ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για τον αεροπορικό στόλο και αφήστε την THK-Τουρκία στις επιλογές της!


 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ για τον αεροπορικό στόλο και αφήστε την THK-Τουρκία στις επιλογές της!

Η σχετική με την ελληνική εθνική ασφάλεια ειδησεογραφία, επικεντρώνει ξανά στο ζήτημα της αποδέσμευσης των μαχητικών F-16 Block 70 για την Τουρκία. Στο πλαίσιο αυτό, οι συζητήσεις για το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα δίνουν και παίρνουν. Παράλληλα, η Άγκυρα συντηρεί ψηλά και την προοπτική απόκτησης των μαχητικών EF-2000 Typhoon, γνωστά ως Eurofighter.

Του Ζαχαρία Μίχα*
 (Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ/ISDA)

Παρότι η συζήτηση στην Ελλάδα δεν στερείται νοήματος, καλό θα έκαναν πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να εξηγούσαν –δια του παραδείγματος– στην κοινωνία ότι μια Ελλάδα που κοιτάζει τα του οίκου της και σχεδιάζει ορθολογικά την απάντησή της σε κάθε πρόκληση ασφαλείας-απειλή, διαβιβάζει προς κάθε ενδιαφερόμενο μήνυμα ψυχραιμίας, αυτοπεποίθησης και αυτοσεβασμού, ενισχύοντας την αποτροπή της. Μπορεί η Τουρκία να προμηθευτεί 40 νέα F-16 Block 70 και να αναβαθμίσει άλλα 80 εκ του υφισταμένου αεροπορικού της στόλου. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος θα έχει εξασφαλίσει έναν στόλο 120 F-16 πρώτης γραμμής. Αυτό θα επιφέρει κάποια ισορροπία με την Ελλάδα, εάν φυσικά υλοποιήσουμε επιτέλους την απόφαση για αναβάθμιση των 38 F-16 Block 50, μια υπόθεση που έχει κακοφορμίσει.

Η Τουρκία στηρίζει την αεροπορική της ισχύ στα F-16, όπως και η Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη λύση ως τη βέλτιστη. Γνωρίζουν καλά τα αεροσκάφη και τις δυνατότητές τους, όπως και το ότι η εισαγωγή ενός νέου τύπου σε μαζικούς αριθμούς δεν είναι απλή υπόθεση, ούτε οικονομικά ούτε επιχειρησιακά. Να σημειωθεί παράλληλα, ότι τα εν λόγω αεροσκάφη δεν τα προμηθεύθηκε με τον «αλά γκρέκα» τρόπο των πολλαπλών κατ’ αποκοπή προμηθειών. Η Τουρκία προέβη σε μαζική αρχική παραγγελία, εξασφαλίζοντας γραμμή συναρμολόγησης και υποστήριξης των αεροσκαφών, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν. Δηλαδή, την επιστροφή μέρους του κόστους της επένδυσης στην τουρκική οικονομία.

Ο δημοσιονομικός χώρος της Τουρκίας είναι πράγματι μεγαλύτερος του ελληνικού. Η Αθήνα διαρκώς το επικαλείται, αλλά δεν μοιάζει να απασχολεί το πολιτικό μας σύστημα το γεγονός ότι στο τέλος τα πληρώνουμε όλα ακριβότερα! Και πώς να πιστέψει κάποιος ότι σήμερα υπάρχει μέριμνα για πιο συνετή οικονομική διαχείριση, όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο από ρητορική; Δυστυχώς, η νοοτροπία δεν αλλάζει εύκολα. Ποια είναι η εμπειρία της Ελλάδας από τη δική της επιλογή; Έχει γίνει κάποια αποτίμηση; Έχουν εξαχθεί συμπεράσματα; Μήπως αυτή θα είχε μεγαλύτερη αξία κι από τα lessons learned των συρράξεων σε Ουκρανία, Γάζα, Ναγκόρνο Καραμπάχ και αλλού; Αυτό δεν έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στο πακέτο πρωτοβουλιών που εξήγγειλε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, με γνώμονα τον εξορθολογισμό;

Εάν λοιπόν η Τουρκία γνωρίζει καλά ότι η επιμονή στα F-16 είναι η βέλτιστη λύση για την αεροπορική της ισχύ, είναι δυνατόν η Ελλάδα να κωλυσιεργεί; Ταυτόχρονα, φλερτάρει βεβιασμένα με «επενδύσεις γεωπολιτικής υπεραξίας», όπως θεωρεί την αγορά F-35, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο βασισμένο στα επιχειρησιακά και οικονομικά δεδομένα.

