IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι “πολιτικοί του καναπέ”  σπρώχνουν την Ευρώπη 'πιο βαθειά στην κρίση. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδωσε μικρή  ανάσα στις συστημικές ηγεσίες της Ευρώπης, να βγουν για λίγο από το κάδρο των εσωτερικών πιέσεων και της κοινωνικής αμφισβήτησης. Για ενάμιση μήνα τώρα, το ενδιαφέρον και η ανησυχία των Ευρωπαίων εύλογα στράφηκε στη μεγάλη εικόνα, που δεν είναι άλλη από τον ρωσικό αναθεωρητισμό και την διασάλευση της σταθερότητας στη Γηραιά Ήπειρο. Η πανδημία, η ακρίβεια, ο στασιμοπληθωρισμός που υπάρχει και τεχνικά εξωραΐζεται, η καθημερινότητα και το μεταναστευτικό είναι θέματα που πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.  Του Βασίλη Κοψαχείλη ΠΗΓΗ: thepresident.gr Μέχρι που η επανεκλογή Ορμπάν στην Ουγγαρία και η μικρή διαφορά μεταξύ Μακρόν και Λεπέν στον πρώτο γύρο των Γαλλικών προεδρικών εκλογών, ήρθαν να θυμίσουν, πως η για πάνω από μία δεκαετία βίαιη υποβάθμιση των δεδομένων ζωής των λαϊκών στρωμάτων και κυρίως της μεσαίας τάξης, θα έχουν βαθύτερο αντίκτυπο στο πολιτικό μέλλον

Είναι η Ευρώπη με την Ευρώπη...; Πόσες κορυφές πρέπει να συναντηθούν ακόμη, όπως την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, για να συμφωνήσουν ότι η ευρωπαϊκή βόμβα που σκάει ήδη είναι το ενεργειακό. Τι περιμένουν δηλαδή στις Βρυξέλλες,  στο Βερολίνο και στον Βορρά της Ευρώπης; Σε ποιανού τα χέρια θα σκάσει η πρώτη ενεργειακή βόμβα για να δουν τι θα κάνουν με τους κερδοσκόπους και τους γίγαντες των κερδών της χρηματιστηριακής διαχείρισης... στην ενέργεια; Ας δούμε τα δικά μας και μας φτάνουν, ως γενική εικόνα. Χωρίς να βάζουμε μέσα και τον πόλεμο στην Ουκρανία θέλουμε για το 2022 άλλα 4 δισ. να πληρώσουμε την ενέργεια. Πού σημαίνει τα διπλά από αυτά που δίναμε πριν τον Νοέμβριο του 2021 όταν ξεκίνησε να βρυχάται το θηρίο της ενεργειακής ακρίβειας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα δεν θα φθάσουμε στο καλοκαίρι για να διαπιστώσουμε ότι θα χρειαστούμε ίσως και άλλα 10 δισ., να βγάλουμε ενεργειακά το 2022. Σε όλα αυτά έχουμε να πληρώσουμε έως 80% ακριβότερες πρώτες ύλες και τελ

  To Polexit δεν είναι το χειρότερο ενδεχόμενο... Η πιθανότητα εξόδου της Πολωνίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την οποία τόσος λόγος γίνεται, μετά την απόφαση του πολωνικού ανώτατου διαστηρίου την προηγούμενη εβδομάδα περί υπεροχής του εθνικού συντάγματος έναντι του κοινοτικού δικαίου, δεν είναι το πιο ανησυχητικό σενάριο για τις Βρυξέλλες - ούτε άλλωστε το πιο ρεαλιστικό. Όταν ο επίτροπος Τιερί Μπρετόν δηλώνει ότι δεν του περνά από το μυαλό "ούτε για ένα δευτερόλεπτο" το ενδεχόμενο ενός Polexit, είναι ειλικρινής. Και όταν δεκάδες χιλιάδες (αντιπολιτευόμενοι) Πολωνοί διαδηλώνουν στη χώρα τους και στη διασπορά, όπως συνέβη χθες Κυριακή, υπό το σύνθημα "Μένουμε", μπορούν να είναι βέβαιοι ότι η επιθυμία τους θα εκπληρωθεί. Η Πολωνία δεν "φεύγει", γιατί δεν έχει και πού να "πάει". Αλλά αυτό ακριβώς κάνει τα πράγματα πολύ δυσκολότερα για όλους στην Ε.Ε. Η Πολωνία δεν αναζητεί τις "παγκόσμιες φιλοδοξίες" της, όπως η "global Britain” των

