IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Είναι σαφές ότι στη χώρα μας, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι σήμερα, η ενημέρωση του λαού τόσο από τα δημόσια, όσο και κυρίως από τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης κάθε άλλο παρά αντικειμενική είναι. Τα δημόσια ΡΜΜΕ χρησιμοποιούνται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ως μέσα προβολής του έργου τους και όχι αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού. Τα ιδιωτικά, που λειτουργούν παράνομα, εξυπηρετούν τους σκοπούς και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι ήταν διαπλεκόμενοι με τους κυβερνώντες των δύο κομμάτων πρώην εξουσίας. Αυτή, ακριβώς, η διαπλοκή είναι η αιτία για την οποία η αξιωματική αντιπολίτευση έχει μπλοκάρει τη λειτουργία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος για τα ΡΜΜΕ που ψηφίστηκε πριν από λίγους μήνες από τη Βουλή. Στον ίδιο λόγο οφείλεται και η έντονη αντίδραση των ιδιοκτητών των μέσων αυτών στον νόμο που έχει ψηφιστεί. Το αν και κατά πόσον θα εφαρμοστεί ο νόμος αυτός, αν κριθεί συντ

Κακουργηματική ποινική δίωξη για ηθική αυτουργία σε απιστία ασκήθηκε κατά του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη, μετά από παραγγελία του εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος Π. Αθανασίου για δάνεια που είχε λάβει τα οποία θεωρείται από τις αρχές ότι είχαν μη επαρκείς εγγυήσεις.   Μαζί του διώκονται για απιστία οι υπάλληλοι της τράπεζας που του χορήγησε αυτά προσωπικά δάνεια. Την έρευνα για την υπόθεση διενήργησε ο οικονομικός εισαγγελέας Γαληνός Μπρης και σύμφωνα με τις διαπιστώσεις, επισφάλεια παρουσίαζαν μόνο προσωπικά δάνεια που είχε λάβει ο εκδότης του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, ύψους περίπου 57 εκατ. ευρώ .  Σύμφωνα με πληροφορίες για τα εταιρικά δάνεια του Στ. Ψυχάρη από την έρευνα της εισαγγελίας προέκυψε ότι είναι εξασφαλισμένα και εξυπηρετούνται - πρόκειται για άλλα περίπου 150 εκατομμύρια.  Η δίωξη ασκήθηκε μετά την παροχή εξηγήσεων στον κ. Μπρη από τον κ. Ψυχάρη, ο οποίος παρουσίαζε  και τον υψηλότερο δανεισμό μεταξύ των 11 μιντιακών ομίλων που θα ε

Μικρόφωνα τηλεοπτικών καναλιών. Μήπως η αιμομικτική σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στη μιντιακή ελίτ και τις κομματικές ηγεσίες ήταν επωφελής και για τις δύο πλευρές; | ΑΠΕ-ΜΠΕ Στη συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη για τις τηλεοπτικές συχνότητες περισσεύουν οι κραυγές και οι δίκες προθέσεων απ’ όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Βεβαίως, το θέμα είναι φορτισμένο λόγω της οικονομικής και της πολιτικής διάστασης που έχει, ωστόσο μπορούμε να εξετάσουμε ορισμένα επιχειρήματα που έχουν κατατεθεί στον δημόσιο διάλογο. ■ Η Νέα Δημοκρατία κυρίως και δευτερευόντως το ΠΑΣΟΚ κατηγορούν την κυβέρνηση ότι με την πρωτοβουλία της στο επίμαχο θέμα προσπαθεί να αντικαταστήσει το σημερινό καθεστώς διαπλοκής, που δεν ελέγχει, με ένα άλλο σύστημα διαπλοκής που θα είναι φιλικό προς αυτήν. Καλοδεχούμενη η ομολογία ότι υπάρχει διαπλοκή, γιατί μέχρι τώρα μας έλεγαν και τα δύο κόμματα ότι πρόκειται για μια θεωρία συνωμοσίας που διακινούσε η Αριστερά όταν ήταν στην αντιπολίτευση για να δικαιολογήσει