Σπατάλη δισ. ευρώ, ξανά για προμήθεια μικρού αριθμού μαχητικών, όταν αεροσκάφη παραμένουν καθηλωμένα, με δεκάδες εξ αυτών να έχουν απαξιωθεί, ενώ θα μπορούσαν να είναι υπερπολύτιμα με κλάσμα του κόστους. Δηλαδή, κινδυνεύουμε να επιλέξουμε ξανά την εκτροφή εικονικής πραγματικότητας. Πανάκριβη πανσπερμία αεροπορικών πλατφορμών, χωρίς επαρκή οπλισμό, η οποία όχι μόνο δεν θα αντιμετωπίζει τα προβλήματα άμυνας της χώρας, αλλά θα στέλνει στο επίπεδο της αποτροπής τα εντελώς λάθος μηνύματα σε φίλους και εχθρούς για τη σοβαρότητα με την οποία την αντιμετωπίζουμε…

Με απλά λόγια και συνοπτικά: Ένα ορθολογικό πρόγραμμα προτεραιοτήτων για τη βέλτιστη και βιώσιμη ανάπτυξη της αεροπορικής ισχύος της χώρας, ξεκινάει από δύο πρωτοβουλίες: Πρώτον, την ισχυρή πίεση στις ΗΠΑ για την αποδέσμευση σύγχρονων αεροπορικών όπλων. Δεύτερον, την άμεση απόφαση για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 στη διαμόρφωση F-16V. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά.

Η Ελλάδα πρέπει να εξαρτήσει την επιβεβαίωση της στρατηγικής συμμαχίας με τις ΗΠΑ από την αποδέσμευση σύγχρονων αεροφερόμενων αμερικανικών όπλων (AGM-84 Harpoon, AGM-88E AARGM, AGM-158 JASSM), που θα καταστήσουν φονικές τις υφιστάμενες ελληνικές αεροπορικές πλατφόρμες. Δεν είναι δυνατόν να μην ξεκαθαρίζει, σε υψηλούς μάλιστα τόνους, ότι οποιαδήποτε σύνδεση της αποδέσμευσής τους με την πολιτική της Ουάσινγκτον απέναντι στην Άγκυρα, θεωρείται από την Αθήνα απαράδεκτη και προσβλητική.

Δεν είναι δυνατόν να αρνούνται αυτά τα όπλα στην Ελλάδα, ενώ την αποκαλούν «δύναμη status quo». Μια ειρηνική χώρα που ζητάει όπλα σε ικανές ποσότητες, ακριβώς για να ελαχιστοποιήσει –διά της αποτροπής– το ενδεχόμενο να χρειαστεί να πολεμήσει, κάτι απόλυτα συμβατό με τις επιδιώξεις και των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ! Επιπρόσθετα, το αίτημα θα πρέπει να συνδεθεί και με την προμήθεια των F-35! Εάν δεν αποδέχονται το δίκαιο των ελληνικών αιτημάτων, δεν θα έχουν αφήσει άλλη επιλογή από την στροφή σε ενίσχυση του γαλλικού οπλοστασίου της Πολεμικής Αεροπορίας.

Δεν είναι δυνατόν να περνάει στην Ουάσινγκτον η εικόνα μιας Ελλάδας που αρνείται για λόγους «γεωπολιτικής» να δείξει ότι αντιλαμβάνεται πως οι πλατφόρμες δεν πολεμούν από μόνες τους! Δεν είναι δυνατόν να γίνεται ορθή διάγνωση για το πρόβλημα στο ναυτικό τομέα και να μην επιδιώκεται άμεσα η απόκτηση όπλων stand-off για στοχοποίηση των μονάδων επιφανείας του αντιπάλου, τα οποία μάλιστα να μπορούν να εκτοξευθούν και από αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και από ελικόπτερα.

