IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο πιο απρόσμενος παίκτης στην πολιτική σκηνή μετά την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι Οταν ο στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι ανακοίνωνε την απομάκρυνση του Μοχάμεντ Μόρσι από την προεδρία της Αιγύπτου, την περασμένη Τετάρτη μπροστά σε μία επιτροπή πολιτικών και θρησκευτικών προσωπικοτήτων που εκπροσωπούσαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της αιγυπτιακής κοινωνίας, πίσω βρισκόταν ένα πρόσωπο που η παρουσία του θεωρούνταν αναπάντεχη. Επρόκειτο για τον γενειοφόρο Γιουνές Μαχγιούν , επικεφαλής του μεγαλύτερου σαλαφιστικού κόμματος της Αιγύπτου, του Αλ Νουρ. Το «Κόμμα του Φωτός» εκπροσωπεί την πιο ακραία και συντηρητική πλευρά του Ισλάμ που έχει επιδείξει η αιγυπτιακή κοινωνία. Πριν από εννέα μήνες, το Αλ Νουρ ήταν σημαντικός σύμμαχος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας του Μόρσι. Τώρα αποτελεί τον πλέον απρόσμενο παίκτη στον κοσμικής κατεύθυνσης συνασπισμό που ηγείται της Αιγύπτου στην τελευταία της πολιτική μετάβαση. Τον Νοέμβριο, θεωρούνταν βασικός σύμμαχος της κυβέρν

Έμβλημα των Αδελφών Μουσουλμάνων και ο ιδρυτής τους Χασάν ελ-Μπαννά (1953) Ο Σαμίρ Αμίν , Αιγύπτιος φιλόσοφος και οικονομολόγος, διευθυντής του Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου  στο Ντακάρ (Σενεγάλη), μίλησε για το περασμένο έτος στην Αίγυπτο με τους  Αδελφούς  στην εξουσία, σε συνέντευξη που έδωσε στον Giuseppe Acconica.     (Μτφ. Κριστιάν) Στις 30 Ιουνίου 2012, ο Μοχάμεντ Μόρσι ανέλαβε την εξουσία ως διάδοχος του Μουμπάρακ.   Με την ευκαιρία της πρώτης επετείου των εκλογών, όταν έλαβε χώρα αυτή η συνέντευξη, σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις στη χώρα. Acconcia   : Ποια είναι η γνώμη σας για την εκστρατεία εκδηλώσεων Tamarod; Samir Amin   : Η εκστρατεία για την παραίτηση του Μόρσι ήταν θαυμάσια. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν υπογράψει ονομαστικά μετά από προσεκτική σκέψη: κάτι που τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αγνοήσει παντελώς. Αντιπροσωπεύουν την πλειονότητα των ψηφοφόρων, αλλά δεν έχουν καμιά φωνή.   Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι

(APphoto) 1.  H Eπανάσταση της Αιγύπτου  Παρακολουθώντας την ανατροπή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από την κυβέρνηση στην Αίγυπτο, το πιο ενδιαφέρον ερώτημα για μένα είναι το εξής: Θα κοιτάμε πίσω σ'αυτή τη στιγμή ως την αρχή της αναδίπλωσης του πολιτικού Ισλάμ; Δεν ξέρω την απάντηση στο ερώτημα αυτό, αλλά έχω διαβάσει τις εφημερίδες - και έχω επισκεφθεί τόσο την Τουρκία όσο και την Αίγυπτο τις τελευταίες εβδομάδες - και είδα τα εξής: μια εξέγερση του μη-ισλαμιστικού κέντρου και του στρατού στην Αίγυπτο κατά της ισλαμιστικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Έχω δει μια εξέγερση της κοσμικής και αστικοποιημένης νεολαίας στην Τουρκία κατά του ισλαμιστικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης εκεί. Έχω δει τις Ιρανικές εκλογές όπου οι ψηφοφόροι - οι οποίοι είχαν μόνο τη δυνατότητα να επιλέξουν μεταξύ έξι υποψηφίων που είχαν προεγκριθεί από την ηγετική ομάδα των κληρικών που βρίσκονται στην ηγεσία του Ιράν - να καταλαβαίνουν γρήγορα ποιός από τους έξι ήταν ο πιο μετριοπαθή

1. Στην Αίγυπτο αλλά και στον αραβομουσουλμανικό κόσμο συνολικά συγκρούονται δύο κακέκτυπα: το κοσμικό κράτος που έχει συνήθως ως εγγυητή τον στρατό δεν έχει σχέση με τη δυτική δημοκρατία, όπως την ίδια στιγμή το συντηρητικό και ακραίο ισλάμ είναι μια αυθαίρετη ερμηνεία ή καλύτερα παρερμηνεία της ισλαμικής παράδοσης. Την ταυτότητα και των δύο ρευμάτων σφράγισε η αντίσταση στις κατακτητικές-αποικιοκρατικές προθέσεις της Δύσης: Από τον Μοχάμετ Αλι στην Αίγυπτο στις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι τους Νεότουρκους και τον Κεμάλ στις αρχές του 20ού με κατάληξη τον Νάσερ στη δεκαετία του '50 και το κόμμα Μπάαθ την ίδια εποχή, ένας είναι ο κοινός παρονομαστής: υιοθετώ συνολικά τη δυτική αντίληψη περί κράτους για να μη γίνω αποικία της Δύσης. Με τη μετατροπή των κοσμικών εκσυγχρονιστών σε διεφθαρμένο μηχανισμό εξουσίας, άρχισε να διαμορφώνεται ο αντίλογος του πολιτικού ισλάμ: Η κοσμική κυβερνώσα ελίτ είναι υστερόγραφο της αποικιοκρατίας, κλειστό κύκλωμα εξουσίας που εξυπηρετεί