IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Φ​​ίλη και συνάδελφος επισκέφθηκε πρόσφατα το νέο κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θηβών που εγκαινιάστηκε επίσημα τον Ιούνιο του 2016. Οταν ολοκλήρωσε την περιήγησή της στα πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα, ακολούθησε την ένδειξη «Προς καφενείο» για μικρή ανάπαυλα. Εκπληξη! Η αίθουσα ήταν κενή. Ο χώρος είχε μεν προβλεφθεί, αλλά τίποτα δεν είχε εγκατασταθεί. Αναζητώντας λύση, της πρότειναν ένα καφενείο έξω από την ευρύτερη περιοχή του μουσείου. Εκεί, στα ευάερα και ευήλια, έπιασε κουβέντα με τον καφετζή και διατύπωσε και το παράπονό της ότι « θα ήθελε να πιει τον καφέ της στο μουσείο». «Μα, κυρία μου, τι νόημα έχει να καθήσετε ανάμεσα στα μάρμαρα; Ενώ εδώ, παίρνετε και μια γεύση από την πόλη, βλέπετε και λίγο κίνηση!..». Περίπου αυτός ήταν ο διάλογος, που επανέφερε τη, νωπή ακόμα, στη μνήμη μας συνέντευξη της Ασπασίας Λούβη (τέως προέδρου του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων) στη Γιούλη Επτακοίλη στην «Κ» (4/09): «Τα αναψυκτήρια είναι 80 σε όλη τη χώρα. Παρουσιάζουν όμως ουσιαστι

Την άνοιξη του 2011 δεκάδες και μερικές φορές εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες φώναζαν απευθυνόμενοι προς τη Βουλή «κλέφτες, κλέφτες». Το σύνθημα αυτό, ένα από τα κυρίαρχα των Αγανακτισμένων, είναι ισοπεδωτικό, επειδή υπάρχουν πολλοί βουλευτές που δεν είναι κλέφτες και λαμόγια. Επίσης, είναι απλοϊκό έως και παραπλανητικό, επειδή το δημόσιο χρέος που οδήγησε στα Μνημόνια δεν προέκυψε από τις κλεψιές υπουργών και βουλευτών. Αυτό το σύνθημα, εντούτοις, έθεσε, έστω και στρεβλά, το μείζον πρόβλημα της κλεπτοκρατίας. Το πρόβλημα δεν είναι ότι από την κλεπτοκρατία επωφελούνται περισσότερο οι πολιτικοί. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν καταλυτική ευθύνη για την ανάπτυξη και εδραίωση του κλεπτοκρατικού, σπάταλου, ανορθολογικού και παρασιτικού μοντέλου, που έριξε την Ελλάδα στον γκρεμό. Ως φορείς της λαϊκής εντολής και ως έχοντες καθήκον την υπεράσπιση του δημόσιου χρήματος και του εθνικού συμφέροντος, όφειλαν να έχουν λειτουργήσει διαφορετικά. Ιστορικά, η ανάπτυξη της οικονομίας και η δημι

Ο σύγχρονος καπιταλισμός-καζίνο, ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, δεν ενδιαφέρεται για το σωστό και το λάθος, για το δίκιο και το άδικο. Ενδιαφέρεται μόνο για το τι είναι κερδοφόρο, καθώς επίσης για το τι μπορεί να αποκομίσει κανείς. Όταν έχεις στο μισθολόγιο σου την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ, το στρατό και την αστυνομία, μπορείς να αποκομίσεις τα πάντα. Ποιός τα πληρώνει; Οι ανόητοι που πιστεύουν ότι υπάρχει Δημοκρατία, καθώς επίσης πως οι ίδιοι αποφασίζουν για το μέλλον τους μέσω της ψήφου τους.   Άποψη Η φράση «χρήματα υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου το 2009 δεν ήταν ψέμα – λόγω του ότι χρήματα πράγματι υπήρχαν, έτσι όπως το εννοούσε (διαφθορά, λαθρεμπόριο, κακοδιαχείριση κλπ.).  Εύλογα λοιπόν εισέπραξε την ψήφο της πλειοψηφίας των Ελλήνων, οι οποίοι γνώριζαν πως είχε απόλυτο δίκιο, ενώνοντας τους . Το πρόβλημα δημιουργήθηκε όταν δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του – όχι όμως επειδή ήταν λανθασμένες, αλλά γιατί δεν είχε την πρόθεση να το κάνει. Κάτι ανάλογο συνέβη επίσης με τον κ. Σαμαρά

