IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣXETIKA ΘΕΜΑΤΑ: (1)  Το παζάρι για την Ουκρανία  και οι συνεχείς απειλές για ρωσική εισβολή. (2) Ο οικονομικός αντίκτυπος της έντασης στην Ουκρανία είναι μέρος του σχεδίου Πούτιν. Τι προέκυψε από τη συνομιλία Μπάιντεν - Πούτιν για την Ουκρανία. "Εποικοδομητική και επαγγελματική”. Έτσι περιέγραψε την τηλεφωνική συνομιλία που είχαν το Σάββατο οι Τζο Μπάιντεν και Βλαντίμιρ Πούτιν ο βοηθός του Ρώσου προέδρου, Γιούρι Ουσακόφ, ενώ παραπλήσιους χαρακτηρισμούς χρησιμοποίησε και μη κατονομαζόμενο στέλεχος του Λευκού Οίκου που προέβη σε εμπιστευτική ενημέρωση δημοσιογράφων. Όλα αυτά σε προφανή δυσαρμονία με τον διεθνή συναγερμό που προκάλεσαν από την προηγούμενη εβδομάδα οι δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν ότι η θρυλούμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πιθανότητα θα πραγματοποιηθεί πριν από την λήξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Κρεμλίνου στις 20 του μηνός. Το κλίμα του συναγερμού (το οποίο η Μόσχα χαρακτηρίζει ενορχηστρωμένη υστερία, επιμένοντας ότι δε

Ukrainian President Volodymyr Zelensky and his Turkish counterpart Recep Tayyip Erdogan  Ουκρανικό και τουρκικές στρατηγικές επιλογές Σε μια σημειολογικά βαρύνουσα ημερομηνία, κατά την 3η Φεβρουαρίου 2022, με τη συμπλήρωση 30 χρόνων διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας – Ουκρανίας, έλαβεν χώραν στο Κίεβο το 10ο Στρατηγικό Συμβούλιο Υψηλού Επιπέδου μεταξύ των δύο χωρών. Ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενδυόμενος τον μανδύα ενός δυνάμει διαμεσολαβητή, επισκέφθηκε την ουκρανική πρωτεύουσα, προκειμένου να συζητήσει, μεταξύ άλλων, δυνατότητες αποκλιμάκωσης και διευθέτησης της ρωσο-ουκρανικής κρίσης, η οποία και εξελίσσεται σε μείζον μεταψυχροπολεμικό πρόβλημα. Ούσα μέλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και θεωρούμενη εν γένει παράγοντας του δυτικού συστήματος ασφάλειας, η Τουρκία επιδιώκει διά των εν προκειμένω κινήσεων, αφενός μεν να αναβαθμίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή, αυτοπροβαλλόμενη ως παράγοντας σταθερότητας και ασφάλειας, αφετέρου να αναδείξει τη θέση της ως δέλεαρ, τ

  Η αδιέξοδη κρίση στην Ουκρανία και η «γύμνια» της Ευρώπης. Μια κρίση, εγκλωβισμένη στην αδιέξοδη προβολή στρατηγικών επιδιώξεων της Ρωσίας, στις δομικές αδυναμίες της Ε.Ε. και στη δογματική επιμονή των ΗΠΑ για επέκταση της επιρροής προς Ανατολάς κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια περιορισμένη, όπως όλοι ελπίζουν, αντιπαράθεση στην Ουκρανία, και σε μια ψυχροπολεμική σύγκρουση με σοβαρές συνέπειες για την αρχιτεκτονική ασφάλεια αλλά και την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Οι επιδιώξεις της Ρωσίας για την αποκατάσταση ενός νέου στάτους κβο που θα «διορθώσει» τις ανισορροπίες, που σύμφωνα με τη ρωσική αντίληψη προκάλεσε η απότομη κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, ακούγονται απειλητικές σήμερα για τη Δύση. Από την άλλη όμως η εμμονή της Ουάσιγκτον να δώσει περιεχόμενο και ουσία στο ΝΑΤΟ, το οποίο ήταν δημιούργημα του Ψυχρού Πολέμου, με τη διαδικασία διεύρυνσης προς Ανατολάς φθάνοντας μέχρι και την Ουκρανία και τη Γεωργία, εκλαμβάνεται ως ζωτική απειλή στη Ρωσία

