Είμαστε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Τα καταφέραμε ....

Είμαστε τα γκαρσόνια της Ευρώπης.
Τα καταφέραμε ....

Το 2024 θα πάρουμε από τον τουρισμό 1 δις παραπάνω αλλά θα το χάσουμε από τις εξαγωγές μας... (πάνω από 600 εκατ, στο 6μηνο).Αυτή την Ελλάδα θέλουμε..;

Να βγούμε στους δρόμους και να πανηγυρίσουμε για τον  τουρισμό, μιας και όπως μας λέει και το ρεπορτάζ στο capital.gr του Τάσου Δασόπουλου "Σανίδα σωτηρίας για το ισοζύγιο ο τουρισμός το 2024” το 2022 (χρονιά υψηλού πληθωρισμού για όλη την Ε.Ε.) ο τουρισμός ξεπέρασε σε εισπράξεις τα 18,7 δισ. που πέτυχε  το 2019, πριν από την πανδημία, φτάνοντας τα 19 δισ. ευρώ. Το 2023, παρά την επιβράδυνση της Ευρωζώνης, ο ελληνικός τουρισμός έκανε ένα νέο ρεκόρ εισπράξεων φτάνοντας τα 20,5 δισ. ευρώ. Και για το 2024 οι επαγγελματίες του χώρου βλέπουν ένα νέο ρεκόρ, με τις εισπράξεις να ξεπερνούν πλέον τα 21 δισ. ευρώ.  

Πάμε και στην απέναντι γωνιά... της οικονομίας. Στις εξαγωγές μας όπου (σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ), "...  η συνολική αξία τους έφτασε το πεντάμηνο τα 21 δισ. ευρώ, έναντι 21,95 δισ. ευρώ το ίδιο διάστημα του 2023, παρουσιάζοντας μείωση κατά 4,5%. Χωρίς την αξία των πετρελαιοειδών οι εξαγωγές παρουσίασαν μείωση κατά 605 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχεί σε μία ποσοστιαία μείωση κατά 3,9% σε σύγκριση με το ίδιο διάστημα του 2023...”

Και τώρα στα δικά μας. Σε αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Και βεβαίως δεν έχουμε λόγο να μην σας τα μεταφέρουμε.

Τι συμβαίνει λοιπόν και  χάνουμε χρόνο με τον χρόνο της εξαγωγές μας αφού και παραγωγή έχουμε και για την εξωστρέφεια της οικονομίας μας διακρινόμαστε και εκβιομηχάνιση έχουμε στα σκαριά... Και νέο μοντέλο στην οικονομία επιμένουμε  ότι έχουμε βάλει στα σχέδιά μας, έστω και αν δεν προλάβαμε να το ολοκληρώσουμε;

Δεν φταίμε εμείς, θα ακούσεις να σου απαντούν από την κυβέρνηση αλλά η αστάθεια σε όλες τις άλλες οικονομίες της Ευρώπης εκτός από τη δική μας. Και επειδή εμείς είμαστε προσανατολισμένοι και εξαγωγικά, πάνω από 60%, στην Ευρωπαϊκή αγορά έχουμε τα αποτελέσματα που έχουμε. Όταν στρώσουν τα πράγματα στην Ε.Ε θα δείτε να φουντώνουν και οι εξαγωγές μας. Ειδικά στα τρόφιμα και στα γεωργικά μας.  

Σύμφωνοι. Αλλά  η ακρίβεια που έχει φέρει τα πάνω κάτω στην παραγωγή, τις πρώτες ύλες και το ενεργειακό κόστος που συνδέεται με την παραγωγή;

Ούτε εκεί  φταίμε.... Εκεί έχουμε το πρόβλημα με τις πολυεθνικές που έχουν έρθει να "γδύσουν” την Ελλάδα επειδή στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Γερμανία και την Γαλλία δεν τους συμφέρει να κάνουν αυτά που κάνουν σε εμάς.

Και το εργατικό κόστος που κοντεύει να κλείσει μια 10ετία σε τόσο χαμηλά επίπεδα πράγμα που μας βοηθάει να γίνουμε περισσότερο ανταγωνιστικοί και να ψάξουμε για καλύτερη θέση μέσα στην Ε.Ε. (όσο μας δίνει ακόμη πόρους για την ανάκαμψη μας  από τα Ταμεία της);

Αυτό το θέμα (ρωτάμε εμείς τώρα...) θα το κοιτάξει η κυβέρνηση όσο συνεχίζει να έχει το πάνω χέρι στην οικονομία και ορίζει τα πάντα (από τους μισθούς ως τα επιδόματα, τα κρατικά χαρτζιλίκια και τα κουπόνια ενίσχυσης;)

Γιατί το ρωτάμε; Γιατί αυτό που λέγεται ελεύθερη, ανοικτή  οικονομία δεν είχαμε ποτέ. Μεταποιητική παραγωγή (βιομηχανική και βιοτεχνική) επίσης υπό κρατική επίβλεψη και μόνιμες κρατικές παρεμβάσεις και στην παραγωγή και στις πωλήσεις (εντός και κυρίως εκτός Ελλάδας).

