχείο της ‘’Προληπτικής Αμυνας’’, δεν αφορά μόνο τον επιχειρησιακό σχεδιασμό των Ε.Δ. , αλλά καλό είναι να αρχίσει από την εξωτερική πολιτική και την διπλωματία μας έναντι της Τουρκίας. Θα συμφωνήσω ότι η τακτική του ‘’σκαντζόχοιρου’’πρέπει να αναπροσαρμοστεί και να εμπλουτιστεί με πολλά και σοβαρά στοιχεία από αυτήν της ‘’αλεπούς’’. Στο ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, να δημιουργήσουμε τις συνθήκες επανεξέτασης των εσωτερικών δυνατοτήτων παρέμβασης , ώστε να εξασφαλίζεται η συνοχή της Συμμαχίας. Είναι καιρός να θεσμοθετηθούν μέτρα πρόληψης των κρίσεων μεταξύ μελών, συμμάχων, αντί των εκ των υστέρων παρεμβάσεων και διαιτησίας. Πρέπει να πούμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε αρκετά βήματα και δείγματα ενεργητικής διπλωματίας από το ΥΠΕΞ μας. Ο αγώνας αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής είναι πολυπρόσωπος , αλλά κυρίως είναι ‘’Μαραθώνιος’’ και επομένως έργο όλων των Κυβερνήσεων.

 Ευάγγελος Γεωργούσης
Αντιπτέραρχος (Ι) ε.α.,Επίτιμος Δκτης Δ.Α.Ε.,Μέλος Δ.Σ. ΕΛΙΑΜΕΠ
 
Από  Militaire News  - 23/11/2022  
https://www.militaire.gr/mallon-echoyme-neo-amyntiko-epithetiko-dogma-tis-toyrkias-e-georgoysis/