IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ κομίζει πολύ διαφορετικό μήνυμα για Ελλάδα και Τουρκία… Οι εξελίξεις των τελευταίων 48 ωρών στο μέτωπο της Ουκρανίας παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον. Αν και είναι πρόωρο, δεν στερείται λογικής μια καταρχήν εκτίμηση ότι οι συνέπειες της ρωσικής εισβολής στη στην Ουκρανία, δεν θα επηρεάσουν απλά την εξέλιξη της ανάδυσης μιας νέας ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας, αλλά θα επηρεάσει καθοριστικά τη στρατιωτική σκέψη και την προετοιμασία σε συλλογικό και επιμέρους κρατικό επίπεδο. Αυτό αφορά την Ελλάδα πολύ περισσότερο από πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης εξαιτίας της τουρκικής απειλής. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Παρατηρώντας προσεκτικά όσα γίνονται στο ουκρανικό μέτωπο και λαμβάνοντας υπόψη ότι η εικόνα μπορεί να μην αποτυπώνει την απόλυτη αλήθεια , εξαιτίας των προσπαθειών των εμπλεκομένων να κερδίσουν τον επικοινωνιακό πόλεμο, μπορούν να γίνουν με σχετική ασφάλεια οι α

Μια διαφορετική σκοπιά: Η γεωπολιτική του Ουκρανικού και ο νεοτσαρισμός. Από τις εξελίξεις στο Ουκρανικό, μπορούν να εξαχθούν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα: Πρώτον, η γεωπολιτική επέστρεψε. Ο κόσμος διανύει μια εν δυνάμει μεταβατική περίοδο η οποία θέλει προσοχή διότι, όπως θα έλεγε ο Γκράμσι, γεννά τέρατα, όπως είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η έλλειψη αντίστασης από πλευράς Κιέβου, η ουσιαστική άρνηση της Δύσης να κάνει ότι μπορούσε για να στηρίξει την Ουκρανία. Ακόμα και στις κυρώσεις, η Δύση «θέλει να είναι σκληρή, αλλά όχι και πολύ». Δεύτερον, ήταν μεγάλο λάθος που μετά το 1989 δεν διαμορφώθηκε μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη με την συμφωνία όλων των πλευρών. Οι νικητές του ψυχρού πολέμου δεν κατανόησαν την σημασία να συμπεριλάβουν την Ρωσία στις όποιες λύσεις, αντί να επιδιώκουν να την θέσουν στο περιθώριο. Τρίτο, ο μεγάλος χαμένος της εξελισσόμενης σύγκρουσης είναι η ΕΕ. Δια της απουσίας της, απέδειξε -με τρόπο αρνητικό- τη σημασία που έχ

  Ανατομία ενός πολέμου:  H έλλειψη οράματος της Ευρώπης  και ο ρωσικός αναθεωρητισμός.   Να ρεφάρει τη «χασούρα» της διάλυσης της Σοβιετικής Αυτοκρατορίας και του, ταπεινωτικού για τη Ρωσία, τέλους του Ψυχρού Πολέμου, επιχειρεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν σε ένα εγχείρημα που απειλεί το διεθνές σύστημα. Έχει όμως έναν ακόμη στόχο, την επιβίωση του καθεστώτος του με όποιο τίμημα. Η φινλανδοποίηση χάνει το νόημα της πια και ο πρόεδρος Πούτιν θέλει να προωθήσει ένα νέο μοντέλο, την «Ουκρανοποίηση». Πλέον δεν θα αρκεί η υπόσχεση και δέσμευση για ουδετερότητα, η οποία πλέον θα επιβάλλεται δια της βίας και δια της επιβολής εγκάθετων καθεστώτων. Η στιγμή που επέλεξε ο Ρώσος πρόεδρος να κάνει το μεγάλο βήμα που ανατρέπει τις «σταθερές» του διεθνούς συστήματος και της παγκόσμιας τάξης με την εισβολή στην Ουκρανία, δεν ήταν καθόλου τυχαία. Μετά από μια μακρά περίοδο χλιαρής εμπλοκής των ΗΠΑ στα διεθνή πράγματα και την προσοχή εστιασμένη στην απεμπλοκή από το Αφγανιστάν και το Ιράκ (ήδη από τη θητεία Ομπ

  ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, οι σοκολάτες που έριχνε το ΝΑΤΟ στους Σέρβους και οι κυρώσεις. Κανένας πόλεμος δεν δικαιολογείται. Καμία χώρα δεν νομιμοποιείται να εισβάλει στην άλλη. Στην εποχή μας υποτίθεται ότι η διπλωματία μπορεί να λύσει διαφορές. Η πραγματικότητα είναι, όμως, άλλη. Γιατί εκείνο που ισχύει- ακόμη και όταν υποτίθεται η μάχη δίνεται διπλωματικά- είναι πως κάποιες χώρες, ισχυρές στρατιωτικά επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Είτε πολιτικά είτε στρατιωτικά. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία καταδικάστηκε από τις περισσότερες χώρες. Όχι από όλες. Η μονίμως απούσα ΕΕ. αποφάσισε κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία ηγείται του αντί-ρωσικού μετώπου, αποφάσισε κυρώσεις, αλλά η ίδια κόστος δεν έχει. Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση από τις κυρώσεις που αποφάσισε θα έχει και η ίδια κόστος. Είναι ως να πυροβολεί το πόδι της… Όπως πυροβόλησε το πόδι του και ο Πρόεδρος Πούτιν. Αλλά κ

  Η στάση της Γερμανίας στην κρίση της Ουκρανίας . Ο όρος-κλειδί για την κατανόηση της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας και κυρίως τη στάση της στην Ουκρανική κρίση είναι η “ Ostpolitik” (ανατολική πολιτική) . Ο όρος έχει τις ρίζες του στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου και αφορά σε μια στρατηγική με στόχο την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Γερμανίας και Ανατολικού Μπλοκ, υπό το σύνθημα “αλλαγή μέσω της προσέγγισης”. Επί Willy Brandt, η Δυτική Γερμανία ήταν μια δύναμη που αμφισβητούσε στο status-quo, επιδιώκοντας την επανένωσή της με την Ανατολική Γερμανία. Ωστόσο σήμερα παρατηρείται αλλαγή του γεωπολιτικού πλαισίου και κατ’ επέκταση των γερμανικών επιδιώξεων. Η σημερινή Γερμανία συνιστά μια δύναμη-υπέρμαχο της διατήρησης του status-quo, με τη Ρωσία να διαδραματίζει πλέον το ρόλο του αναθεωρητή. Κρίσιμη παράμετρος που διευκόλυνε την Ostpolitik είναι το λεγόμενο Osthandel (ανατολικό εμπόριο), το οποίο συνέβαλε στην εντατικοποίηση και συστηματικοποίηση των γερμανορωσικών οικονομικών -και κυρ

     Monde Diplomatique: Οι αιτίες της ουκρανικής κρίσης. Τα αίτια της ουκρανικής κρίσης εξετάζει ο David Teurtrie (*), ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών (Inalco). Σε άρθρο του στη «Le Monde Diplomatigue» επισημαίνει πως η ευθυγράμμιση της Γαλλίας και της Γερμανίας με τις ΗΠΑ ώθησαν την Ρωσία να διαπραγματευτεί απευθείας με την Ουάσινγκτον και άφησαν τη Γηραιά Ήπειρο να γίνει και πάλι πεδίο αντιπαραθέσεων μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του David Teurtrie: Οι ήχοι από μπότες στις πύλες της Ευρώπης προκάλεσαν πανικό στις δυτικές καγκελαρίες. Σε μια προσπάθεια να λάβει εγγυήσεις σχετικά με την προστασία της εδαφικής της ακεραιότητας, η Ρωσία παρουσίασε στους Αμερικανούς δύο σχέδια συνθηκών με στόχο τη μεταρρύθμιση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας στην Ευρώπη συγκεντρώνοντας ταυτόχρονα στρατεύματα στα ουκρανικά σύνορα. Η Μόσχα απαιτεί το επίσημο πάγωμα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την απόσυρση των δυτικών στρατευμάτων από τις χ

