IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θυμάστε όταν ο Donald Trump ήταν υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ και δήλωσε πως το ΝΑΤΟ ήταν παρωχημένο; Θυμάστε πώς υπονόμευσε την Ευρωπαϊκή Ένωση όταν ρώτησε ποιο άλλο μέλος της ΕΕ θα ακολουθήσει τη Βρετανία εγκαταλείποντας την Ένωση; Θυμάστε πως επαινούσε τον πρόεδρο Vladimir Putin και αμφισβήτησε την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσία; Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ιδιαίτερα αυτοί στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, πίστεψαν ότι η διατλαντική σχέση ήταν σε κάμψη. Φοβήθηκαν ακόμη ότι η εγγύηση ασφάλειας της Αμερικής -που κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον και θεωρείται λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ- δεν ήταν πλέον δεδομένο. Η ανάγνωση της πρώτης Εθνικής Στρατηγικής Ασφάλειας (NSS) του Trump απαντά σε όλες αυτές τις σχεδόν υπαρξιακές ανησυχίες από κάποιους εκ των συμμάχων της Αμερικής. Η NSS αναγνωρίζει ότι "μια ισχυρή και ελεύθερη Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας για τις ΗΠΑ”. ΟΙ επικριτές μπορεί να θεωρούν ότι αυτό ήταν μια απλή χειρονομία. Ωστόσο

Μια ματιά στο Κοινοτικό Δίκαιο και στις Συνθήκες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα μας πείσει πως έχουμε ξεφύγει από τη διαπίστωση «κάτι δεν πάει καλά με την Ένωση».   Πού βρίσκεται η γειτονιά μας; Πώς εξελίσσεται το διεθνές σύστημα και πού βρίσκεται η Ε.Ε; Πώς θα επηρεάσουν οι εξελίξεις την Ε.Ε αν συνεχίσει να βρίσκεται σε αδράνεια; Η Μέση Ανατολή φλέγεται. Η υποχώρηση του ΙSIS στη Συρία, έστειλε το λάθος μήνυμα στην Ε.Ε.  Το μόνο ζήτημα το οποίο απασχολούσε την  Ε.Ε  όταν το Χαλιφάτο βρισκόταν σε φάση προέλασης, ήταν το προσφυγικό. Οι Βρυξέλλες δεν ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν αυτό το μείζον ζήτημα και τελικά, για άλλη μια φορά, μια προσωρινή λύση έδωσε το τηλεφώνημα στην  Ουάσινγκτον  και την ενεργοποίηση του  ΝΑΤΟ  ενώ ταυτόχρονα, η  Συνθήκη Σένγκεν , έπαψε να λειτουργεί. Αυτή τη στιγμή το Ισλαμικό Κράτος υποχωρεί στη Συρία. Παρόλα αυτά, η σταθεροποίηση της περιοχής, αργεί πολύ ακόμη.  Στην Ευρώπη δε συζητιέται καθόλου το τι γίνεται στην περιοχή. Ο  Λίβανος  είναι έτοιμος

  Η υπερψήφιση με συντριπτική πλειοψηφία από το αμερικανικό Κογκρέσο μιας νέας δέσμης αυστηρότερων κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία, το Ιράν και την Βόρεια Κορέα, μπορεί να ιδωθεί εκ πρώτης όψεως υπό το πρίσμα της αντιπαράθεσης του κατεστημένου της Ουάσιγκτον με τον πρόεδρο Trump, ο οποίος θα όφειλε για συνταγματικούς και μόνο λόγους υπεράσπισης της δικαιοδοσίας της εκτελεστικής εξουσίας να ασκήσει βέτο, κινδυνεύοντας όμως έτσι να εμφανισθεί πολιτικά ως "ενεργούμενο της Μόσχας”. Όμως η υπόθεση των νέων κυρώσεων είχε την (αθέλητη άραγε;) παρενέργεια να δηλητηριάσει, και μάλιστα όχι με πρωτοβουλία του "θιασώτη του προστατευτισμού” Trump, τις διατλαντικές σχέσεις, ιδίως από τη στιγμή που κυριαρχεί η αίσθηση ότι οι κυρώσεις αποσκοπούν και στην ενίσχυση των αμερικανικών εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου. Στον απόηχο της συνάντησης Trump - Putin στο περιθώριο της Συνόδου της G20 στο Αμβούργο, η αμερικάνική Βουλή των Αντιπροσώπων ενέκρινε τις νέες κυρώσεις με πλειοψηφία

