Η “Οδύσσεια” ενός εφέδρου σε μια φανταστική χώρα…

 Η “Οδύσσεια” ενός εφέδρου
σε μια φανταστική χώρα…

Κάποτε, σε μια μπανανία που οι νεολογισμοί ευδοκιμούσαν, και από τα συγκεντρωτικά και αποκεντρωτικά σχήματα διοίκησης οι ιθύνοντες πήγαν στα «κάθετα» (σε αντιδιαστολή με τα παράλληλα, οριζόντια, πλάγια, τεθλασμένα; κανείς δεν διευκρινίζει), αποφάσισαν να κάνουν μια άσκηση.

Επειδή η Ουκρανία έδειξε ότι οι Μικροί και ευέλικτοι επαγγελματικοί στρατοί τελειώνουν γρήγορα μέσα σε τάφους, όπως το είχε δείξει και ο Α’ ΠΠ στους Βρετανούς (και ακολουθούν σε άλλους τάφους οι πρόχειρα επιστρατευόμενοι πολίτες, όπως έγινε και στον Α’ ΠΠ στην μάχη του Σομ όπου οι Βρετανοί επίστρατοι σφαγιάστηκαν με 57.000 απώλειες σε μια μέρα, – κάτι παρόμοιο γίνεται σήμερα στην Ουκρανία), η χώρα αυτή αποφάσισε να καλέσει εφέδρους.

Να ‘σου κι ένας έφεδρος, που απολύθηκε το 1995. Ένας “περίεργος” έφεδρος, που παρότι η θητεία ήταν 23μηνη και αυτός δικαιούνταν 12μηνη, αποφάσισε να αποκρύψει τα δεδομένα που του επέτρεπαν να υπηρετήσει μισή θητεία! Ένας από τους λίγους με γνήσια αγάπη για τις Ένοπλες Δυνάμεις και πίστη στον ρόλο τους. Παρεμπιπτόντως, το 1998 καλείται υπό τα όπλα και έσπευσε να παρουσιαστέι, για να ανακαλύψει όμως στην πράξη, ότι… δεν επρόκειτο για άσκηση.

Συγκεκριμένη διεύθυνση του αντίστοιχου ΓΕΣ της μπανανίας έκανε ένα Συμμαχικό συνέδριο-πάρτι (μόνο εμείς θα ανήκομεν σε συμμαχίες;), και αφού διευθυντής ήταν ο επανελθείς εξ αποστρατείας πατέρας μεγαλόσχημου πολιτικού υπαλλήλου του ΥΕΘΑ, αποφάσισαν, αντί να πληρώνουν γραμματεία συνεδρίου, βαστάζους, κουβαλητές, αχθοφόρους και προσωπικό υποδοχής να επιστρατεύσουν αποκλειστικά έφεδρους αξιωματικούς… με τη ρητή απαγόρευση να φέρουν στρατιωτικά διακριτική/στολή! Πώς είπατε; Γίνονται τέτοια πράγματα;

Όταν το 2000 εις εκλεκτός και άριστος, έγινε υπουργός Άμυνας στη φανταστική χώρα – μπανανία της εξιστόρησης, έσπευσε να αποδείξει στην πράξη τη δική του απέχθεια προς τους εφέδρους. Στον δρόμο για την υλοποίηση του “οραματισμού” του μόνιμου προσωπικού για έναν αμιγώς μικρό, ευέλικτο και προηγμένο επαγγελματικό στρατό, δίνοντας σε όλους τους εφέδρους, αυτό που αποκαλούμε στην Ελλάδα “λευκό απολυτήριο”. Έτσι έπραξε και με τον πρωταγωνιστή της φανταστικής ιστοριούλας μας, μόλις πέντε χρόνια μετά την απόλυσή του.

Επειδή όμως όπως είδε πολλά χρόνια αργότερα και ο Βολοδίμηρος ο Ζελένσκι, οι πόλεμοι με πολυπληθείς χώρες που διαθέτουν και αμυντική βιομηχανία δεν “βγαίνουν”, επιστράτευσε κουλούς, στραβούς, υπέρβαρους, ψυχοπαθείς και υπερήλικες. Όποιον δηλαδή έβρισκε στον δρόμο (σ.σ. ενίοτε και κυριολεκτικά) τον βουτούσε. Με τον ίδιο και η μπανανία μας, επανέφερε στη μάχιμη εφεδρεία του 2022 τον εν λόγω και πολλούς άλλους εφέδρους.

Αφού επί 20 χρόνια τους είχε εξηγήσει ότι της ήταν περιττοί και αυτοί προφανώς αυτοί είχαν φτιάξει τη ζωή τους χωρίς να λάβουν καν υπόψη την πιθανότητα επιστράτευσης, μιας και είχε επί της ουσίας καταργηθεί. Βέβαια, οι νεότεροι, που σε μια οικονομική κρίση (πώς ήταν τα δικά μας τα Μνημόνια;) εγκατέλειψαν την μπανανία (μόνο με… μπανάνες δεν ζεις), δεν μπορούσαν και να επιστρατευθούν.Έλα όμως που κάποιος έπρεπε να  πάει, σε περίπτωση ανάγκης . Και κατά προτίμηση να σκοτωθεί, ώστε να μην του πληρώσουμε και σύνταξη.

