IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Βδέλυγμα σε τόπο άγιο».  Η  επιφυλλίδα επιτρέπεται να αιθεροβατεί – είναι φιλολογικό είδος, δεν πειθαρχεί στις απαιτήσεις επικαιρότητας της ειδησεογραφίας. Στην οργάνωση και στη λειτουργία του ελλαδικού κράτους, ποια δεδομένα δεν είναι ελληνικά, δεν τα γέννησε η σοφία της ανάγκης, η εμπειρική παράδοση του Ελληνισμού; Είναι πολλά, ας ξεχωρίσουμε τρία: Ο διακοσμητικός ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή το συγκεντρωτικό κράτος. Επίσης, η προτεραιότητα δάνειων ιδεολογημάτων (όχι της επιχώριας ανάγκης) στην άσκηση της πολιτικής. Και η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού κοινωνικού θησαυρίσματος σε «επικρατούσα θρησκεία». Η θρησκεία συνήθως είναι θεσμοποιημένη αγοραπωλησία: κάποιοι πουλάνε, κάποιοι αγοράζουν. Πωλούνται χρηστικά ωφελιμοθηρικά προτάγματα, αγοράζονται παρηγορητικές ψευδαισθήσεις. Το κράτος κατοχυρώνει τη συναλλαγή, διότι του εξασφαλίζει λιγότερο φόρτο δουλειάς για την αστυνομία και τα δικαστήρια. Αλλοτριώνει θεσμικά σε θρησκεία (σε ατομοκεντρικό νομικισμό κα

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Τα ΤΕΙ δεν μπορούν να γίνουν ΑΕΙ με μια υπουργική απόφαση. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αλλάξουν τα γνωστικά επίπεδα και τα γνωστικά αντικείμενα των καθηγητών των ΤΕΙ, των φοιτητών και η υλικοτεχνική υποδομή. Αυτοί που ζητούν να γίνουν σήμερα οι απόφοιτοι των ΤΕΙ απόφοιτοι των ΑΕΙ σκέφτονται όπως ο πελάτης της κυβέρνησης που θα ήθελε να είναι πλούσιος και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει με μια κυβερνητική απόφαση. Τα σημερινά ΤΕΙ δεν μπορούν να γίνουν αυτόματα ίδια με τα ΑΕΙ της χώρας μας, όπως δεν μπορούν τα ΑΕΙ της χώρας μας να γίνουν Χάρβαρντ και ΜΙΤ με υπουργικές αποφάσεις του κάθε υπουργού Παιδείας. Τα σημερινά ΤΕΙ έγιναν με υπουργική απόφαση ΑΕΙ, αλλά τα περισσότερα αν όχι όλα θα είναι ΑΕΙ δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή πάλι ΤΕΙ, εκτός από εκείνα τα ΤΕΙ υψηλής ζήτησης και με υψηλό μέσο επίπεδο φοιτητών που είναι ήδη πολύ ανώτερα από πολλά ΑΕΙ χαμηλότερης ζήτησης και επιπέδου σπουδών. Υπάρχουν αρκετά τέτοια τμήματα στη χώρα μας. Στην Αμερική αλλ

GERASIMOV174 VIA GETTY IMAGES Τεχνικές να κλέβει κανείς επιστημονικά κείμενα  και να τα παρουσιάζει ως δικά του υπάρχουν πολλές. Πώς είναι δυνατόν σε ένα πανεπιστήμιο οι καθηγητές που συγκροτούν το εκλεκτορικό σώμα για την εξέλιξη ή εκλογή μέλους του διδακτικού προσωπικού να υπερψηφίζουν τον υποψήφιο, ενώ γνωρίζουν καλά ότι αυτός εμφανίζει «fake» έργο; Γιατί δεν βρίσκει απήχηση στα ελληνικά ΑΕΙ η ακαδημαϊκή ηθική και δεοντολογία που ισχύει σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες όπου η ακαδημαϊκή κοινότητα σέβεται τον εαυτό της; Γιατί στα δικά μας χωράφια οι αντιγραφείς και οι ακαδημαϊκοί κλόουν έχουν την πολυτέλεια να απολαμβάνουν αμέριμνοι τους καρπούς της ανομικής τους συμπεριφοράς; Η απάντηση είναι σύνθετη. Δεν διαφέρει όμως πολύ από την απάντηση στο ερώτημα «πώς κατάφερναν οι μοναχοί να σπάνε τη νηστεία στην πράξη, χωρίς να αλλάζουν τους κανόνες νηστείας»; Πιο λαϊκά διατυπωμένο: κάτω από ποιες συνθήκες καταφέρει κανείς να βαφτίζει το κ

