IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Δεν πρόκειται μόνο για έναν ύποπτο διαφθοράς πολιτικό. Αυτό δεν είναι άγνωστο φαινόμενο σε μια δημοκρατία. Το ενδιαφέρον είναι αλλού. Ενώ ο ύποπτος πλουτισμός του ήταν γνωστός, ενώ το αγοραίο «κολλητιλίκι» του και οι πελατειακοί μηχανισμοί του ήταν ορατοί, ενώ η ναρκισσιστική ανικανότητά του ήταν εμφανέστατη, σχεδόν το μισό ΠΑΣΟΚ ψήφισε τον Τσοχατζόπουλο για αρχηγό του κόμματος και πρωθυπουργό! (...) Ακούγεται τόσο κωμικό, αλλά ο Τσοχατζόπουλος ήταν ο ηγέτης της «αριστερής» πασοκικής αντιπολίτευσης στον «νεοφιλελεύθερο» Σημίτη, συνομιλούσε με τον Κωνσταντόπουλο του Συνασπισμού για ένα κοινό αριστερό μέτωπο, έδινε συνεντεύξεις στην «Αυγή» ως ο Ελληνας Λαφοντέν! (...) Σκίτσο του Η.Μακρή (1) Το δέντρο και το δάσος ... Του Σταυρου Λυγερού Οι «πράσινοι» θεωρούν ότι η προφυλάκιση του Τσοχατζόπουλου εν μέσω προεκλογικής περιόδου προκαλεί πολιτικές εντυπώσεις σε βάρος του ΠΑΣΟΚ. Πιθανόν να έχουν κάποιο δίκιο, αλλά μόνο φανατικοί ισχυρίζονται ότι η διαφθορά

Η μαφία της Θεσσαλονίκης δάνειζε τα χιλιάδες θύματά της  με τόκο που κυμαινόταν από 5 έως και 10% την  ... εβδομάδα! (1)   Μαζί τα τρώνε ακόμη...   Η εξάρθρωση, έστω και τόσο αργά, της συμμορίας που λυμαίνονταν τη Θεσσαλονίκη αποτελεί τη βασικότερη απόδειξη της γνωστής ρήσης Πάγκαλου "μαζί τα φάγαμε". Αποτελεί βέβαια και τρανή απόδειξη του ότι ο Πάγκαλος θα έπρεπε να διατυπώσει την ρήση του σε χρόνο ενεστώτα και να πει σωστότερα "μαζί τα τρώμε ακόμη". Το πολιτικό σύστημα και το κομματικό κράτος που δημιούργησε και εξέθρεψε, κυρίως, το Πασόκ, παίρνοντας ένα σωρό κοινωνικά και επαγγελματικά αποτυχημένους και αναδεικνύοντάς τους σε παράγοντες του πολιτικού βίου της χώρας, καλλιέργησε με ζηλευτή καρποφορία μια γενιά αμόρφωτων πολιτικάντηδων (και άλλου είδους παραγόντων), οι οποίοι περιτυλιγμένοι με κοστούμι και καντάρια σοβαρότητος εκπόρνευσαν την Ελλάδα και ασέλγησαν επί του κορμιού της για τρεις δεκαετίες συνεχίζοντας έως και σήμερα. Ταυτόχρ

  « Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο» και τα δυό την τσέπη τους ... ''Οι υπάκουοι κηπουροί ποτέ δεν πάνε χαμένοι" Μέγα ηθικό και πολιτικό ζήτημα για τον Γιώργο   Τελικά κανείς δεν χάνεται... αρκεί να έχει τους σωστούς φίλους...». Mε αυτή τη φράση οικονομικός παράγοντας σχολίασε την τοποθέτηση του Κώστα Θέου στη θέση του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ . Μία εβδομάδα μετά την τοποθέτησή του ως μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ, ο Θέος έγινε το Νο 2 και δεξί χέρι του Αρθούρου Ζερβού στη διοικητική πυραμίδα της Επιχείρησης με μισθό που ξεπερνά τις 9.000 ευρώ. Και όλα αυτά την ώρα που δεν διστάζουν να επιβάλουν αυξήσεις-φωτιά στα τιμολόγια της Επιχείρησης. Επιλογή της «πράσινης Τίνας» ο Αρθούρος Ζερβός, επιλογή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ο Κώστας Θέος, με τις εντολές βέβαια του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη μέχρι τώρα διαδρομή του 50χρονου πολιτικού μηχανικού, ο οποίος ανελίχθηκε σε πολιτικές θέσεις ξεκινώντας από τις

