IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ! South Stream, Turk Stream και ο θρίαμβος της Γεωγραφίας Εχει ενδιαφέρον η πληροφορία ότι το 2014 η ρωσική εταιρεία Gazprom που είναι από τους βασικούς προμηθευτές φυσικού αερίου της Ευρώπης αύξησε συνολικά τις εξαγωγές της στο επίπεδο ρεκόρ των 161.5  B illion Cubic Meters ( BCM's)  , ποσό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται 26.7 BCM' s παραδόσεις στην Τουρκία (με την Τουρκία να καταναλώνει περί τα 45 BCM αερίου τον χρόνο) και την Ουκρανία. Με εξαγωγές προς την Ευρώπη των «28» οριακά μειωμένες σε σύγκριση με το 2013. Να σημειώσουμε ότι σήμερα η Gazprom καλύπτει περίπου το ένα τρίτο της ευρωπαϊκής κατανάλωσης αερίου που ισοδυναμεί με το 50% των συνολικών εισαγωγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ποσότητες αυτές εξάγονται μέσα από ένα πλέγμα έξι - επτά βασικών αγωγών ( Nord Stream, Yamal - Europe 2, Soyuz,Minsk- Vilnius, Dzhubga- Lazarevskoye, Trans Balkan και Blue Stream). Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι παρά τις εχθροπραξίες στην Aνατολική Ου

Η πάγια πολιτική των Βρυξελλών και της Ουάσινγκτον για μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία βρήκε την έκφρασή της στο ναυάγιο της ΔΕΠΑ, προσγειώνοντας απότομα την κυβέρνηση στην πραγματικότητα, μία πραγματικότητα που δεν αφήνει πολλά περιθώρια ούτε για την άλλη διαφημισμένη αποκρατικοποίηση, του ΔΕΣΦΑ. Η προσφορά που κατέθεσε η κρατική εταιρεία του Αζερμπαϊτζάν Socar για τον Διαχειριστή του Συστήματος Φυσικού Αερίου κατέβασε αρκετά τον πήχυ των προσδοκιών. Την «ψυχρολουσία» που προκάλεσε χθες η αποσφράγισή, όταν τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ είδαν τα νούμερα και τις παραδοχές της οικονομικής προσφοράς, διαδέχθηκε η προσπάθεια για βελτιωτικές διαπραγματεύσεις, με στέλεχος του ταμείου να δηλώνει πως «όπως και αν έχει, σίγουρα δεν πρόκειται για μία νέα ΔΕΠΑ», προσθέτοντας ότι η συμφωνία μπορεί να κλείσει στις αρχές της επόμενης εβδομάδας. Ενδεικτικές της επιφυλακτικότητας είναι και οι λακωνικές ανακοινώσεις που εξέδωσαν χθες το ΤΑΙΠΕΔ και τα ΕΛΠΕ. «Η προσφορά της S

Μιχάλης Κουντούρης   Εφημερίδα των Συντακτών  (12-6-2013) Το «ναυάγιο» της συμφωνίας με την Gazprom σφίγγει τον βρόχο του Μνημονίου γύρω από τον λαιμό του λαού, καθώς η πορεία των αποκρατικοποιήσεων είναι συνδεδεμένη με τις συνέπειες, που θα τις πληρώσουμε εμείς σε περίπτωση αποτυχίας τους. Σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου, τυχόν υστέρηση των εσόδων από αποκρατικοποιήσεις θα πρέπει να καλυφθεί σε ποσοστό 50% από πρόσθετα μέτρα λιτότητας. Σημειώνεται, πάντως, ότι ο στόχος για τις αποκρατικοποιήσεις έχει υποβαθμιστεί δραστικά από τα αρχικά επίπεδα των 50 δισ. ευρώ έως τα τέλη της δεκαετίας, στα 11,1 δισ. ευρώ έως τα τέλη του 2016 και 25 δισ. ευρώ έως το 2020. Ο τελευταίος στόχος για έσοδα 2,6 δισ. ευρώ έως τα τέλη του έτους υποβαθμίστηκε πρόσφατα, στα 2 δισ. ευρώ. Εξάλλου, από την πώληση του ΟΠΑΠ η κυβέρνηση αντλεί 700 εκατ. ευρώ, δηλαδή λιγότερα από τα 900 εκατ. ευρώ στα οποία προσδοκούσε, ενώ περιμένει άλλα 200 εκατ. ευρώ από τα λαχεία. Το «ναυάγιο», μάλιστα, συμπίπτ

(...) Στην περίπτωση του ΟΠΑΠ η έλλειψη ανταγωνισμού μπορεί να μην βελτιώσει την ανάπτυξη της αγοράς τυχερών παιγνιδιών, αλλά αυτό δεν αναμένεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική πρόοδο της χώρας. Στον τομέα του φυσικού αερίου όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα και πιο σοβαρά. (...) Μπορεί η ζωή μας ως πολιτών αλλά και η παραγωγική δραστηριότητα της χώρας να μην εξαρτάται σημαντικά από το ποιος ελέγχει τα λαχεία, ο έλεγχος της ροής του φυσικού αερίου όμως αποτελεί κομβικό σημείο και ως κοινωνία και οικονομία.(...) Παρατηρούμε την κυβέρνηση αντί να νοιάζεται για την δημιουργία συνθηκών ανταγωνισμού και χαμηλών τιμών για τους καταναλωτές αερίου να νοιάζεται για το αν την επομένη θα μπορεί να ισχυριστεί πως πούλησε τη ΔΕΠΑ με  200 ή 500 εκατ. υψηλότερο τίμημα. (...) Ένα σημαντικό μέρος της οικονομικής  ευημερίας και της βελτίωσης επιπέδου ζωής κατά μέσο όρο σε πλανητικό επίπεδο, οφείλεται και στις εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις και το άνοιγ

Αν το καλοσκεφτεί  κανείς, οι όροι, οι προϋποθέσεις και γενικά οι διαταγές που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων , των συγχωνεύσεων και γενικά στη λειτουργία της οικονομίας μας, είναι  μια σκέτη παράνοια. Από τη  μια μας βγάζουν κόκκινες κάρτες  για  τις καθυστερήσεις στις  ιδιωτικοποιήσεις και από την άλλη, οι ίδιοι τορπιλίζουν και διώχνουν τους υποψήφιους αγοραστές. Για παράδειγμα το θέμα των ημερών που είναι ο  διαγωνισμός για την πώληση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Δυο εταιρείες για όσους δεν γνωρίζουν  οι οποίες η μια  ασχολείται με τη χονδρική αγορά του φυσικού αερίου και η άλλη με τη λιανική. Προκηρύσσει λοιπόν η κυβέρνηση ένα διεθνή διαγωνισμό στον οποίο εκδηλώνουν ζωηρό ενδιαφέρον δύο ρωσικές εταιρείες και με τίμημα πολύ καλό. Οι Ευρωπαίοι όμως, δεν θέλουν να πάρει τη δουλειά η Ρωσική εταιρεία (Gazprom) επειδή βρίσκεται σε δικαστικές διαμάχες με άλλες ευρωπαϊκές χώρες για τον τρόπο τιμολόγησης. Αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Μέκκα του καπιτ