Το προσκλητήριο λοιπόν για την επιστράτευση πήγε στην παλιά διεύθυνση. Ο έφεδρος είχε αλλάξει τόπο κατοικίας, όπως είναι από φυσιολογικό έως αναμενόμενο σε 20 χρόνια και φυσικά το είχε δηλώσει ως όφειλε στις αρχές, στη σελίδα του αντίστοιχου με το δικό μας ΥπΟΙΚ. Δεν το είχε δηλώσει όμως στο ένδοξο στράτευμα της μπανανίας, ούτε σε κάποιο άλλο από τα υπουργεία (63 σαν τα σημερινά σημερινά αποκλείεται να είχαν). Ευτυχώς παλιοί καλοί γείτονες τον ειδοποίησαν, πιθανώς διότι ανησύχησαν ότι θα κηρυσσόταν ανυπότακτος και ποιος ξέρει τι άλλο.

Μιλά λοιπόν με το τοπικό αστυνομικό τμήμα, διαβιβάζει τη νέα του διεύθυνση, και μετά από 8-10 μέρες τον καλούν να πάει να παραλάβει τα επιστρατευτικά έγγραφα. Προσέξτε, αντί να -τσακιστούν να- του τα παραδώσουν στο σπίτι κατόπιν συνεννόησης (τους έδωσε μέχρι και κινητό για να μην δυσκολευθούν!), του επιβάλλουν στην πράξη να χάσει μια μέρα δουλειά να πάει ο ίδιος να τα παραλάβει. Εκτός από τη δουλειά του καθενός, υπάρχει λόγος που τα προσκλητήρια παραδίδονται στο σπίτι. Η αποφυγή συνωστισμών είναι μόνο η εύλογη αιτιολογία. Υπάρχουν κι πολλοί άλλοι, πολύ σοβαροί. Αλλά για μπανανία μιλάμε, μη ζητάτε πολλά… δεν ξέρουμε εάν υπάρχουν διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα να τους δώσουμε τεχνογνωσία.

Ανοίγει και διαβάζει το εγκλητικό έγγραφο. Διαπιστώνει ότι του ζητούνται τρέλες. Παρακάμπτοντας τις περισσότερες γραφειοκρατικές παλαβομάρες και ηλιθιότητες, “κολλάει” ο άνθρωπος στο σημείο που αναφέρει ότι του απαγορεύει για τη μετάβαση στον χώρο που του υποδεικνύεται, η χρήση των ειδικών εισιτηρίων που παρέχονται στο Ατομικό Φύλλο Πορείας! Προσέξτε, μιλάμε για επιστράτευση, άρα υπάρχουν τα “επιστρατευτικά εισιτήρια” και αυτοί του απαγορεύουν τη χρήση!!! Και για μπανανία πολύ ακούγεται. Πάμε όμως και παρακάτω…

Τα έγγραφα υποδεικνύουν λήψη Κατάστασης Επιβίβασης (ειδικό στρατιωτικό εισιτήριο) από το κατά τόπους φρουραρχείο. Αλλά… Τα φρουραρχεία υποτίθεται ότι υπήρχαν για να παίζουν τον ρόλο της διασύνδεση της πολιτικής κοινωνίας και των στρατιωτικών αρχών σε μια πόλη. Ήταν πάντα προσβάσιμα και κοντά σε μέσα μαζικής μεταφοράς για την εξυπηρέτηση των μετακινούμενων ενστόλων.

Πλέον, όμως, έχουν πάει σε στρατόπεδα, δήθεν για να ελέγχονται καλύτερα (ποιοι και από ποιους)! Ή μήπως και για να «αξιοποιηθεί» η ακίνητη περιουσία που δέσμευαν εντός του αστικού ιστού. Όμως, τα στρατόπεδα είναι στις παρυφές ή εκτός κάθε πόλης! Για να μεταβεί κανείς σε φρουραρχείο, πρέπει να “φάει” όλη του τη μέρα να διασχίζει την πόλη. Άλλη μια χαμένη μέρα -που δεν αναγνωρίζεται- για να επιτελέσεις υποτίθεται το καθήκον σου στην πατρίδα. Κι αυτή φροντίζει να σου προσφέρει απλόχερα αντικίνητρα, αντί να σε διευκολύνει με κάθε τρόπο.