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη* Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου. Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας . Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με τ

Ο λόγος πείθει όταν συντονίζεται με την κοινή εμπειρία, που θα πει: όταν σαρκώνεται σε αντίστοιχες συμπεριφορές. Οι στυλοβάτες ενός φαύλου πολιτικού συστήματος αδυνατούν βεβαίως να το κατανοήσουν - τους λείπουν οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις... Το νερό της Φουκουσίμα Του Χαριδημου Κ. Τσουκα* Τετάρτη, 30 Νοεμβρίου 2011. Τα κύρια άρθρα του διεθνούς Τύπου αναφέρονται, φυσικά, στην πρωτοφανή κρίση του ευρώ. Οι πολυεθνικές εταιρείες, πάντοτε εχθρικές στις εκπλήξεις, εντάσσουν ήδη στα σχέδιά τους το σοβαρό ενδεχόμενο κατάργησης του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Η αβεβαιότητα και η αγωνία κυριαρχούν. Ποιο είναι το πρώτο θέμα στο ελλαδικό κανάλι με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση ειδήσεων; Η απουσία των κ. Αβραμόπουλου και Δήμα από το υπουργικό συμβούλιο της ημέρας, ρεπορτάζ για το σχετικό παρασκήνιο και τα επικριτικά σχόλια «πράσινων» υπουργών, και, φυσικά, έμμεσες υποδείξεις στον πρωθυπουργό! Τέτοιας ποιότητας ΜΜΕ (στην ευπρεπή τους μάλιστα εκδοχή!) διαμορφώνουν την κοινή γνώμ

Μάχες Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ «Αν η γενιά μας δεν δώσει αυτό τον πόλεμο, πότε θα πολεμήσει;» αναρωτήθηκε ο υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξή του στο MEGA, αναφερόμενος στη μάχη για την πολυπόθητη έξοδο απ' την οικονομική κρίση όπου, καθώς υπονοήθηκε, η γενιά καλείται σύσσωμη στο μέτωπο πλάι στους Ευρωπαίους συμμάχους και ενάντια στον κακό της εαυτό. ΕΤΣΙ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος διεκδικεί, τυπικά, την πατρότητα της προϋποτιθέμενης καινούργιας εθνικής αφήγησης που θα πρόσφερε στέγη σε μια πανστρατιά πολιτών αφοσιωμένων στο ιδανικό της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Για πολλοστή φορά αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκωφαντική αποσιώπηση των ηθικών και ποινικών ευθυνών που βαραίνουν τους πολιτικούς μας χάσκει σαν πελώριο ρήγμα στην πλώρη του θωρηκτού της βενιζελικής εθνικής αφήγησης πριν καν αυτό αποπλεύσει για την αντιμετώπιση της πάλαι ποτέ κακομαθημένης και τώρα πλέον παραπαίουσας μεσαίας τάξης. ΜΑΤΑΙΩΣ οι θιασώτες το

