IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Bιομηχανική Επανάσταση ήταν ένα ιδιαίτερα σύνθετο σύστημα ραγδαίων μεταβολών και ανακατατάξεων – τεχνικών, οικονομικών, κοινωνικών και πνευματικών – οι οποίες οδήγησαν για πρώτη φορά στην εμφάνιση της «εκβιομηχανισμένης» κοινωνίας στη Μεγάλη Βρετανία μεταξύ των ετών 1760 – 1860. Χωρίζεται σε 3 κύριες φάσεις, ενώ ορισμένοι πιστεύουν πως είμαστε στο κατώφλι της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Πρώτη φάση 1780 – 1848 Κατά τον Eric Hobsbawm η πρώτη φάση της Βιομηχανικής Επανάστασης μπορεί να ορισθεί ως η περίοδος ανάμεσα στο 1780 και τη δεκαετία του 1840. Τελειώνει δηλαδή με την κατασκευή των σιδηροδρόμων και της βαριάς βιομηχανίας.  Δεύτερη Φάση 1850 – 1880 (1918-1945) Η δεύτερη φάση της Βιομηχανικής Επανάστασης είναι ουσιαστικά αυτή που καθόρισε την οικονομική πραγματικότητα του κόσμου όπως είναι σήμερα και εδραίωσε τον βιομηχανικό καπιταλισμό και τη μαζική παραγωγή. Αυτή η φάση αφορά κυρίως την περίοδο 1850-1880 (μπορεί να επεκταθεί μέχρι το 1914 ή ακόμη και

Είναι, άραγε, αυτό το μέλλον της γεωργίας; Ένα μέλλον όπου οι αγρότες θα κάθονται στα καφενεία και η δουλειά τους θα γίνεται μόνη της; Πάντως, στην πειραματική ρομποτική φάρμα «Hands Free Hectare» στη Βρετανία αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι το πρώτο αγρόκτημα στον κόσμο όπου τα πάντα -σπορά, φύτεμα, λιπάσματα, δειγματοληψία, συγκομιδή- γίνονται χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη χειρωνακτική συμμετοχή. Ρομπότ, αυτόνομα γεωργικά μηχανήματα και εναέρια οχήματα (drones) έχουν αναλάβει το καθετί. Η φάρμα, που βρίσκεται στο χωριό Έντζμοντ, αποτελεί ερευνητικό πρόγραμμα του εξειδικευμένου γεωπονικού Πανεπιστημίου Χάρπερ Άνταμς και της αγροτοβιομηχανικής εταιρείας Precision Dynamics. Εφέτος για πρώτη φορά το αγρόκτημα παρήγαγε περίπου πέντε τόνους κριθάρι, χωρίς να βάλει το χεράκι του κάποιος άνθρωπος.  The Hands Free Hectare project Οι δημιουργοί του πλήρως αυτοματοποιημένου αγροκτήματος πιστεύουν ότι χάρη στις «έξυπνες» τεχνολογίες η γεωργία του μέλλοντο

Η ημέρα που θα πηγαίνει κανείς στη δουλειά του και θα του λέει καλημέρα ένα... ρομπότ φαντάζει ως ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι πλέον και τόσο μακρινό. Τα ευρήματα της πρώτης Ευρωπαϊκής Έρευνας Δεξιοτήτων και Εργασίας, που διεξήγαγε το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Cedefop) στα 28 κράτη -μέλη της ΕΕ, δείχνουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ενηλίκων εργαζομένων στην Ελλάδα και στην ΕΕ έχουν υποστεί, προσφάτως, σημαντικές τεχνολογικές αλλαγές στο εργασιακό τους περιβάλλον. Είναι ενδεικτικό ότι το 43% των Ελλήνων εργαζόμενων είδε να μεταλλάσσονται τα μηχανήματα και τα πληροφοριακά συστήματα που χρησιμοποιούσε τα τελευταία πέντε έτη. Μάλιστα, περίπου το 20% των εργαζομένων στην Ελλάδα πιστεύει ότι θα είναι παρωχημένες οι δεξιότητες του στην επόμενη πενταετία, ενώ το 11% αντιμετωπίζει υψηλό ρίσκο τεχνολογικής απαξίωσης. Μπροστά στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση για ψηφιακές δεξιότητες στην αγορά

'Ενα ρομπότ παράγει με το ίδιο κόστος στην Κίνα ή στο Λονδίνο. Τέτοια σύγχρονα συστήματα προϋποθέτουν μόρφωση, «ακριβή» εργασία, ο φτηνός μισθός κατεβαίνει από το βάθρο του απόλυτου πλεονεκτήματος. Η ασφάλεια της επένδυσης και η εγγύτητα στις αγορές διάθεσης των προϊόντων αναβαθμίζονται.  Η σύγχρονη επανάσταση προσφέρει τη μεγάλη ευκαιρία στη χώρα μας. Οχι απλώς για την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά για να ξανακτίσουμε τη βιομηχανική βάση της, να υπερκαλύψουμε την απόσταση και (ως latecomer) να εκτιναχτούμε στις πρώτες γραμμές της σύγχρονης ανάπτυξης, να επαναπατριστούν τα παιδιά μας και να δοθεί σε όλους τους νέους η ευκαιρία για το δικό τους start-up (Κινέζοι, Ινδοί, άλλοι, κατά χιλιάδες επαναπατρίζονται εγκαταλείποντας τη Silicon Valley…) και να προσελκύσουμε ξένα ιδιωτικά μακροπρόθεσμα κεφάλαια που αναζητούν κερδοφόρες τοποθετήσεις. Μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε; Η Ελλάδα δεν έχει σχέδιο. Η Κίνα έχει το σχέδιο Made in China 2025. Η Ιαπωνία έχει σχέδιο αναγέννησ