Αυτό επιτάσσει και η διακλαδικότητα μαζί με την εξασφάλιση άλλων κατάλληλων όπλων που θα πείθει τον αντίπαλο για την ικανότητα να ακυρωθεί το δικό του πλεονέκτημα με όλες τις δυνατές μεθόδους, έως ότου εξασφαλιστούν οι πιστώσεις που θα επιτρέψουν την υλοποίηση ενός βιώσιμου ναυπηγικού προγράμματος. Αφού βέβαια αντιληφθούν ότι με την παραγγελία 2-3 μονάδων σε οποιονδήποτε, δεν δημιουργούνται προϋποθέσεις επένδυσης στην ελληνική ναυπηγική βιομηχανία.

Όσον αφορά την αναβάθμιση των 38 F-16 Block 50 σε F-16V που χρονίζει, η τουρκική επιδίωξη θα έπρεπε να είναι για μας, αποκαλυπτική του ορθολογικού τρόπου με την οποία λειτουργεί στο στρατιωτικό πεδίο η Άγκυρα, ασχέτως εάν προμηθευτεί και τα Eurofighter, όπως η Ελλάδα προμηθεύθηκε και τα γαλλικά Rafale. Η αναβάθμιση θα εξασφαλίσει μια ομοιογενή αεροπορική δύναμη 121 μαχητικών F-16V, η οποία και μόνη της θα ήταν αξιοζήλευτη από πολλές αεροπορικές δυνάμεις του κόσμου, σε επίπεδο επιχειρησιακών δυνατοτήτων. Ακόμα κι αν μόνο αυτά αποτελούσαν τον ελληνικό αεροπορικό στόλο, έχοντας τον κατάλληλο οπλισμό θα μπορούσαν να προστατεύσουν τη χώρα, όσο η ποιοτική παράμετρος εξακολουθεί να ευνοεί την από δω πλευρά του Αιγαίου. Όπως πιστεύουμε και διακηρύσσουμε.

Αφού αυτές οι προτεραιότητες υλοποιηθούν, θα πρέπει να ξεκινήσει η ορθολογική ενίσχυση του αεροπορικού οπλοστασίου με αεροσκάφη πέμπτης γενιάς. Μήπως πρέπει να πραγματοποιηθεί και διερεύνηση για ενδεχόμενο ενδιαφέρον για τον στόλο των Mirage 2000-5 (Ινδία;), ώστε να επιχειρηθεί απόσβεση ενός μέρους της επένδυσης για τα αεροσκάφη νέας γενιάς;

Αυστηρή προϋπόθεση είναι το να συνυπολογιστεί και το κόστος υποστήριξης, το οποίο όπως ήδη έχει συνειδητοποιήσει πλήρως το ΓΕΑ με την περίπτωση των Rafale, είναι ιδιαίτερα «αλμυρό». Γίνεται δε ακόμα ακριβότερο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής των αποσπασματικών προμηθειών μαχητικών αεροσκαφών, αφού ουδείς πρόκειται να μπει σε συζητήσεις για παραχώρηση έργου στην αμυντική μας βιομηχανία για 6 ή 12 αεροσκάφη.

Ο νοικοκυρεμένος τρόπος αντιμετώπισης των εξοπλιστικών προτεραιοτήτων, αλλά και η συνολικότερη προτεραιότητα που θα τους δοθεί στο επίπεδο του προϋπολογισμού, ώστε να εξασφαλιστούν μεγαλύτερες πιστώσεις, θα κρίνει το μέλλον της ελληνικής αποτρεπτικής αξιοπιστίας απέναντι στην Τουρκία. Κρίνει όμως σε καθημερινή βάση και την εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα στις ΗΠΑ, τις οποίες θεωρεί κορυφαίο στρατηγικό σύμμαχό της…

25/1/2024

https://www.defence-point.gr/news/elliniko-schedio-gia-ton-aeroporiko-stolo-afiste-tin-toyrkia-stis-epiloges-tis


            ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ       


1.

Το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας
και οι «πεφτοσυννεφάκηδες».

