ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ και εθνική ολιγωρία: Η Τουρκία θα έχει κάνει “ΜΑΤ”… κι εδώ θα ψάχνουν προτεραιότητες.
Η Τουρκία θα έχει κάνει “ΜΑΤ”
… κι εδώ θα ψάχνουν προτεραιότητες.
Οι εξαγγελίες του υπουργού Άμυνας, Νίκου Δένδια, στη Βουλή με αφορμή τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, επικεντρώθηκαν στην ανάγκη εκ νέου προτεραιοποίησης των εξοπλιστικών προγραμμάτων, με βασικό κριτήριο την ενσωμάτωση, προσαρμογή και αφομοίωση των διδαγμάτων που προκύπτουν από τις πολεμικές συρράξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Ενώ το σκεπτικό της υπουργικής τοποθέτησης έχει βάση, πάσχει σοβαρά σε δυο σημεία, τη στιγμή μάλιστα που οι εξοπλισμοί έχουν δρομολογηθεί. Το πρώτο σημείο προβληματισμού αφορά την εσωτερική και εξωτερική πολιτική συγκυρία. Αναλυτές εστιάζουν στο ότι οι ισορροπίες στο εσωτερικό της ΝΔ μπορεί να παίζουν κάποιον ρόλο στη στρατηγική αντιμετώπισης του ζητήματος. Ο Δένδιας είναι κορυφαίο στέλεχος και στο εσωτερικό του κόμματος έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διαφωνίες σε επιμέρους ζητήματα της ατζέντας, όπως αυτή καθορίζεται από το Μαξίμου. Η πολιτική, λοιπόν του υπουργού Άμυνας ίσως εντάσσεται σε μια πολιτική στρατηγική.
Του Ζαχαρία Μίχα
(Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)
Υπό την οπτική γωνία της εσωτερικής πολιτικής, ενδεχόμενοι στόχοι είναι δυο: Πρώτον, επιθυμεί την επί της ουσίας αποστασιοποίηση από τις μέχρι σήμερα επιλογές, τις οποίες δεν κρύβει ότι θεωρεί ατυχείς. Αυτές οι επιλογές δεν θα μπορούσαν να έχουν γίνει χωρίς το πράσινο φως από το Μαξίμου, παρόλο που σήμερα η συγκυρία προσφέρεται για να στοχοποιηθεί αποκλειστικά ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, που ολοκληρώνει τη θητεία του. Δεύτερον, εγείροντας το ζήτημα, ενισχύει τη διαπραγματευτική του θέση στο πλαίσιο της συνολικότερης πολιτικής διαπραγμάτευσης με αντικείμενο τα όρια της ανεξαρτησίας στο κουμάντο του συγκεκριμένου υπουργείου.
Εάν το ζήτημα αντιμετωπιστεί υπό τη οπτική γωνία της εξωτερικής πολιτικής, η ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πειρασμός για ορισμένους να μετατεθεί χρονικά η υλοποίηση των των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Ίσως αυτοί οι ορισμένοι στους θώκους της εξουσίας επιδιώκουν να στείλουν ένα μήνυμα στην Τουρκία, είτε αυτό έχει ζητηθεί είτε όχι. Ωστόσο, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι στοιχεία για να στηρίξουν αυτή την υπόθεση δεν υπάρχουν. Από την άλλη πλευρά, όμως, οι “σχολές σκέψεις” για τα ελληνοτουρκικά που ερωτοτροπούν με αυτή την πολιτική ασκούν σοβαρή επιρροή στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, γεγονός που καθιστά δικαιολογημένη την υποψία.
Να ξεκαθαριστεί ότι δεν υποστηρίζουμε ότι ο υπουργός Άμυνας έχει άλλο κίνητρο από τον εξορθολογισμό της ελληνικής άμυνας. Για να πετύχει τους στόχους του, όμως, πρέπει να διέλθει αλώβητος από το γνωστό ελληνικό πολιτικό ναρκοπέδιο. Ακόμα κι αν δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να συνταχθεί με όσους μάχονται τους εξοπλισμούς εκ πεποιθήσεως και καλλιεργούν επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, τίποτα δεν διασφαλίζει τη διαφορετική χρήση και αξιοποίηση των πολιτικών του πρωτοβουλιών από άλλους. Γιατί αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη, εξηγείται με επιχειρησιακούς όρους στη συνέχεια.
Η αμυντική ουσία των εξαγγελιών
Όπως αναφέρθηκε στην αρχή της ανάλυσης, η λογική της υπουργικής επιχειρηματολογίας είναι στέρεη. Προφανώς πρέπει να σταματήσει το “ασανσέρ” στα εξοπλιστικά προγράμματα, αναλόγως δηλαδή της επιρροής που έχει κάθε ενδιαφερόμενος να καταφέρνει να παίρνει προτεραιότητα. Τα επιχειρήματα αιτιολόγησης είναι πολλά. Η ουσία όμως παραμένει και δεν είναι άλλη από τη στέρηση κονδυλίων από εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία είχαν μπει χρονικά μπροστά. Προφανώς πρέπει να ληφθεί μέριμνα κατά προτεραιότητα για την εύρυθμη επιχειρησιακή λειτουργία όσων ήδη υπάρχουν στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Το πρόβλημα της προτεραιοποίησης όμως, που δεν έχει αναδειχθεί επαρκώς, είναι ότι δεν αφορά μόνο το εσωτερικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Αφορά και την ευρύτερη στάση της ελληνικής πολιτικής τάξης απέναντι στους εξοπλισμούς, δηλαδή την προτεραιοποίηση στο επίπεδο του κρατικού προϋπολογισμού. Διότι όσα δισ. ευρώ και να έχουν δαπανηθεί, υπάρχουν προγράμματα τα οποία δεν έχουν προχωρήσει. Κι εδώ τον πρώτο λόγο έχει το Μαξίμου.
Αξίζει να έχει υψηλή προτεραιότητα, ναι ή όχι, το να αποτραπεί η απαξίωση στην πράξη του στόλου επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού; Αν ποτέ αποφασίσουμε να ασχοληθούμε με την ΑΟΖ πρέπει να την υπερασπίσουμε. Κάποτε συζητούσαμε ότι ο ελληνικός στόλος γερνά επειδή τα πλοία του είναι κατά μέσο όρο 30 χρονών. Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι πλέον συζητούμε για πλοία 40 και 50 ετών με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Παράλογοι είναι όσοι διακρίνουν μια ανησυχητική τάση, η οποία αντιμετωπίζεται με αυτοκτονική χαλαρότητα από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, πότε με τη δικαιολογία του δημοσιονομικού χώρου και πότε με τη δικαιολογία της έλλειψης ναυπηγείων; Θα ξεκαθαριστεί επιτέλους με ρεαλισμό τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε; Διότι το να περιμένουμε με δυο-τρία πλοία παραγγελία κάθε φορά να επενδύσει κανείς σοβαρά στην ελληνική ναυπηγική βιομηχανία, είναι αφελές.
Η Τουρκία ρίχνει στο νερό τουλάχιστον μια ισχυρή μονάδα επιφανείας σε ετήσια βάση. Για να μην αναφερθούμε στα υποβρύχια. Υπάρχει συναίσθηση του επείγοντος, ή μήπως όλη αυτή η στάση εκπορεύεται από την τακτικού χαρακτήρα ύφεση στα ελληνοτουρκικά; Σαν πολύς εφησυχασμός έχει πέσει μετά το 2020, αν και όσοι έβαλαν το φίδι από την τρύπα τότε, γνωρίζουν ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολύ δουλειά στην αποτύπωση των στρατιωτικών πεπραγμένων εκείνης της περιόδου.