Με "στομωμένα" όπλα η Δύση κατά της Ρωσίας. Τι όπλα έχει στη διάθεσή της η Δύση προκειμένου να ανακόψει τη "ρωσική επιθετικότητα”; Αφενός την ενίσχυση της Ουκρανίας σε στρατιωτικό υλικό και αφετέρου την απειλή των "κυρώσεων από την κόλαση” που θα πλήξουν τη Ρωσία σε περίπτωση στρατιωτικής ενέργειας στο ουκρανικό έδαφος. Όμως η σημασία και των δύο θα πρέπει να σχετικοποιηθεί. Στον τομέα των εξοπλισμών υπάρχουν κινήσεις οι οποίες δημιουργούν πραγματικό πρόβλημα στη ρωσική πλευρά, όπως η αποστολή φορητών αντιαεροπορικών Stinger (σε νοσταλγική ανάμνηση του ρόλου που αυτά έπαιξαν στα χέρια των Αφγανών μουτζαχεντίν την δεκαετία του '80) ή Javelin, και άλλες που φλερτάρουν με το γκροτέσκο, όπως η απόφαση της Γερμανίας να αποστείλει 5.000 κράνη, προφανώς για να μείνει το Βερολίνο εντός του κάδρου της κοινής δέσμευσης στην ασφάλεια της Ουκρανίας, εμμένοντας την ίδια στιγμή στη γραμμή της μη αποστολής "επιθετικού” υλικού. Ενδιαμέσως, διακρίνει κανείς και κινήσεις απλ

 Οι επικίνδυνες «αντανακλάσεις» του «ανατολικού μετώπου» στα ελληνοτουρκικά  Οι εξελίξεις στο μέτωπο Ρωσίας – Ουκρανίας, δηλαδή ΝΑΤΟ-ΡΩΣΙΑΣ και Καζακστάν, αφορούν άμεσα και την Ελλάδα, διότι: α. Η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ συντάσσεται με την πολιτική της Ατλαντικής Συμμαχίας,   σε βάρος της Ρωσίας. β. Η Ελλάδα, βάση της υφιστάμενης ελληνο-αμερικανικής αμυντικής συμφωνίας, έχει εκχωρήσει στρατιωτικές βάσεις, που αξιοποιούνται ως βάσεις εφορμήσεως των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων προς την Ευρασία. γ. Η Ελλάδα, επιχειρεί να αναθερμάνει τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Η Ελληνική διπλωματία εκτιμά, ότι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της χώρας μας,   εφόσον οι ελληνορωσικές σχέσεις ομαλοποιηθούν. Η Ελλάδα παρότι, δηλώνει υπέρ του διαλόγου και της συμφωνίας του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, στο τέλος συμμετέχει στις στρατιωτικές πρωτοβουλίες της Ατλαντικής Συμμαχίας   σε βάρος της Ρωσίας , επειδή αυτό αποτελεί   ανελαστική συμμαχική υποχρέωση ης χώρας μας, προς το ΝΑΤΟ. δ. Οι σχέσεις ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑΣ, στ

