Τρεις μαντήλες και μια απορία.
Η απομόνωση του εξτρεμισμού απαιτεί μάχες σε πολλά μέτωπα... Τ ην Παρασκευή έβλεπα τρεις μουσουλμάνες κοπέλες στο μετρό στις Βρυξέλλες, πιθανότατα φοιτήτριες. Μαντηλωμένες και οι τρεις, διατρανώνοντας τη θρησκεία τους. Κανείς από τους επιβάτες δεν είχε πρόβλημα με αυτό, αν και για κανέναν άλλον επιβάτη δεν μπορούσες να μαντέψεις από την εξωτερική εμφάνισή του σε ποια θρησκεία ανήκει. Οι κοπέλες μιλούσαν ανάμεικτα αραβικά και γαλλικά, έλεγαν κάτι προφανώς πολύ αστείο και γελούσαν δυνατά. Σκέφτηκα ότι ελάχιστες φορές έχω δει σε μουσουλμανικές χώρες γυναίκες να συμπεριφέρονται με τόση αυτοπεποίθηση σε δημόσια θέα, μπροστά σε άγνωστους ανθρώπους. Διότι οι τρεις κοπέλες που έβλεπα ήταν τελείως ακομπλεξάριστες. Ήταν προφανές ότι απολάμβαναν την ξεκαρδιστική κουβέντα τους, την ελευθερία τους, τα νιάτα τους. Ένιιωθαν άνετα και είχαν αίσθημα απόλυτης ασφάλειας, παρά τη διάχυτη καχυποψία για τους μουσουλμάνους αυτές τις μέρες, μόλις μια εβδομάδα μετά το μακελειό στη γειτο