Προτού σφυρίξει το πλοίο
(...) Αυτές τις μέρες... μην σάς χαλάνε τη διάθεση. Μην τσιμπάτε στις ανακοινώσεις τους, μην μπερδεύεστε από τις δηλώσεις τους, από τις εξαγγελίες τους, από την πολιτική τής ανάκαμψης που υπόσχονται. Κλείστε τ' αυτιά σας και ανοίξτε τα μάτια σας. Ορθάνοιχτα, όπως κάνουν τα παιδιά. Μυρίστε μ' όλο το είναι σας την ελληνική άνοιξη, την μαγιάτικη κορύφωσή της, αντλείστε δυνάμεις, εντυπωσιαστείτε από το ασήμαντο, κοροϊδέψτε το κακόβουλο, βγάλτε γλώσσα στο ασήμαντο, συμμαχείστε με τ ο αισιόδοξο, χαρείτε το καλοπροαίρετο. (...) Στο νησί μου, στη Μύκονο, απ' όπου κατάγομαι. Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μ' ένα διπλό σκέτο ελληνικό καφέ και σάς σκέφτομαι. Σκέφτομαι όλους εσάς που μοιραστήκαμε έως σήμερα τον κοινό πόνο. Μεγαλοβδομάδα που είναι, χωρίς εύκολες συναισθηματικές καταβυθίσεις. Σάς σκέφτομαι όλους εσάς που βρεθήκατε μέσα σε μία μέρα με την απόλυση στα χέρια. Σκέφτομαι όλους εσάς που αναγκαστήκατε να αλλάξετε δουλειά. Συνήθειες. Ρότα.