Νέα Σμύρνη-Φιλιππούπολη
ΠοιΟς έσπασε τον αργαλειό και άφησε τα στημόνια Είχα χρόνια να αγγίξω τον περιφερειακό της Λάρισας. Καθώς κατέβαινα στην Αθήνα με άλλο ΚΤΕΛ ,όχι Αθηνών ή Θεσσαλονίκης,μια από τις δύο στάσεις ήταν ένα είδος τηλεμεταφοράς στην δεκαετία του 70. Ακόμη και οι λακούβες έδειχναν εποχής. Βέβαια ,δεν έχω καμία επιθυμία να γράψω για το υπερθέαμα του συγκρουσιακού μετώπου μεταξύ αστικής συνοριακής γραμμής και της ακατανόητης φρεσκοπράσινης υπαίθρου. Θέλω να γράψω για το δρομολόγιο ενός Λαρισινού αστικού λεωφορείου.Ειδικά, για τη γραμμή Ν1: Νέα Σμύρνη- Φιλιππούπολη Παρεξηγήσεις και παρερμηνείες ονομασιών είναι κοινός τόπος σε όλων των πόλεων τις αστικές γραμμές. Θα θυμάστε το φοιτητικό ανέκδοτο για τη μάνα που τρόμαξε επειδή το παιδί της που «πέτυχε» στη Σαλονίκη, της ανέφερε μέσα στην καλή χαρά πως το σπιτι του ήταν πάνω στο δρομολόγιο «Βούλγαρη-Σφαγεία» και βέβαια η γυναίκα παράκουσε «Βούλγαροι –Σφαγεία» και της ήρθε ένα τούβλο από τα «Μυστικά του Βάλτου» κατευθείαν