Παρόμοια χαλαρότητα επιδεικνύεται και στην αναβάθμιση των 38 αεροσκαφών F-16 Block 50. Η έγκριση για αναβάθμιση σε “V” 83 F-16 Block 52+/Block 52+ Advanced αφορούσε συνολικά 123 αεροσκάφη. Ο δημοσιονομικό χώρος δεν επέτρεψε να προχωρήσουμε και στα Block 50 και έκτοτε πέρασαν πολλά πολλά χρόνια και ακόμα ψάχνουμε χώρο! Ποιες είναι οι συνέπειες; Η αξία των απαρτίων που αφαιρέθηκαν είχε υπολογιστεί σε 150+ εκατ. ευρώ. Αρχικά είχε προταθεί η χρήση τους για αναβάθμιση των Block 50 Block σε 50M, μια διαμόρφωση που θα ήταν καλύτερη του πιο σύγχρονου αεροσκάφους που θα διαθέταμε προ της υιοθέτησης των “V”. Η παρέλευση χρονικού διαστήματος απαξίωσε τεχνολογικά το υλικό. Ούτε πουλήθηκε ούτε χρησιμοποιήθηκε! Τα δε 38 αεροσκάφη κινδυνεύουν με επιχειρησιακή απαξίωση, ενώ το κόστος αντικατάστασής τους είναι τουλάχιστον πενταπλάσιο. Μοιάζει νοικοκυρεμένη διαχείριση αυτή;
Κόστος οικονομικό δεν έχει μόνο μια αγορά, αλλά και η καθυστέρηση υποβολής του φορολογούμενου στην οικονομική θυσία. Πέραν των ανωτέρω, όταν ζούμε σε εποχές υψηλού πληθωρισμού, γίνεται αντιληπτό ότι όσο καθυστερούμε και οι πρώτες ύλες τραβούν την ανηφόρα, τα οπλικά συστήματα θα καθίστανται ολοένα και πιο ακριβά. Οι ονειρώξεις ορισμένων ότι με αεροσκάφη F-35 και Rafale θα κάνουμε τη “λάντζα” στο Αιγαίο, συνιστά ύψιστη ανοησία σε πολλαπλά επίπεδα. Κυρίως όμως στο οικονομικό, ενώ και επιχειρησιακά δεν είναι και πολύ σοφό να εξοικειώνεις τον αντίπαλο με τα κορυφαία σου όπλα.
Την ίδια ώρα, στην Ουάσινγκτον κυκλοφορούν πληροφορίες ότι ΗΠΑ και Τουρκία απέχουν λιγότερο πλέον από μία συμφωνία που θα αποδεσμεύσει τα F-16 Block 70 (τα αντίστοιχα των ελληνικών “V”) στην Τουρκία, με αντάλλαγμα την έγκριση ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Εάν αυτό συμβεί, τι θα εμποδίσει την Τουρκία να αγοράσει και EF-2000 Typhoon (Eurofighter), όπως εμείς τα Rafale, ενώ η τουρκική Roketsan αναπτύσσει συνεχώς πυραύλους κάθε λογής;
Και για να μην τρέφουμε
αυταπάτες, τι θα εμποδίσει τους Τούρκους που διαθέτουν γαϊδουρινή
υπομονή, εμμένοντας στον σχεδιασμό τους, να επιχειρήσουν να ανατρέψουν
και την απόφαση αποβολής τους από το πρόγραμμα των F-35; Δεν
υποστηρίζουμε ότι θα το πετύχουν. Η ιστορία όμως μας διδάσκει να μην
αποκλείουμε απολύτως τίποτα. Όσο επιβιώνει στην αμερικανική
γραφειοκρατία το αφήγημα περί “αναντικατάστατης Τουρκίας”, όλα είναι πιθανά…
19/12/2023
https://www.defence-point.gr/news/exoplismoi-kai-ethniki-oligoria-i-toyrkia-tha-echei-kanei-quot-mat-quot-ki-aytoi-tha-psachnoyn-proteraiotites
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
στη στρατιωτική θητεία.
Ουσιαστικές αλλαγές στη θητεία των στρατευσίμων, με την κατάθεση νομοσχεδίου με τίτλο «ΘΗΤΕΙΑ-ΕΥΚΑΙΡΙΑ», καθώς και ένα σχέδιο νόμου που θα προβλέπει τη δυνατότητα διοργάνωσης διδακτορικών σπουδών από τα ανώτατα εκπαιδευτικό ιδρύματα των Ενόπλων Δυνάμεων προανήγγειλε ο υπουργός Αμυνας, Νικος Δενδιας.
Παράλληλα, στη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2024, ο κ. Δένδιας έδωσε επίσης έμφαση στην αναβάθμιση της εφεδρείας, σημειώνοντας ότι «έχει επιλεγεί το πρότυπο της Φιλανδίας για ένα βασικό λόγο, ότι συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και θεωρούμε ότι προσομοιάζει περισσότερο το σύστημα της σε σχέση με αυτό που εμείς θέλουμε να κάνουμε».
«Χρειάζεται τεράστια αναβάθμιση της εφεδρείας. Πρέπει να μπορούμε να διατηρούμε τη δυνατότητα τουλάχιστον, στήριξης του οικοδομήματος των Ενόπλων Δυνάμεων. Να είμαστε ειλικρινείς δεν είμαστε πολλοί εμείς οι Ελληνες. Χρειαζόμαστε μια πραγματική, ζωντανή εκπαιδευόμενη εφεδρεία», επεσήμανε ο κ. Δένδιας και χαρακτήρισε θετική την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου ωστόσο, όπως είπε «δεν εφησυχάζουμε». «Όλοι μαζί συμμεριζόμαστε την πίστη στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, της προστασίας της εδαφικής ακεραιότητας, της κυριαρχίας, της δυνατότητας επίλυσης των διαφορών, των ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας».
«Τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης δεν είναι έμμεσος τρόπος διαπραγμάτευσης με τη γειτονική μας χώρα. Από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης αντιμετωπίζονται σε ένα στενό πλαίσιο λίστας συμφωνημένων μέτρων, στο παρελθόν» είπε σε άλλο σημείο ο κ. Δένδιας διαβεβαιώνοντας ότι «είναι απολύτως στη διάθεση των κομμάτων να τα ενημερώσει πλήρως θεσμικά, όχι όμως σε δημόσια συνεδρίαση αλλά κεκλεισμένων των θυρών», διευκρινίζοντας ότι, «δεν θα εκπλαγείτε με αυτά που θα σας πω κατ’ ιδίαν, δεν υπάρχει κάτι τόσο σημαντικό».
«Νομίζω όλοι πιστεύουμε, μια πραγματική αλλαγή σελίδας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις οφείλει να έχει δομικές λύσεις στο απαράδεκτο casus belli, στο ανύπαρκτο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στην Οθωμανική θεωρία της γαλάζιας πατρίδας, το κυπριακό δεν μπορεί να παραμένει άλυτο και βέβαια εν υφίσταται τουρκική μειονότητα στη Θράκη» και πρόσθεσε: «Η Ελλάδα πρέπει να είναι σοβαρή και αξιόπιστη, να εκπέμπει μήνυμα ειρήνης, σταθερότητας, σταθερά, ηχηρά, πρέπει να εκπέμπει μήνυμα προστασίας της κυριαρχίας της και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και αυτό δεν συνιστά ευχέρεια ή επιλογή μιας οποιασδήποτε κυβέρνησης, είναι συνταγματική υποχρέωση και καθήκον όλων μας έναντι της χώρας της ιστορίας μας των προηγούμενων και επερχόμενων γενεών».