Η ριζική ανασυγκρότηση του κράτους είναι η μεγάλη πρόκληση για κάθε κυβέρνηση, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά. Είναι εφικτό σήμερα, όμως, με τους δεδομένους καταναγκασμούς των μνημονίων να επιχειρηθεί μια τέτοια μεταρρύθμιση σε ρηξικέλευθη και προοδευτική κατεύθυνση; Θ α απαντήσω θετικά, υπό μία όμως απαρέγκλιτη –και ανεύρετη έως σήμερα– προϋπόθεση: η μεταρρύθμιση να είναι απόρροια μιας επεξεργασμένης στρατηγικής. Με άλλα λόγια να διαφοροποιηθεί πλήρως από τις μέχρι τώρα σπασμωδικές, αποσπασματικές και εμβαλωματικές επιλογές. Μια τέτοια στρατηγική θα εκκινεί από έναν ολόπλευρο αναστοχασμό ως προς το πολιτικό-διοικητικό σύστημα που επικράτησε μετά την μεταπολίτευση. Θα καταλήγει δε σε στοχευμένες συγκρούσεις για μια συνολική αλλαγή παραδείγματος, ως προς την αντιμετώπιση των δομικών παθογενειών. Τον πυρήνα αυτής της επιβαλλόμενης στρατηγικής θα τον ορίσω ως «διμέτωπο αντικαθεστωτισμό». Το θεμελιακό πρόβλημα του πολιτικού-διοικητικού μας συστήματος είναι ο βαθύτα

Μπορεί λοιπόν η διαγραφή του προστίμου των 30 εκ. της ΣΕΚΑΠ να έχει σκοτεινές πλευρές αλλά τις ίδιες αν όχι πολύ περισσότερες είχε και η τροπολογία του 2014 που διέγραψε πρόστιμα χρεωμένα από το 2010 στον όμιλο Βαρδινογιάννη και στον όμιλο Λάτση ύψους 1,2 δις εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να κλείσουν την τότε αξιολόγηση. Τότε όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπουργός και υπέρμαχος της «αξιολόγησης» δεν είχε μιλήσει για διαπλοκή ούτε είχε παραξενευτεί που όλα τα «μεγάλα» κανάλια το αποσιώπησαν μέσα στα καλά λόγια που έλεγαν για την κυβέρνηση και για τον ίδιο. Έλειπε;    Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης |  EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Έξαλλος ο αρχηγός της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις ανακάλυψε ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη εκλογική περιοχή άλλων νεοδημοκρατικών τζακιών αφού επένδυσε χρήματα αγοράζοντας την ποδοσφαιρική ομάδα (που συμπτωματικά είναι ο νέος κυπελλούχος), προσπαθεί ν

Όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο της υπόθεσης  ΣΕΚΑΠ, απόρησαν από την αντίδραση του κ. Μητσοτάκη στην τροπολογία που έφερε στη βουλή η κυβέρνηση. Και απόρησαν, διότι το παρασκήνιο εκτυλίχθηκε επι ημερών Ν.Δ. με πρωταγωνιστή υψηλά, πολύ υψηλά, ιστάμενο κυβερνητικό αξιωματούχο. Με πολύ λίγα λόγια, οι ιδιοκτήτες της εταιρείας θέλησαν να την πουλήσουν. Ενδιαφέρθηκαν επιχειρηματίες γειτονικής χώρας και ο υψηλά ιστάμενος παράγων, προφανώς εκτιμώντας την ευαισθησία του θέματος,  παρακάλεσε τον Ιβάν Σαββίδη να δείξει ενδιαφέρον για την εξαγορά της. Ο κ. Σαββίδης απάντησε πως αν και δεν τον ενδιαφέρει η εταιρεία θα την εξαγοράσει για τους προφανείς λόγους που επικαλέστηκε ο παράγων. Του είπε να αποτιμήσουν το κόστος της για όλα τα χρωστούμενα της εταιρείας, να του πουν το τίμημα και να τελειώσει η υπόθεση. Τα πράγματα δρομολογήθηκαν όπως συμφωνήθηκαν. Το τίμημα κατεβλήθη. Όμως, εδώ είναι Ελλάδα, όχι Βαλκάνια, τα Βαλκάνια προχώρησαν. Πριν από λίγο καιρό οι αρμόδιες