Σκίτσο του Α. ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ Η ίδρυση του ΑΣΕΠ αποτελεί την κορυφαία μεταπολεμική μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση. Υπήρξε ωστόσο ελλιπής, καθώς εξαιρούσε τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και τις συμβάσεις έργου που συνάπτονταν με το Δημόσιο ή τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Το «παραθυράκι» του νόμου εκμεταλλεύτηκαν τα πανίσχυρα πελατειακά δίκτυα των κομμάτων και ξεκίνησαν τη φάμπρικα των συμβασιούχων, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα ήσαν «τρόφιμοι» του κομματικού κράτους.  Ο συνταγματικός νομοθέτης το 2001 υπό την πίεση και την κατακραυγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εν όψει και της 1999/70/ΕΚ Οδηγίας) αναθεώρησε το 103 του Συντάγματος. Η νέα διάταξη του άρθρου 103 απαγόρευσε τη μετατροπή συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ή συμβάσεων έργου σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Θεσπίστηκε όμως και η μεταβατική διάταξη της παρ. 7 του άρθρου 118 του Συντάγματος για να μπορέσει το αμαρτωλό πολιτικό σύστημα να βολέψει μια τελευταία φορά τα «παιδιά-πελάτες» του. Μ

Πόσο έχουμε εν τοις πράγμασι απομακρυνθεί από την κυριαρχία της ισχύος;  Από την επικράτεια της ευνοιοκρατίας; Τα πρόσωπα τα οποία δέχθηκαν το ανάθεμα της ελληνικής κοινωνίας -ενός μεγάλου έστω μέρους της- κατά την εβδομάδα που πέρασε ήταν η κυρία Κατερίνα Νοτοπούλου και ο κύριος Αριστείδης Φλώρος. Η μεν ετέθη επικεφαλής του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης σκανδαλωδώς κατά τη γνώμη πάρα πολλών, δίχως ούτε κατά διάνοια να διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα. Ο δε αποφυλακίστηκε σαν ανάπηρος, με πλαστογραφημένες -όπως γρήγορα αποδείχθηκε- ιατρικές βεβαιώσεις. Αμφότεροι εξευτέλισαν -ωρύονται οι επικριτές τους- κάθε έννοια ισοπολιτείας. Κάθε αίσθημα δικαιοσύνης. Στη Ρώμη τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα, ο Καλιγούλας, θέλοντας να καταδείξει την αχρηστία, κυρίως δε την οσφυοκαμψία, των κολάκων που τον περιέβαλαν, τούς έβαλε να εκλέξουν για Ύπατο της Αυτοκρατορίας το άλογο του. Τον ωραιότατο, βαρβάτο ομολογουμένως, ίππο Ινκιτάτο. Του έχτισε εν συνεχεία μαρμάρινο στάβλο και παχνί από ελεφ

Την εβδομάδα που πέρασε, από τα πλέον εμβληματικά άρθρα ήταν μια παλιά ομιλία του προέδρου της Daimler Benz για τον κόσμο που έρχεται. Τίποτε δεν θα είναι όμοιο με το σήμερα από το 2019 κιόλας, και μετά. Ο κόσμος αλλάζει και, πάλι θα το επισημάνουμε, εμείς ομφαλοσκοπούμε. Ο κόσμος δεν αλλάζει, απλώς, αλλά αλλάζει και ραγδαία. Για την παρακολούθηση των αλλαγών που επέρχονται, ή, καλύτερα, η βάση των αλλαγών που έρχονται είναι η παιδεία και η εκπαίδευση. Η πολύ προχωρημένη παιδεία και εκπαίδευση. Τόσο η οικονομική κρίση που ανάγκασε νέα παιδιά με καλές σπουδές να φύγουν στο εξωτερικό όσο και οι ιδεοληψίες του υπουργείου παιδείας απομειώνουν τις δυνατότητες της χώρας να αναπτύξει και την παιδεία της και την έρευνά της. Και όποια χώρα δεν προχωρήσει με γρήγορους ρυθμούς και σε βάθος στην παιδεία της θα δει τους άλλους από μακριά να την αποχαιρετούν. Στα Πανεπιστήμια η κυβέρνηση δεν παρέχει τις απολύτως αναγκαίες πιστώσεις για να ανταπεξέλθουν στις στοιχειώδε

 Η αριστεία και η κουλτούρα των βραβείων.   ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ  (1)  Αριστεία, σημαιοφόροι και ιδεοληπτικός εξισωτισμός. (2)  Αριστεία: μεταξύ δαρβινισμού και εξισωτισμού. (3) Σχολείο λοταρία. (4) Η Σημαία είναι δικαίωμα όλων - Μόνο η Ηγεσία είναι προνόμιο των Αρίστων. (5) Ποιος είναι ο άριστος τελικά; Ποιο είναι το κριτήριο της αριστείας;  Ποιός δικαιούται να κρατά τη σημαία;   Έργο Γ. Αδαμάκη  Η αριστεία και η κουλτούρα των βραβείων.   Έστω ότι μια κριτική επιτροπή δεν απαρτίζεται από ηλίθιους και ότι αυτός που βραβεύεται δεν είναι ανάξιος. Τι εξυπηρετεί ένα βραβείο; Η λογική του βραβείου είναι η επιδοκιμασία ενός έργου. Είτε στη βάση της κρίσης των πολλών είτε στη βάση της κρίσης των ειδικών, βραβεύεται η αριστεία, το εξέχον κατόρθωμα. Υπό ποίαν έννοια όμως συνιστά επιβράβευση για έναν πνευματικό άνθρωπο κάτι τέτοιο; Φαντάζομαι ότι επιβράβευση συνιστά είτε η γνώμη των ελαχίστων ανθρώπων που μπορούν να πουν κάτι καίριο είτε η υποδοχή του κοινού.