Ο υπουργός Αμυνας, χαρακτήρισε επίσης «εν μέρει θετική την διαφαινόμενη κατανόηση της ΕΕ για το θέμα των αμυντικών δαπανών», σημειώνοντας ωστόσο ότι «πρέπει και εμείς να προτεραιοποιήσουμε απολύτως τα εξοπλιστικά μας προγράμματα». «Όλοι ξέρουμε ότι η θωράκιση της χώρας με σύγχρονα μέσα κοστίζει, και αυτό το κόστος καταβάλλεται από το υστέρημα των συμπολιτών μας. Είναι καθήκον μου να διασφαλίσω ότι κάθε ευρώ του έλληνας φορολογούμενου θα δαπανάται μόνο εφόσον είναι αναγκαίο και μόνο εφόσον εντάσσεται σε μια εθνική στρατηγική. Και αυτή η εθνική στρατηγική πρέπει να είναι προϊόν εθνικής συναίνεσης», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια ο κ. Δένδιας, έκανε λόγο για ανάγκη «εθνικής στρατηγικής, και εκπαιδευτικής αναβάθμισης των δυνατοτήτων των σχολών των Ενόπλων Δυνάμεων» και ανέφερε ότι «Ολοκληρώνουμε ένα σχέδιο νόμου θα τεθεί στη κρίση σας τις προσεχείς μέρες για την δυνατότητα διοργάνωσης διδακτορικών σπουδών από τα ανώτατα εκπαιδευτικό ιδρύματα των Ενόπλων Δυνάμεων, την απλοποίηση της ίδρυσης προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών, τη δυνατότητα συμμετοχής των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων σε ερευνητικά προγράμματα. Όλα αυτά θα βοηθήσουν την εύρεση λύσεων για τις Ένοπλες Δυνάμεις».
Ακόμα, ο υπουργός Αμυνας διαβεβαίωσε, πως «σε ότι αφορά το σύστημα αμυντικών συστημάτων δεν υπάρχει καμία πρόθεση να κλείσουμε τις ελληνικές μονάδες παραγωγής της χώρας μας».
«Αυτό που πρέπει να κάνουμε όμως, και πρέπει όλοι μαζί να το κάνουμε γιατί το πρόβλημα υπερβαίνει κατά πολύ τη θητεία μιας κυβέρνησης και η επίλυση του απαιτεί κατά πολύ περισσότερο τη βούληση μιας κυβέρνησης, οφείλουμε να εξετάσουμε τις χρόνιες παθογένειες, να αναζητήσουμε και να βρούμε λύσεις για τη βιώσιμη λειτουργία της ΕΑΒ και της ΕΑΣ, μέσα από συναινέσεις. Γιατί η χώρα τα έχει ανάγκη, τα χρειάζεται τα ελληνικά αμυντικά συστήματα», τόνισε ο υπουργός Αμυνας.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ
https://www.kathimerini.gr/politics/562784656/dendias-erchontai-oysiastikes-allages-sti-stratiotiki-thiteia/
15/12/2023
Εν τω μεταξύ
στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας . . .
2.
ΕΑΣ: Ιστορίες επενδυτικής τρέλας.
Οι πόλεμοι γίνονται με όπλα και πυρομαχικά. Και όταν διαρκούν πολύ σημαίνει μεγάλη κατανάλωση και πυρομαχικών και όπλων.
Η Ρωσία χρησιμοποιεί κάθε μέρα στην Ουκρανία περίπου 20.000 βλήματα πυροβολικού την ημέρα, ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις ότι η ουκρανική πλευρά ρίχνει κάθε μέρα 6000-7000 βλήματα πυροβολικού, που επίσης είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός.
Η μεγαλύτερη ζήτηση αφορά σε βλήματα των 155 χιλιοστών, διαμέτρημα που χρησιμοποιούν τα βαρέα δυτικά πυροβόλα. Ο ρυθμός αυτός έχει στραγγίξει ακόμη και τα αποθέματα χωρών όπως οι ΗΠΑ και το πρόβλημα της αναπλήρωσης είναι έντονο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έσπευσε να ξεκινήσει την ευρωπαϊκή δράση για την υποστήριξη της παραγωγής πυρομαχικών (ASAP: Act in Support of Ammunition Production), επιχειρώντας να αξιοποιήσει και να διευρύνει τις παραγωγικές δυνατότητες των αμυντικών της βιομηχανιών, κάτι που θα μπορούσε να αποτελέσει ανάσα ζωής για την ασθμαίνουσα δική μας.
Αν υποθέσουμε τώρα ότι ο ελληνικός στρατός εμπλακεί σε σύγκρουση αντίστοιχης έντασης με αυτή των μετώπων σε Ουκρανία και Γάζα, τότε τα 444 αυτοκινούμενα οβιδοβόλα διαμετρήματος 155 χλστ. (24 PzH-2000GR και 420 M109A1B/-A2/-A3GEA1/-A3GEA2/-A5) με ημερήσια κατανάλωση περί τα 100 βλήματα (εξαιρετικά συντηρητικός αριθμός) χρειάζονται 44.400 βλήματα ανά ημέρα αγώνα. Άρα η δυνατότητα παραγωγής πυρομαχικών αποτελεί όχι μόνο μια οικονομική ευκαιρία για την ελληνική πολεμική βιομηχανία αλλά και εθνική ανάγκη.
Την παραγωγή πυρομαχικών στην Ελλάδα έχουν αναλάβει τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) με κύριες μονάδες στον Υμηττό και το Λαύριο.
Τον Απρίλιο του 2021 παρουσιάστηκε αιφνιδιαστικά από την κυβέρνηση το σχέδιο μεταφοράς υπουργείων και της προεδρίας της κυβέρνησης στο συνολικής έκτασης 80 στρεμμάτων εργοστάσιο των ΕΑΣ, του Υμηττού, με μια παράλειψη: που, πότε και πως θα μεταφερόταν οι παραγωγικές υποδομές για την παραγωγή πυρομαχικών.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ήρθε η απόφαση σύστασης κοινοπραξίας με τη σλοβακική εταιρεία MSM EXPORT s.r.o., μέλος του Ομίλου CSG (Czechoslovak Group).
Η απόφαση περιλαμβάνει:
–
Σύσταση κοινοπραξίας με σκοπό την αξιοποίηση της δράσης ASAP και
συγκεκριμένα τη γόμωση βλημάτων πυροβολικού διαμετρήματος 155 χλστ. στο
εργοστάσιο της ΕΑΣ στο Λαύριο, τα μεταλλικά μέρη των οποίων θα παρέχει η
σλοβακική εταιρία.
– Συμμετοχή της ΕΑΣ στην κοινοπραξία θα ανέρχεται σε 51% και της MSM EXPORT s.r.o. σε 49%. Η ΕΑΣ θα συνεισφέρει στην κοινοπραξία τις εγκαταστάσεις στο Λαύριο, τους εργαζόμενους και την σχετική τεχνογνωσία που διαθέτει, ενώ προφανώς η σλοβακική συμμετοχή θα περιλαμβάνει κεφάλαια, πρώτες ύλες και τεχνογνωσία.
– Ανάληψη της διοίκησης (management) κοινοπραξίας από τη MSM EXPORT s.r.o.
– Ανάληψη από τη MSM EXPORT του συνολικού κόστους των επενδύσεων που απαιτούνται στο Λαύριο, (60 εκατομμύρια εκ των οποίων 45% από ευρωπαϊκούς πόρους και το 55% από την εταιρία), στην περίπτωση που δεν εξασφαλισθεί χρηματοδότηση από τη δράση ASAP.
– Τη δυνατότητα η MSM EXPORT s.r.o. να μετεξελιχθεί σε στρατηγικό επενδυτή στην ΕΑΣ.
– Τη δυνατότητα κάθε εταίρου να πωλεί ανεξάρτητα τα προϊόντα που θα παράγονται στο Λαύριο, αφού πρώτα διανεμηθούν μεταξύ των δύο εταίρων αλλά με πρόβλεψη η MSM EXPORT s.r.o. να είναι προτιμητέος πελάτης για την ΕΑΣ.
