IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο σημερινός κόσμος έχει μπει σε μια συγκρουσιακή περιδίνηση με ανεξέλεγκτα και καταστροφικά αποτελέσματα. Οι συνεχιζόμενες πολιτικές της προηγούμενης δεκαετίας οδήγησαν στην άνοδο του εξτρεμισμού, του φόβου για το αντίθετο, στη μισαλλοδοξία και τον εθνικισμό. Τα μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα ανέτρεψαν ισορροπίες δεκαετιών στο όνομα του κέρδους και έφεραν χώρες στο χείλος της καταστροφής. Οι πολιτικοί των περισσότερων ισχυρών κρατών έχουν αποδειχθεί πολιτικοί νάνοι χωρίς όραμα αλλά πρωτίστως, να έχουν με τις ευλογίες τους επιτρέψει ο έλεγχος του παγκόσμιου γίγνεσθαι να γίνεται από τις τράπεζες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Στη Δύση, οι πολίτες ψάχνουν σωτηρία και δικαίωση πράγμα που εκμεταλλεύονται επικίνδυνοι λαϊκιστές πολιτικοί και προσφέρουν αυτό που θέλει να ακούσει ο μέσος αγανακτισμένος ψηφοφόρος, με σκοπό να πάρουν τα ηνία της εξουσίας και να επιβάλουν τη δική τους μισαλλόδοξη και εθνικιστική ατζέντα. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος, με τη συ

' ''...αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμη και οι κυβερνώσες ελίτ εξωτερικεύουν ότι δεν μπορούν άλλο να κυβερνούν χωρίς την επαγγελία «ριζοσπαστικών» αλλαγών, έστω και αν αυτές δεν έχουν άλλη σκοπιμότητα παρά να διαιωνίζουν την παραμονή τους στην εξουσία. ...'' Εάν κάτι εισδύει στον δημόσιο λόγο των τελευταίων ετών, αυτό είναι η καταγγελία των ελίτ από τη μια πλευρά και αυτή του «λαϊκισμού» από την άλλη. Ολες οι πλευρές των από πολλές δεκαετίες κυβερνώντων πολιτικών συστημάτων (Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά) επισείουν σήμερα με υποτιμητική διάθεση, αλλά και ως εφιάλτη, την άνοδο του «λαϊκιστικού ριζοσπαστισμού», από τα δεξιά είτε από τ’ αριστερά. Στον αντίποδα, αναπτύσσεται ραγδαία η συνολική απόρριψη όλων των πρόσφατων πολιτικών συστημάτων. Ωστόσο, όσο το φαινόμενο του «λαϊκισμού» καταγγέλλεται τόσο μεγαλύτερη η απήχησή του, σε Ευρώπη, Αμερική, Ασία και τόσο μεγαλύτερη η «αντισυστημική» διάθεση των αντίστοιχων κοινωνιών. Αυτό αποτυπώνεται ευκρινώς και στη Γαλλία

   Εχει πληθύνει τον τελευταίο καιρό, ιδίως με την αστοχία -το λέμε ευγενικά- των διαπραγματεύσεων της δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3 (που προσδοκούμε να γίνει Μνημόνιο 3,5 χωρίς πολλήν αναταραχή), η μερίδα Ελλήνων που βλέπουν τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάπως σαν Τεύτονα ιππότη, σκοτεινό και απειλητικό όπως από ταινία του Άϊζεντστάιν. Ότι δηλαδή απ' εκείνον εξαρτάται το αύριο -της Ελλάδας, της ελληνικής οικονομίας, πιθανόν και της Ευρώπης. Ότι αυτός είναι ο τιμωρός εκείνος που μοιράζει ποινές ώστε να πειθαρχηθεί το τσούρμο σε περίεργες χώρες όπως η Ελλάδα, εκείνος που βάζει τον πήχη της λιτότητας στο διηνεκές για τους άλλους περίεργους του Ευρωπαϊκού Νότου, το Club Med όπως με άκρα περιφρόνηση αναφέρονται οι Γερμανοί στους «εταίρους» τους με Μεσογειακές ακτές (άντε και οι Πορτογάλοι παραπέρα). Ότι αυτός ετάζει καρδίας και νεφρούς όσον αφορά το ορθό και πρέπον στην Ευρωζώνη που εν ανάγκη ταπεινώνει ακόμη και το ΔΝΤ άμα χρειαστεί... Κυρίως, βέβαια αυτός καθορ

