IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ο ηπειρωτικός χώρος και οι θάλασσες που τον περιβάλλουν, αλλά συμπεριλαμβάνεται και ο θαλάσσιος χώρος που μας διασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο, με την διακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Έχετε ποτέ αναλογισθεί πόσο τεράστιος είναι, γεωγραφικά, αυτός ο χώρος του Ελληνισμού; Εξετάζοντας το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου του Ελληνισμού, αναδεικνύονται πολλές από τις συνήθεις απειλές και κινδύνους για την Ελλάδα και την Κύπρο. Πρώτη στον κατάλογο των κινδύνων είναι η φιλοδοξία της Τουρκίας, να κυριαρχήσει στη θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της Μεσογείου, και να πιέσει με την απόκτηση συντριπτικής υπεροχής των ναυτικών της δυνάμεων. Άλλες απειλές είναι εδαφικές διεκδικήσεις σε θαλάσσιες και παράκτιες ζώνες, οι προσπάθειες για τον περιορισμό του Ελληνισμού στη πρόσβαση των θαλάσσιων πόρων, και η επιχείρηση να αποδυναμώσει τον Ελληνικό έλεγχο πάνω από το Αιγαίο. Εκτός από το Αιγαίο, τονίζεται η σημασία της προστασίας πρόσβασης στους ενεργει

Μέχρι την πρώτη συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (1958) το δικαίωμα της αλιείας των παρακτίων κρατών μπορούσε να ασκηθεί μόνο εντός των χωρικών υδάτων το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να επεκταθεί πέραν των 12 ν.μ. Λόγω αυτού του γεγονότος προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας μίας οικονομικής ζώνης εντός της οποίας τα παράκτια κράτη θα είχαν τη δυνατότητα εκμετάλλευσης των πηγών τους, ενώ τα τρίτα κράτη δεν θα αποκλείονταν από την άσκηση των βασικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τον θεσμό της ελευθερίας των θαλασσών. Υπό μία έννοια λοιπόν η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) εμφανίστηκε προκειμένου να αντισταθμίσει τις οικονομικές ανάγκες των παρακτίων κρατών χωρίς, από την άλλη πλευρά, να αυξήσει το εύρος των χωρικών υδάτων. Ορισμένα γνωστά παραδείγματα των διαφορών για την ΑΟΖ περιλαμβάνονται στον «πόλεμο του βακαλάου» μεταξύ της Βρετανίας και της Ισλανδίας. Μια σειρά από συγκρούσεις της δεκαετίας 1950 και της δεκαετίας του 70 μεταξύ των δύο χωρών

File Photo: Φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα από το ΓΕΝ και εικονίζει πολεμικά πλοία να παίρνουν μέρος στην άσκηση ΑΡΙΑΔΝΗ. ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γραφείο Τύπου ΓΕΝ, STR Ήταν το μεγάλο μυστικό της Τουρκίας. Η Τουρκία πολέμησε κυρίως το θέμα της ΑΟΖ και των νησιών όλα τα εννιά χρόνια της Τρίτης Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), γιατί γνώριζε ότι τα άρθρα της ΑΟΖ που ασχολούνται διεξοδικά με τα θέματα της αλιείας ευνοούσαν τα νησιά του Αιγαίου πελάγους. Γνωρίζουμε αρκετά καλά τα θέματα και τα προβλήματα των ηπείρων της Γης, αλλά για εκατοντάδες χρόνια τώρα δεν δώσαμε την κατάλληλη προσοχή στα θέματα που αφορούν τις θάλασσες και ιδιαίτερα στα θέματα της αλιείας. Όλα άλλαξαν εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής 30 Απριλίου 1982, όταν τα περισσότερα κράτη του ΟΗΕ ψήφισαν υπέρ της νέας Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας (UNCLOS ). Έχουν ήδη περάσει τέσσερις δεκαετίες από τότε και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, ενώ η έννοια της ΑΟΖ παίζει έναν καθοριστικό και σημαντικό

Δεν είναι νεόκοπος μουσαφίρης του Ράμα η Τουρκία στην Αλβανία. Η Αγκυρα έσπευσε από τους πρώτους μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, το 1991, να βάλει βάσεις επιρροής και να αποκτήσει στρατιωτική παρουσία στα παράλια της Αδριατικής με «θέα» την Κεντρική και Δυτική Μεσόγειο, έχοντας ως όπλα το ισλάμ και το χρήμα. Ο Σαλί Μπερίσα κατηγόρησε τον πρωθυπουργό Εντι Ράμα (φωτ.) ότι μπλόκαρε τη συμφωνία ενεργώντας για λογαριασμό της Τουρκίας. Η συζήτηση στην αλβανική Βουλή αφορούσε το «πάγωμα» της συμφωνίας με την Ελλάδα για την ΑΟΖ και βγήκε εκτός ορίων. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Δημοκρατίας Σαλί Μπερίσα κατηγόρησε ευθέως τον πρωθυπουργό Εντι Ράμα ότι μπλόκαρε την ελληνοαλβανική συμφωνία, λειτουργώντας για λογαριασμό τρίτης δύναμης, δηλαδή της Τουρκίας. Τα αίματα άναψαν και ακούστηκαν βαριές κουβέντες. «Ημουν πρωθυπουργός, είχα πληροφορίες και στοιχεία και αυτά που λέω, τα λέω με μεγάλη και πλήρη ευθύνη, ότι πρόκειται για μια πράξη εξ ολοκλήρου προς το συμφέρον μ

      Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Το δικαίωμα της Ελλάδας να οριοθετήσει θαλάσσιες ζώνες με γειτονικές χώρες χωρίς την… «άδεια» της Τουρκίας, καθώς και το δικαίωμα των ελληνικών νησιών σε θαλάσσιες ζώνες όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της Θάλασσας, επισημαίνονται στην επιστολή που κατέθεσε στις 8 Δεκεμβρίου στον ΟΗΕ και κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο στις 12 Δεκεμβρίου (A/71/675–S/2016/1043), η Μόνιμη Αντιπρόσωπος της χωράς μας στον ΟΗΕ πρέσβης. Αικ Μπούρα. Η επιστολή αυτή έρχεται σε απάντηση της τουρκικής επιστολής που είχε σταλεί στον ΟΗΕ στις 15 Ιουνίου 2016, που ουσιαστικά περιελάμβανε όλο το μανιφέστο αμφισβήτησης της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Στην επιστολή της, η κ. Μπούρα επισημαίνει ότι «η Τουρκία για άλλη μια φορά, μέσα από μια σειρά αβάσιμων επιχειρημάτων, αρνείται κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, κ