Φτάνοντας τέλος πάντων σε ένα στρατόπεδο της όμορφης μπανανίας της ιστοριούλας μας, όπου το -πραγματικά- πρόθυμο και ευγενικό προσωπικό και ο ευγενέστατος αξιωματικός του Φρουραρχείου, απαιτεί για να εκδώσει το εισιτήριο… και επίσημο αποδεικτικό ΑΜΚΑ και φωτοτυπίες ταυτότητας και επιστρατευτικού εγγράφου. Ο έφεδρος παρατηρεί ότι τα χαρτιά που είχε λάβει δεν αναφέρουν υποχρέωση να προσκομίσει τίποτα τέτοιο (ΑΜΚΑ και φωτοτυπίες). Αφοπλιστικά ο “ένστολος” παρατηρεί, ότι προφανώς αυτός που τα έστειλε στον έφεδρο (συνάδελφός του) δεν ξέρει τι του γίνεται! Κρατήστε το αυτό. Και λέει ότι υπάρχει δίπλα “φωτοτυπάδικο”.

Ο έφεδρος, παρά την αγάπη του για την πατρίδα, αλλιώς δεν θα έμπαινε καν στη διαδικασία, αρχίζει να τα παίρνει στο κρανίο κατά το κοινώς λεγόμενο. Δηλώνει σαφώς ότι ακόμη δεν υπάγεται στον στρατιωτικό νόμο για να εκτελεί διαταγές και αγγαρείες ενστόλων (ευγενέστατα χωρίς να θυμηθεί την βαθμολογική διαφορά, ότι είναι ανθυπολοχαγός και τον “καψωνάρει” ανθυπασπιστής), εξαιτίας της υπηρεσιακής ανεπάρκειας.

Ένα φωτοτυπικό σε τέτοιο γραφείο που χρειάζεται φωτοτυπίες, δεν συνιστά και πολύ μεγάλη πολυτέλεια. Και ότι για ένα κωλο-εισιτήριο, δεν χρειάζεται ούτε ΑΜΚΑ ούτε τίποτα. Ευγενέστατα ο ένστολος απαντά ότι σε αυτή την περίπτωση δεν μπορεί να τον βοηθήσει, εκτός αν ο έφεδρος επιστρέψει άλλη μέρα (μια δεύτερη χαμένη μέρα δηλαδή) με όλα τα δικαιολογητικά που ζήτησε, όχι η υπηρεσία, αλλά ο εν λόγω ένστολος. Ίσως και να μην τα έβγαλε από το μυαλό του, ίσως και να τα έβγαλε, δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Ένας άλλος ένστολος, από τη μονάδα υποδοχής, σε προηγούμενο τηλεφώνημα παροχής διευκρινήσεων, δεν είχε αναφέρει απολύτως τίποτα για τα επιπλέον έγγραφα (αυτός που “δεν ήξερε τι του γινόταν”). Επίσης, όταν ο έφεδρος ρώτησε πού είναι η μονάδα υποδοχής, διότι ένα όνομα στρατοπέδου μπορεί σε επαγγελματίες να τα λέει ίσως και όλα, αλλά δεν λέει απολύτως τίποτα στους υπόλοιπους, ούτε καν στους ταξιτζήδες, ούτε στο προσωπικό των μέσων μαζικής μεταφοράς, απάντησε αφοπλιστικά: “Δεν ξέρω, αλλά είναι εκεί (όνομα περιοχής), πίσω από το μεγάλο κτήριο, δεύτερα φανάρια αριστερά, μετά το βενζινάδικο”!

Αντιλαμβανόμαστε, ότι ο έφεδρος έσπευσε να πάρει απαλλαγή ιατρικής φύσης, όχι μόνο για να προστατεύσει τα νεύρα του, αλλά και γιατί γίνεται καταθλιπτικά σαφές, ότι με τέτοιο προσωπικό και οργάνωση, η ανάκλησή του έχει μόνο ένα σκοπό: Σε πιθανό πόλεμο να παρουσιαστούν αρκετές απώλειες, ώστε να εμφανιστεί μεγάλη η θυσία του λαού και να έρχονται “πακέτα”. Όπως άλλωστε και στην Ουκρανία, που τα ξεκοκαλίζουν οι εμπνευστές των… γεωπολιτικών συγκλίσεων.

“ΒΡΕ ΟΥΣΤ Μ@Λ@Κ&Σ”! Αυτή θα ήταν μια λογική αντίδραση του εφέδρου. Στις μπανανίες όμως δεν μπορεί να μιλούν ελληνικά (αν και η συγκεκριμένη λέξη – χαρακτηρισμός, λογικά πρέπει να ανήκει πλέον στην… Esperado). Τα ελληνικά είναι η γλώσσα ενός λαού που έχει προσφέρει χρυσές σελίδες στην Ιστορία. Οπότε και οι Έλληνες πολίτες που υπηρετούν την πατρίδα από τις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, θα έχουν αυτονόητα τον προσήκοντα σεβασμό στο χρήμα του φορολογούμενου πολίτη που τους πληρώνει. Πώς αλλιώς;

27/9/2023

https://www.defence-point.gr/news/i-quot-odysseia-quot-enos-efedroy-se-mia-fantastiki-chora