Αφγανιστάν: Ο πόλεμος του πήρε την οικογένειά του,τα μάτια του και μετά τον έρωτά του.
FHOTO: Steve Mccurry - Afghanistan Την τελευταία φορά που ο Ζαχίρ Άχμαντ Ζιντάνι νόμιζε πως μπορούσε ακόμα να δει, ήταν 17 ετών, ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με το κορμί του ρημαγμένο, γεμάτο θραύσματα μιας βόμβας που είχαν τοποθετήσει οι Ταλιμπάν. Ζήτησε από τον γιατρό να του δώσει έναν καθρέφτη. «Ο γιατρός μου αποκρίθηκε “γιε μου, δεν έχεις μάτια, πώς θα δεις τα μάτια σου;”» , αφηγείται ο Ζιντάνι. « Σήκωσα το χέρι μου και ψηλάφισα τα μάτια μου. Έπιασα μόνο στάχτη από τη φωτιά, τίποτ’ άλλο» , προσθέτει. Αυτό συνέβη πριν από πέντε χρόνια. Η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, της τυφλότητάς του, τον γέμισε θλίψη, πριν συνειδητοποιήσει κάτι άλλο, που του έκοψε την ανάσα: Το να προχωρήσει η σχέση του με το κορίτσι που αγαπούσε από παιδί ήταν ήδη δύσκολο, επειδή η οικογένειά της δεν τον θεωρούσε άξιο. Πλέον, ήταν καταδικασμένος. «Αν είχα χάσει τα μάτια μου αλλά είχα το χέρι της, θα ήμουν ευτυχισμένος» , λέει. «Όμως τώρα πια δεν έχω ούτε μάτια, ούτε