1974: “Δεν ξεχνώ” μισό αιώνα αποτυχίας στην Αμυντική Βιομηχανία.
1974: “Δεν ξεχνώ” μισό αιώνα αποτυχίας
Πριν 50 χρόνια, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο σημάδευσε τις ελληνοτουρκικές θέσεις και η παταγώδης αποτυχία των Αθηνών να ανταποκριθεί στις εθνικές υποχρεώσεις της, ενθάρρυνε έκτοτε την Τουρκία να εντείνει κάθε αμφισβήτηση και εναντίον της Ελλάδος.
Η αποτυχία σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, οδήγησε την Αθήνα σε ένταση της ενισχύσεως των στρατιωτικών δυνατοτήτων της αλλά και στην απόφαση αναπτύξεως εθνικής αμυντικής βιομηχανίας, προς κάλυψη ενός σοβαρού μέρους των αμυντικών δαπανών και με επιστροφή των χρημάτων στην ελληνική αγορά. Αν η αναλογική σύγκριση της σχετικής ένοπλης ισχύος που είχε η χώρα τότε, με αυτήν που έχει σήμερα, έπειτα από μισό αιώνα, είναι δύσκολη, πολύ πιο εύκολη είναι η απάντηση για το αποτέλεσμα που υπάρχει από πλευράς εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας.
Η προσπάθεια είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την ανέδειξε σε κύριο πυλώνα της πολιτικής του, ως απαραίτητη προϋπόθεση ενισχύσεως της Εθνικής Αμύνης. Εργώδης ήταν η προσπάθεια, με τον τότε ΥΕΘΑ Ευάγγελο Αβέρωφ – Τοσίτσα, όταν και εγκαινιάστηκε η ΕΑΒ, κατόπιν η ΕΒΟ, που ιδρύθηκε ως κρατική αντίστοιχη της ιδιωτικής ΠΥΡΚΑΛ, κι ακολούθησε η επένδυση της τότε Steyr Hellas, για να αναφέρουμε τις βασικές επιλογές, πλην του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου.
Σε μια δεκαετία, είχαν αρχίσει να φαίνονται τα αρνητικά σημάδια της κρατικής κακοδιαχειρίσεως. Σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί πλήρως η εκτίμηση επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας, ότι η ΕΑΒ θα καταλήξει να έχει ως μόνο πελάτη αυτήν, για την συντήρηση του υλικού της. Το άνοιγμα στον Αραβικό κόσμο που επιχειρήθηκε από νωρίς, φούνταρε πανηγυρικά. Τα όποια ανοίγματα στην διεθνή αγορά, δεν είχαν συνέχεια, λόγω των συμφερόντων, έναντι των οποίων επιδείχθηκε διαχρονική κυβερνητική αδυναμία αντιστάσεως…
Η εξυπηρέτηση συμφερόντων, στιγμάτισε το εγχείρημα επί μισό αιώνα. Οι “δουλειές”, στο όνομα της αμυντικής βιομηχανίας, έκλειναν με κριτήριο την μίζα. Η κατάσταση δεν διαφέρει σήμερα.
Η Steyr Hellas που εν συνεχεία κρατικοποιήθηκε ως ΕΛΒΟ, αποτελεί τα τελευταία έτη, φάντασμα και δεν παράγει τίποτα πλέον. Με πρόσχημα την ιδιωτικοποίησή της, μεθοδεύτηκε η εξεύρεση “επενδυτή” και όλοι ξέρουν τα αποτελέσματα αλλά σήμερα το ενδιαφέρον συγκεντρώνει εγχώριος. Το ότι είναι ασυγκρίτως μικρότερης επιφανείας κι εκτός χώρου, όταν το προηγούμενο ισχυρότερο σχήμα δεν έφερε καμμία επένδυση, προφανώς και δεν είναι πρόβλημα.