Συνεπώς, όσο η παραγωγή παραμένει  μέρος της οικονομίας που πάντα αδιαφορούσε η πολιτική μας η άνοδος του τουρισμού στην κορυφή, ως πρώτος πυλώνας στην οικονομία μας, ήταν απλά θέμα χρόνου. Κάποιων 10ετιών.  Και αυτό συμβαίνει τώρα. Οπότε για ποια απουσία επενδύσεων και μειώσεις στις εξαγωγές μας μιλάμε;

 Γιώργος Κράλογλου
  22/7/2024
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3834493/eimaste-ta-gkarsonia-tis-europis-ta-kataferame/

 

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

 

 

Οι διακοπές του Γιάννη

"Θα πας διακοπές, Γιάννη;"

"Πρώτη με έξι Αυγούστου. Στην Κ."

"Στην πόλη της Κ.;"

"Ναι!"

"Αρχές Αυγούστου, ρε Γιάννη, στην πόλη της Κ. σκάει ο τζίτζικας! Έτσι κι αλλιώς το κλίμα του νησιού είναι υγρό, κατακαλόκαιρο κολλάνε τα ρούχα πάνω σου. Άσε που θα έχει τόσο κόσμο, μυριάδες ξένους, Ιταλούς και Εγγλέζους κυρίως, που δεν θα μπορείς καλά-καλά να περπατήσεις…"

"Τον Αύγουστο μου δίνουν άδεια."

"Άλλαξε - σοβαρά το λέω - προορισμό!"

"Στην πόλη της Κ. δουλεύει σεζόν ένας φίλος. Θα με φιλοξενήσει. Θα μαγειρεύω εγώ, θα χορταίνουμε σπίτι. Αν έπρεπε να πληρώσω δωμάτιο, να τρώω έξω, θα εξανεμιζόταν ο μισθός μου μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο. Πώς θα την έβγαζα μετά;"

Ο Γιάννης δουλεύει τεχνικός υπάλληλος σε μία εταιρεία. Το αντικείμενό του δεν του επιτρέπει να αναλαμβάνει δουλειές στο πλάι, να παίρνει μαύρα. Η οικογένειά του προφανώς δεν μπορεί να τον ενισχύσει – δεν έχουν κάποιο νοίκι, κάποια σύνταξη ολιγαρκέστατης γιαγιάς. Κι αν έχουν, προηγείται η αδελφή του, μωρομάνα γαρ. Ο Γιάννης είναι τριανταπεντάρης. Εργένης από επιλογή ή εξ ανάγκης – με οχτώ, με δέκα κατοστάρικα τον μήνα πώς να ξεκινήσεις οικογένεια; Μες στην επόμενη εικοσαετία, εφόσον δεν συμβεί κάποια δραματική αλλαγή, το εισόδημα του θα αυξηθεί πόσο; Δεκαπέντε τοις εκατό; Είκοσι; Εικοσιπέντε τοις εκατό; – πολλά λέω. Και πάλι θα μετράει τα φραγκοδίφραγκα.

Θα γιορτάσει ο Γιάννης τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης; Τι να γιορτάσει ακριβώς; Το 1974 εκείνος δεν υπήρχε καν ως ιδέα. Η "Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία" όπως την έχει ζήσει αφότου ενηλικιώθηκε σημαίνει κρίση πάνω στην κρίση - ώσπου να πούμε "Δόξα τω Θεώ", φωνάζουμε "Βοήθεια Παναγιά μου!".

Μετά την πανδημία - κομπάζουν οι κρατούντες - επανήλθαμε στην κανονικότητα. Ο τουρισμός κάθε χρονιά σπάει ρεκόρ. Άφθονο, φρέσκο χρήμα μπαίνει στην αγορά. Διαχέεται στην κοινωνία.

Πώς διαχέεται στην κοινωνία; Κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο που έχει σπαρταριστά καταγράψει ο Αλέκος Σακελλάριος στην ταινία "Καλώς Ήρθε το Δολλάριο". Αν είσαι ταξιτζής, πηγαινοφέρνεις κόσμο σε αεροδρόμια και λιμάνια, τα βρίσκεις με τους επιτόπιους νταραβεριτζήδες συναδέλφους σου, κονομάς. Εάν έχεις τίποτα αναβαθμισμένα "rooms to let”, τα βάζεις στην πλατφόρμα του airbnb, συγκρατείς τον εαυτό σου από το να πλασσάρει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ώστε να μην σε θάψουν οι πελάτες στις κριτικές, κάνεις δουλίτσα. Εάν είσαι μαγαζάτορας ή πουτάνα -συγγνώμη, σεξεργάτρια ήθελα να πω- πολυτελείας, δουλεύεις διπλοβάρδια και φουσκώνεις το πουγκί σου. Ένας υπάλληλος εντούτοις; Πού ακριβώς θα βρει το μέλι για να χώσει το δακτυλάκι του;

Εκτός από πραγματική, ο Γιάννης υφίσταται και ψυχολογική πίεση. Από τρεις μεριές.

