Ο πόλεμος του κ. Ολάντ
Η κήρυξη «πολέμου» εναντίον του «Ισλαμικού Κράτους» από τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, κατά την οποία φονεύθηκαν 129 πολίτες, δεν ήταν μία αυτονόητη αντίδραση. Τρομοκρατικό πλήγμα εξτρεμιστών ισλαμιστών εδέχθη η Ισπανία το 2004 –στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μαδρίτης–, με περίπου 200 θύματα, και η Βρετανία την επόμενη χρονιά, όταν τρεις διαδοχικές βομβιστικές επιθέσεις στον υπόγειο του Λονδίνου είχαν ως συνέπεια τη δολοφονία 52 ατόμων. Καμία από αυτές τις χώρες δεν εκήρυξε «πόλεμο». Αυτό και μόνον προσδίδει στην απόφαση του Γάλλου προέδρου ιδιαίτερη πολιτική διάσταση. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός επίσης ότι ο κ. Ολάντ δεν ζήτησε ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, όπως έπραξε η Τουρκία όταν οι Σύροι κατέρριψαν πολεμικό αεροσκάφος της, αλλά επικαλέσθηκε τη ρήτρα αμοιβαίας ευθύνης της Ε.Ε. και χαρακτήρισε το «Ισλαμικό Κράτος» «εχθρό της Ευρώπης» – όχι παγκόσμια απειλή ή τρομοκρατική ενέργεια στρεφόμενη μόνον εναντίον της Γαλλίας