(...) ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στην κρίση, είναι εκείνοι που όχι μόνο δεν πληρώνουν τη λυπητερή, αλλά αποκομίζουν υπερκέρδη σε συνθήκες κρίσης (...) Πίσω από τη συζήτηση για το χρέος και τη χρεοκοπία ή σωτηρία της χώρας κρύβεται μια μεγάλη ανακατανομή εισοδήματος και πλούτου υπέρ των ολίγων εκείνων που έχουν μέγιστη ευθύνη για τη σημερινή κρίση. (...) Χρέος και ανακατανομή πλούτου Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ* Πίσω από το καράβι με το οποίο ταξιδεύουμε όλοι μαζί και λέγεται ελληνικό δημόσιο χρέος, κρύβονται δύο θεμελιακά ζητήματα διαφοροποίησης. Το πρώτο αφορά στο ποιος πραγματικά ευθύνεται για αυτό το χρέος , και το δεύτερο στο ποιος πραγματικά το πληρώνει . Αν και κατά πόσο συμμετέχουν όλοι στην αποπληρωμή του. Εάν εξετάσει κανείς με προσοχή τα πραγματικά γεγονότα και αναζητήσει το ποιος εκμεταλλεύεται ποιον σε συνθήκες χρέους, τότε πιθανόν η αλήθεια να τον τρομάξει. Θα τη συνοψίσω σε μία φράση: εκείνοι που ευθύνονται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό για την κρίση,

 (...) Παρά ταύτα, οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως καταδεικνύεται στην έκθεση, συνεχίζουν και κατορθώνουν να αποφεύγουν την τιμωρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ. Ρακιτζής αναγκάσθηκε να υποβάλει ενστάσεις για 149 αποφάσεις πειθαρχικών συμβουλίων, καθώς διαπιστώθηκε ότι οι ποινές που επέβαλαν ήταν κυριολεκτικά …χάδι (...) Λέανδρος Ρακιτζής:  «Ατιμώρητοι παραμένουν οι επίορκοι υπάλληλοι » Οι υπηρεσίες που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα σκαρφάλωσαν στην κορυφή της κλίμακας της διαφθοράς Αθήνα Σημεία των καιρών; Οι υπηρεσίες που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα σκαρφάλωσαν στην κορυφή της κλίμακας της διαφθοράς, όπως προκύπτει από την ετήσια έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρο Ρακιτζή. Στην έκθεση, την οποία ο κ. Ρακιτζής, παρέδωσε το μεσημέρι της Τετάρτης στον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου και τον πρόεδρο της Βουλής κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, σημειώνεται ότι το 52% περίπου των υποθέσεων διαφθοράς, που αποκαλύφθηκαν το περασμένο έτος, αφορ

Το φαινόμενο «Σημίτης»... Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΕΡΓ. ΜΠΕΛΛΕ Συγγραφέα- πανεπιστημιακού Οποτε διαβάζω τον πρώην πρωθυπουργό και νυν αρθρογράφο, σχολιαστή, αναλυτή ή τον βλέπω σε από καθέδρας διαλέξεις, οπτασιάζομαι να επιστρέφει από ένα μακρινό φεγγάρι -ονομαζόμενο Ζέρμπα (απ' το μυθικό νησί των Λωτοφάγων)- στο καφενείο « Η Ελλάς », συνώνυμο της χρεοκοπίας, του συβαριτισμού, της χλεύης. Στη Ζέρμπα, λοιπόν, τον απήγαγαν Μοίρες, Μούσες, Νεράιδες και τον μοίραναν μνήμη ελλειπτική κι επιλεκτική, όπως γινόταν με τους Λωτοφάγους. Απεκδύθηκε εαυτόν, απολησμόνησε «βίο και πολιτεία », τις χαίνουσες και αιμάσσουσες πληγές της εσταυρωμένης πατρίδας, που φέρουν ανεξίτηλα και τον τύπο της κάμας του και, εν ριπή οφθαλμού, μεταλλάχθηκε σε ασύστολο κριτή, τιμητή, ινστρούχτορα, διδάχο και εκκολαπτόμενο ψιμυθιωμένο Μεσσία. Στον περιορισμένο χώρο του άρθρου μου δειγματίζω απολησμονιές του. Ξέχασε, λοιπόν, τούτος ο υπερεκτιμημένος « εκσυγχρονιστή ς» πως η εξίσωση « νόμιμου και ηθικού » υπήρ