IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Κύριοι, ιδού ο «Στρατηγός» σας.   Παρότι η υπόθεση Siemens αποτελεί την επιτομή της διαφθοράς στη χώρα, οι μεγαλύτερες διαστάσεις της συσκοτίστηκαν και μόνο κάποιες παράπλευρες υποθέσεις έφτασαν στη δικαιοσύνη, και μάλιστα με εξοργιστική καθυστέρηση. Πλέον χαρακτηριστική για το πολιτικό σύστημα η υπόθεση της χρηματοδότησης του ΠΑΣΟΚ μέσω του Θόδωρου Τσουκάτου, ο οποίος αποκαλύπτει σημαντικές πτυχές ενός ολόκληρου συστήματος διαφθοράς και διαπλοκής.Όπως όλα τα μεγάλα σκάνδαλα, έτσι και αυτό φτάνει στο ακροατήριο με καθυστέρηση πολλών χρόνων, διάστημα που δίνει την ευκαιρία στους πρωταγωνιστές να φύγουν από το προσκήνιο και στους πολιτικούς οργανισμούς να παραγράψουν την ηθική απαξία. Ακόμη και έτσι, συνεχίζουν να φέρνουν σε δύσκολη θέση το πολιτικό σύστημα που σήμερα ομογενοποιείται επιχειρώντας να διασώσει «κεκτημένα». Σύμφωνα  με τον κατηγορούμενο: «Το 2000 οι χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ από εταιρείες έφθασαν τα 16 δισ. δραχμές. Δεν ήταν μόνο η Siemens, ήταν και άλλες ετ

Ποιος είναι άραγε ο λόγος που η ερμηνεία της κρίσης στην Ελλάδα εστιάσθηκε κυρίως στη διαπλοκή, τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, ενώ η παγκόσμια κρίση καταγράφεται ως κρίση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού με επίκεντρο τις ΗΠΑ και πρώτη περιοχή επέκτασής της την Ευρώπη, όπου και εκδηλώθηκε ως κρίση των τραπεζών και φούσκα ακινήτων; Η εστίαση της κρίσης στην ελληνική περίπτωση σε ορισμένα πάγια χαρακτηριστικά της νεοελληνικής κακοδαιμονίας είναι σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένη, καθώς σε μας αφετηρία της κρίσης υπήρξε η υπερχρέωση του κράτους, που χρεοκοπώντας συμπαρέσυρε (στην έξωθεν) «ελεγχόμενη χρεωκοπία του» τις τράπεζες και την πραγματική οικονομία. Βεβαίως είναι αλήθεια, όπως θα φανεί παρακάτω, ότι οι αιτίες της Εθνικής κρίσης είναι σαφώς πιο περίπλοκες, αλλά πάντως παραμένει βάσιμη η θεώρηση, ότι το πελατειακό κράτος και τα παντοειδή συμφέροντα γύρω από αυτό, έχουν καταθλιπτικό βάρος στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου και γι’ αυτό, σε ένα πρώτο τουλάχισ

Η ηγεμονία δεν κατακτάται ποτέ από θεσμικούς και πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς αλλά με πειθώ, πραγματική ακτινοβολία των ιδεών σου ή έστω αν μπορέσεις να διαμορφώσεις ανταγωνιστικά πρότυπα στη ζωή και στην κοινωνική παραγωγή. Καμία σχέση δηλαδή με την αντίληψη ότι ο πολιτικός αντίπαλος είναι εμπόδιο, ούτε με το πάθος των τιμωρητικών ενεργειών. Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο να σκανδαλίζεται ένας κυβερνητικός όταν ακούει την έκφραση «προσωρινός ένοικος». Μάλλον καταλαβαίνω, και αυτό ακριβώς με ανησυχεί. Ο όποιος κυβερνητικός και αν ήταν, οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Θεωρήθηκε η έκφραση δηλωτική της αξίωσης κάποιου να είναι κάτι παραπάνω από προσωρινός ενοικιαστής, να είναι μόνιμος ιδιοκτήτης της εξουσίας. Θα ήταν καλό όμως να διαβαστεί τελείως διαφορετικά η αναφορά στους προσωρινούς ενοίκους. Στη θεωρία της δημοκρατίας ξέρουμε ότι όλες οι νεωτερικές δημοκρατίες στηρίζονται σε ένα καταστατικό «κενό»: το θεμέλιό τους δεν είναι σταθερό και βέβαιο για τον εαυτό του αλλά

Σκίτσο του Mιχάλη Κουντούρη Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Κυβέρνηση και τρόικα τα έχουν κάνει πλακάκια και κάνουν πάρτι με 1 δισ. ευρώ σε βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων! Η μεν πρώτη τσεπώνοντας 735 εκ. ευρώ για ρουσφέτια και εξαγορά ψήφων αντί να τα δίνει στους πολίτες, στους οποίους ανήκουν και που τα χρωστάει, η δε δεύτερη για να διαφημίζει ότι το θνησιγενές κουστούμι που έχει ράψει για τους Έλληνες είναι σωστό. Σε μια πολιτιοκοικονομική διαπλοκή. Η ιστορία είναι απλή. Το υπουργείο οικονομικών χρωστάει σε Έλληνες φορολογούμενους και επιχειρήσεις πάνω από 3 δις ευρώ. Τα χρωστάει γιατί τα στοιβάζει κάτω από το μαξιλάρι του «πλεονάσματος» αντί να τα δίνει για να ξεχρεώσει τις υποχρεώσεις της. Οι υποχρεώσεις είναι από πληρωμές προμηθευτών, από καθυστερούμενες συντάξεις, από επιστροφές φόρων και εισφορών και από δικαστικές αποφάσεις υπέρ των πολιτών και επιχειρήσεων. Αν τα έδινε η κυβέρνηση στην ώρα τους δεν θα υπήρχε πρωτογενές πλεόνασμα που να δικιολογεί παροχές και υποσ

Η Μαρία Έλενα Μπόσκι θεωρείται καλλονή στην Ιταλία: ψηλή και ξανθιά. Έτσι, τράβηξε την προσοχή κάθε κάμερας κατά την ορκωμοσία της κυβέρνησης του Ματέο Ρέντσι στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Η νεαρή υπουργός Συνταγματικής Αναθεώρησης ήταν τότε 33 ετών, δικηγόρος με έδρα στο Αρέτσο της Τοσκάνης, στενή συνεργάτις του Ρέντσι ως νομικός σύμβουλος όταν ο πρώην πρωθυπουργός ήταν δήμαρχος της Φλωρεντίας. Τώρα η Μπόσκι βρίσκεται στο επίκεντρο ενός μεγάλου τραπεζικού σκανδάλου, το οποίο ο γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος κινδυνεύει να πληρώσει πολύ ακριβά στις εκλογές. Στα δύο χρόνια που παρέμεινε στον υπουργικό θώκο, η ωραία Μπόσκι αναδείχθηκε εκ των ισχυρότερων υπουργών, καθώς φέρεται να διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο σε κάθε απόφαση του Ρέντσι. Η ανοδική πορεία της σκόνταψε, ωστόσο, σε ένα μεγάλο εμπόδιο: το δημοψήφισμα, ακριβώς πριν από ένα έτος, με το οποίο ετάφη οριστικά η πρόταση συνταγματικής μεταρρύθμισης. Παρά την παταγώδη αποτυχία της υπουργού, ο Ρέντσι κίνησε θεούς και δαίμον