IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Αν στην πολιτική της για τα μνημόνια, η «ριζοσπαστική αριστερά» έκανε, παρόλα αυτά, αναμφισβήτητες προόδους, εκεί που συναντά ακόμα σχεδόν αξεπέραστες δυσκολίες, όπως μαρτυρά η υπόθεση Σαμπιχά, είναι στην αντίληψή της για το έθνος, την εξωτερική πολιτική, τη γεωπολιτική. Σε πολύ μεγάλο βαθμό η ιστορία του νεώτερου ελληνισμού, είναι ιστορία αγώνα για εθνική ύπαρξη απέναντι στην Ανατολή και, ακόμα περισσότερο, τη «σταυροφορική» Δύση που θέλησε να τσακίσει κάθε αυτόνομη ελληνική ύπαρξη, πριν κάθε εξόρμησή της κατά της σλαβικής/ισλαμικής Ανατολής. Αυτή τη γεωπολιτική πραγματικότητα αντανακλά η ελληνική πολιτική ιστορία μετά το 1821, αυτό είναι το κυπριακό ζήτημα. ‘Οποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν μπορεί να κάνει πολιτική στην Ελλάδα (...) Χαρακτικά ΒΑΣΩΣ ΚΑΤΡΑΚΗ Αν έχουν κάτι κοινό και αν κάτι τι επιβεβαιώνουν τα πραξικοπήματα του 1967 και 1974, η εισβολή του 1974, το σχέδιο Ανάν και τα Μνημόνια Ελλάδας-Κύπρου, είναι η διαρκής, σοβαρή απειλή κατά της εθνικής ανεξαρτησ

(...) Αυτήν  την Ελλάδα, ένα  ζόμπι ,  ρομπότ  και  είλωτα  κατασκεύασαν και κατασκευάζουν -«τέτοιους έχουμε αρχιερείς»- τα σοβαροφανή κνώδαλα που μας κοιτάζουν στα μάτια απ’ τους μιναρέδες της προπαγάνδας και μας βρίζουν, «λαϊκιστές», «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους».  Ποιους, ρε;  Τον πατέρα μου λέτε διεφθαρμένο; τη μάνα μου; το παιδί μου; Σας έχουν ανεχθεί επί πολύ  οι Ελληνες. Αλλους τους πιάσατε πελάτες, άλλοι είναι καλόγνωμοι κι άλλοι δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι είσθε ολετήρες. Εσείς βεβαίως ξέρετε τι είσθε κι ας σκληρίζετε στην Αγορά μελοδραματικές κορώνες. Είσθε η  διαπλοκή σας , η  υποτέλειά σας , η  αναλγησία σας  και ο αμοραλισμός σας . Κι αυτό  δεν είναι θέμα κάποιας εκτίμησης (εχθρού ή φίλου), αλλά η ίδια η αποτίμηση όσων έχετε κάνει.   Εσείς  δημιουργήσατε με το έλλειμμα τις προϋποθέσεις για τα Μνημόνια (έρχεται κι άλλο),  εσείς  τη στήσατε στη χώρα, μετατρέποντας την κρίση δανεισμού σε κρίση χρέους,  εσείς  την υπαγάγατε (παράνομα, χωρίς τις 180 ψήφους στη Βο

