IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τον Απρίλιο του 2016  ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Κόλ, προέβη στην κάτωθι δήλωση : «Η Ευρώπη δεν μπορεί να μετατραπεί σε νέα πατρίδα για τα εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν ανάγκη σε όλο τον κόσμο«. Με μια πρόταση, τόλμησε να επισημάνει αυτά που συνειδητά αποφεύγουν να λάβουν υπόψη οι κάθε λογής ρομαντικοί οπαδοί των «ανοικτών συνόρων», ενώ παράλληλα έθιξε τον πυρήνα του φλέγοντος προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος. Αντίθετα οι σημερινοί Ευρωπαίοι ηγέτες εθελοτυφλούν προσπαθώντας να ισορροπήσουν ανάμεσα στους παθολογικά εχθρούς της μετανάστευσης και στους μονοπωλούντες τον ανθρωπισμό, με σκοπό την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα συνιστά μια παγκόσμια πρόκληση που μας επιφύλαξε ο 21ος αιώνας. Αντιμέτωποι με αυτό το πρόβλημα είναι ανάγκη οι Ευρωπαίοι ηγέτες να βρουν το θάρρος και να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα στην κοινή γνώμη των χωρών τους. Πέρα από τα φοβικά σύνδρομα των ακροδεξιών και τις ουτοπικές κορώνες των υπ

Είναι μοναδικός τόπος η Κένυα: πλούσια, μεγάλη σε έκταση, πολυπληθής, πανέμορφη. Τόπος που σε μαγεύει. Αλλά και χώρα των αντιθέσεων και των ακραίων ανισοτήτων: 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι, το 60% του πληθυσμού του Ναϊρόμπι, ζει μόλις στο 6% της γης. Εξ αυτών οι 250.000 περίπου διαμένουν στην Kibera, τη δεύτερη μεγαλύτερη τενεκεδούπολη στον κόσμο μετά τις φαβέλες του Ρίο ντε Τζανέιρο, ο ένας πάνω στον άλλο, σε συνθήκες άθλιας φτώχειας και υποσιτισμού, χωρίς τουαλέτες και σύστημα αποχέτευσης, χωρίς καθαρό νερό και ηλεκτρισμό. Δίπλα, σχεδόν, στα υπερπολυτελή ξενοδοχεία, τους ουρανοξύστες και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπου συχνάζουν οι πλούσιοι ξένοι και η εγχώρια ελίτ, βρίσκονται οι παράγκες, τα παιδιά που περπατούν με γυμνά πόδια πάνω στα βρώμικα νερά, εκτεθειμένα στην ελονοσία, τον τυφοειδή πυρετό, τη χολέρα, το AIDS. Εκεί που συναντάς τη σπάνια ομορφιά της φύσης, ξαφνικά μεταφέρεσαι στις φτωχογειτονιές, όπου κατοικούν τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού. Το ανθρώπινο δράμα χωρίς τέλ

Τα εδάφη της Μελίγια και της Θέουτα είναι σήμερα τα μοναδικά ευρωπαϊκά εδάφη στην Αφρική. Αν και το Μαρόκο θεωρεί ότι αυτά τα εδάφη τού ανήκουν, αποτελούν μία από τις 17 αυτόνομες κοινότητες-περιφέρειες της Ισπανίας, απέναντι από το Γιβραλτάρ, με χερσαία σύνορα στον Νότο με το Μαρόκο. Αυτό το «αμφισβητούμενο» κομμάτι γης αποτελεί και ένα αμφισβητούμενο κομμάτι ανθρωπισμού. Αυτά τα… φυσικά σύνορα συνιστούν ταυτόχρονα και σύνορα αφύσικα. Τα σύνορα όπου, τον 21ο αιώνα, ο πολιτισμός δίνει μια άνιση μάχη με την υποκρισία και το συμφέρον. Ο πόνος με τη σιωπή. Ο «πλούτος» με την απελπισία. Η υπερβολική ελευθερία με την ουσιαστική υποδούλωση. Εδώ, η ανατροπή του γνωστού στερεότυπου «ο άντρας κουβαλητής και η γυναίκα στο σπίτι» αποτελεί πταίσμα μπροστά στην καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Όλα αυτά, σε καθημερινή βάση, από τα άγρια χαράματα ώς το λυκόφως. Κάτω από έναν συρματόπλεκτο εξάμετρο φράχτη. Με τις εικόνες της ντροπής να διαδέχονται η μία την άλλη, υπό το…

Στο κέντρο της Μπάνια Λούκα της μεγαλύτερης πόλης στο σερβικό τμήμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, βρίσκεται ένας αυτοσχέδιος τοίχος μνήμης. Ο τοίχος αυτός καλύφθηκε μέσα σε λίγες ώρες με εκατοντάδες ονόματα. Είναι τα ονόματα ανθρώπων που έφυγαν.  Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Στέφαν Μπλάτζικ, επικεφαλής του οργανισμού ReStart Srpska, κάλεσε όσους θέλουν να γράψουν στον τοίχο τα ονόματα των αγαπημένων τους που έχουν φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ο Μπλάτζικ, ετών 27 έχει χάσει με αυτόν τον τρόπο αρκετούς φίλους του. «Ακόμη κι αυτοί με τα μεγαλύτερα προσόντα θα δέχονταν οποιαδήποτε εργασία. Είναι καλύτερα να δουλέψεις σε ένα σούπερ μάρκετ στη Δύση για 1.000 ευρώ τον μήνα, αντί για 400 ευρώ τον μήνα εδώ», λέει στη Le Monde.  Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί για όσους φεύγουν είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Σλοβενία. Αυτή η μαζική έξοδος των νέων πλήττει ολόκληρη τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Ο Πάσα Μπαρακόβιτς, 25 ετών, ζει στην Τούζλα, μια πόλη της εργατικής τάξης στην

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Ο Mondi έδωσε στους Ινδούς ελευθερία.  Όχι όμως και τροφή. Ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Νάρεντρα Μόντι, απευθύνεται σε προεκλογική συγκέντρωση στην Καρνάτακα, στο Μπαγκαλούρου, στην Ινδία, τον Μάιο του 2018. ABISHEK N. CHINNAPPA / REUTERS    ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Μέσα στα τέσσερα χρόνια της στην εξουσία, η κυβέρνηση Modi κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να αντιμετωπίσει μια σειρά από οικονομικά και διαρθρωτικά. Κατά μέσο όρο, ο πληθωρισμός μειώθηκε στο 4,3% και η ανάπτυξη έχει ανέβει στο 7,3% τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η κυβέρνηση έχει επιδοθεί στην καταπολέμηση της διαφθοράς και στην ενίσχυση της αποτελεσματικότητας. Συνολικά, αυτές οι πολιτικές έθεσαν την Ινδία στην πορεία προς τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και ευημερία. Όταν ο πρωθυπουργός Narendra Modi [1] ανέλαβε καθήκοντα τον Μάιο του 2014, η Ινδία αντιμετώπιζε σημαντικές οικονομικές προκλήσεις. Η ανάπτυξη είχε βουτήξει στο 5,9% τα τελευταία δύο χρόνια της εξερχόμενης κυβέρνησης, σε σύγκριση με τον μέσο όρο των εννέ