IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Συρία: Ο πόλεμος των 10 ετών  και των 384.000 νεκρών.   Ο πόλεμος στη Συρία εισέρχεται σήμερα στο δέκατο έτος του, με το συριακό καθεστώς να έχει καταφέρει να διατηρήσει τα ηνία μιας χώρας ο πληθυσμός της οποίας είναι εξαντλημένος και η οικονομία της κατεστραμμένη, την ώρα που ξένες δυνάμεις με διαφορετικά συμφέρονται επεμβαίνουν έμμεσα ή άμεσα στις συγκρούσεις. Τουλάχιστον 384.000 άνθρωποι, ανάμεσά τους περισσότεροι από 116.000 άμαχοι, έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011 με την αιματηρή καταστολή των φιλοδημοκρατικών διαδηλώσεων, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μία ημέρα πριν την ένατη επέτειο από την έναρξη του εμφυλίου στη Συρία ο απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη χώρα Γκάιρ Πέντερσεν εξέφρασε τη θλίψη του για τη διάρκεια και τη «φρικτή» φύση της σύγκρουσης, «απόδειξη της πλήρους αποτυχίας της διπλωματίας». Χάρη στο Ιράν και τη Ρωσία, συμμάχους της Δαμασκού, και έπειτα από σφοδρούς βομβαρδισμούς ο Σύρος πρόεδρος

 Ιντλίμπ... «Το τέλος του κόσμου». Το Κρεμλίνο προειδοποίησε χθες την Τουρκία κατά μιας στρατιωτικής επέμβασης εναντίον των συριακών δυνάμεων στην Ιντλίμπ της βορειοδυτικής Συρίας, λίγη ώρα αφού ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν απείλησε ότι μια τουρκική επιχείρηση στην περιοχή «είναι θέμα χρόνου». «Πρόκειται για μια επιχείρηση εναντίον της νόμιμης κυβέρνησης της Συριακής Δημοκρατίας και των ενόπλων δυνάμεων της Συριακής Δημοκρατίας η οποία θα είναι αναμφισβήτητα η χειρότερη επιλογή » , τόνισε ο Ντμίτρι Πεσκόφ εκπρόσωπος του Κρεμλίνου . Ο Πεσκόφ πρόσθεσε εξάλλου ότι η Μόσχα και η Άγκυρα παραμένουν σε επαφή προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω κλιμάκωση της έντασης στην Ιντλίμπ. «Ήμασταν ικανοποιημένοι από τις συμφωνίες στις οποίες καταλήξαμε πριν από περισσότερο από έναν χρόνο στο Σότσι (...) και σταματήσαμε να είμαστε ικανοποιημένοι αφού αντάρτες και τρομοκρατικές οργανώσεις ξεκίνησαν την επιχείρησή τους από την Ιντλίμπ εναντίον των συριακών ενόπλων δυνάμ

Abu Bakr al-Baghdadi  Ο τζιχαντισμός θα επιβιώσει του Τραμπ και του ISIS. Την 1η Μαΐου 2011, ο Μπαράκ Ομπάμα ανακοίνωσε την εκτέλεση του Οσάμα μπιν Λάντεν ύστερα από αιφνιδιαστική επιχείρηση ειδικών δυνάμεων των ΗΠΑ στο Πακιστάν. Το διάγγελμά του κράτησε μόλις εννέα λεπτά, ήταν πολύ μετρημένο στους τόνους του, δεν αποκάλυψε καμία λεπτομέρεια της επιχείρησης και κατέληγε στην πεποίθηση ότι η καλύτερη ασπίδα εναντίον της τρομοκρατίας είναι «ένα ενωμένο έθνος, με ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους». Η εικόνα δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο διαφορετική όταν ο Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε την εκτέλεση του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι, ύστερα από μια άλλη επιχείρηση ειδικών δυνάμεων, αυτή τη φορά στη Συρία. Με το εντελώς χαρακτηριστικό του κράμα ελαφρότητας και εγωπάθειας, ο Τραμπ έδινε θεατρική παράσταση επί πενήντα ολόκληρα λεπτά, δεχόμενος ευχαρίστως ερωτήσεις από τους δημοσιογράφους. Αποκάλυψε λεπτομέρειες της επιχείρησης που ουδέποτε θα διανοούνταν να δημοσιοποιήσει το Π

File Photo: Στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία από τον τουρκικό στρατό και τις δυνάμεις των Σύριων τρομοκρατών που χρησιμοποιεί η Τουρκία. EPA, ERDEM SAHIN  Ο πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσαντ με αξιωματικούς και στρατιώτες στην πόλη αλ Χαμπίτ, όπου άσκησε σκληρή κριτική στον Ταγίπ Ερντογάν. EPA, SANA HANDOUT Ένα αχρείαστο μακελειό στη Συρία. Πάει να τερματιστεί ο οκτάχρονος πόλεμος στη Συρία. Αυτό είναι το μόνο καλό νέο από τη ρημαγμένη αυτή χώρα. Οι νεκροί του πολέμου ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο και μπορεί να φτάσουν τις 600 χιλιάδες. Και αυτό σε ένα πληθυσμό που προπολεμικά, το 2011, αριθμούσε περίπου 21 εκατομμύρια. Μισοί από αυτούς προσφυγοποιήθηκαν. Οι μισοί μέσα στη χώρα τους (6.6 εκατ.) και οι υπόλοιποι έξω από αυτήν. Ο πόλεμος στη Συρία ήταν αχρείαστος. Δεν προέκυψε από καμιά ανάγκη. Ήταν ένας πόλεμος επιλογής. Το μακελειό στη Συρία δεν προέκυψε από την τραγωδία ενός αναγκαίου πολέμου, όπως ήταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η τραγωδία του πολέμου σ

Οι νέοι μοχλοί εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Οι στρατηγικές των ΗΠΑ στην περιοχή  μπορεί να φέρουν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.   Η πολυπλοκότητα των σχέσεων και των επιδιώξεων ανάμεσα στα κράτη της Μέσης Ανατολής αλλά και των μεγάλων δυνάμεων για την περιοχή έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη μετά την Αραβική Άνοιξη και την εμφάνιση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στο προσκήνιο. Κράτη όπως το Κατάρ που άλλοτε κρατούσαν δευτερεύοντα ρόλο για τον εαυτό τους τώρα «ανακατεύουν την τράπουλα» προκειμένου να καθορίσουν τις εξελίξεις. Ωστόσο, η νέα κατάσταση δεν προδικάζει το μέλλον. Λειτουργώντας με τις παλιές «συνταγές», το αποτέλεσμα στη Μέση Ανατολή μπορεί να είναι εκρηκτικό. Είναι πράγματι εξαιρετικά πολύπλοκη η ερμηνεία του ρόλου του Κατάρ και της συνεργασίας του με την Μουσουλμανική Αδελφότητα (Al Ekhwan al-Musslemin), το Ιράν και την Τουρκία σε μια προσπάθεια να ανταγωνισθεί τον ηγεμονισμό της Σαουδικής Αραβίας στον Κόλπο και να αποφύγει την καταπίεση από το