Κάθε μέρα ακούμε ειδήσεις για την υλοποίηση ενός τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος της Τουρκίας που το μεγαλύτερο μέρος του υλοποιείται από την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία (Φρεγάτες, Μη Επανδρωμένα Σκάφη Θαλάσσης, Υποβρύχια, κ.λπ). Στο άκουσμα των ειδήσεων αυτών, παρά τη διακήρυξη των Αθηνών και τις θριαμβολογίες μετά την υπογραφή της, εμφανίζονται αρκετοί «πεφτοσυννεφάκηδες» (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κ.λπ) που εκφράζουν την ανησυχία και την έκπληξή τους.
Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ από το περιβόητο «Να μειώσουμε τους εξοπλισμούς και θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία» του Γ. Μπαλάφα το 2012, αντιλήφθηκε τον κίνδυνο και μίλησε στη συνέχεια για την ανάγκη ενίσχυσης των ελληνικών Ε.Δ.
Σε ημερίδα που είχε πραγματοποιήσει το Πάντειο Πανεπιστήμιο τον Ιαν. 2018 είχα αναφερθεί στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας και είχα επισημάνει ότι σε καμιά περίπτωση τα αναφερόμενα δεν είχαν σκοπό να δημιουργήσουν φοβικά σύνδρομα, αλλά προβληματισμό, σχετικά με την ισορροπία ισχύος που διαμορφώνεται ανάμεσα στη χώρα μας και την Τουρκία. Σε πολλά προγράμματα που έχουν ανακοινωθεί η Άγκυρα για λόγους προβολής ισχύος υπερβάλλει αλλά όμως όσο επικίνδυνο είναι να υπερεκτιμάται η Τουρκία άλλο τόσο είναι και να υποτιμάται. Σημεία της ομιλίας παρατίθενται στη συνέχεια. (Τα στοιχεία για το πρόγραμμα της Τουρκίας τα είχα συλλέξει με τη βοήθεια του αγαπητού φίλου δημοσιογράφου κ. Γιάννη Θεοδωράτου και από το διαδίκτυο) :
Η Τουρκία ξοδεύει δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για τους εξοπλισμούς με ποσοστό πάνω από 60% να γίνονται στην εγχώρια αγορά και να βρίσκονται σε εξέλιξη περίπου 600 εξοπλιστικά προγράμματα. Επιγραμματικά κάποια από αυτά:
– Κατασκευή πυραύλων SOM (φωτο από την παρουσίαση) αέρος-εδάφους-θαλάσσης, δηλαδή πολλών χρήσεων, που θα φέρονται επί αεροσκαφών. Υπάρχουν ήδη τρεις διαφορετικές εκδόσεις αυτού του πυραύλου, με βεληνεκές από 180 και μέχρι 800 χιλιόμετρα. Διαθέτει δυνατότητα δορυφορικού εντοπισμού του στόχου και παράλληλα προχωρεί το πρόγραμμα παραγωγής των ίδιων πυραύλων με βεληνεκές 2.500 χιλιόμετρα. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος θα μπορούν τα αεροσκάφη να βάλλουν εναντίον αναγνωρισθέντων στόχων με μεγάλη ακρίβεια και χωρίς να εισέρχονται στο βεληνεκές της εχθρικής αεράμυνας, με δυνατότητα πλήγματος με ακρίβεια μέχρι 10 m.
– Βαλλιστικός πύραυλος Yildirim . Ο πύραυλος αρχικά μπορούσε να πλήξει στόχους σε απόσταση από 150-600 χλμ και τελευταία κατάφεραν να αυξήσουν το βεληνεκές στα 900 km. Γίνονται προσπάθειες για αύξηση του βεληνεκούς στα 2.500 km.
– Πρόγραμμα κατασκευής ρουκετών μεγάλης εμβέλειας Kasirga οι οποίες εκτοξεύονται από τετραπλό εκτοξευτή και μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 120+ km με πιθανότητα κυκλικού σφάλματος 1000 μέτρα.
– Πρόγραμμα οβιδοβόλων 155 χιλ. Firtina και η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε το 2014. Χρησιμοποιούνται ήδη στις επιχειρήσεις στη Συρία.
– Το άρμα μάχης ALTAY είναι σχεδόν έτοιμο για μαζική παραγωγή.
– Σύστημα αντιαρματικών πυραύλων UMTAS, που φέρονται πάνω σε επιθετικά ελικόπτερα. Υπάρχει ήδη πρόγραμμα κατασκευής σε συνεργασία με την Ιταλία 51 επιθετικών ελικοπτέρων. Το 2011 έγιναν τα πρώτα τεστ στα ελικόπτερα αυτά.
– Πρόγραμμα παραγωγής πολεμικών πλοίων, τα ονομαζόμενα Milgem. Έχουν γίνει προσπάθειες για να μειωθεί το ακουστικό, μαγνητικό και υπέρυθρο ίχνος καθώς και το ίχνος στα ραντάρ. Ήδη έχουν παραδοθεί 2 φρεγάτες, στον τουρκικό στόλο ενώ συνεχίζεται η ναυπήγηση και άλλων σε ναυπηγεία της Τουρκίας.
– Προχωρά το πρόγραμμα ναυπήγησης υποβρυχίων τύπου 214, όμοια με τα ελληνικά, σε συνεργασία με γερμανικές εταιρίες σε τουρκικά ναυπηγεία και στον εκσυγχρονισμό των Υποβρυχίων 209.
– Το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους (δηλ. 2018) παραδόθηκε στην τουρκική πολεμική αεροπορία το κινητό σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου CORAL. Έχει εμβέλεια τουλάχιστον 100 km, με δυνατότητα παρεμβολών και παρακολούθησης των επικοινωνιών και των πτήσεων της ελληνικής πολεμικής αλλά και πολιτικής αεροπορίας.
