IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Εάν το Ισλαμικό Κράτος ευθύνεται άμεσα για τις επιθέσεις στο Παρίσι, που στοίχισαν τη ζωή περισσότερων από 130 ανθρώπων τότε παρατηρούμε μια σοβαρή αλλαγή στρατηγικής. "Πλέον δεν θέλουν μόνο να εμπνέουν, αλλά να δίνουν κίνητρο", σχολίασε στους Financial Times ο Patrick Skinner, πρώην στέλεχος της CIA που εργάζεται σήμερα για την εταιρεία συμβούλων Soufan Group. "Προσδίδουν στον τρόμο τους μεγαλύτερη έκταση και σκοπιμότητα". Πράγματι, ο συντονισμός τουλάχιστον οκτώ τρομοκρατών για επιθέσεις σε έξι διαφορετικά σημεία απαιτεί ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο σχεδιασμού και πολυπλοκότητας από τις άτακτες επιθέσεις εναντίον ενστόλων από Καναδούς Μουσουλμάνους. Μετά τις επιθέσεις στην Άγκυρα και τη Βηρυτό για τις οποίες το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη, αλλά και τον πιθανό βομβαρδισμό ενός ρωσικού επιβατικού αεροσκάφους πάνω από την Αίγυπτο, φαίνεται ότι το Ισλαμικό Κράτος μεταφέρει τον ιερό του πόλεμο σε νέα πεδία μάχης. Αλλά αν το Ισλαμικό Κρ

Από τη Νιγηρία, το Μάλι, την Αλγερία και τη Λιβύη μέχρι τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη, αλλά και μέχρι τις Φιλιππίνες, οι οργανώσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας, όπως η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό Κράτος, η Αλ Σαμπάαμπ και η Μπόκο Χαράμ, τα τελευταία χρόνια έχουν κλιμακώσει την εκστρατεία φρίκης στα πλαίσια ενός πολέμου προπαγάνδας και επικράτησης που μαίνεται με τη Δύση και τις τοπικές κυβερνήσεις εδώ και περίπου μια δεκαετία. Το μακελειό στην Κένυα με τους 147 νεκρούς χριστιανούς φοιτητές από την Αλ Σαμπάαμπ, που έχει στενές σχέσεις με την Αλ Κάιντα, ήταν η πιο αιματηρή επίθεση των ημερών, όμως δεν ήταν και η μόνη. Την ώρα που οι άνδρες της Αλ Σαμπάαμπ έσφαζαν στην Γκαρίσα, οι δυνάμεις του Μετώπου Αλ Νούσρα, που κι αυτό ανήκει στο «στρατόπεδο» της Αλ Κάιντα, έπαιρναν τον έλεγχο του Ιντλίμπ στη Συρία και οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) έμπαιναν σε έναν καταυλισμό Παλαιστίνιων προσφύγων μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Δαμασκό. Λίγες ημέρες νωρίτερα η Μπόκο Χαρ

ΗΠΑ, Γαλλία και Σαουδική Αραβία επιτέθηκαν στο Ιράκ Το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε [(ΙΚΙΛ) , αραβικά الدولة الاسلامية في العراق والشام του οποίου το ακρώνυμο προφέρεται "Daesh"], μια ομάδα αντιφρονούντων της Αλ Κάιντα ξεκίνησε μια τρομερή επίθεση στο Ιράκ στις 6 Ιούνιου 2014. Ενώ ήδη κατείχε τη Φαλούτζα, κατάφερε να πάρει την περιοχή της Νινευής (συμπεριλαμβανομένου της Μοσούλης, πρωτεύουσας της επαρχίας).  Συνεχίζει την επίθεσή του στις επαρχίες Κιρκούκ και Salahuddin. Περισσότεροι από 500.000 άμαχοι έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους ενώπιον της εισβολής. Στις 10 Ιουνίου, ο πρωθυπουργός Νούρι αλ Μαλίκι ζήτησε από το κοινοβούλιο να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε διοικείται από τον Abu Bakr al-Baghdadi για λογαριασμό του πρίγκιπα Αμπντούλ Ραχμάν αλ-Φαϊζάλ (αδελφού του υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας και του πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας στην Ουάσιγκτον). Συν-χρηματοδοτείται και σ

       Η κατάληψη της Μοσούλης ανατρέπει τα δεδομένα στο Ιράκ Η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε κατέλαβε -χωρίς μεγάλη αντίσταση- τη Μοσούλη. Η χρήση των δυνάμεων ασφαλείας της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν για την ανακατάληψη της Μοσούλης και πώς περιπλέκεται ακόμα περισσότερο η διαμάχη μεταξύ Βαγδάτης και Αρμπίλ για τον έλεγχο πετρελαιοφόρων περιοχών. Ο ρόλος της Συρίας. Ο Ιρακινός πρωθυπουργός Nouri al-Maliki κήρυξε κατάσταση υψηλού συναγερμού στο Ιράκ στις 10 Ιουνίου και ζήτησε από το κοινοβούλιο να εγκρίνει την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, καθώς αντάρτες της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της Μοσούλης, στο βόρειο Ιράκ. Αυτό σηματοδοτεί μια σοβαρή επιδείνωση στην προσπάθεια που καταβάλλει τον τελευταίο μήνα η Βαγδάτη να περιορίσει τη συγκεκριμένη ομάδα στις περιοχές της Φαλούτζας και της Αρ Ραμαντί, όπου οι αντάρτες κατέλαβαν εδάφη στις αρχές του έτους. Η

Δέκα χρόνια αργότερα* Ο μαζικός θάνατος αθώων στοιχειώνει τους ζωντανούς, τουλάχιστον έως ότου ο κάθε θάνατος αφηγηθεί, η κάθε τελευταία στιγμή καταγραφεί, όλες οι προσωπικές ιστορίες υφανθούν σε μια ενοποιητική, καθαρκτική εξιστόρηση. Στα δέκα χρόνια που πέρασαν, πολλά από τα φαντάσματα εξιλεώθηκαν μέσα από τις συγκλονιστικές αναπαραστάσεις των τελευταίων στιγμών, την απομαγνητοφώνηση των τελευταίων τηλεφωνημάτων, των απέλπιδων προσπαθειών απόδρασης από τους πύργους που έλιωναν, τις ηρωϊκές διασώσεις των πυροσβεστών, της σώμα-προς-σώμα πάλης μέσα στο καταδικασμένο αεροπλάνο που συνετρίβη στην Πενσυλβάνια, την αλληλεγγύη μεταξύ των πανικοβλημένων μέσα στο σύννεφο σκόνης κοντά στο Ground Zero, τις γενναίες αντιπολεμικές συγκεντρώσεις που ακολούθησαν όπου τα θύματα μηνούσαν στην εξουσία "όχι πόλεμο στο όνομά μου". Παρόλα αυτά, η κάθαρση δεν ήρθε. Πολλοί αναφέρθηκαν στους πανηγυρισμούς νεαρών αμερικανών που ακολούθησαν την πρόσφατη είδηση του θανάτου του Μπιν Λάντε

(...) Λεηλασίες δέκα φορές μεγαλύτερες από αυτές που έγιναν στο Ιράκ Αυτή είναι ίσως  o  μεγαλύτερος πολλαπλασιασμός όπλων σε άγνωστα χέρια που έχουμε δει ποτέ στην ιστορία των σύγχρονων συγκρούσεων σε μια κλίμακα δέκα φορές μεγαλύτερη από ό, τι είδαμε στο Ιράκ, για παράδειγμα. Τα όπλα που έχουν εξαφανιστεί σε μεγάλες ποσότητες ήδη αρχίζουν και εμφανίζονται στις περισσότερες γειτονικές χώρες με πολύ αποσταθεροποιητική συνέπεια. Φοβάμαι ότι η επίδραση αυτών των όπλων θα είναι αισθητή για πολλά χρόνια, και ότι θα ξαναμιλήσουμε για αυτό το θέμα συνέχεια για τα επόμενα δέκα χρόνια. (...) Libya-Crates with shells and hard rockets are scattered across the desert...  (Reuters) Ο Peter Bouckaert είναι Διευθυντής του τμήματος έκτακτων περιστατικών της ΜΚΟ Human Rights Watch (HRW) . Δίνει λεπτομέρειες στον ιστοτόπο TSA της Αλγερίας για τη μεγαλύτερη διαρροή όπλων του σύγχρονου πολέμου: «Οι μεγάλες ποσότητες όπλων που λεηλατήθηκαν στη Λιβύη θα είναι σίγουρα

(1) O Hollande πήρε το όπλο του (στην Αφρική)... Μία από τις πρώτες κινήσεις του Francois Hollande όταν αναλάμβανε την εξουσία ήταν να επιταχύνει την αποχώρηση των γαλλικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν. Μία άλλη ήταν να διακηρύξει το τέλος της “Francafrique”,ήτοι του πλέγματος συμφερόντων, πολιτικοστρατιωτικών επεμβάσεων και σχέσεων διαπλοκής που ακόμη συνδέουν τη Γαλλία με τις αυθαίρετα σχεδιασμένες στον χάρτη δυτικοαφρικανικές χώρες που άλλοτε αποτελούσαν αποικίες της.  Η διαφορά από την πολιτική του Nicholas Sarkozy (ο οποίος μόνο εντός του 2011 ενέκρινε την επέμβαση Γάλλων κομάντος στην Ακτή Ελεφαντοστού, για την απομάκρυνση του προέδρου Laurent Gbagbo, Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο και ανέλαβε την πρωτοβουλία για την διεθνή επέμβαση στην Λιβύη) έμοιαζε εμφανής.  Προ ημερών μόλις, άλλο ένα καρφί στο “φέρετρο” της Francafrique, έμοιαζε να αποτελεί η άρνηση της Γαλλίας να επέμβει στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, παρά τις σχετικές εκκλήσεις