Στην ομιλία του προς το έθνος, ο πρωθυπουργός Μπένιαμιν Νετανιάχου παραδέχθηκε χθες (20 Ιουλίου -ΣτΜ) ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι μια μάχη για την  ύπαρξη του Εβραϊκού Κράτους. Ο Νετανιάχου έχει δίκιο. Το δε  Ισραήλ δεν μπορεί να κερδίσει αυτή τη μάχη.  Δεν μπορεί καν να προσδιορίσει το τί θα σήμαινε μια νίκη. Σίγουρα η μάχη δεν αφορά τις σήραγγες ή την υπόγεια επιχείρηση των μαχητών, οι σήραγγες είναι απλά τα όπλα της αντίστασης και όχι η αντίσταση αυτή καθαυτή.  Το Ισραήλ παρασύρθηκε  από τη Χαμάς και τους μαχητές της Γάζας σε ένα  πεδίο μάχης μέσα στο οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδίσει,  ενώ η Χαμάς έθεσε τους όρους, επέλεξε το πεδίο και συνέθεσε τους απαραίτητους όρους για την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου βίας. Για δέκα μέρες ο Νετανιάχου έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει μια χερσαία επιχείρηση του ισραηλινού στρατού. Αντιμετώπιζε την πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία  το Ισραήλ δεν διαθέτει τη στρατιωτική απάντηση στην παλαιστινιακή αντίσταση.  Ο Νετανιάχου γν

Πριν από λίγες ημέρες που είχαμε έντονες αντιπαραθέσεις για τη «Μικρή ΔΕΗ» αναδείχθηκε ένα βαρβάτο θέμα: πού θα πανε τα όποια χρήματα πληρωθούν ως αντίτιμο από τους νέους ιδιοκτήτες; Ποιος θα τα πάρει; Για αυτούς που έχουν καλό μνημονικό και θυμούνται τι υπογράψαμε με τα μνημόνια ξεπετάγεται η απάντηση αμέσως: θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ! Το ταμείο από όπου παίρνουν τα δανεικά τους πίσω οι δανειστές που μας τα έδωσαν. Όσα δεν μας χάρισαν. Η κυβέρνηση έβαλε αμέσως «τάπα» στις φήμες περί ΤΑΙΠΕΔ. Όχι, τα χρήματα που θα αντληθούν από την πώληση της «Μικρής ΔΕΗ» δεν θα πάνε στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι από εκεί φεύγουν και μας χαιρετάνε... Θα πάνε στη «Μεγάλη ΔΕΗ», σε αυτήν δηλαδή που θα απομείνει. Για να κάνει επενδύσεις. Καλό ακούγεται σε πρώτη ανάγνωση. Δεν γνωρίζω εάν αυτό στέκεται νομικώς και αν συνάδει με τα μνημόνια. Αμφιβάλω. Αλλά δεν είμαι νομικός. Θα το δούμε στην πορεία. Το θέμα που θέλω να αναδείξω στο σημερινό άρθρο μου είναι η άμεση σύνδεση του χρήματος και της πιστοληπτικής ικανότητ

(...)   Μην έχεις τύψεις.  Η Αθήνα θέλει γκρέμισμα!  Για μια χώρα 10 εκατομμυρίων, με μικροκαπιταλιστική οικονομία της «φούσκας», δεν μπορεί πλέον, να συντηρείται άλλο αυτό το άντρο του αποπροσανατολισμού και της συγκάλυψης κάθε πολιτισμικής παράνοιας. (...) Θέλω να μου μιλήσεις ανοιχτά. Να μου πεις όλη την αλήθεια. Τι σκέφτεσαι όταν περνάς από το Γκάζι, τα Πατήσια, το Παγκράτι; Tι σου έρχεται στο μυαλό όταν επισκέπτεσαι το γραφείο φίλου στην Πειραιώς και παρατηρείς από το τζάμι το απέναντι ερείπιο; Ή όταν βλέπεις τις τεράστιες «υπογραφές» των κατασκευαστών στους τοίχους των «εκτρωμάτων» που έχτισαν; Προβληματίστηκες ποτέ με τις δεκάδες κεραίες στις ταράτσες (μόνο μία χρειάζεται για όλη την πολυκατοικία...!), ένιωσες άσχημα με τους «ατάκτως ερριμμένους» ηλιακούς, με τα «καγκελωμένα» (χωρίς λόγο) μπαλκόνια ή με τις ακανόνιστες γραμμές στο απόλυτα αναρχικό πολεοδομικό τοπίο της Αθήνας. Ξέρω τι θα μου πεις. Το συνήθισες, σου πέρασε απ΄ το μυαλό ότι κάτι δεν πάε