Αυτό που δεν περιλαμβάνει το επενδυτικό σχέδιο είναι η αγορά μιας σύγχρονης πρέσας αξίας 1,5 – 2 εκατομμυρίων που θα έδινε την δυνατότητα στα ΕΑΣ να εκτελούν το σύνολο των εργασιών παραγωγής και όχι να εισάγουν τους κάλυκες από την Σλοβακία. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική εταιρία εκπίπτει σε απλή εγκατάσταση γομώσεων (δηλαδή μόνο στην ανάληψη του έργου που αντιστοιχεί στο περίπου το 30% της αξίας του πυρομαχικού και οικειοθελώς αποσύρεται από την κατασκευή των μεταλλικών μερών (κορμοί) που αντιπροσωπεύουν το υπόλοιπο 70%).
Κι αν αυτό είναι οικονομική ζημία τι να πει κανείς για μια χώρα που ο επαρκής εφοδιασμός του στρατού θα εξαρτάται όχι από μια εθνική αμυντική βιομηχανία αλλά από τα εισαγόμενα από τρίτους αναγκαία υλικά;
Παραγωγική ανασυγκρότηση, ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας, διασφάλιση της αυτάρκειας σε κρίσιμους για την επιβίωση τομείς, “έπεα πτερόεντα” κι ευκαιρίες πεταμένες από το παράθυρο.
Θανάσης Τζιούμπας
https://www.huffingtonpost.gr/entry/eas-istories-ependetikes-trelas_gr_657b2c23e4b00e36d2d67bc7
15/12/2023
3.
Συναντήσεις με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νικόλαο Δένδια και τον αντιναύαρχο (Μ) ε.α. Αριστείδη Αλεξόπουλο, Γενικό Διευθυντή της Γενικής Διεύθυνσης Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ), ζήτησε να έχει την επόμενη εβδομάδα, υψηλότατου επιπέδου αντιπροσωπεία μίας εκ των δύο αμερικανικών εταιριών που έχουν υποβάλλει εγγράφως προτάσεις συνεργασίας για την Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ).
Γράφει ο ΚΑΥΣΙΜΑΡΧΗΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες, τις εσπευσμένες συναντήσεις αιτήθηκε αμερικανική εταιρία, η οποία εκ των εξελίξεων διαπίστωσε ότι η πρόταση συνεργασίας που είχε καταθέσει στη διοίκηση της ΕΑΣ στις 8 Δεκεμβρίου δεν αξιολογήθηκε. Γι’ αυτό τον λόγο απέστειλε την πρόταση της στον υπουργό Εθνικής Άμυνας, στην εποπτεία του οποίου υπάγεται η ΕΑΣ και τον Γενικό Διευθυντή της ΓΔΑΕΕ, ο οποίος μέσω της οργανικής Διεύθυνσης Αμυντικών Επενδύσεων και Τεχνολογικών Ερευνών (ΔΑΕΤΕ) έχει αρμοδιότητα για τη μελέτη, την υποβολή εισηγήσεων και γενικότερα το χειρισμό θεμάτων σχετικών με την έρευνα και ανάπτυξη της αμυντικής τεχνολογίας, καθώς και την αμυντική βιομηχανία.
Όπως έχει ήδη αναφέρει το DP, επιχειρηματικά σχέδια για συνεργασία με την ΕΑΣ έχουν καταθέσει δύο αμερικανικές εταιρίες, η Day & Zimmerman και η Global Ordnance. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν όμως ότι με πρόσχημα τη λήξη της προθεσμίας (13 Δεκεμβρίου 2023) για ανταπόκριση στην πρόσκληση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο πλαίσιο του αποκαλούμενου Κανονισμού ASAP (Act in Support of Ammunition Production: δράση για την υποστήριξη της παραγωγής πυρομαχικών), ουδεμία από τις δύο προτάσεις συνεργασίας αξιολογήθηκε.
Αντίθετα, η διοίκηση της ΕΑΣ επέλεξε, χωρίς την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων (κύριος μέτοχος το υπουργείο Οικονομικών) και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στην εποπτεία του οποίου υπάγεται, να συνεργαστεί με τη σλοβακική MSM EXPORT s.r.o., μέλος του Ομίλου CSG (Czechoslovak Group), «θυσιάζοντας» την εγχώρια δυνατότητα παραγωγής πλήρων πυρομαχικών μεγάλων διαμετρημάτων. Μέχρι σήμερα η διοίκηση της ΕΑΣ δεν έχει αιτιολογήσει την -τουλάχιστον παράδοξη- απόφαση να μην περιληφθεί στο επενδυτικό σχέδιο η μικρή σχετικά (1,5 έως 2 εκατ. ευρώ) δαπάνη επισκευής ή αντικατάστασης της πρέσσας κωνικοποίησης που επιτρέπει την παραγωγή μεταλλικών μερών των βλημάτων (κορμών).
Επιπρόσθετα, η συγκεκριμένη απόφαση που σαφώς υπονομεύει την ταχεία και απρόσκοπτη λειτουργία της αλυσίδας εφοδιασμού των Ενόπλων Δυνάμεων, λήφθηκε χωρίς έγκριση της Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που δια νόμου (Άρθρο 149 του Νόμου 4782/2021) οφείλει να διασφαλίζει την ασφάλεια εφοδιασμού.
Η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και η κλειστή σύσκεψη
Τον περασμένο Μάιο, καλά ενημερωμένες πηγές που επικαλείται δημοσίευμα της έγκριτης «Καθημερινής», γνωστοποιούν ότι «η χρηματοδότηση
που θα λάβουν τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα από την κατανομή
ευρωπαϊκών κονδυλίων, στο πλαίσιο των κινήσεων που γίνονται για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, με βάση τις αυξημένες ανάγκες αμυντικού υλικού που προέκυψαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία», θα ανέρχεται σε 60 έως 80 εκατ. ευρώ.
Επίσης, όπως έγινε γνωστό, η ΕΑΣ ήταν μία από τις μόλις 10 ευρωπαϊκές εταιρείες παραγωγής πυρομαχικών που κλήθηκαν σε κλειστή συνάντηση στις Βρυξέλλες, υπό την προεδρία του Ύπατου Εκπροσώπου Ζοζέπ Μπορέλ, μετά την επιτόπια επίσκεψη του Επιτρόπου Εσωτερικής Αγοράς και Άμυνας Μπρετόν, στις εγκαταστάσεις της κρατικής εταιρίας.
Όμως περίπου επτά μήνες αργότερα, αντί να αξιοποιηθεί η 60 έως 80 εκατ. ευρώ ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, ώστε μεταξύ άλλων, με μικρό κλάσμα της να αποκατασταθεί η λειτουργία της γραμμής παραγωγής μεταλλικών μερών, δηλαδή της εγχώριας δυνατότητας παραγωγής πλήρων πυρομαχικών και άρα διασφάλισης όσον το δυνατόν μεγαλύτερου οικονομικού μεριδίου από τον Κανονισμό ASAP, η διοίκηση της ΕΑΣ, με συνοπτικές διαδικασίες και υπό την ασφυκτική πίεση της λήξης της προθεσμίας, αποφασίζει τη σύσταση κοινοπραξίας με τη σλοβακική εταιρία, όπου η ΕΑΣ ως εταίρος μπορεί να κατέχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου αλλά ουσιαστικά είναι ο «φτωχός συγγενής».
Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται το παράδοξο φαινόμενο του αυτοπεριορισμού της ΕΑΣ στη γόμωση των πυρομαχικών, που αντιπροσωπεύει το 30% της αξίας του έργου και της γαλαντόμου εκχώρησης της μερίδας του λέοντος, του 70% (παραγωγή μεταλλικών μερών) στη σλοβακική εταιρία! Σύμφωνα με το δημοσίευμα του DP, «μέχρι την επίθεση του Πούτιν, η Σλοβακία, και συγκεκριμένα η ημικρατική εταιρεία ZVS Holding (θυγατρική της MSM Group), παρήγαγε περίπου 25.000 βλήματα ετησίως» και πέρυσι τη διπλασίασε σε 50.000.