  Οι ιέρακες της Ουάσιγκτον επιχειρούν αντεπίθεση. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας  Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν έχει λόγους να είναι δυσαρεστημένος. "Η πρώτη διεθνής συνδιάλεξη της χρονιάς αποδεικνύει την ειδική φύση των σχέσεών μας” ανέγραψε στο Twitter μετά την τηλεφωνική συνομιλία του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν στις 2 Ιανουαρίου. Πρόσθεσε δε ότι συζητήθηκε η κοινή δράση της Ουάσιγκτον, του Κιέβου και των εταίρων τους για "τη διατήρηση της ειρήνης, την αποτροπή περαιτέρω κλιμάκωσης, την προώθηση των μεταρρυθμίσεων και την απο-ολιγαρχικοποίηση”. Το τελευταίο προφανώς αναφέρεται στον έλεγχο του μεγαλύτερου τμήματος του ΑΕΠ της Ουκρανίας από έναν ελάχιστο αριθμό επιχειρηματιών, μεταξύ των οποίων ο Ρινάτ Αχμέτοφ, τον οποίο ο Ζελένσκι κατήγγειλε ότι απεργαζόταν τον Δεκέμβριο φιλορωσικό πραξικόπημα - αλλά και ο Ουκρανο-Ισραηλινο-Κυπριακής υπηκοότητας μεγιστάνας Ίχορ Κολομόισκι, που στήριξε τον ίδιο για να ανέλθει στην προεδρία. Ωστόσο, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η εκπρόσωπος του Λευ

    Η Μόσχα τρίζει τα δόντια στη Δύση. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ δεν βρίσκεται στο απόγειο της ισχύος του. Ο άνθρωπος που από την πρωθυπουργία προήχθη στην προεδρία της Ρωσικής Ομοσπονδίας την περίοδο 2008-2012, αντικαθιστώντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν ο οποίος είχε συνταγματικό κώλυμα, για να επιστρέψει κατόπιν εκ νέου επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου τελεί σε "τιμητική αποστρατεία”. Αντιδημοφιλείς αποφάσεις όπως η μεταρρύθιση του συνταξιοδοτικού, αλλά και υποψίες για δημιουργία ενός προσωπικού πλέγματος συμφερόντων οδήγησαν στην δυσμενή μετάθεσή του στη θέση του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας. Έτσι και έτσι, όμως, δεν παύει να είναι (λόγω της προσωπικής του διαδρομής πλάι στον Πούτιν αλλά και της τωρινής του θέσης) κάποιος που εκφράζει αυθεντικά τις απόψεις του Κρεμλίνου, με λιγότερη ενδεχομένως διπλωματικότητα από αυτήν που επιβάλλεται στον Ρώσο πρόεδρο και τους υπουργούς του. Συμβαίνει δε να έχει ταυτιστεί όλα αυτά τα χρόνια με την περισσότερο φιλική προς τη Δύση και

Εδώ και αιώνες, η Βρετανική Αυτοκρατορία έχει το ψέμα ως το πιο τελειοποιημένο εργαλείο της, είναι η παγκόσμια πρωταθλήτρια σε αυτό το σπορ. H Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται…  Έγραφα το άρθρο που  υποσχέθηκα   για την ιστορία της πυρηνικής στρατηγικής μετά το 1945 και τη διαρκή διαπάλη μέσα στο δυτικό κατεστημένο μιας ολοκληρωτικής φιλοπόλεμης τάσης με την τάση των… “νορμάλ” ιμπεριαλιστών, προκειμένου να έχουμε το πλαίσιο στο οποίο πρέπει να ερμηνευθεί η τελευταία συνάντηση Πούτιν – Μπάιντεν, όταν άρχισε πάλι ο “κατακλυσμός”. Δεν προλαβαίνεις να σχολιάσεις ένα επεισόδιο και σού ‘ρχονται άλλα τρία. Η Ρωσία ανακοίνωσε ότι έκανε χρήση πραγματικών πυρών για να διώξει ένα βρετανικό πολεμικό σκάφος από τα χωρικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα. Το επεισόδιο έγινε την παραμονή των γιγαντιαίων ασκήσεων Sea Breeze Ουκρανίας και ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα (με συμμετοχή και του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού – όχι, θα έλειπε, τρομάρα του!). Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι δεν έγινε κανένα επεισόδι