Η ΕΒΟ που επίσης ξεκίνησε δυναμικά, έγιναν μεγάλες επενδύσεις σε αυτήν και στην δεκαετία του 1990 παρουσίασε κάποια αξιόλογα προϊόντα στον τομέα των πυρομαχικών με την εξαγορά τεχνολογίας, εφέτος “πανηγυρίζουμε” που με κυβερνητικές αποφάσεις υποβαθμίστηκε σε υποκατασκευαστή ξένου ομίλου. Η κυβέρνηση, λαλίστατη σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις, αποφεύγει συστηματικώς να απαντήσει σε σχετικές ερωτήσεις που κατατίθενται στην Βουλή. Μόλις εχθές, ανήμερα της θλιβερής επετείου, σε “συζήτηση” του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστή Χατζηδάκη “εφ όλης της ύλης” (εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ) αναφέρθηκε μόνο ότι, «προχωρούν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των ΕΑΣ και τσέχων επενδυτών για μια συμφωνία που θα είναι μια μικρή “ανάσα” για τα ΕΑΣ με αξιοποίηση κονδυλίων που διατίθενται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Γιατί, εφ΄ όσον μάλιστα υπάρχει κοινοτική επιδότηση, δεν επιδιώχθηκε μια “μεγάλη ανάσα” αλλά η κυβέρνηση έκανε προηγουμένως κι ό,τι μπορούσε για να διώξει κάθε μεγάλο οίκο που είχε ενδιαφερθεί, όπως έκανε και με την ΕΛΒΟ;
Στην ΕΑΒ, το ενδιαφέρον εξευρέσεως στρατηγικού επενδυτή προ διετίας, εξανεμίσθηκε όταν ο “προτιμητέος” αποσύρθηκε για δικούς του λόγους. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε για επανάληψη της διαδικασίας, προς συγκέντρωση προτάσεων άλλων ενδιαφερομένων, δείχνοντας ότι επρόκειτο για “στημένη δουλειά”. Έκτοτε, η εταιρεία “διασώζεται”, με ιδίες κρατικές δυνάμεις, προφανώς μέχρι να βρεθεί κάποιος “επενδυτής” που θα περάσει τις “εξετάσεις” του Μαξίμου.
Αεροπορικό υλικό, οχήματα, πυρομαχικά, είναι τρεις βασικοί τομείς στους οποίους είχε μεγάλες φιλοδοξίες η χώρα στην δεκαετία του 1970. Έχοντας καταστρέψει την εγχώρια αυτονομία παραγωγής ακόμη και βασικών ειδών και χωρίς προοπτική για κύριο υλικό, οι αρμόδιοι προσπαθούν από την άλλη να καλυφθούν πίσω από πρωτοβουλίες για καινοτομία, όπου όμως μόνο ένα κλάσμα των εξοπλιστικών δαπανών θα διοχετεύεται.
Μισό αιώνα αργότερα, η διαφθορά αποτελεί τον κύριο κυβερνητικό παράγοντα – κριτήριο διαμορφώσεως συνεργασιών και αναζητήσεως “επενδυτών” στην αμυντική βιομηχανία. Δεν γίναμε σοβαρός παραγωγός αμυντικού υλικού, όπως ήταν απολύτως εφικτό μετά από τις τεράστιες επενδύσεις που έγιναν. Καταφέραμε όμως να γίνουμε παράδεισος μεσαζόντων, που διαμορφώνουν και τις προτεραιότητες των εξοπλιστικών προγραμμάτων, δηλαδή την σειρά με την οποία κατευθύνονται οι πόροι εκεί που εξυπηρετεί.
