IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι ρητορείες δεν συγκινούν το Eurogroup (το είχε διαπιστώσει ο κ. Βενιζέλος το 2011, την Τετάρτη ίσως το έμαθε και ο νυν υπουργός Οικονομικών...), καθώς αυτό συζητά πολιτικές, δράσεις, νούμερα. Καθώς δεν έχει γίνει η αναγκαία προετοιμασία, θα είναι άθλος αν ο κ. Γ. Χουλιαράκης (ένας άξιος οικονομολόγος, πρόεδρος του ΣΟΕ) προλάβει να καταρτίσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα-γέφυρα, ώστε να εγκριθεί από το Eurogroup, αύριο. Αν τα καταφέρει, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Κι αν δεν προλάβουμε πάντως, τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Εφόσον δεν αποκλίνουμε από αυτόν, κι αν ακόμη σημειωθεί ορισμένη καθυστέρηση και η χώρα χρειαστεί κεφάλαια στο μεσοδιάστημα, είναι εφικτό να της διατεθούν από τα 12 δισ. του ΤΧΣ. Αναταράξεις θα συμβούν (ουδέν ασφαλέστερο...) αλλά το σημαντικό είναι η πορεία προς συμφωνία να μη διακοπεί. Θα υπάρξει συμφωνία; Δεν υπάρχει εναλλακτική. Οχι μόνο γιατί οι ΗΠΑ ρίχνουν όλο το βάρος τους υπέρ της σταθερότητας της Ευρωζώνης και ουδείς θα ήθελε μια Ελλάδα ακραία

   Σκεφτείτε το παράδειγμα όπου έχετε πάρει από μία τράπεζα ένα δάνει 100 χιλ. ευρώ και πρέπει να καταβάλετε μηνιαία μία σταθερή δόση, ασχέτως των μεταβολών στο εισόδημα σας. Έτσι αν σας γίνει μείωση μισθού ή  απολυθείτε ή αν μειωθούν τα έσοδα της επιχείρησης σας ή ακόμη και αν αναγκαστείτε να την κλείσετε, η δόση θα παραμείνει ίδια και η υποχρέωση αποπληρωμής της αναγκαστική παρά το ότι τα εισοδήματα σας θα έχουν επηρεαστεί αρνητικά. Φανταστείτε τώρα μία συμφωνία με την τράπεζα η οποία συνδέει το εισόδημα σας με το ύψος της δόσης που θα πληρώνετε. Αν μειωθούν τα εισοδήματα τότε θα μειωθεί και η δόση αλλά αν αυξηθούν τότε θα πληρώνετε περισσότερο. Η πρώτη συμφωνία μεταφέρει το ρίσκο αποπληρωμής του δανείου αποκλειστικά σε εσάς, θέτοντας ως προτεραιότητα στον οικονομικό σας προγραμματισμό την ανάγκη εξασφάλισης της δόσης με κάθε μέσο, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται να κόψετε χρήματα από άλλες, πολύ σημαντικές, ανάγκες σας. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, όσο αυξάνατε τα εισοδήματ

Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίου του Θάνου Δημάδη με τίτλο " ΣΤΟΝ ΔΑΙΔΑΛΟ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ: Εμπειρίες, ερμηνείες, γεγονότα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων" (Εκδόσεις Οκτώ) στο οποίο ο δημοσιογράφος καταγράφει το παρασκήνιο όλων όσων ζήσαμε τα τελευταία τέσσερα και πλέον χρόνια στα Μνημόνια, από την σκοπιά του Έλληνα ανταποκριτή στο ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον και τα Ευρωπαϊκά όργανα στις Βρυξέλλες. Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, το οποίο παραχώρησε προς δημοσίευση στο TVXS.gr, ο Θάνος Δημάδης δίνει ένα στίγμα για την εικόνα των ελληνικών κυβερνητικών αποστολών που συνάντησε ως ανταποκριτής του ΔΝΤ τα κρίσιμα χρόνια των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. «Tους κυβερνητικούς αξιωματούχους της χώρας μας είθισται να καταδιώκουν συμπεριφορές πολιτικού επαρχιωτισμού. Αυτές γίνονται εμφανείς στις περιπτώσεις στελεχών της ελληνικής κυβέρνησης που παίζουν εκτός του δικού τους γηπέδου, μετέχοντας σε αποστολές στο εξωτερικό. Ως ανταποκριτής βλέπω ιδίοις όμμασι κυβερνητικά