Κάποιες σκέψεις με αφορμή και την συζήτηση περί τηλεοπτικών αδειών και άλλων τινών. Αρκετοί από εμάς πιστεύουν ότι εδώ που βρισκόμαστε σήμερα ως χώρα φταίνε οι πολιτικοί, δευτερευόντως οι δημόσιοι υπάλληλοι, και ως έναν βαθμό η νοοτροπία ενός λαού που καλόμαθε στο εύκολο κρατικό χρήμα. Όμως η πλειοψηφία όσων εργάζονται στον χώρο των δημοσίων και ιδιωτικών μίντια αποφεύγει να θέσει εαυτόν ενώπιον των ευθυνών της για την σύγχρονη χρεοκοπία της Ελλάδας.  Όσοι επί δεκαετίες ολόκληρες- συχνά λόγω τύχης ή γνωριμιών και όχι απαραιτήτως πανεπιστημιακής μόρφωσης ή εξιδικευμένων προσόντων όπως σε όλα τα άλλα επαγγέλματα- άσκησαν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας στην χώρα μας, εγκαθίδρυσαν για τους εαυτούς τους πολλαπλούς ρόλους που απέρρεαν από την εξουσία που η σαθρότητα και η έμφυτη ροπή προς την διαπλοκή του ίδιου του πολιτικού συστήματος μας στις καλές μέρες του από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, τούς είχε εκχωρήσει. Ρόλους κατήγορου, δικαστή, αυτόκλητου δήθεν συνηγόρ

 Robert Günther Γνωρίζαμε από προχθές ότι ο Νίκος Παππάς ήταν αποφασισμένος να περάσει την Πέμπτη τροπολογία για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών που θα παρέκαμπτε το ΕΣΡ. Σήμερα με την κατάθεση της τροπολογίας μάθαμε τελικά ότι οι άδειες πανελλαδικής εμβέλειας θα είναι μόνο 4 και γενικού περιεχομένου. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία όμως μπορεί να μην είναι το πόσα κανάλια ανοίγουν αλλά το πόσα κανάλια θα κλείσουν... Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με όλα αυτά το σύντομο ιστορικό έχει ως εξής (οι γνώστες περάστε στο επόμενο τμήμα του κειμένου): Το 1989 η τότε οικουμενική κυβέρνηση με αρμόδιο υπουργό τον Γιάννη Δραγασάκη έδωσε τις «πειραματικές» τηλεοπτικές άδειες σε όσους εξέπεμπαν (παράνομα). Τα κανάλια αυτά είχαν ως ιδιοκτήτες τους γνωστούς μας σήμερα ολιγάρχες, οι οποίοι εκτός από κανάλια έτυχε να έχουν και πολλά πάρε-δώσε με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αναλαμβάνοντας συχνά τεράστια έργα υποδομής. Εξαιτίας του δίπολου εκβιασμού (τα κανάλια με την καθολική τους επ

Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται ένας «πόλεμος» μεταξύ τηλεοπτικών καναλιών και της κυβέρνησης με πρωταγωνιστή τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, ο οποίο άλλοτε με έμμεσο και άλλοτε με άμεσο τρόπο υποστηρίζει τη θέση ότι τα μεγάλα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια αποτελούν εστίες διαφθοράς, ζημιογόνες για την ελληνική κοινωνία και την οικονομία, συμπληρώνοντας πως λειτουργούν χωρίς άδειες αλλά και ότι ο αριθμός τους είναι δυσανάλογος του πληθυσμού της Ελλάδας με αποτέλεσμα η διαφημιστική πίτα να μην είναι αρκετή για όλα και έτσι να καταγράφουν ζημίες οι οποίες τελικά και επιβαρύνουν τις ελληνικές τράπεζες και το ελληνικό δημόσιο. Για το λόγο αυτό ο κ. Παππάς υποστηρίζει πως πρέπει να τεθούν κανόνες στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο για να διασφαλιστεί επιτέλους η διαφάνεια και η δεοντολογία αλλά και ότι πρέπει να περιοριστούν οι άδειες σε τέσσερις. Από την άλλη πλευρά τα κανάλια, έχοντας τη στήριξη της αντιπολίτευσης, έχουν εξαπολύσει κατά μέτωπο επίθεση εναντίον της κυβέρνησης, κατηγορώντας