– Η πρώτη πειραματική δοκιμαστική πτήση μη επανδρωμένων «ειδικών» αεροσκαφών κατασκοπείας που έχουν δυνατότητα να πετάξουν σε ύψος μέχρι 23 χιλιάδες μέτρα, επί 18 συνεχείς ώρες, έγινε το 2010. Η τακτική που έχει αρχίσει να εφαρμόζεται από την Τουρκία σε ότι αφορά τις παραβιάσεις – παραβάσεις του εθνικού εναερίου χώρου είναι ότι γίνεται με uavs. Η αναχαίτιση από την πλευρά μας γίνεται με μαχητικά. Εκτός από την οικονομική ανισορροπία που υπάρχει δημιουργούνται ερωτηματικά όπως :
Τι θα γίνεται στις περιπτώσεις που τα τουρκικά drones συνεχίζουν απτόητα την πορεία τους; Θα αποχωρούν τα δικά μας, θα παραμένουν στην περιοχή μέχρι εξαντλήσεως των καυσίμων και αντικατάσταση τους από άλλα ελληνικά αεροσκάφη; Μια λύση θα ήταν η κατάρριψη αλλά η ενέργεια αυτή εκτός από το γεγονός ότι θα οδηγούσε σε κλιμάκωση εκτιμάται ότι πολύ δύσκολα να γίνει αποδεκτή από την πολιτική ηγεσία που διαχρονικά έχει καταδειχτεί ότι εφαρμόζει κατευναστικές πολιτικές απέναντι στην Τουρκία. Η αντιμετώπιση με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου θα ήταν ιδανική λύση.
Δυστυχώς η χώρα μας δεν ανήκει στα κράτη που έχουν την τεχνολογική επάρκεια να προκαλέσουν παρεμβολές στα συστήματα πλοήγησης των τουρκικών drones. Τα σύγχρονα UAVs έχουν όχι μόνο κρυπτογραφημένα δεδομένα αλλά ενσωματώνουν και ειδικές κεραίες λήψης σήματος GPS με ενισχυμένες anti-jamming δυνατότητες. Σχεδιάζεται και προχωρά επίσης η κατασκευή τακτικών μη επανδρωμένων επιθετικών αεροχημάτων. H ιδιαιτερότητα που υπάρχει σ΄ αυτά είναι ότι λόγω του μικρού μεγέθους υπάρχει δυνατότητα εκτόξευσης εκτός από το έδαφος και από μεταγωγικά αεροσκάφη. Τα πρώτα Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα (ΜΕΑ) της Τουρκίας άρχισαν να παραδίδονται στη Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων και στη Διοίκηση Ναυτικών Δυνάμεων από τον Νοέμβριο του 2017. Το εθνικό ΜΕΑ καμικάζι Kargu χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά στις επιχειρήσεις στη Συρία.
– Επιχειρείται η ανάπτυξη δικτυακών ολοκληρωτικών συστημάτων με στόχο την επίτευξη του ενοποιημένου ψηφιακού πεδίου μάχης. Με τον όρο αυτό, εννοούμε την εφαρμογή της σύγχρονης τεχνολογίας για την απόκτηση, την ανταλλαγή και την εκμετάλλευση ψηφιακών πληροφοριών, στο σύνολο των απαιτήσεων του πεδίου των επιχειρήσεων και στις τέσσερις διαστάσεις του (ξηρά, θάλασσα, αέρα και διάστημα). Με τον τρόπο αυτό παρέχεται στους μαχητές όλων των κλάδων και όλων των επιπέδων, ένα δίκτυο ψηφιακών πληροφοριών, το οποίο υποστηρίζει οπλικά συστήματα, για τον έλεγχο και συγκέντρωση πυρός στο πεδίο της μάχης, το συντονισμό των κινήσεων και ελιγμών ενώ ταυτόχρονα προάγει ουσιαστικά τη λειτουργία του κύκλου των διαδικασιών λήψης αποφάσεων.
Όλα αυτά είναι μέρος ενός συνολικού εξοπλιστικού προγράμματος που εκτελείται στην Τουρκία. Στον αντίποδα η αμυντική βιομηχανία στην Ελλάδα βρίσκεται υπό κατάρρευση, οι κρατικές εταιρίες είναι υπερχρεωμένες και οι ιδιωτικές που δραστηριοποιούνται στον τομέα αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν τα χρόνια της κρίσης λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και δεξιοτήτων τους. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ήταν το πρώτο Υπουργείο το οποίο υπέστη δραματικές περικοπές αφενός στα λειτουργικά έξοδα των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και αφετέρου στα εξοπλιστικά προγράμματα
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί μια ισορροπία ισχύος με αποκατάσταση, εντός του πλαισίου των δυνατοτήτων του προϋπολογισμού για την άμυνα. Να επισημάνουμε, για ιστορικούς λόγους, ότι ούτε με τη χρεωκοπία του 1893 ούτε μ΄ εκείνη του 1932 μειώθηκαν οι αμυντικές δαπάνες. Αντίθετα αυξήθηκαν και είχαμε το έπος των Βαλκανικών Πολέμων και του 1940-41. Θα πρέπει με αφορμή το θέμα αυτό να αναλογισθούν όλοι τις καταστροφικές συνέπειες του λαϊκισμού και της «μίζας» που βιώσαμε τις περασμένες δεκαετίες στη χώρα μας και κυρίως αυτοί που εφάρμοσαν αυτές τις τακτικές. Τέλος να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με δηλώσεις Ελλήνων αξιωματούχων αναφορικά με την απαίτηση ακόμα περισσότερων περικοπών στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας και «θα το ρισκάρουμε με την Τουρκία», ότι αυτές είναι ανυπόστατες και επικίνδυνες.

ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΖΟΥΜΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α
25/1/2024 - Militaire News

https://www.militaire.gr/to-exoplistiko-programma-tis-toyrkias-kai-oi-peftosynnefakides-lampros-tzoymis/


 2.

Η Τουρκία ταπείνωσε το ΝΑΤΟ. Εάν το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να τη διώξει, ιδού το σχέδιο Β.

Ο εκβιασμός της Τουρκίας προς τον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) για την ένταξη της Σουηδίας είναι το τελευταίο επεισόδιο που εγείρει ερωτήματα σχετικά με το εάν η Τουρκία ανήκει στη συμμαχία.

Σίγουρα, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ και πολλοί στον Λευκό Οίκο θα πανηγυρίσουν τη συμφωνία της Τουρκίας για την ένταξη της Σουηδίας μετά από καθυστέρηση 22 μηνών, αλλά, ενώ ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ επαινεί αφειδώς τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία υποτάσσει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στο δικό της υλικό όφελος.

Παίζει τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ τους και κάνει διπλές συμφωνίες καθώς η Τουρκία εξοπλίζει την Ουκρανία βοηθώντας τη Ρωσία να αποφύγει τις κυρώσεις.

Το ΝΑΤΟ ορίζει ως σκοπό του «να εγγυηθεί την ελευθερία και την ασφάλεια των μελών του με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα» και λέει ότι «προωθεί τις δημοκρατικές αξίες». Η Τουρκία σήμερα κοροϊδεύει τέτοιες αξίες: το Freedom House κατατάσσει την Τουρκία ως το πιο αντιδημοκρατικό μέλος του ΝΑΤΟ.

Για πάρα πολύ καιρό, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ και οι δυτικοί ομόλογοί τους αρνούνταν την Τουρκία. Ορισμένοι εξηγούν ότι η Τουρκία είναι, απλώς, πολύ σημαντική, ειδικά καθώς έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ.

Ωστόσο, αυτή η μέτρηση είναι παραπλανητική. Σημασία δεν έχει το μέγεθος του στρατού, αλλά η πολιτική βούληση να τον χρησιμοποιήσουμε.