Οι Γερμανοί ψηφοφόροι θέλουν να πληρωθούν σε ευρώ και όχι σε δραχμές, τονίζουν οι ''FINANCIAL TIMES'' στο βασικό τους άρθρο. Προτείνουν την υπογραφή νέας συμφωνίας που θα συνδέει την αποπληρωμή του χρέους με το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας. Η νέα επικίνδυνη φάση των διαπραγματεύσεων. Η νίκη του ακροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές της Ελλάδας την προηγούμενη Κυριακή ανοίγει μία επικίνδυνη νέα φάση στην κρίση της ευρωζώνης. Ο ηγέτης του κόμματος Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει τον τερματισμό του «δημοσιονομικού εικονικού πνιγμού» που κατά την άποψή του εγκλώβισε την Ελλάδα στη φυλακή του οφειλέτη. Η υπόλοιπη Ευρώπη όμως, και ειδικότερα η Γερμανία, προς το παρόν διατηρεί τις θέσεις της. Εάν δεν βρεθεί συμβιβαστική λύση,  η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί εκτός ευρώ μέχρι τα τέλη του έτους. Το μέγεθος των προβλημάτων της χώρας τη διαχωρίζει από την υπόλοιπη Ευρώπη. Η ύφεση που έχει υποστεί η Αθήνα ήταν η πιο βαθιά από τη δεκαετία του 1930. Η ανεργία εκτινάχθηκε κ

Η κυβέρνηση κατάφερε να δει ανάπτυξη… Η αντιπολίτευση κατάφερε να επιβάλει ατζέντα… Και οι δυο μαζί, φέρνουν το επόμενο Μνημόνιο. Η κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί είδε επί ημερών της θετικό πρόσημο στον τζίρο της ελληνικής οικονομίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση πανηγυρίζει γιατί καλπάζει -έστω, τριποδίζει- προς εκλογική νίκη, έχοντας καταφέρει να επιβάλει τη λογική της «σκληρής γραμμής» στους κυβερνώντες: έχουν πάψει να διαπραγματεύονται ουσιαστικά με τους δανειστές. Τους σερβίρουν άκαμπτη στάση, γαρνιρισμένη με ενδοτικότητα και χαμόγελο Γκίκα. Η κυβέρνηση έχει βάλει στον πάγο τα θέματα που παραμένουν πολιτικά ταμπού στην Ελλάδα και χασομερά, παρέα με την αντιπολίτευση, σε παρτίδες καθυστερήσεων που δεν κοροϊδεύουν πια κανέναν (ή μάλλον: δεν κοροϊδεύουν τους δανειστές - οι ντόπιοι ακόμα «μασάμε»). Η τρόικα, πάλι, δεν έχει αντίρρηση για τις καθυστερήσεις. Μάλλον τη βολεύουν... Η πίεση Οι δανειστές, στον επίλογο του προγράμματος διάσωσης, φέρνουν την ελληνική δι