  Η Ευρώπη στην πολιτική δίνη του τέταρτου κύματος. Όλα δείχνουν ότι το καλοκαίρι του 2021 δεν θα είναι το καλοκαίρι της επιστροφής στην κανονικότητα για την Ευρώπη. Αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε "τέταρτο κύμα" της πανδημίας ήδη κάνει αισθητή την παρουσία του με σημαντικούς αριθμούς νέων κρουσμάτων, αναγκάζοντας τις κυβερνήσεις να επανεξετάσουν τους σχεδιασμούς τους, ενώ αντίστοιχα επηρεάζεται το συνολικό κοινωνικό και πολιτικό κλίμα. Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να αποδοθεί στη "συνέργεια" δύο παραγόντων. Από τη μια, της εν πολλοίς αναμενόμενης εμφάνισης της νέας μετάλλαξης Δέλτα του κορονοϊού, που είναι ιδιαίτερα μεταδοτική (αν και όχι απαραίτητα πιο επιθετική ως προς τον κίνδυνο σοβαρής νόσησης ή θανάτου). Από την άλλη, της άρσης των περιοριστικών μέτρων, που επιτρέπουν ξανά αρκετά μαζικές συναθροίσεις ή τη νυχτερινή διασκέδαση. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση των κρουσμάτων κυρίως σε νεότερες ηλικίες, που δεν έχουν υψηλά ποσ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ   Τι σημαίνει η κατάργηση του βέτο που ζητά η Γερμανία. picture alliance via Getty Images  Όμηροι της έλλειψης κοινού οράματος Η Γερμανία θέτει εκ νέου το ζήτημα της κατάργησης του βέτο στην εξωτερική πολιτική. Ο Γερμανός υπουργός εξωτερικών Χάϊκο Μάας επανέφερε το γνωστό ζήτημα της κατάργησης της δυνατότητας των κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ασκούν βέτο κατά αποφάσεων για θέματα εξωτερικής πολιτικής ώστε η ΕΕ «να μην γίνεται όμηρος εκείνων που παραλύουν την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική».  Αρκετές περιπτώσεις καταγράφηκαν τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον ως προς την απειλή χρήσης αυτής της δυνατότητας. Μερικές αφορούσαν και τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Πάντως οι δηλώσεις του Μάας ήλθαν λίγες ημέρες μετά τις εντάσεις που παρατηρήθηκαν όταν η Ουγγαρία εμπόδισε την έκδοση δήλωσης της ΕΕ για την Κίνα και για τη σύγκρουση στη Λωρίδα της Γάζας. Η άμεση, σχεδόν ενστικτώδης (και γι αυτό προβλέψιμη) αντίδρα

Η πανδημία μεταβάλλει τους όρους νομιμοποίησης  των ευρωπαϊκών ηγεσιών;   Με τον Πρόεδρο Μακρόν να αναγγέλει παράταση ενός ακόμα μηνός του lockdown στη Γαλλία και τη Γερμανία να πελαγοδρομεί σε πλήρη σύγχυση στα αχαρτογράφητα νερά της υγειονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να αδυνατεί να παρακολουθήσει τους επιταχυνόμενους ρυθμούς αλλαγής τόσο των όρων του παγκόσμιου οικονομικού ανταγωνισμού όσο και των γεωπολιτικών ισορροπιών του νέου παγκόσμιου συστήματος διακρατικών σχέσεων και ασφάλειας. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Ρόμπερτ Κάπλαν, γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας, εκτός των άλλων, του πολυδιαβασμένου "Η Εκδίκηση της Γεωγραφίας", με την πανδημία έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην παγκοσμιοποίηση και ταυτόχρονα έχει επέλθει ένας εκτεταμένος πολυκερματισμός του διεθνούς ανταγωνισμού συνοδευόμενος από την άνοδο του λαϊκισμού, την επιστροφή του αυταρχισμού και την καθήλωση της δημοκρατίας με τις καλές ειδήσεις για τη διεύρυνση των πολιτικών ελευθεριών,