Κατά τον αρθρογράφο της Welt «το πραγματικό σενάριο τρόμου για το ευρώ είναι η δεξιά πολιτική στροφή στις πλούσιες χώρες του Βορρά, διότι τα πλούσια κράτη μπορούν ευκολότερα να αποχωρήσουν από την νομισματική ένωση από τις (νότιες) χώρες που περνάνε κρίση». « Το κοινό νόμισμα δεν το θέτουν υπό αμφισβήτηση οι μαθητές και οι φοιτητές που διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας, της Ρώμης ή της Μαδρίτης, αλλά η νικηφόρα προέλαση των λαϊκιστικών κομμάτων στις εύπορες χώρες του Βορρά της ευρωζώνης . Το Αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (FPÖ), το ολλανδικό Κόμμα για την Ελευθερία (PVV), το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Γαλλίας και το Κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αυξάνουν την απήχησή τους στο λαό και θα μπορούσαν να επιβάλουν το τέλος της κοινής νομισματικής πολιτικής», γράφει σε άρθρο του ο Ντάνιελ Εκερτ  στην γερμανική εφημερίδα  Die Welt . Ο σχολιαστής επισημαίνει ότι αν και υπάρχει νηνεμία για το ευρώ, το ευρωπαϊκό νόμισμα διατρέχει τον κίνδυνο μιας μεγάλης δοκιμασία

NEW YORK – Donald Trump , the real-estate tycoon and reality-show host, also known as “The Donald,” is unlikely to be the next president of the United States. He is loud, crude, ignorant about most things, and looks absurd in his puffed up blond comb-over hairdo. Even ardent Republicans have dismissed him as a “rodeo clown,” and his campaign as a “circus.” The Huffington Post covers Trump’s campaign strictly as entertainment news. Yet, for the moment, Trump is leaving all his rivals for the Republican presidential nomination in the dust. Even in US politics, which can be very strange, this is extraordinary. What explains Trump’s popularity? Are all his supporters “crazies,” as Senator John McCain, perhaps unwisely, called them? Trump’s critics argue that he is playing to the basest instincts of disaffected voters, who hate foreigners (especially Mexicans), distrust bankers (or anyone with a higher education, for that matter), and still can’t get over the election of

Σκίτσο ΠΑΝΟΥ ΜΑΡΑΓΚΟΥ  Σκίτσο ΓΙΑΝΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Kαι καλά εμείς... Xώρα της προβληματικής περιφέρειας του Nότου με χρόνιες παθογένειες. Στην οικονομία, στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα. Aλλά και αυτοί; Aυτοί που από την οικονομική τους θέση καλούνται να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στην Eυρωζώνη; Πώς, αλήθεια, όταν έχουν μετατρέψει την προεκλογική τους αντιπαράθεση σε πεδίο βολής κατά χώρας-μέλους της ίδιας οικονομικής οικογένειας; Πώς όταν έχουν τρελάνει το πολιτικό GPS, δίνοντας την εντύπωση πως οι γερμανικές κάλπες έχουν στηθεί στο φόντο της ελληνικής επικράτειας; Πώς, όταν υιοθετώντας πολιτικό λόγο άκρατου λαϊκισμού έχουν αναδείξει με απλοϊκά επιχειρήματα ως ειδοποιό διαφορά της ψήφου των Γερμανών τα λιγότερα ή περισσότερα χρήματα με τα οποία θα ζημιωθούν οι Γερμανοί φορολογούμενοι για να διασώσουν τους Eλληνες... ασώτους; Kαι με ποια ακριβώς χρήματα θα «ζημιωθούν»; Mε τα κέρδη που αποκόμισαν από τους τόκους των δανείων στις χώρες του Νότου; Mε τα χαμηλά επιτ

Jeronimus Bosch Οταν η «κοινή γνώμη» δικάζει Το καθαρά ποινικό μέρος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συγχέεται κατά έναν περίεργο τρόπο με το ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό κομμάτι της υπόθεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση του εξοστρακισμού. Η «κοινή γνώμη» έχει πεισθεί πως ο αστυνομικός είχε ευθέως πυροβολήσει και δολοφονήσει τον Αλέξανδρο. Αλλωστε, αυτή η πεποίθηση όχι μόνο εξηγεί τις μεγάλες κινητοποιήσεις αλλά και ώς ένα βαθμό καθόρισε την ένταση των επεισοδίων. Ποια ήταν τα δεδομένα πάνω στα οποία σχηματίστηκε αυτή η βεβαιότητα; Ενα βίντεο, κάποιες, αρκετές, μαρτυρίες αλλά (σαφώς) και μια ήδη σχηματισμένη άποψη για την Ελληνική Αστυνομία. Αλήθεια τι είδαμε στο βίντεο, πέρα από τη βεβαιότητά μας ότι ο αστυνομικός δολοφόνησε τον μικρό; Είδαμε το όπλο να σημαδεύει και να πυροβολεί; Όχι. Είδαμε ωστόσο τον δράστη. Μέχρις εκεί. Επικίνδυνες απόψεις «Μα ήταν, λένε πολλοί, και οι αυτόπτες μάρτυρες». Δεν χρειάζεται -ούτε και μπορούμε- να πάμε στα βαθιά νερά της ε