Δηλαδή, Σλοβακία και Ελλάδα εκκίνησαν από την ίδια περίπου παραγωγική αφετηρία (η παραγωγική δυνατότητα της ΕΑΣ με λειτουργική την πρέσα κωνικοποίησης ανέρχεται σε 20.000 κορμούς βλημάτων ετησίως σε μία βάρδια), αλλά στη δεύτερη περίπτωση, με την επιλογή της διοίκησης της ΕΑΣ, η Ελλάδα τη μηδένισε! Ας σημειωθεί ότι στο ίδιο δημοσίευμα, αναφέρεται ότι η Σλοβακία «σχεδιάζει να αυξήσει την παραγωγή στις αρχές του 2024 με τελικό στόχο τον πενταπλασιασμό της». Σε αντιπαραβολή, με την επιλογή της διοίκησης της ΕΑΣ, η Ελλάδα θα περιοριστεί στις… γομώσεις!
Συνέπειες αυτής της εξέλιξης είναι
>ενώ «βρέχει» ευρωπαϊκές πιστώσεις για την παραγωγή πυρομαχικών
και όλες οι χώρες επιχειρούν να εκμεταλλευθούν τη συγκυρία προς όφελος
της βιομηχανίας της που αποκτά μία νέα αγορά, η Ελλάδα, ελέω επιλογής
της διοίκησης της ΕΑΣ, αυτοπεριορίζεται στον ρόλο του υποκατασκευαστή (για τις γομώσεις), έργο που αντιστοιχεί στο μικρότερο ποσοστό επί της συνολικής αξίας του πυρομαχικού. Πρακτικά δηλαδή, σε μία σπάνια επίδειξη… αλληλεγγύης, «συστρατεύεται» στην επίτευξη του στόχου της Σλοβακίας και άλλων εταίρων στην Ευρωπαϊκή Ένωση να μεγιστοποιήσουν τις παραγωγικές δυνατότητες τους ώστε να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς.
>από τούδε και στο εξής, η χώρα μας θα αναγκάζεται να προμηθεύεται πυρομαχικά μεγάλων διαμετρημάτων από το εξωτερικό (πιθανά τη σλοβακική εταιρία που είναι ο εταίρος στην κοινοπραξία), διαγράφοντας μονομιάς 149 χρόνια ιστορίας στην εγχώρια παραγωγή πυρομαχικών.
Ο κύριος μέτοχος, το υπουργείο Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ), και το εποπτεύον υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ) καλούνται να δώσουν πειστικές απαντήσεις στους φορολογούμενους για τις πραγματικά μοναδικές, λόγω των καταλυτικών αποτελεσμάτων τους, επιλογές της διοίκησης της ΕΑΣ στα χρονικά της παγκόσμιας επιχειρηματικότητας.
15/12/2023
https://www.defence-point.gr/news/epan-erchontai-oi-amerikanoi-ston-dendia-gia-ta-eas-poy-adiaforisan
4.
UH-60M Blackhawk – Ένας πρώτος σχολιασμός της αποδέσμευσης προς αγορά του νέου μέσου μεταφορικού ελικοπτέρου της Αεροπορίας Στρατού. Η πρόσφατη ανακοίνωση της DSCA (Defense Security Cooperation Agency) της Υπηρεσίας Συνεργασίας σε θέματα Άμυνας και Ασφάλειας των ΗΠΑ, σχετικά με την πρόθεση αγοράς 35 μέσων μεταφορικών ελικοπτέρων τύπου UH-60M Blackhawk από την Ελλάδα, αποκαλύπτει ότι ευτυχώς η Ελλάδα δεν υπέπεσε στο σφάλμα της τμηματικής (24 + 11) αγοράς, με τις όποιες συνέπειες θα είχε μία τέτοια ενέργεια. Σύμφωνα με το έγγραφο της DSCA, η ελληνική Αεροπορία Στρατού θα αποκτήσει 35 και όχι 24 σε πρώτη φάση -και βλέπουμε, όπως συνηθίζεται…- ελικόπτερα.
Toυ Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Το πραγματικό ζήτημα που ανακύπτει όμως, είναι ότι αυτή η έγκριση δίνει την ευκαιρία προμήθειας σοβαρού αριθμού πλήρως εξοπλισμένων ελικοπτέρων, πέραν δηλαδή των τεσσάρων σε διαμόρφωση ειδικών επιχειρήσεων. Όπως έχει επιχειρηματολογήσει στο παρελθόν το DP και υπό το φως της υπουργικής αναφοράς για επανεξέταση των πάντων, που προφανώς συμπεριλαμβάνει και την τραγωδία στο Στεφανοβίκειο, ώστε να διαπιστωθεί επίσημα ποιες είναι οι… νέες ανάγκες, μπορεί να σχεδιάσει την προμήθεια εκ νέου. Στόχος θα είναι αφενός η επίλυση του προβλήματος δεκαετιών για την αντικατάσταση των απαρχαιωμένων μονοκινητήριων UH-1 Huey και αφετέρου το πρόβλημα της αντικατάστασης των επιθετικών ελικοπτέρων AH-64A+/DHA Apache…
Με μια πρώτη ματιά κι αν η έγκριση της αδείας του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ που ανακοίνωσε η DSCA αντιμετωπιζόταν ως τελικό στάδιο ολοκλήρωσης, η αγορά είναι ορθή υπό την έννοια ότι είναι πλήρης. Δεν πήγαμε για 24+11 με εκπτώσεις στον εξοπλισμό. Βέβαια, η τελευταία παράγραφος του δημοσιεύματος του DP, είναι αποκαλυπτική, καθώς ξεκαθαρίζει το τι πραγματικά ισχύει για τις εγκρίσεις της DSCA, κάτι που εξάλλου διαπιστώθηκε και στην περίπτωση του προγράμματος της αναβάθμισης 83 ελληνικών F-16 (Block 52+ / Block 52+ Advanced):
«Η περιγραφή και η αξία σε δολάρια αφορούν την υψηλότερη εκτιμώμενη ποσότητα και αξία σε δολάρια με βάση τις αρχικές απαιτήσεις. Η πραγματική αξία σε δολάρια θα είναι χαμηλότερη ανάλογα με τις τελικές απαιτήσεις, τον προϋπολογισμό και τις υπογεγραμμένες συμφωνίες πώλησης, εάν και όταν συναφθούν». Όπως διευκρινίστηκε αρμοδίως και σε αυτή την προμήθεια, με τη μέθοδο της διακρατικής συμφωνίας (FMS: Foreign Military Sales). Με απλά λόγια, η έγκριση περιλαμβάνει τα πάντα για 35 ελικόπτερα σε πλήρη διαμόρφωση, ώστε εάν διατυπωθεί στην πορεία άλλη απαίτηση, να μην απαιτείται η ίδια διαδικασία αποδέσμευσης, έγκρισης και αδειοδότησης από το Κογκρέσο και όλο τον προβλεπόμενο μηχανισμό στις ΗΠΑ.
Ανατρέχοντας στο περιεχόμενο της επίσημης ανακοίνωσης αδειοδότησης της πώλησης των UH-60M στην Ελλάδα, διαβάζουμε ότι τα νέα ελικόπτερα θα φέρουν πλήρη εξοπλισμό αποστολής (συστήματα ναυτιλίας ακριβείας, συστήματα ασφαλών επικοινωνιών και data link, HUD, εσωτερικές δεξαμενές καυσίμου για πτήσεις μεγάλων αποστάσεων) σε συνδυασμό με πλήρες σύστημα αυτοπροστασίας, καθώς και καταδείκτες / τηλέμετρα λέιζερ και ηλεκτροοπτικά.