Έχει, πρώτον, τους γονείς του να αναπολούν τους καιρούς πριν από τη χρεοκοπία του κράτους και τα μνημόνια, τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. "Παντρεύτηκε η θεία σου το 2006 και πήγε μήνα του μέλιτος στην Καραϊβική!" Ξεχνούν -ίσως και να μην το συνειδητοποίησαν ποτέ- πως το εξωτικό όνειρο της θείας χρηματοδοτήθηκε όχι από τους μισθούς των νιόπαντρων μα με διακοποδάνειο, που όταν έσφιξαν τα γάλατα, τους βγήκε η πίστη να το αποπληρώσουν. Η ελληνική μπελ-επόκ στο κατώφλι του 21ου αιώνα σήμαινε βασικά ότι τραβάγαμε λεφτά από το μέλλον για να καλοπεράσουμε στο παρόν.

Έχει, δεύτερον, τους καθ’υπερβολήν φιλελεύθερους. Οι οποίοι όσο πιο αριστεροί έχουν υπάρξει στα νιάτα τους, τόσο πιο παθιασμένα έχουν προσχωρήσει στον κοινωνικό δαρβινισμό. "Δεν του φτάνουν του Γιαννάκη τα λεφτά; Να βρει άλλη δουλειά ή δεύτερη δουλειά - να στύψει την πέτρα - νέος είναι ακόμα, στην ηλικία του ο παππούς του δούλευε εργάτης στις φάμπρικες της Γερμανίας, ανθρακωρύχος στου Βελγίου τις στοές, έτσι προχώρησε η Ελλάδα, με ιδρώτα και αίμα! Ο Ωνάσης και ο Νιάρχος ξεκίνησαν χωρίς βρακί στον κώλο του!" Το να κουνάς το δάχτυλο σε όποιον δεν διαθέτει το δαιμόνιο -και το αδίστακτο- του Ωνάση και του Νιάρχου θα ήταν αστείο. Αν δεν ήταν εξοργιστικό. Κι όμως, τέτοια βατράχια ξεστομίζουν ανερυθρίαστα κάποιοι συμπολίτες μας, που θεωρούνται μάλιστα σοβαροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Γράφουν και ανάλογα άρθρα και τα υπογράφουν φαρδιά-πλατιά.

Έχει, τρίτον, ο Γιάννης το διαδίκτυο να τον κολάζει διαρκώς. Οι παλιοί πλούσιοι τις τρυφηλές πτυχές της καθημερινότητάς τους τις κρατούσαν για τους εαυτούς τους. Άντε να τις απαθανάτιζε ο Ζάχος Χατζηφωτίου στη στήλη που υπέγραφε ως Ίακχος, στο περιοδικό "Ταχυδρόμος". Σήμερα αρκεί να σκρολάρεις στα σόσιαλ μίντια και αντικρύζεις αναρριχόμενα αμφοτέρων των φύλων να απαθανατίζονται σε ξαπλώστρες των πενήντα ή των διακοσίων ευρώ, να βγάζουν γούστα σε μπαρ και κλαμπ στις Κυκλάδες, για τις οποίες εσύ και το εισιτήριο του καραβιού θα σε έτσουζε να πληρώσεις. Άνθρωπος είσαι, παίρνεις ανάποδες.

Φαντάζεστε τον Γιάννη να απαντάει σε έρευνα της κοινής γνώμης ότι η χώρα πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση; Να δηλώνει σχετικά ικανοποιημένος από την κυβέρνηση και με τα "συστημικά" κόμματα; Να επιχαίρει για το ευρωπαϊκό μας κεκτημένο, να συμπλέει με όσους διατείνονται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ο σεξισμός, η πατριαρχία, ενδεχομένως και η ισλαμοφοβία; "Εγώ πατριάρχης;" θα κάγχαζε. "Σπουδαίος πατριάρχης που δεν μού περισσεύουν χρήματα να κεράσω μια κοπέλα δυό ποτά, πόσω δε μάλλον να την παντρευτώ!"

Θα πάει διακοπές ο Γιάννης στην Κ. Θα φάει τα απόνερα των Ιταλών και των Εγγλέζων. Θα πίνει μπύρες από το περίπτερο, "μαύρισες!" θα του πουν οι συνάδελφοί του όταν επιστρέψει.

Μα την επόμενη φορά που θα βρεθεί στην κάλπη, θα στείλει διακοπές πολλούς και διάφορους, οι οποίοι τώρα του καμώνονται τις σοφές, καλοχτενισμένες κεφαλές.-

  22/7/2024
 Χρήστος Χωμενίδης
https://www.capital.gr/xristos-xomenidis/3834439/oi-diakopes-tou-gianni/