IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) οι όροι υπό τους οποίους λειτουργεί σήμερα η ΟΝΕ είναι αποτέλεσμα ελλιπούς σχεδιασμού, ήτοι της μη ολοκληρωμένης πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης . Αυτός είναι ο λόγος που η χρηματοδότηση των κρατών μελών για να επωμισθούν μόνες τους την επίλυση των προβλημάτων τους δεν είναι η ενδεδειγμένη απάντηση.  Οι επιβαλλόμενες πολιτικές λιτότητας δεν μπορούν να διορθώσουν τις υφιστάμενες οικονομικές ανισορροπίες στην ευρωζώνη . Η σταδιακή και μερική εξομοίωση των διαφορετικών επιπέδων παραγωγικότητας απαιτεί μια  κοινή -ή τουλάχιστο στενά συντονισμένη- δημοσιονομική, οικονομική και κοινωνική πολιτική .  Εφ' όσον δεν επιθυμούμε οι ακολουθούμενες πολιτικές να μεταλλάξουν την Ευρώπη σε μια τέλεια τεχνοκρατία, ας ρωτήσουμε τους ίδιους τους πολίτες τι σκέφτονται για τη  δημοκρατική λειτουργία του πυρήνα της Ευρώπης . (...) Σε ένα πρόσφατο άρθρο του που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε μεγάλες εφημερίδες της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Πολωνίας, της Ιταλίας και της Ισπανί

Βαρυσήμαντη ομιλία του γερμανού «ροκ σταρ» της φιλοσοφίας στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας στην Αθήνα Θεωρεί εαυτόν βέρο «κοσμοπολίτη». Όμως ο όρος αυτός είναι πολιτικά «φλου» και «λίγος» για τον «Καντ» της εποχής μας Γιούργκεν Χάμπερμας . Γι αυτό και στη συνεδρία της Τρίτης στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας στην Άουλα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών , που έγινε προς τιμήν του με θέμα τον «κοσμοπολιτισμό», προτίμησε να αναφερθεί σε μια πολύ πιο φιλόδοξη πρόκληση: τη « θεσμοποίηση του διεθνούς δικαίου » και τη συναφή δημοκρατική της νομιμοποίηση. Μόνο με το συνδυασμό τους, τόνισε, μπορεί να « εξημερωθεί » η πολιτική εξουσία και να επεκταθούν η δημοκρατία και το δίκαιο πέρα από τα εθνικά σύνορα.  Στη σημερινή παγκόσμια κοινωνία, είπε, « ακόμα και οι υπερδυνάμεις χάνουν τη λειτουργική αυτονομία τους σε σημαντικά πολιτικά πεδία ». Ο λόγος: Ούτε κι αυτές μπορούν να λύσουν μόνες τους μια σειρά από προβλήματα – πολιτικά, οικολογικά, κοινωνικά. Αυτό εξη

 (...) Die EU verkomme zu einer den Finanzmärkten angepassten Technokratie. Nötig sei aber die Entwicklung einer "supernationalen" Demokratie, in der die heutigen Nationalstaaten zwar erhalten bleiben, aber Souveränität abgeben sollten. "Wenn man die Währungsunion erhalten will, reicht es nicht mehr aus, angesichts der strukturellen Unterschiede einzelnen überschuldeten Ländern Kredite zu gewähren, damit diese alleine ihre Wettbewerbsfähigkeit wieder erlangen. Das reicht nicht!" ,  rief Habermas im Hörsaal aus. "Stattdessen braucht man Solidarität und einen kooperativen Ansatz, der sich aus einer gemeinsamen politischen Perspektive erzeugt."   Der Philosoph forderte eine Demokratisierung der Europäischen Union und eine demokratische Kontrolle des EU-Rates, (...) ''Ο ηγετικός ρόλος που έλαχε σήμερα στη Γερμανία δεν ξυπνά απλώς τα φαντάσματα της Ιστορίας ,  αλλά μας βάζει σε πειρασμό να ακολουθήσουμε μία μονομερή, εθνική πορεία, ή ακό