Το εκτιμώμενο κόστος είναι ίδιο με αυτό των 40 αυστραλιανών UH-60M Blackhawk. 1,95 δισ. δολάρια. Μία σύγκριση με την αντίστοιχη επίσημη ανακοίνωση της DSCA για την αυστραλιανή αγορά, η οποία δημοσιοποιήθηκε στις 25 Αυγούστου του 2022, λιγότερο από 18 μήνες πριν δηλαδή, αποκαλύπτει επίσης ότι τα ελληνικά ελικόπτερα θα αποκτηθούν ακριβώς με τον ίδιο εξοπλισμό. Απλώς υφίσταται αριθμητική διαφοροποίηση στις ποσότητες συστημάτων / υποσυστημάτων καθώς η έγκριση για την Αυστραλία αφορούσε την προμήθεια 40 ελικοπτέρων UH-60M (αντί των 35 ελληνικών).
Η δε ίδια τιμή, αποκαλύπτει το όφελος από την ένταξη στο μακροχρόνιο πρόγραμμα προμήθειας του αμερικανικού Στρατού (US Army), καθώς οι τιμές παραμένουν «κλειδωμένες»
και δεν επηρεάζονται από την εξέλιξη του πληθωρισμού. Όχι του
ελικοπτέρου ως ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα, αλλά και αυτές που έχει
εξασφαλίσει ο US Army για ορισμένο -αλλά μακροχρόνιο- διάστημα, για το σκάφος, τον κινητήρα και όλα τα υποσυστήματα που φέρει, τα οποία εμπλέκουν διαφορετικούς προμηθευτές.
Προκύπτουν επομένως ορισμένα σημαντικά ερωτήματα για την αγορά των UH-60M. Το πρώτο που χρήζει διευκρίνισης είναι για ποιον λόγο η Ελλάδα καλείται να πληρώσει το ίδιο ποσό με την Αυστραλία, για την αγορά πέντε λιγότερων ελικοπτέρων; Περιλαμβάνεται στη δεύτερη περίπτωση μεγαλύτερου χρονικού διαστήματος υποστήριξη και αν ναι ποιο είναι αυτό το χρονικό διάστημα; Το σύστημα υποστήριξης εξωτερικών φορτίων ESSS (External Stores Support System) περιλαμβάνει τις πτέρυγες ανάρτησης οπλισμού του Assault Pack (οπλικό φορτίο 10.000 λιβρών ή 4535 κιλών) ή μόνο τις αναμονές;
Διότι αυτό δίνει την ευκαιρία διαπραγμάτευσης για μια ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος της Αεροπορίας Στρατού. Παράλληλα με ένα θωρακισμένο σε αρκετά σημεία της ατράκτου, μεγάλης μεταφορικής ικανότητας και πλούσια εξοπλισμένο μέσο μεταφορικό ελικόπτερο, η Αεροπορία Στρατού αποκτά και έναν φονικό φορέα άφεσης από απόσταση (stand off ) αντιαρματικών και αντιαποβατικών όπλων. Κι αυτό, όπως έχει εξηγηθεί, είναι το πιο σημαντικό. Όπως στο Πολεμικό Ναυτικό και στην Πολεμική Αεροπορία, δεν υπάρχει ούτε στην Αεροπορία Στρατού η πολυτέλεια πλατφορμών που θα εκτελούν μία μόνον αποστολή.
Με άλλα λόγια, η απόκτηση ικανού αριθμού UH-60M, περιορίζει ή μεταχρονολογεί την ανάγκη αγοράς νέας κατασκευής επιθετικών ελικοπτέρων AH-64E Guardian ή εκσυγχρονισμού των λιγοστών AH-64DHA. Προφανώς ένα επιθετικό ελικόπτερο έχει ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες στο πεδίο. Όμως το κόστος αγοράς και επιχειρησιακής εκμετάλλευσης του Guardian απλά δεν μπορεί να το αντέξει η ελληνική οικονομία, με τα σημερινά τουλάχιστον δεδομένα. Ειδικά σε μια οικονομική συγκυρία που το πρόβλημα έχει αρχίσει να γίνεται συνείδηση. «Πρέπει να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα, με τα διαθέσιμα κονδύλια», είπε ο ΥΕΘΑ Νίκος Δένδιας.
Στο μέτρο που το UH-60M είναι πιστοποιημένο για την αξιοποίηση πυραύλων SPIKE NLOS και πλειάδας άλλων αεροφερόμενων όπλων, το πρόβλημα της Αεροπορίας Στρατού πρέπει να επανεξεταστεί ολιστικά. Είτε αυτό αφορά μελλοντικές προμήθειες Apache-Guardian, είτε την αναζήτηση και εναλλακτικών προσφορών από Ευρωπαίους κατασκευαστές, με τον ίδιο όμως προσανατολισμό. Αυτό θα στείλει και πραγματικό μήνυμα προς κάθε ενδιαφερόμενο, ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει την άμυνά της με «cost-benefit» προσανατολισμό, υποδεικνύοντας με σαφήνεια τους κανόνες του παιχνιδιού προς όλους.
Εν κατακλείδι, θα πρέπει να υπενθυμιστεί η πάγια θέση, ότι τα 35 ελικόπτερα είναι επαρκής αριθμός για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών της Αεροπορίας Στρατού, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραληφθούν και θα αξιοποιηθούν κάποτε και τα 20 ελικόπτερα τύπου NH-90 που έχουν παραγγελθεί και πληρωθεί, από την Ελλάδα. Οι αρμόδιοι θα πρέπει να αποφασίσουν τι θα κάνουν με αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν χρυσοπληρωθεί από τον φορολογούμενο.
Παρεμπιπτόντως, η αύξηση του αριθμού των συλλογών ειδικών επιχειρήσεων
από τέσσερις σε οκτώ για τα ελικόπτερα αυτά, θα τα καθιστούσε
εξαιρετικές πλατφόρμες και για τη νεοσύστατη ΔΕΠ. Τέλος, τα Huey μπορούν
να εξακολουθήσουν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες σε ρόλους εκπαίδευσης και συνδέσμου (liaison). Θα απαλλάξουν έτσι από πολλές ώρες πτήσης τα δικινητήρια μέσα μεταφορικά ελικόπτερα και των δύο τύπων… Στο ζήτημα θα επανέλθουμε όταν θα υπάρξουν περισσότερες πληροφορίες.
17/12/2023
https://www.defence-point.gr/news/quot-kryfa-minymata-quot-tis-egkrisis-ton-uh-60m-blackhawk-gia-osoys-theloyn-na-ta-entopisoyn?pop=2
5.
Φιάσκο αποδείχθηκε η υποτιθέμενη πρόθεση της κυβερνήσεως να διαπραγματευθεί με την γερμανική KMW η οποία είχε προσφύγει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο (ICC) με σκοπό τον εξωδικαστικό συμβιβασμό, για εκκρεμότητες του παρελθόντος. Έπειτα από χρόνια και συνεχόμενες αναβολές, τελικώς οι κυβερνητικοί χειρισμοί οδήγησαν το Ελληνικό Δημόσιο ενώπιον του ICC, σε τριήμερη ακροαματική διαδικασία (13-15 Δεκεμβρίου). Οι προσπάθειες του ΥΠΕΘΑ διά της ΓΔΑΕΕ, απεδείχθησαν αναποτελεσματικές, αφού τελικώς η ελληνική πλευρά δεν παρουσίασε πρόταση συμβιβασμού προς συζήτηση, στην KMW!
Σύμφωνα με έγγυρες πληροφορίες, στην ακροαματική διαδικασία, η παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου διά των εκπροσώπων του υπήρξε απλώς αμυντική στις διεκδικήσεις της γερμανικής πλευράς.
