IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τη μουχλιασμένη μυρωδιά από το ατμοσίδερο της γειτόνισσας μαζί με το «πφφφφ» κάθε φορά που πατούσε γιακάδες θυμάμαι πιο έντονα από εκείνο το απόγευμα. Με σαράντα βαθμούς κι εκείνη να φλερτάρει με την αποπληξία για να «τελειώνει να μην τα έχει το Δεκαπενταύγουστο» στο δωματιάκι υπηρεσίας με το ψευτοπαράθυρο και το αραχνιασμένο τούλι. Οι άλλοι, οι φίλοι μου, στις αλάνες να ματώνουν γόνατα κι αγκώνες, κι εγώ στο δωμάτιο με τις τσιμπιές της μάνας μου στα μπούτια να καίνε και τα κουνούπια να αλωνίζουν την άτριχη σάρκα μου. Καταής, με τα μάτια πρησμένα από το κλάμα, τη μεταγλωττισμένη τούρκικη σειρά από το σαλόνι να τριβελίζει το κεφάλι μου, τον ήλιο να με τυραννά με χοντρές λωρίδες ανάμεσα απ’ τα δέντρα. Κι όλα αυτά γιατί λίγο νωρίτερα, εκείνο το μεσημέρι του Αυγούστου, είχα μια εκπληκτική ιδέα για την εκπληκτική κατηφόρα μπροστά από το σπίτι: Να κυλήσουμε το καρπούζι, να δούμε που θα φτάσει. Και το πετάξαμε. Με δύναμη και γέλια. Κύλησε αρχοντικά μέχρι κάτω, με ένα φανταστικό στρ

Ένα από τα πιο ανησυχητικά προβλήματα της Ελλάδας είναι η δημογραφική της σμίκρυνση. Το πρόβλημα αυτό είναι μακροχρόνιο και σύνθετο, άρχεται δε από την μεταπολεμική περίοδο, αφού από το 1935 μέχρι και το 1975 καμιά ελληνική γενιά δεν αναπληρώθηκε. Όμως τα τελευταία πέντε χρόνια έχει κορυφωθεί: Για πρώτη φορά μεταπολεμικά ο πληθυσμός της χώρας μας άρχισε να μειώνεται. Η αλήθεια είναι ότι από τη γενιά του 1956 και μετά ξεκίνησε μια προοδευτική μείωση της γονιμότητας, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έτσι, η αύξηση του πληθυσμού από 7,6 σε 11,1 εκατ. είναι απλώς πλασματική, καθώς δεν οφείλεται σε νέες γεννήσεις (1951-2011)· τουναντίον οφείλεται αποκλειστικά στις κατά περιόδους μεταναστευτικές ροές και στη ραγδαία αύξηση του προσδόκιμου ζωής, το οποίο, μέσα σε αυτό το διάστημα, αυξήθηκε κατά 8 χρόνια για τους άντρες και κατά 10 χρόνια για τις γυναίκες. Από το 2011 η Ελλάδα έχει μπει σε μια νέα φάση, πρωτοφανή μετά τη λήξη των πολέμων. Το φυσικό ισοζύγιο (δηλαδή η αναλογία

10 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ      https://guardache.wordpress.com/2013/07/24/  36 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ   https://guardache.wordpress.com/2013/07/24/ Το ταξίδι από τη μήτρα προς την ενηλικίωση, την ωριμότητα και το γήρας είναι μακρύ και δαιδαλώδες. Ωστόσο, κυβερνήτης, δημιουργός και εκτιμητής της χαρμολύπης του βίου είναι ο εγκέφαλος. Ο εγκέφαλος πρωτοεμφανίζεται την 21η ημέρα της ενδομήτριας ζωής ως απλή πάχυνση κυττάρων, σαν πλάκα, που ταχύτατα μετασχηματίζεται σε σωλήνα. Τα κύτταρα πολλαπλασιάζονται πυρετωδώς, με αποτέλεσμα κατά τον 6ο μήνα του ενδομήτριου βίου να αποκτά το αρχέτυπο της δομής του και την κυτταρο-αρχιτεκτονική του. Κατά τη γέννηση, ζυγίζει περίπου 350 γρ. Αυτό το όργανο στα πρώτα 4-5 χρόνια του μαθαίνει λυσσαλέα τα πάντα και το ίδιο μανιασμένα καταχωρεί αδιακρίτως βίτσια. Φαίνεται ότι μέχρι τα 5 του γράφεται το σενάριο της τύχης του και έπειτα ανοίγει η αυλαία του θεάτρου της ζωής. Στα χρόνια αυτά, το παιδί ό,τι ατενίζει είναι αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα, καθώς δ

 Η φωτογράφος Niki Boon ζει με τα τέσσερα παιδιά της σε μια ιδιοκτησία 10 στρεμμάτων στη Νέα Ζηλανδία και, έχοντας ως χόμπι την φωτογραφία, καταγράφει την καθημερινή ανέμελη ζωή τους στο φυσικό περιβάλλον.Τα παιδιά παίζουν αυθόρμητα στο αγρόκτημα και δεν διαθέτουν σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές ή τηλεόραση, ενώ ως δώρο γενεθλίων η Niki δίνει σε κάθε παιδί μια σειρά από τις φωτογραφίες τους, καθώς όπως λέει αποτελούν έναν μικρό θησαυρό που αργότερα θα αφηγείται τις παιδικές τους ιστορίες. (...) I am a homeschooling mother of 4, former pediatric physiotherapist , and passionate photographer living in rural Marlborough New Zealand. I am a lover of all things travel, wide open spaces , hilltops and warm winds. I grew up bare foot and free to roam on a large farm in Bay of Plenty with memories that I strive to replicate for my children. My memories though rich, are patchy. I have very few photos of our life on the farm and having lost my mother when I was young the sto