IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πυκνώνουν τα συνοριακά επεισόδια Ναγκόρνο-Καραμπάχ:  Φόβοι αναζωπύρωσης μετά το θάνατο Αρμένιων στρατιωτών. Γερεβάν  Τέσσερις Αρμένιοι στρατιώτες σκοτώθηκαν από μια επίθεση αζερικών δυνάμεων κοντά στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ στον Καύκασο, ανακοίνωσε το υπουργείο Άμυνας της αποσχισθείσης επαρχίας. Οι αρχές της Αρμενίας ανέφεραν νωρίτερα την Παρασκευή πως τρεις άμαχοι σκοτώθηκαν και 2 τραυματίστηκαν αργά την Πέμπτη σε επίθεση αζερικών δυνάμεων σε αρκετά χωριά κοντά στα σύνορα των δύο χωρών. Οι συγκρούσεις κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν και της περιοχής Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που κάτοικοι του είναι Αρμένιοι και έχει κηρύξει εδώ και πολλά χρόνια την ανεξαρτησία του από το Αζερμπαϊτζάν, ενέτειναν τους φόβους για μια σύγκρουση μεγαλύτερης κλίμακας στον νότιο Καύκασο. Η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν, δύο πρώην σοβιετικές δημοκρατίες του Καυκάσου, είναι σε διένεξη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 για τον θύλακα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Σποραδικές σ

''Roki Tunnel''- Δεξιό ''κλικ'' για άνοιγμα της εικόνας: Ο πόλεμος είχε τις ρίζες του στην μακροχρόνια εκμετάλλευση των αποσχισθεισών περιοχών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας από τη Ρωσία, ως διαπραγματευτικό χαρτί με σκοπό να επηρεάσει την εσωτερική πολιτική της Γεωργίας. Πάνω από όλα, είχε χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να προλάβει την περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών της Γεωργίας με τη Δύση. Ωστόσο, η Ρωσία δεν θα μπορούσε να προσφέρει στους Γεωργιανούς κάποιον βιώσιμο δρόμο για κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό εκσυγχρονισμό. Η απογοήτευση οδήγησε στην Επανάσταση των Ρόδων του 2003 και στην έξωση του καθεστώτος του Eduard Shevardnadze. Ο Saakashvili, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία μετά την επανάσταση, προσπάθησε να επιτύχει δύο βασικούς στόχους ταυτόχρονα, την επανένωση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας και την δυτικοποίηση της Γεωργίας.  Στο εσωτερικό της χώρας, προσπάθησε να κάνει το ελεγχόμενο από την Γεωργία τ

Χωρίς τυμπανοκρουσίες, τις τελευταίες εβδομάδες σημειώθηκε μια σημαντική διεθνοπολιτική αλλαγή, καθώς άρχισε να λασκάρει ένα από τα σημαντικότερα γρανάζια προβολής της αμερικανικής ισχύος στον χώρο της Ευρασίας:  το Αζερμπαϊτζάν διαμήνυσε με λόγια και με έργα ότι δεν θα πρέπει να θεωρείται “δεδομένο” για τη Δύση, όπως τις προηγούμενες δύο δεκαετίες.  Πρόκειται για μιαν απρόβλεπτη παρενέργεια της ουκρανικής κρίσης, καθώς ο αυταρχικός πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev ανησυχεί όλο και περισσότερο για ενδεχόμενη ανατροπή του από μιαν “έγχρωμη επανάσταση”.  Έτσι, στις 3 Δεκεμβρίου ο   προσωπάρχης της αζερικής προεδρίας και στενότερος συνεργάτης του Aliyev, Ramiz Mehdiyev δημοσίευσε (στα ρωσικά) ένα μανιφέστο 60 σελίδων στο οποίο κατηγορούσε τις ΗΠΑ ότι εργάζονται για τη δημιουργία μιας “ πέμπτης φάλαγγας ” εντός του Αζερμπαϊτζάν, με αιχμή τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, κατά το προηγούμενο της γιουγκοσλαβικής κρίσης και της Αραβικής Άνοιξης και διακήρυσσε ότι

Βραχυπρόθεσμα  -κυρίως εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι- η ισλαμική τρομοκρατία είναι σοβαρή απειλή για τη Ρωσία. Μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η επανεμφάνιση και ακόμη περισσότερο η γενίκευση του ακραίου φονταμενταλιστικού τρόμου πέραν της Τσετσενίας και του Νταγκεστάν στον Νότιο Καύκασο και στην Κεντρική Ασία στρώνει το χαλί στη Μόσχα, καθώς νομιμοποιεί την επάνοδο της πλήρους ρωσικής επικυριαρχίας και ελέγχου από το Αζερμπαϊτζάν, μέχρι και το μακρινό Τατζικιστάν. Οποιος  αποφάσισε στο πρόσφατο παρελθόν να επενδύσει στον ισλαμικό τρόμο στον Βόρειο Καύκασο για να δημιουργήσει μια ζώνη διαχωρισμού ανάμεσα στη Μόσχα και στις τρεις ανεξάρτητες δημοκρατίες του Νοτίου Καυκάσου, Γεωργία, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν, υπερτίμησε τη δυνατότητα εφαρμογής μιας ελεγχόμενης αποσταθεροποίησης. Αν στην  Τσετσενία και στο Νταγκεστάν το Ισλάμ είναι το σημείο αναφοράς μιας σύγκρουσης αιώνων με τη ρωσική ισχύ, στο Αζερμπαϊτζάν και στο σύνολο της Κεντρικής Ασίας το πολιτικό Ισλάμ και μάλισ

(...) οι τρομοκράτες έχουν «πρόσωπο» και «άποψη».  Και όσο γίνονται γνωστά περισσότερα στοιχεία για τους αδερφούς Τσαρνάεφ, τόσο αυξάνεται η ανασφάλεια. (...) Ολα τα παιδιά μεγαλώνουν με τους ήρωες των κόμικς. Εμείς στην Πόλη αγαπούσαμε τον «Μικρό Ηρωα» του Γιώργου Θαλάσση, με τους αγνούς ηρωικούς χαρακτήρες του Γιώργου, της Κατερίνας και του αγαθού γίγαντα Σπίθα. Αλλά, οι ήρωες στα τουρκικά κόμικς ήταν ηρωικοί Τσετσένοι! Από παιδί, ακόμη και τώρα, αδυνατώ να καταλάβω πλήρως τον ομφάλιο ρόλο που δένει τη γενναιότητα των Τσετσένων στη μυθολογία των τουρκικών κόμικς. Οι Τούρκοι γνωρίζουν εξαιρετικά καλά το πώς σκέφτονται οι Τσετσένοι και προφανώς αδημονούν να εκμεταλλευτούν τη σύγχυση της Δύσης και ιδιαίτερα της Ουάσιγκτον μετά το μακελειό της Βοστώνης. Η ανελέητη βία των δύο Τσετσένων αδελφών, που υψώνεται σε τραγωδία για τους Aμερικανούς, με θλίβει. Tο «μαύρο» μίσος, στην πιο επικίνδυνη θέση όταν στην κυριολεξία θυσιάζονται απλοί πολίτες. O πόλεμος είναι αληθινά φρ