Η ιδέα ότι το πρόβλημα θα λυθεί μόνο του εάν ο Ερντογάν αποχωρήσει από το αξίωμα ή πεθάνει είναι φαντασία, δεδομένου του τρόπου με τον οποίο διαμόρφωσε την εκπαίδευση 32 εκατομμυρίων Τούρκων και πώς οργάνωσε τον στρατό κατά τη διάρκεια της 21χρονης δικτατορίας του. Το ίδιο ισχύει και με τα μέσα ενημέρωσης και τη γραφειοκρατία της Τουρκίας.

Η Τουρκία σήμερα είναι παθητικό. Δεν υπάρχει μηχανισμός εντός του ΝΑΤΟ για την απέλαση ενός παράξενου μέλους. Στο παρελθόν, οι χώρες αποχώρησαν οικειοθελώς. Το 1966, για παράδειγμα, η Γαλλία εγκατέλειψε την ολοκληρωμένη στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ μετά από μια σειρά εσωτερικών διαφωνιών, αν και ο Σαρλ Ντε Γκωλ επιβεβαίωσε ταυτόχρονα τη δέσμευση της Γαλλίας στη συλλογική άμυνα της συμμαχίας. Οκτώ χρόνια αργότερα, η Ελλάδα αποσύρθηκε από τη διοίκηση του ΝΑΤΟ μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Και οι δύο χώρες τελικά προσχώρησαν ξανά.

Η αξία του ΝΑΤΟ για τον Ερντογάν, ωστόσο, είναι ότι μπορεί να λειτουργεί ως δούρειος ίππος και να εμποδίζει τη συναίνεση σε κάθε απόφαση μέχρι τα μέλη του ΝΑΤΟ να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του.

Για τη Σουηδία, αυτό σημαίνει καταστολή της ελευθερίας του λόγου ή έκδοση αντιφρονούντων. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα δώσουν στην Τουρκία F-16.

Εάν το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να εξωθήσει την Τουρκία να φύγει, θα μπορούσε να την αναγκάσει να το εγκαταλείψει; Ναί.

Η ιστορικός άμυνας Κόρι Σάκε σημειώνει ένα παράδειγμα από τη δεύτερη Κρίση του Βερολίνου το 1958. Καθώς η Σοβιετική Ένωση αμφισβήτησε ξανά το καθεστώς του Δυτικού Βερολίνου, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία εφάρμοσαν το “Live Oak”. Η ιδέα ήταν να εμπλακούν στον σχεδιασμό πυρήνων εκείνα τα μέλη του ΝΑΤΟ που ήταν πιο πιθανό να πολεμήσουν, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα τετελεσμένο γεγονός για άλλα μέλη του ΝΑΤΟ. Μια τέτοια αντίληψη σήμερα θα σήμαινε την παροχή προνομίων στα αξιόπιστα μέλη του ΝΑΤΟ έναντι πιθανής προσπάθειας καθυστέρησης απο την Τουρκία.(Στο κείμενο: “Potential filibustering from Turkey”.Το filibuster είναι μια πολιτική διαδικασία κατά την οποία ένα ή περισσότερα μέλη ενός νομοθετικού σώματος παρατείνουν τη συζήτηση σχετικά με την προτεινόμενη νομοθεσία, έτσι ώστε να καθυστερήσει.)

Ο John Maurer, καθηγητής στρατηγικής στη Σχολή Προηγμένων Αεροπορικών και Διαστημικών Σπουδών στο Air University, Maxwell Air Force Base, εικάζει ότι οι μεταρρυθμιστές του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν την εθελοντική αποχώρηση της Γαλλίας από τη διοίκηση του ΝΑΤΟ το 1966 ως ένδειξη ότι το να είσαι μέρος στη Συνθήκη του ΝΑΤΟ δεν εγγυάται αναγκαστικά τη συμμετοχή σε όλες τις δομές του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα σε στρατιωτικό επίπεδο.

Το ΝΑΤΟ θα μπορούσε επίσης να μετακινήσει τη Χερσαία Διοίκηση του (LANDCOM) από τη Σμύρνη.