Η απόφαση των τεσσάρων πιο ισχυρών κρατών της ΕΕ (Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ισπανίας) να οδηγήσουν την Ευρώπη, μετά από τόσες ελπίδες και θυσίες των Ευρωπαϊκών λαών, σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, όπου ανάλογα με το πώς θα τους συμφέρει θα συμπεριφέρονται άλλοτε ως Ένωση και άλλοτε ως έθνη-κράτη, σηματοδοτεί δύο πράγματα: το τέλος της ΕΕ και την δικαίωση Κίσινγκερ ότι αυτό το πείραμα της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν θα πετύχει. Σε ότι αφορά το πρώτο συμπέρασμα, δηλαδή στο ότι έρχεται το τέλος της ΕΕ, μην περιμένουμε να συγκεντρωθούν μια μέρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να ανακοινώσουν επίσημα τη διάλυσή της. Χαρακτηριστικό της εποχής μας είναι, ότι όπως δεν κηρύσσονται πια οι πόλεμοι, έτσι ομοίως δεν ανακοινώνεται το τέλος θεσμών που η εποχή και οι εξελίξεις έχουν απαξιώσει. Είναι τόσο μεγάλα και τόσο ισχυρά τα γραφειοκρατικά συμφέροντα που έχουν οικοδομηθεί γύρω από την ΕΕ, που το πιθανότερο είναι αυτός ο θεσμός να διαιωνίζεται στα χαρτιά μέχρι και το βιολογικό τέλος του τελε

27/1/2017, British Prime Minister Theresa May and U.S. President Donald Trump Το ΝΑΤΟ είναι «παρωχημένο», το Brexit «φανταστικό», η Ε.Ε. «όχημα της Γερμανίας». Οι καταιγιστικές δηλώσεις του νέου Αμερικανού προέδρου προβληματίζουν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως προανάκρουσμα εμπορικού πολέμου και πολιτικής αποξένωσης.   Τον Φεβρουάριο του 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκλεψε την παράσταση στην ετήσια διάσκεψη ασφαλείας του Μονάχου με την πολύκροτη ομιλία του, όπου καυτηρίασε τους νεοσυντηρητικούς της κυβέρνησης Μπους χρεώνοντάς τους την απόπειρα οικοδόμησης ενός «μονοπολικού κόσμου». Δέκα χρόνια αργότερα, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ οραματιζόταν από το ίδιο βήμα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, την οικοδόμηση μιας νέας, «μετα-δυτικής» παγκόσμιας τάξης. Αν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε, παραφράζοντας τον Μαρκ Τουέιν, ότι «οι φήμες περί θανάτου της Δύσης είναι άκρως υπερβολικές», οι πάντες αναγνωρίζουν ότι η απειλή ενός ιστορικού δ

Η αμερικανική παρακμή Υπάρχουν πάρα πολλές εστίες πυρκαγιάς στον πλανήτη, οι οποίες θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα ξαφνικό κραχ – ενώ κανένας δεν γνωρίζει πώς αντιδράει ένα πληγωμένο λιοντάρι, πανίσχυρο ακόμη στρατιωτικά και χρηματοπιστωτικά Αυτό που ενδιαφέρει όλους εμάς τους Έλληνες είναι προφανώς η πατρίδα μας, το μέλλον μας, καθώς επίσης το μέλλον των παιδιών μας, το οποίο διακυβεύεται σήμερα –  ενώ διαγράφεται πολύ σκοτεινό, μετά τα πρόσφατα εφιαλτικά γεγονότα  ( ανάλυση ). Πόσο μάλλον όταν φαίνεται ότι, δρομολογείται η τελευταία πράξη του δράματος, κατά τη διάρκεια της οποίας θα καταστραφεί εντελώς η μεσαία τάξη – επειδή είναι αυτή που στηρίζει τη δημοκρατία και που μπορεί να αντιδράσει, όσο ακόμη υπάρχει, εμποδίζοντας την άλωση της Ελλάδας από τους δανειστές της. Εν τούτοις, δεν είναι μόνο η χώρα μας αυτή που αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης – όπως φαίνεται εντός της Ευρωζώνης, όπου Γάλλοι, Ιταλοί, Βέλγοι και Ισπανοί πολίτες έχουν κατακλύσει τους δρόμους, αντιδ