Καθόλου περιέργως, στα ελληνικά μέσα, προβάλλεται αυτές τις ημέρες η απόφαση του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια να επιβάλει ρήτρες ύψους 25.887.346,95 ευρώ στην KMW, αποδεχόμενος παλαιά σύσταση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ). Υποτίθεται ότι έτσι, ενισχύθηκε η νομική θέση του Ελληνικού Δημοσίου. Πρόκειται για πανηγυρικού αλλά παραπλανητικού περιεχομένου δημοσιεύματα, που μπορεί να “ηρωοποιούν” τον ΥΕΘΑ αλλά αποκρύπτουν την ουσία του θέματος. Σύμφωνα με νομικούς κύκλους, η απόφαση του ΥΕΘΑ που κατά πληροφορίες ελήφθη μόλις στις 8 Δεκεμβρίου, δεν μπορούσε να ληφθεί υπ’ όψιν από το ICC, καθώς η διαδικασία προετοιμασίας και καταθέσεως των “φακέλων” των δύο πλευρών, είχε κλείσει προ πολλού… Επομένως, απετέλεσε ενέργεια εκτός διαδικασίας.
Ενδιαφέρον στοιχείο στα πανηγυρικά δημοσιεύματα για δημιουργία εντυπώσεων, είναι ότι στο τέλος, αφήνουν να εννοηθεί ότι παραμένει ανοικτό ένα “παράθυρο” μελλοντικού συμβιβασμού με την KMW. Μεταφράζοντας πίσω από τις γραμμές, πρόκειται προφανώς για το “μήνυμα” του παλαιού κυκλώματος, που εκβίαζε όλο αυτό το διάστημα ότι δίχως αυτό δεν μπορούν να ξαναγίνουν δουλειές στην Ελλάδα κι επεδίωκε να οδηγήσει την διαπραγμάτευση “στα βράχια” – οδηγώντας όμως το Ελληνικό Δημόσιο ενώπιον του ICC. Αισθάνεται ικανοποιημένος ο ΥΕΘΑ με μια τέτοια ταύτισή του;
Προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα γα την κυβέρνηση και τον ΥΕΘΑ:
- Προηγουμένως, η ακροαματική διαδικασία είχε ορισθεί για την περασμένη άνοιξη. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επεδίωξε αναβολή, λόγω της προεκλογικής περιόδου και η γερμανική πλευρά δέχθηκε. Όλα αυτά τα χρόνια που υποτίθεται ότι ο πρωθυπουργός συμφώνησε να βρεθεί εξωδικαστική αμοιβαίως επωφελής λύση συμβιβασμού, τί απέγινε η εντολή του; Είναι δυνατόν τόσα χρόνια να περνούν με συζητήσεις, η ελληνική πλευρά να μην παρουσιάζει πρόταση συμβιβασμού και τελικώς να οδηγείται το Ελληνικό Δημόσιο στο ICC, όπου άπαντες προεξοφλούν εις βάρος του απόφαση;
- Έχουμε γράψει ότι ο πρωθυπουργός είχε ζητήσει από τις γερμανικές εταιρείες έγγραφες διαβεβαιώσεις ότι δεν έχουν πλέον σχέση με το “σύστημα” του αμαρτωλού παρελθόντος και των καταδικαστέων πρακτικών του – και όντως αυτές δόθηκαν. Όλα αυτά τα χρόνια, οι εκπρόσωποι της παλαιάς καταστάσεως, εκβίαζαν και διά των προσβάσεών τους στο ΥΠΕΘΑ/ΓΔΑΕΕ χρονοτριβούσαν κάνοντας επίδειξη ισχύος, προσβλέποντας σε αποτυχία του εξωδικαστικού συμβιβασμού. Πώς ο πρωθυπουργός, ενώ ζητεί αποστασιοποίηση από το αμαρτωλό παρελθόν, τελικώς συμπλέει με αυτό, αφού αφήνει να οδηγηθεί η υπόθεση στο ICC;
- Εάν όντως η απόφαση του ΥΕΘΑ για επιβολή προστίμου την τελευταία στιγμή, δεν έχει καμμία επίδραση στην διαδικασία του ICC, δημιουργούνται ερωτηματικά για την νομική προστασία του Ελληνικού Δημοσίου, από ανώτατα πρόσωπα μάλιστα με νομικές γνώσεις, όπως ο ΥΕΘΑ και ο γ.γ. του ΥΠΕΘΑ Αντώνης Οικονόμου. Πώς δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το ICC, όπως είχε ζητήσει ο πρωθυπουργός;
- Πώς είναι δυνατόν στην “διαπραγμάτευση” να μην παρουσιάζει τελικώς καμμία πρόταση συμβιβασμού το Ελληνικό Δημόσιο; Τον περασμένο Νοέμβριο, η KMW κατέθεσε πρόταση η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως υστάτη προσπάθεια εκβιασμού λήψεως ελληνικής αντιπροστάσεως, πριν το ICC. Αληθεύει ότι η πολιτική ηγεσία του ΥΕΘΑ και η ΓΔΑΕΕ, δεν επέτρεψαν στον καθ’ ύλην αρμόδιο πρόεδρο της ορισμένης Επιτροπής Διαπραγμάτευσης, να παρουσιάσει πρόταση;
- Πόσο παραγωγικός – αποτελεσματικός, ήταν ο ρόλος της ΓΔΑΕΕ σε όλη αυτή την διαδικασία;
Η απόφαση του ICC, εκτιμάται ότι θα απαιτήσει διάστημα ορισμένων μηνών για να εκδοθεί. Η γερμανική πλευρά παρουσίασε αξιώσεις για έντοκη καταβολή των διεκδικήσεών της, που συνολικώς ξεπερνούν τα 200 εκατ. €. Όποιο ποσό και αν εκδικάσει το ICC, το δεδομένο είναι ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν εντόκως παλαιές οφειλές του Ελληνικού Δημοσίου. Η κυβέρνηση απέτυχε να διασφαλίσει το δημόσιο χρήμα.
Η κυβέρνηση και οι υπηρεσιακοί υπεύθυνοι, δεν αντιλήφθηκαν ότι η γερμανική πρόταση αμοιβαίως επωφελούς εξωδικαστικού συμβιβασμού, προσέδιδε “υπεραξία” στο οφειλόμενο από το Ελληνικό Δημόσιο ποσό. Τα χρήματα αυτά, που ούτως ή άλλως με κάποια μορφή, αργά ή γρήγορα, θα πλήρωνε το Ελληνικό Δημόσιο, αφορούσαν απόπληρωμή της συμβάσεως των αρμάτων Leopard 2 HEL. Με την πρόταση συμβιβασμού, με το ποσό αυτό, όχι μόνο θα “αποπληρωνόταν” η σύμβαση των Leopard 2 HEL, αλλά θα χρηματοδοτείτο εν μέρει και το όποιο νέο πρόγραμμα επιθυμούσε ο επιχειρησιακός χρήστης, η ΓΕΣ/ΔΙΤ! Δηλαδή, με οριστικώς “σβησμένες” τις οφειλές για τα Leopard 2 HEL, θα προχωρούσε και η κάλυψη επειγουσών αναγκών της ΔΙΤ με καλυμμένο εν μέρει κόστος, ενδεικτικώς, ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Leopard 2A4!
Είναι ερώτημα τί αναμένει να καταφέρει τελικώς η κυβέρνηση με αυτούς
τους χειρισμούς της. Ακόμη κι αν δεχθεί κάποιος ότι η απόφαση του ΥΕΘΑ
για επιβολή ρητρών, θα μειώσει σε έναν βαθμό το ποσό που θα πρέπει να
καταβάλει το Ελληνικό Δημόσιο, αυτή ήταν η εντολή και η πρόθεση του
πρωθυπουργού όλα αυτά τα χρόνια; Απλώς να πληρώσουμε εντόκως παλαιές
οφειλές, εκθέτοντας την χώρα σε διεθνή δικαστήρια;
Σάββας Δ. Βλάσσης - 17/12/2023
https://doureios.com/kyvernitiko-fiasko-sto-icc-syrthike-to-elliniko-dimosio-apo-gia-ta-leopard-2-hel/
6.
Το απόλυτο σέρβις στον «σουλτάνο»...