Σε περίπτωση που η Τουρκία ασκήσει βέτο στη μεταφορά μέσω της παρουσίας της στο Βορειοατλαντικό Συμβούλιο, το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να απαντήσει εγκαθιστώντας μια παράλληλη διοίκηση και στη συνέχεια εγκαταλείποντας σιγά σιγά τη LANDCOM. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το ΝΑΤΟ μπορεί να σηματοδοτήσει τη δυσαρέσκειά του για τις γελοιότητες του Ερντογάν αναθέτοντας τη νέα ή μεταφερόμενη δομή στην Αλεξανδρούπολη ή τη Στοκχόλμη.

Το ΝΑΤΟ μπορεί να κάνει την παρουσία της Τουρκίας στο Συμμαχία δυσάρεστη με άλλους τρόπους. Τα μέλη του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν ανεπίσημα να αποκλείσουν τους Τούρκους από ορισμένους οργανισμούς αρνούμενοι τους διορισμούς Τούρκων. Εδώ, υπάρχει επίσης προηγούμενο, καθώς η Τουρκία χρησιμοποιεί τακτικά το βέτο της για να απαγορεύσει σε ομιλητές που επικρίνουν τον Ερντογάν να παρευρεθούν στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ. Ομοίως, όπως το «Five Eyes» επισημοποιεί την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ της Αυστραλίας, του Καναδά, της Νέας Ζηλανδίας, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών, ένας κώδικας «NATO Minus One» μπορεί να αποτρέψει την τακτική ανταλλαγή πληροφοριών με Τούρκους αξιωματούχους. Μια τέτοια κίνηση είναι συνετή δεδομένης τόσο της προθυμίας της Τουρκίας να στοχεύσει αντιφρονούντες σε όλη την Ευρώπη όσο και της υποστήριξής της στο Ισλαμικό Κράτος.

Η αποτελεσματική άμυνα απαιτεί εκτίμηση της πραγματικότητας. Η Τουρκία δεν παρέχει πλέον στο ΝΑΤΟ τα θεμέλια ή την αξία που είχε κάποτε. Η άρνηση για την ιδεολογία του Ερντογάν ή τον αντίκτυπό του στον τουρκικό στρατό μπορεί να είναι θανατηφόρα. Αντί να αγκαλιάσουμε ευσεβείς πόθους και να αναγνωρίσουμε την αδυναμία να εκδιωχθεί η Τουρκία, είναι καιρός να τεθεί σε καραντίνα ο Δούρειος ίππος του ΝΑΤΟ.

Michael Rubin
Middle East Forum Observer
24 Ιανουαρίου 2024

*Ο Michael Rubin είναι διευθυντής ανάλυσης πολιτικής στο Middle East Forum και ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute.

www.meforum.org




  ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ  -  ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ   

Μπροστά στην Ελλάδα και την Κύπρο δεν “μπαίνει” κανένας Μπάιντεν και κανένας Τραμπ: Ο πρώτος ξέχασε τις ύβρεις του Ερντογάν, ο δεύτερος του άνοιξε τον Λευκό Οίκο (video)

Η ανταπόκριση του Μιχάλη Ιγνατίου (video): Φαίνεται ότι εάν το Κογκρέσο δεν εγκρίνει πρώτα την πώληση των F-16 ο Ερντογάν δεν θα υπογράψει για τη Σουηδία! “Θύμα” τα ελληνικά F-35…

 Το εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας και οι «πεφτοσυννεφάκηδες»-Λάμπρος Τζούμης

Ο Ερντογάν παίρνει ότι θέλει δίνοντας ελάχιστα, η Ελλάδα δίνει τα πάντα και περιμένει …στην ουρά.

Με επιστολή προς στο Κογκρέσο ο Μπάιντεν ζητά να εγκριθεί η πώληση των F-16 στην Τουρκία.

Απαράδεκτη η φινλανδοποίηση του Πολεμικού Ναυτικού! (VIDEO)

Το παιχνίδι της Τουρκίας στον Καύκασο και ο ρόλος του Αζερμπαϊτζάν που εξυπηρετεί τις παντουρκικές ονειρώξεις

Η κρυφή πλευρά της συμφωνίας Μελόνι-Ερντογάν.

Μας πιέζουν οι ΗΠΑ να στείλουμε κι άλλα όπλα στην Ουκρανία.


''Η ιστορία μάς διδάσκει τα πάντα, ακόμα και το μέλλον.''  Δυστυχώς, όποιος δεν διδάσκεται από την ιστορία είναι ΜΟΙΡΑΙΟ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΘΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ...