IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Οι "τρομοκράτες του Ερντογάν" πληρώνουν λαθρεμπόρους  να τους περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία.  Γιατί ο Χαφτάρ διατηρεί το πλεονέκτημα. Δύο 24ωρα μετά τη Διάσκεψη του Βερολίνου η κατάσταση στη Λιβύη μόνο σε εκτόνωση της έντασης δεν παραπέμπει – με τις εχθροπραξίες στα περίχωρα τις Τρίπολης να συνεχίζονται, τις προσκείμενες στον Εθνικό Λιβυκό Στρατό του Χαλίφα Χαφτάρ δυνάμεις να συνεχίζουν τον αποκλεισμό πετρελαιοπηγών και λιμένων και τον επικεφαλής της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης Φαγέζ αλ Σαράτζ να προειδοποιεί ότι "η κατάσταση θα είναι καταστροφική, αν συνεχιστεί έτσι”. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά εφόσον προς το παρόν ελλείπει ο μηχανισμός υλοποίησης των όσων αποφασίστηκαν στο Βερολίνο σχετικά με την αποκατάσταση του διεθνούς εμπάργκο όπλων και την επιβολή κυρώσεων σε όσους το παραβιάζουν. Άλλωστε, ο συσχετισμός δυνάμεων επί του εδάφους δεν έχει ουσιωδώς μεταβληθεί, αν εξαιρέσει κανείς το ότι ο Σαράτζ αισθάνετ

Muammar Gaddafi Εννέα χρόνια χάους στη Λιβύη,  μετά τον θάνατο Καντάφι.  Κορυφώνονται σήμερα οι διπλωματικές επαφές, στο Βερολίνο, με στόχο να βρεθεί η χρυσή τομή για ειρήνευση και επιστροφή της σταθερότητας στη χώρα της Βορείου Αφρικής. Η εκεχειρία παραμένει εξαιρετικά εύθραυστη και παρά τις αισιόδοξες εκτιμήσεις από τη Γερμανία, παραμένει αμφίβολο εάν θα μπορέσει να μπει τάξη στο χάος της Λιβύης. Από τη δολοφονία Καντάφι στην πολιορκία της Τρίπολης Έχουν περάσει εννέα και πλέον χρόνια από την πτώση του καθεστώτος Καντάφι και η χώρα πασχίζει να βρει την πολυπόθητη σταθερότητα. Τα κυριότερα σημεία που έχουν καθορίζει στη σύγκρουση στη χώρα:  Ο Καντάφι πέφτει και  ξεψυχά Τον Φεβρουάριο του 2011, ενώ ακόμη εκτυλίσσεται η λεγόμενη Αραβική Άνοιξη, διαδηλώσεις καταστέλλονται βίαια από το καθεστώς του Καντάφι στη Βεγγάζη (ανατολικά), πριν εξαπλωθούν. Τον Μάρτιο, στρατιωτική συμμαχία που συγκροτούν η Ουάσινγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο εξαπολύει επιθέσει

Διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ στην Βαγδάτη ( ASSOCIATED PRESS)   Η νέα έξαρση της κρίσης στο Ιράκ και οι προοπτικές εξόδου. Ποιος ο ρόλος του Ιράν και ποιοι οι κίνδυνοι για την ευρύτερη περιοχή. Η έκρυθμη σημερινή κατάσταση: Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε με προσοχή την έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ. Οι αιματηρές διαδηλώσεις στην ιρακινή πρωτεύουσα και άλλες πόλεις της χώρας μετρούν ως τώρα άνω των 500 νεκρών και οδήγησαν σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Adil Abdul-Mahdi. Παρά την πτώση της κυβέρνησης, οι διαδηλωτές συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις τους, ενώ ο αριθμός των νεκρών μεγαλώνει. Το κίνημα, το οποίο σε έναν βαθμό θυμίζει τις εξεγέρσεις της Αραβικής Άνοιξης, έχει δύο βασικά στοιχεία: αφενός την απαίτηση για τον τερματισμό της διαφθοράς και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής αφετέρου δε τον επανεμφανιζόμενο ιρακινό εθνικισμό. Ένα από τα κυριότερα αιτήματα των εξεγερμένων είναι ο τερματισμός της επιρροής του Ιράν στην χώρα . Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι δ

 NABIL HASAN VIA GETTY IMAGES Υεμένη: Μια χώρα με πολλά μέτωπα. Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της; Η Υεμένη, εδώ και τέσσερα χρόνια, αποτελεί έναν τόπο συγκρούσεων, καθώς διέπεται από έναν αιματηρό και διαρκή εμφύλιο πόλεμο.  Τα επεισόδια που καταγράφονται καθημερινά στα σημεία των μαχών ευθύνονται, τόσο για τις εκατοντάδες απώλειες, όσο και για την ανθρωπιστική κρίση, την οποία βιώνει ο κόσμος της Υεμένης. Η χώρα, εδώ και χρόνια, είναι κατακερματισμένη μεταξύ διαφορετικών ομάδων με ξεχωριστές αξιώσεις η καθεμία. Το γεγονός αυτό μπορεί να αποδοθεί τόσο στις θρησκευτικές αποκλίσεις που διέπουν τις εν λόγω ομάδες, όσο και στο ιστορικό παρελθόν που συνοδεύει την Υεμένη. Όπως είναι γνωστό, η Βόρεια Υεμένη αποτελούσε μέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ αργότερα μετεξελίχθηκε σε Βασίλειο, μέχρι το 1962 όπου μετονομάστηκε σε Αραβική Δημοκρατία της Υεμένης. Αντιθέτως, η Νότια Υεμένη στο πέρασμα του χρόνου χάραξε διαφορετική πορεία από το Βόρειο τμήμα της, καθώς ε

Με κομμένη την ανάσα βρισκόμαστε μπροστά στις ενδεικτικές μαρτυρίες της πιο αποτρόπαιας πράξης. Της πιο αποτρόπαιας συνέπειας ενός εμφυλίου πολέμου, που δεν ήταν παρά μια κατάβαση στην απύθμενη κόλαση. Μια κατάβαση εκείθεν όλων των άλλων καταβάσεων. Καθώς η σιωπή περιέχει ένα εμβριθές βάθος, ίσως η ενός λεπτού σιγή θα ήταν η αρμοδιότερη ένδειξη τιμής γι αυτό το ανοσιούργημα της σύγχρονης ιστορίας μας. Θα ήταν. Αν, ταυτόχρονα, η σιωπή στον ιλιγγιωδώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας, δεν κινδύνευε να διολισθήσει στην ύβρι της λησμοσύνης. Καταφεύγουμε αναγκαστικά στο λόγο. Εν γνώσει ότι ο λόγος σε κάθε περίπτωση παραμένει πάντα μια επικίνδυνη αναγκαιότητα. Είναι το πιο μεγαλοφυές, αλλά και το πιο θνητό εφεύρημα του ανθρώπου. Μπορεί να συλλάβει τον πυρήνα τους ουσιώδους. Μπορεί όμως και να τον κατακρεουργήσει. Γι αυτό κι εγώ τούτη την ώρα, αισθάνομαι ανήμπορος και σχεδόν περισσότερο άναρθρος επειδή ακριβώς πρέπει να πω δυο λόγια. Και να ορίσω ένα γεγονός που μένει πάντα απρόσιτο στον εαυ