Μήπως η Ελλάδα μπορεί να κάνει το ξυπνητήρι στην Ευρώπη;   Έγραφα χτες ότι ευτυχώς που υπάρχουν και οι Τούρκοι για να τονώνουν τον πατριωτισμό μας. Γιατί πράγματι χωρίς ορατούς εξωτερικούς εχθρούς τρωγόμαστε με τα ρούχα μας περισσότερο από όσο τρωγόμαστε παρουσία τους. Και αν δεν τρωγόμαστε με τα ρούχα μας μας τρώει η ψυχοπαθολογία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η ηττοπάθεια μπροστά στην υπερπροσπάθεια που χρειάζεται να κάνουμε για να βγάλουμε το κεφάλι έξω από το νερό της δεύτερης οικονομικής κρίσης που ήρθε πριν προλάβουμε να βγούμε από την προηγούμενη και η αμφιβολία αν μπορεί να βρεθεί μια μεγάλη ιδέα που θα μας ενώσει ενόψει της άλλης υπερπροσπάθειας που πρέπει να γίνει για να προλάβουμε τις επιταχυνόμενες μετά την πανδημία εξελίξεις. Τόσο στο πεδίο της επιστήμης και της τεχνολογίας, όσο και στο πεδίο της πολιτικής και της γεωπολιτικής.  Σίγουρα πάντως μια τέτοια μεγάλη ιδέα δεν μπορεί να είναι πια ούτε από μόνη της η  συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που υπήρξε ο εθνικός στόχ

Von der Leyen- President of the European Commission  Είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση loser;   Δυο ήταν εξαρχής τα μεγάλα στοιχήματα που είχε βάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον εαυτό της: Το πρώτο ήταν να υπερβεί τους εσωτερικούς εθνικούς ανταγωνισμούς που είχαν οδηγήσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε δυο πρόσφατους, και πολλαπλάσιους στο απώτερο παρελθόν, αυτοκαταταστροφικούς πολέμους, παρά το γεγονός ότι με αυτούς είχε γραφεί η ευρωπαϊκή ιστορία. Το δεύτερο ήταν να ολοκληρώσει το εγχείρημά της ενoποιούμενη πολιτικά, παρά τις διαφορές μεγέθους, ισχύος, ανάπτυξης και κουλτούρας των κρατών-μελών της. Το πρώτο το έχασε σχεδόν, αφού ναι μεν δεν ενεπλάκη σε νέους ένοπλους ενδοευρωπαϊκούς πολέμους, τους συνέχισε όμως με άλλα μέσα. Και όχι μόνον στο πεδίο της οικονομίας και της πολιτικής, αλλά και στο πεδίο της διπλωματίας και της γαιωστρατηγικής. Κανένας, άλλωστε, δεν ξέχασε ότι η καθιέρωση του ευρώ ήταν ένας γαλλογερμανικός συμβιβασμός με αντάλλαγμα την ενοποίηση της Γερμανίας, αλλά με πολύ βαρύ για τη συνοχή

Φιάσκο Εμβόλια: Η απογύμνωση του μύθου «Ευρωπαϊκή ΄Ενωση»   Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρέπει να είναι ένας αποτυχημένος πολιτικός που θα θαμπωθεί από τους σωματοφύλακες, τις αυτοκινητοπομπές και τις φωτογραφικές εμφανίσεις με παγκόσμιους ηγέτες, αλλά δεν θα πάρει πραγματικά το ηγετικό προβάδισμα.. Όταν η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν έγινε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Δεκέμβριο του 2019, πολλοί δημοσιογράφοι σημείωσαν με βιτριόλι για το πώς, μια τόσο αλαφρού βάρους Γερμανίδα πολιτικός    θα μπορούσε να αναλάβει την κορυφαία θέση στις Βρυξέλλες. Πραγματικά δεν είχε να παρουσιάσει παραδείγματα επιτυχίας σε προηγούμενες υπουργικές θέσεις στη Γερμανία και πολλοί Γερμανοί όταν άκουσαν για το διορισμό της αντέδρασαν απορώντας: «Μα ποια Ούρσουλα;». Γεγονός είναι ότι, με εξαίρεση τον Ζακ Ντελόρ,(Γάλλο πρώτο πρόεδρο της κομισιόν) οι πρόεδροι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επιλέγονται παραδοσιακά με βάση το γεγονός ότι έχουν χαμηλές επιδόσεις – έτσι ώστε οι πραγματικές δυνάμεις πίσω από τ