    Ουκρανία-Κοσσυφοπέδιο: Το σύνδρομο της Σερβίας δια...αντιπροσώπου. H κυβέρνηση της Ουκρανίας, ζήτησε προχθές από την Σερβία να καταδικάσει τη Ρωσία, επειδή αναγνώρισε  την ανεξαρτησία των ρωσόφωνων περιοχών στην ανατολική Ουκρανία. Ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς απάντησε στον Ουκρανό ομόλογο του: «ζητώ από τον κ. Ζελένσκι να καταδικάσε ι ήδη από σήμερα το βράδυ τη φρικτή και τραγική επίθεση κατά της Σερβίας από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία και άλλες χώρες και είμαι βέβαιος ότι θα το κάνει. Μόλις το κάνει αυτό, θα αποδεχθώ ευχαρίστως την πρόσκλησή του και θα απαντήσω στις εκκλήσεις του». Ο τόπος του πρωταρχικού εγκλήματος, εκεί από όπου ξεκίνησαν οι serial δολοφονίες της διεθνής νομιμότητας και οι ένοπλες συγκρούσεις που ακολούθησαν, είναι η Γιουγκοσλαβία και ο ανελέητος βομβαρδισμός της το 1999. Η επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, έγινε κατά παράβαση της διεθνούς νομιμότητας. Με ευθύνη της Ουάσιγκτον,  αγνοήθηκε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την

  Ουκρανικό: Η τραγική μοίρα μιας χώρας που χρησιμοποιείται προς παραδειγματισμό. Οι παρατηρητικοί πρόσεξαν ότι στο σύντομο διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωσε νωρίς το πρωϊ την έναρξη της "ειδικής επιχείρησης” που εξαπέλυσε εναντίον της Ουκρανίας ο Βλαντίμιρ Πούτιν φορούσε την ίδια γραβάτα και καθόταν στο ίδιο γραφείο, απ' όπου με το εκτενές διάγγελμά του τη Δευτέρα είχε αναγγείλει την αναγνώριση των "Λαϊκών Δημοκρατιών” του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ. Με άλλα λόγια, η κήρυξη του πολέμου είχε προκαταβολικά βιντεοσκοπηθεί σε φαινομενικώς ανύποπτο χρόνο. Ότι όσα βιώνουμε αποτελούν το ξεδίπλωμα ενός σχεδιασμού με παρελθόν πολλών μηνών είναι σαφές. Το ότι επίσης το διεθνές ακροατήριο προσπαθεί κάθε φορά να μαντέψει, εν μέσω αλλεπάλληλων ανατροπών με ρωσική πρωτοβουλία, ποια θα είναι η συνέχεια, αποτελεί άλλο ένα στοιχείο ενδεικτικό της πλεονεκτικής θέσης στην οποία βρίσκεται ο Πούτιν. Πρόκειται για έναν συνδυασμό "στρατηγικής αμφισημίας”, που στοχεύει στη δημιουργία σύγχυ

  Η Ουκρανία έμεινε μόνη απέναντι στη ρωσική στρατιωτική μηχανή! « Σε έναν πόλεμο η αλήθεια είναι πάντα το πρώτο θύμα», έγραψε ο Αισχύλος . Και ξεκινώ με αυτή τη φράση, διότι βρισκόμαστε στις πρώτες ώρες της στρατιωτικής εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία και για αυτό, οτιδήποτε λέγεται ή μεταδίδεται, θα πρέπει να φιλτράρεται πολύ προσεχτικά.   Tου Χρήστου Καπούτση Η προπαγάνδα και οι Ψυχολογικές επιχειρήσεις, δηλαδή, η δημιουργία κλίματος ΦΟΒΟΥ και   ΠΑΝΙΚΟΥ   στους πολίτες ή η απροθυμία αντίστασης των στρατιωτών , είναι βασική παράμετρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Με τα   μέχρι τώρα δεδομένα έχουμε: Την στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας, σε βάρος ενός κράτους κυρίαρχου και ανεξάρτητου, της Ουκρανίας, με στόχο την κατάληψη μέρους ή του συνόλου της Επικράτειας. Η πλήρης περιφρόνηση του Διεθνούς Δικαίου. Είναι η εισβολή μιας υπέρτερης   στρατιωτικά δύναμης,   σε βάρος ενός συγκριτικά στρατιωτικά αδύναμου κράτους. Είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση, με την στρατιωτική εισβολή της Τουρ