   Γερμανοί, τρόικα και Μαξίμου κινούνται στη λογική του “δος ημίν σήμερον” μη μπορώντας να διαμορφώσουν πρόγραμμα διεξόδου για τη χώρα. Οι χρη­μα­το­πι­στω­τι­κές κρί­σεις δεν τε­λειώ­νουν με μα­γι­κό ρα­βδί. Κα­τά κα­νό­να τε­λειώ­νουν με «κού­ρε­μα» των χρεών, υ­πο­στη­ρί­ζει το Der Spiegel. Και ση­μειώ­νει ό­τι «ό­ταν η πίε­ση για τη γερ­μα­νι­κή συ­γκυ­βέρ­νη­ση αυ­ξά­νε­ται πο­λύ, αρ­χί­ζουν οι αυ­το­σχε­δια­σμοί» προ­βλέ­πο­ντας ό­τι «νέα ό­ξυν­ση θα μπο­ρού­σε να ξε­σπά­σει, αν γι­νό­ταν αιφ­νι­δια­στι­κά γνω­στή μια υ­περ­χρέω­ση στην Ελλά­δα». Διόρ­θω­σε ο Σόι­μπλε Οι ε­ξε­λί­ξεις των τε­λευ­ταίων η­με­ρών –«δια­φω­νία» Α. Μέρ­κελ με Β. Σόι­μπλε για το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος, με­λέ­τες για τη δια­χεί­ρι­σή του- έρ­χο­νται να ε­πι­βε­βαιώ­σουν τους «αυ­το­σχε­δια­σμούς» των Γερ­μα­νών και τους φό­βους τους για υ­περ­χρέω­ση της Ελλά­δας. Ο Β. Σόι­μπλε, που ή­θε­λε να δώ­σει έ­να «μή­νυ­μα αλ­λη­λεγ­γύης προς τη χώ­ρα μας και να κα­τα­στή­σει σα­φές ό­τι μπ

(...) Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί ως θλι­βερός εφαρμοστής των έξωθεν εντολών, αλλά η τρόικα και το Βερολίνο έχουν σχέ­διο. Επιδιώκουν και έχουν εν μέρει καταφέ­ρει να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αποικία χρέους στο πλαίσιο της γερμανικής Ευρώ­πης, σε χώρα φθηνών ευκαιριών για το γερ­μανικό και ευρύτερα ευρωπαϊκό μεγάλο κεφάλαιο. 1. Τα όσα ακολούθησαν τις γερμανικές εκλογές του περασμέ­νου Σεπτεμβρίου διέλυ­σαν τις ψευδαισθήσεις του διδύμου Σαμαρά - Βενιζέλου για άμεση δρομολόγηση της ανα­διάρθρωσης του ελλη­νικού χρέους. Δεν στάθηκαν ικανά όμως να τους ωθήσουν σε αλλαγή πλεύσης. Ο ισχυρισμός ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρο­μος χρησιμοποιήθηκε ως προπαγανδιστικό επιχείρημα, αλλά τελικώς αντανακλά και το δικό τους εγκλωβισμό στο μονόδρομο που έχει χαράξει η τρόικα. Αυτός είναι και ο λό­γος που δεν έχουν περιθώρια ουσιαστικής διαπραγμάτευσης. Το μόνο που έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν να δια­πραγματεύονται το βαθμό οξύτητας της μο­νοδιάστατης λιτότητας. Αλλά

Δεν πας σε διαπραγμάτευση διαλαλώντας ότι έχει δίκιο ο άλλος όταν σου λέει ότι ζητάς παράλογα πράγματα, ότι αφού ζήτησες δανεικά θα πληρώσεις και την  τελευταία δεκάρα αλλιώς να ψοφήσεις. Ο κ. Σταθάκης διέπραξε σοβαρό λάθος μιλώντας για το 5%. Λάθος τακτικής, τουλάχιστον. Αν αυτό πιστεύει όχι μόνο ο ίδιος αλλά και το οικονομικό επιτελείο τότε δεν είναι μόνο λάθος τακτικής.  Επειδή το χρέος, απεχθές ή επαχθές, είναι βεβαίως οικονομικό θέμα, αλλά είναι και πολιτικό. Όχι μόνο πολιτικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές αλλά και με άλλους, εκτός ΕΕ. Χωρίς να έχουν διερευνηθεί και αποκλειστεί άλλες πηγές χρηματοδότησης, καλύτερη είναι-τουλάχιστον- η σιωπή. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν υπογράψει ότι η Ελλάδα απαγορεύεται να ζητήσει λεφτά εκτός ΕΕ. Αν, όμως, μια άλλη κυβέρνηση τα βρει από αλλού, το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες θα έχουν το δίλημμα τι να κάνουν και όχι εμείς. Διαπραγμάτευση-σοβαρή και σκληρή για τα εθνικά συμφέροντα- σημαίνει όλα τα όπλα στο τραπέζι, ή μάλλον στο χέ