Σάββας Δ. Βλάσσης
https://doureios.com/1974-den-xehno-miso-aiona-apotyhias-stin-amyntiki-biomihania/
22/7/2024
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Η επικίνδυνη εγκατάλειψη του Στρατού Ξηράς
δεν ανησυχεί κανέναν στην κυβέρνηση;
Αυτό που έχει διαπιστωθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μετά από τον ιδιότυπο «αυτοαφοπλισμό» της χώρας με τα Μνημόνια είναι ότι δεν τηρούνται καν ούτε οι βασικές αρχές του λεγομένου Εθνικού Αμυντικού Σχεδιασμού (ΕΑΣ). Με τις διαδικασίες του ΕΑΣ προσδιορίζονται οι επιχειρησιακές ανάγκες κάθε Κλάδου των Ενόπλων δυνάμεων και κυρίως οι δυνατότητες που πρέπει να αποκτηθούν για να ικανοποιηθούν αυτές και να καλυφθούν υφιστάμενα επιχειρησιακά κενά.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι όλα γίνονται στο πόδι χωρίς να καθοδηγούνται από τα θεμελιώδη Έγγραφα όπως ορίζει ο ΕΑΣ όπως η Πολιτική Εθνικής Άμυνας η οποία δεν …υπάρχει η Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική αλλά και άλλα έγγραφα και διαδικασίες οι οποίες είναι απόρρητες. Γίνονται ανακοινώσεις από τον Πρωθυπουργό χωρίς να έχουν υπάρξει αποφάσεις του Ανωτάτου Συμβουλίου του Κλάδου όπως είχε γίνει με τα Α/Φ Raffal ή να γίνεται έστω εμμέσως αποδεκτή μίλα λίστα με αμερικανικά οπλικά συστήματα η οποία παρουσιάστηκε από τον φιλοκυβερνητικό τύπο ως πανάκεια για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Το Πολεμικό Ναυτικό παρά τις καθυστερήσεις με τις υπό ναυπήγηση 3 φρεγάτες BELHARRA στα γαλλικά ναυπηγεία να επιλύει τα σοβαρά επιχειρησιακά κενά που έχει βρίσκεται σε έναν καλό δρόμο που θα είναι καλύτερος τώρα που απέφυγε «τις αλουμινότρατες» και μπορεί να αποκτήσει κορβέτες. Το ίδιο και η Πολεμική Αεροπορία με τον εκσυγχρονισμό των F16 σε VIPER , την πλήρη επιχειρησιακή ένταξη των 24 Raffal και την ευρισκόμενη και σε εξέλιξη διαδικασία για τα F-35 που έχουν διαφημιστεί πολύ περισσότερο από την συνολική τους επιχειρησιακή αξία, Σε κανένα όμως από αυτά τα προγράμματα δεν υπήρξε εμπλοκή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, ούτε μεταφορά τεχνογνωσίας.
Πάμε όμως στον Στρατό Ξηράς που «αγκομαχάει» . Η ραχοκοκαλιά του που είναι το Πεζικό σκανδαλωδώς παραμελημένο είναι εξοπλισμένο με τα παμπάλαια (άνω της 50ετίας) Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού και όχι Μάχης (ΤΟΜΑ) όπως όλοι οι σύγχρονοι Στρατοί. Και όμως αυτό θα κληθεί να ενεργήσει σε μία θερμή σύρραξη, είναι η γνωστή ανάγκη «αρβύλα στο έδαφος» (boots on the ground) που αποδείχθηκε τόσο στην Ουκρανία όσο και στην Γάζα. Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000 με ένα σημαντικό άλμα ο Στρατός μας άρχισε να αποκτά τα υπερσύγχρονα άρματα Μάχης LEOPARD 2HEL (A6) τα οποία 20 περίπου χρόνια μετά παραμένουν σύγχρονα και θα καλύψουν τις ανάγκες μας και για τα επόμενα 20 χρόνια. Όμως ενώ οι μελέτες και οι εισηγήσεις αναφέρονταν και σε σύγχρονα ΤΟΜΑ μετά από 20 χρόνια σε αυτό το θέμα το Πεζικό βρίσκεται ακόμα μισό αιώνα πίσω.
Τα 45-50 Marder 30ετίας ουδόλως επιλύουν το πρόβλημα ούτε φυσικά τα από τις «χωματερές» 62 Bradley που ήθελαν να μας φορτώσουν οι Αμερικανοί για δικούς τους λόγους και απορρίφθηκαν μαζί με όλη την υπόλοιπη «χρυσή» λίστα Μπλίνκεν. Ο Στρατός αγωνιά αλλά ένα τόσο μεγάλο επιχειρησιακό κενό δεν καλύπτεται με μικρά δειλά βήματα αλλά μόνον με ένα τολμηρό άρμα. Η επιχειρησιακή ανάγκη είναι για εξοπλισμό τουλάχιστον 5 Μηχανοκινήτων Ταγμάτων για να μπει το Πεζικό που θεωρείται δικαίως ο «Βασιλεύς των Όπλων» στην νέα εποχή. Υπήρξαν μέχρι σήμερα δύο προτάσεις προς τον Στρατό μία από την Γερμανία Rheinmetall η οποία δεν έτυχε περαιτέρω εξέτασης και αυτή της Γαλλικής Κρατικής Εταιρείας NEXTER που πλέον μετά την συγχώνευση της με την KMW ονομάζεται KNDS France και αφορά το Τεθωρακισμένο Όχημα Μάχης (ΤΟΜΑ) VBCI ΜΚ2 ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ, τροχοφόρο 8Χ8 με πυροβόλο 40 χιλιοστών και Α/Τ εκτοξευτήρα που καταστρέφει κάθε γνωστό άρμα σε απόσταση μέχρι και 5 χιλιόμετρα. Ο ρομποτικός του πύργος και τα όπλα του το καθιστούν μία σύγχρονη πλατφόρμα αμέσου πυρός.