Έχετε ξαναδεί εσείς στα παγκόσμια διπλωματικά χρονικά να υπογράφεται «Σύμφωνο Φιλίας και Καλής Γειτονίας» με ενεργό casus belli, σε περίπτωση που ένας εκ των συμβαλλομένων ασκήσει κυριαρχικό του δικαίωμα;
Άλλαξαν όντως πολλά πράγματα με την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ξέραμε τη διπλωματική σχολή Κυριάκου – ΕΛΙΑΜΕΠ, με επίσημο δόγμα τον κατευνασμό και την υποτέλεια. Όμως, αυτή ανήκει στο παρελθόν.
- του Γιώργου Χαρβαλιά
Γιατί ο πρωθυπουργός μας πήγε σε άλλη σφαίρα: εγκαινίασε τη σχολή του διπλωματικού σουρεαλισμού. Και, υπό αυτή την έννοια, ναι, έχει λόγους να πανηγυρίζει.
- Έχετε ξαναδεί εσείς στα παγκόσμια διπλωματικά χρονικά να υπογράφεται «Σύμφωνο Φιλίας και Καλής Γειτονίας» με ενεργό casus belli, δηλαδή απειλή πολέμου, σε περίπτωση που ένας εκ των συμβαλλομένων ασκήσει κυριαρχικό του δικαίωμα;
- Έχετε ξαναδεί διακήρυξη ειρηνικών σχέσεων, χωρίς καμία δεσμευτική ισχύ, ούτε καν σε επίπεδο «υποχρέωσης» για τους υπογράφοντες;
- Έχετε ξαναδεί υπουργό Εξωτερικών να υποκλίνεται σε ηγέτη εχθρικής χώρας, που τον φοβερίζει ότι θα έρθει βράδυ να δει μήπως έχει… ξεσκεπαστεί με κίνδυνο να κρυολογήσει;
Κάτι θυμίζουν
Ε, όχι, λοιπόν, δεν τα έχετε ξαναδεί αυτά! Ίσως να σας θυμίζουν κάτι από την τελετή συνθηκολόγησης Φινλανδίας – Σοβιετικής Ένωσης τον Μάρτιο του 1940, όταν η ηττημένη Φινλανδία, έπειτα από ηρωικό πολεμικό αγώνα, αναγκάστηκε να εκχωρήσει το 25% του εδάφους της και να προσαρμόσει την εξωτερική της πολιτική στις επιταγές της νικήτριας υπερδύναμης. Ίσως οι τεμενάδες του κυρίου Γεραπετρίτη να σας θυμίζουν υποκλίσεις αυλικών με σαρίκια και κελεμπίες σε Μογγόλους στρατηλάτες, όπως ο Τζένγκις Χαν.
Όμως, τέτοιες πρωτοτυπίες σε διπλωματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ σύγχρονων κρατών, θεωρητικά κυρίαρχων και ανεξάρτητων, δεν έχουν ξαναϋπάρξει. Και υπό αυτή την έννοια, ο πρωθυπουργός δικαιούται ένα κάποιο βραβείο ευρεσιτεχνίας.
Επί της ουσίας τώρα: να υπογράφεις Σύμφωνο Φιλίας, έστω και κουρελόχαρτο, με ορθάνοιχτο το (επίσημο και απολύτως δεσμευτικό για την Τουρκία) casus belli, συνιστά ντε φάκτο απεμπόληση του κυριαρχικού δικαιώματος, η άσκηση του οποίου θα συνιστούσε «αιτία πολέμου». Εν προκειμένω, δηλαδή, η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Κρήτη.
Πρώτο (αυτο)γκόλ, λοιπόν, από τα αποδυτήρια. Το δεύτερο γκολ έρχεται όταν προθυμοποιείσαι να διαφημίσεις διεθνώς τις αγαθές και ειρηνικές προθέσεις του εχθρού σου, που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες κομπορρημονούσε δημοσίως πως, αν δεν κάτσεις ήσυχος, θα σου φυτέψει έναν πύραυλο μακρού βεληνεκούς στην πρωτεύουσά σου!
Αν, παρ’ ελπίδα, κάτι στραβώσει με τον ίδιο αυτόν εχθρό, τις καλές προθέσεις του οποίου διαφημίζεις, και τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς, πολύ δε περισσότερο να ζητήσεις αλληλεγγύη και κυρώσεις, άπαντες στη διεθνή κοινότητα, φίλοι, «σύμμαχοι» και αντίπαλοι, θα σε περάσουν (και δικαίως) για φρενοβλαβή, ο οποίος υποφέρει από σύνδρομο διπολικής διαταραχής.
Αυτό είναι εν ολίγοις το τίμημα όχι του κατευνασμού, αλλά της ουσιαστικής λεύκανσης ενός βουλιμικού και άκρως επιθετικού γείτονα, ο οποίος είχε την ευφυΐα να φορέσει προσωρινά τον μανδύα της λευκής περιστεράς, προκειμένου να εξυπηρετήσει άριστα συγκεκριμένες συγκυριακές επιδιώξεις.
Και, πιστέψτε με, χάρη σε αυτό το ανέξοδο σόου φιλειρηνικής διάθεσης ο Ερντογάν εξασφαλίζει πολλούς τακτικούς στόχους ταυτόχρονα. Αφενός αναθερμαίνει υπό νέες προϋποθέσεις το αίτημα για την παράδοση των ολοκαίνουργιων F-16 και τη συντήρηση των παλαιότερων.
Κίνηση ματ
Για αυτό και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, αμέσως μετά την οπερέτα ελληνοτουρκικής… αδελφοσύνης στην Αθήνα, έσπευσε να συναντήσει τον Αμερικανό ομόλογό του. Ποιος Αμερικανός γερουσιαστής θα διανοηθεί πλέον να μπλοκάρει την πώληση των μαχητικών αεροσκαφών, επικαλούμενος την απειλή εις βάρος της Ελλάδας, όταν κι αυτή η ίδια η απειλούμενη δηλώνει ότι τα βρήκε με τον εχθρό της, εγκαινιάζοντας κεφάλαιο ειρηνικής συνύπαρξης;
Η Τουρκία επίσης έχει πολύ συγκεκριμένα αιτήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσδοκά αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης, πρόσθετη χρηματοδότηση για τον «ανασχετικό ρόλο» της στο Μεταναστευτικό και κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους ταξιδιώτες σε ευρωπαϊκό έδαφος. Το τάιμινγκ του σόου διαλλακτικότητας Ερντογάν στην Αθήνα δεν ήταν καθόλου άσχετο και ως προς αυτές τις επιδιώξεις.
Στα μέσα του μήνα γίνεται ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό συμβούλιο, όπου θα συζητηθούν αυτά ακριβώς τα τουρκικά αιτήματα. Και η Ελλάδα λειτούργησε σαν να είχε αναλάβει χρέη πληρωμένου δικηγόρου για λογαριασμό της Τουρκίας. Άνοιξε πιλοτικά το θέμα της βίζας με πεδίο… δράσης τα προς αποστρατιωτικοποίηση ελληνικά νησιά (ακόμη και το Καστελόριζο!), εξήρε τον δημιουργικό ρόλο της γείτονος στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, εξασφαλίζοντας πρόσθετη χρηματοδότηση για την Αγκυρα, και βεβαίως πρωτοστατεί πλέον, ως προαγωγός, στην εμβάθυνση της τελωνειακής ένωσης Τουρκίας – Ε.Ε.
Εν ολίγοις, μιλάμε για το απόλυτο σέρβις μετά… τεμενάδων στις επιθυμίες του «σουλτάνου». Το ερώτημα είναι βεβαίως αν ο κύριος Μητσοτάκης ψηφίστηκε για να εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της Τουρκίας εις βάρος των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας του και του λαού της, που δυστυχώς τον εξέλεξε…15/12/2023
https://infognomonpolitics.gr/2023/12/to-apolyto-servis-ston-soultano/