Δεν θα αναλύσουμε τα τεχνικά και επιχειρησιακά του χαρακτηριστικά αλλά μαθαίνουμε ότι οι Γάλλοι υπέβαλλαν μία ολιστική πρόταση για 250 περίπου τέτοια ΤΟΜΑ και οχήματα οικογενείας (διοικητικά, ασθενοφόρα, περισυλλογής) που περιλαμβάνει και ενδιάμεση λύση με παράδοση μεταχειρισμένων 88 VBCI που έχει σήμερα επιχειρησιακά ο Γαλλικός Στρατός για κάλυψη αμέσων επιχειρησιακών αναγκών. Αυτό που εμείς θεωρούμε σημαντικό είναι ότι ο ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ αν αποφασιστεί η προμήθεια του θα συμπαραχθεί στην Ελλάδα με την μεγαλύτερη ελληνική συμμετοχή από την ΜΕΤΚΑ που θεωρείται από τους Γάλλους ως βιομηχανικός εταίρος και μπορεί να ξεπεράσει το 40%. Παράλληλα θα εξασφαλιστούν εκατοντάδες θέσεις εργασίας ενώ η μεταφορά υψηλής τεχνολογίας και ιδιαίτερα του παντελώς ρομποτικού πύργου μπορεί να χρησιμοποιηθεί επ’ ωφελεία όλης της ελληνική βιομηχανίας όπως έγινε και στο Ισραήλ. ΟΙ Γάλλοι έχουν εξασφαλίσει και χρηματοδότηση του προγράμματος από Γαλλική Τράπεζα κολοσσό ενώ και εγγυώνται ακολουθούσα υποστήριξη (FoS) 20 ετών. Σε περίπτωση που Τρίτη χώρα αποφασίσει να αποκτήσει τον ΦΙΛΟΚΤΗΤΗ η κατασκευή τους σύμφωνα με την Εταιρεία θα γίνει στην Ελλάδα. Η τελευταία μας παρατήρηση οι Γάλλοι δεν βάζουν κανέναν περιορισμό για το που θα πάνε αυτά τα ΤΟΜΑ όπως έχουν κάνει οι Αμερικανοί ή Γερμανοί για τα νησιά μας.
Ας κοιτάξουμε όμως τον Στρατό μας γιατί αυτός είναι που στο τέλος θα βγάλει το φίδι από την τρύπα
Militaire News-22/07/2024
https://www.militaire.gr/stratos-xiras-enoples-dynameis-toma/
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ-ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Για ποιους εξοπλισμούς ματώνουν οι Έλληνες; – Εθνική άμυνα και ΝΑΤΟ.
Τα τουρκικά θαλάσσια drones απειλούν την ελληνική παρουσία στο Αιγαίο.
Οι περιπέτειες της φρεγάτας Constellation
Πολεμικό Ναυτικό: Νέα «επεισόδια στο σίριαλ» των περιπολικών ISLAND.
Πολεμική Αεροπορία: Με τι όπλα θα αποκτηθούν τα ελληνικά F-35;
Κι όμως υπάρχουν τρόποι να ανασχεθεί διπλωματικά και εξοπλιστικά η Τουρκία.
Αυξάνεται η τουρκική απειλή στο Αιγαίο: Συγκρότηση νέας Ταξιαρχίας Πεζοναυτών.