IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η στρατηγική αναβάθμιση της ΝΑ Μεσογείου.   Η συνειδητοποίηση των πολιτικών περιορισμών που δημιουργεί στη γεωπολιτική αυτονομία των ευρωπαϊκών κρατών η υπερεξάρτηση της Ε.Ε. από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες αλλάζει δραματικά τις σταθερές της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής   Η συνειδητοποίηση των πολιτικών περιορισμών που δημιουργεί στη γεωπολιτική αυτονομία των ευρωπαϊκών κρατών η υπερεξάρτηση της Ε.Ε. από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες αλλάζει δραματικά τις σταθερές της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής. Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, η αντικατάσταση περίπου 170 δισ. κυβικών μέτρων ρωσικού Φ.Α. είναι πρακτικά αδύνατη πριν από το 2024-2025 καθώς οι ρωσικές εξαγωγές ισοδυναμούν περίπου στο μισό του συνόλου των ευρωπαϊκών εξαγωγών και από το 40% της τελικής ευρωπαϊκής κατανάλωσης. Εως το τέλος, ωστόσο, της τρέχουσας δεκαετίας, η εξάλειψη των ρωσικών εξαγωγών από την Ε.Ε. είναι εφικτή υπό δύο αυστηρές προϋποθέσεις: α) Να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή Φ.Α. και β) να μεγιστοποιηθεί η διαφ

Η εμπλοκή της Τουρκίας ως διαμεσολαβητής στο Ουκρανικό, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις για την Ελλάδα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (δεξιά) υποδεχόμενος της αντιπροσωπείες της Ρωσίας και της Ουκρανίας για διαπραγματεύσεις στο παράρτημα της τουρκικής προεδρίας στα ανάκτορα του Ντολμαμπαχτσέ στην Κωνσταντινούπολη ASSOCIATED PRESS   Οι οικονομικές και ενεργειακές επιπτώσεις του πολέμου στην  Ουκρανία  είναι εύλογο να απασχολούν τους πολίτες. Το να μονοπωλούν όμως αυτές οι συνέπειες την προσοχή της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου όταν τα προβλήματα με μια αναθεωρητική  Τουρκία αυξάνονται, δεν είναι καθόλου σοφό. Κι αυτό γιατί τα διακυβεύματα στον πόλεμο της Ουκρανίας και οι πολλές ανακατατάξεις συμμαχιών που σημειώνονται παγκόσμια, επηρεάζουν άμεσα τη διεθνή θέση μας αλλά και τα ελληνοτουρκικά. Η απλή τρέχουσα διαχείριση δεν είναι αρκετή, όταν κινδυνεύουμε σε διάφορα ανοιχτά μέτωπα να υποστούμε ζημιές, ιδίως μάλιστα αφού θα έχουμε απωλέσει και τις ευκαιρίες αποτροπής τους.

  ΣΚΙΤΣΟ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ   Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η Τουρκία. Από ελληνικής σκοπιάς παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την αντιμετώπιση του πολέμου στην Ουκρανία από πλευράς της Τουρκίας. Μιας χώρας που μας έχει συνηθίσει να πατά σε δύο βάρκες και να εκμεταλλεύεται τις δεθνείς ισορροπίες για να εξυπηρετεί τα εθνικά της συμφέροντα. Συγκρίνουμε δε την πολιτική της με τη δική μας, πάντα ασφυκτικά προσδεδεμένης στο άρμα της Δύσης και ειδικότερα στο αμερικανικό άρμα. Μια πρόσδεση που δεν απορρέει μόνο από τις  συμβατικές υποχρεώσεις μας που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ, αλλά από έναν υπερβάλλοντα ζήλο που δεν διακρίνει πολλές άλλες χώρες είτε ανήκουν στο ΝΑΤΟ, είτε στην ΕΕ. Έτσι η Τουρκία, ισορροπώντας ανάμεσα στην Ουκρανία και τη Ρωσία καταφέρνει να διατηρεί καλές σχέσεις και με τις δύο εμπόλεμες χώρες, καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία και να ασκεί μάλιστα ρόλο διαμεσολαβητή. Το δε άκρον άωτον αυτού, η ίδια η Ουκρανία

Η Ελλάδα δεν μαθαίνει από τα λάθη της: Οι ελληνικές ανησυχίες αντιμετωπίζονται με φιλικά χτυπήματα στην πλάτη… Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνήθως ως φάρσα. Παρά το γεγονός ότι διδάσκεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια για κάποιον ακατανόητο λόγο οι λαοί αλλά και οι ηγεσίες τους έχουν την τάση να επαναλαμβάνουν γνωστά ιστορικά λάθη. Είναι γνωστό από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ότι όταν η Δύση βρισκόταν σε κρίση με την Ανατολή η μετοχή της Τουρκίας ανέβαινε. Αυτή την ιστορική πραγματικότητα δεν την εμπέδωσε ποτέ η Ελλάδα και συγκεκριμένα η ηγεσία της. Και το βλέπουμε ξανά μπροστά μας: η κατοχική Τουρκία που κατέχει το 40% της Κύπρου και τμήμα του εδάφους της βόρειας Συρίας εμφανίζεται ως έντιμος διαμεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και προσπαθεί μάλιστα να μετατρέψει τον εαυτό της σε εγγυήτρια – ειρηνική  δύναμη τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει επιβάλλει καμία κύρωση ενάντια στην Ρωσία! Και σαν να μην φτάνει αυτό λαμβάνει τα εύσημα  και τα ευχαριστώ από όλους τους συμμ

  Η ειρωνεία της ιστορίας θέλει τις ευρασιατικές δυνάμεις να αναλαμβάνουν τη σταθεροποίηση της κεντρικής Ασίας, την ίδια ώρα που η Ευρώπη ζει τη μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση στο έδαφός της μετά από δεκαετίες.   Λαβρόφ και Ουάνγκ σχεδιάζουν το μέλλον του Αφγανιστάν. Είναι οι (ενθαρρυντικές, αλλά όχι καταληκτικές) συνομιλίες που διεξήχθησαν στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ της ρωσικής και της ουκρανικής αντιπροσωπείας το σημαντικότερο διπλωματικό μέτωπο των ημερών; Όχι απαραίτητα, Απόδειξη, το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών προσφέρει στον εαυτό του την πολυτέλεια επίσημων ταξιδιών σε προορισμούς πολύ απομακρυσμένους από την εστία του ουκρανικού δράματος. Ο Σεργκέι Λαβρόφ προσγειώθηκε σήμερα στη Χουανγκσάν της ανατολικής Κίνας, για την πρώτη επίσκεψή του στη χώρα του Σι Τζινπινγκ μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με αφορμή τις υψηλού επιπέδου συνομιλίες που διοργανώνονται από τους Κινέζους οικοδεσπότες με αντικείμενο την κατάσταση στο Αφγανιστάν. Πρόκειται γ

Έχουμε καμιά πολιτική ή θα φάμε κανένα χαστούκι και θα ’ναι όλο δικό μας;   Κρίμα στην Κύπρο. Τώρα, για να έχουμε καλό ερώτημα, εμείς έχουμε κάποια πολιτική για να συμμετέχουμε στις εξελίξεις ή για να μην φάμε κανένα χαστούκι και να είναι όλο δικό μας; Διότι, συμβαίνουν γύρω μας κοσμοϊστορικά γεγονότα, που μπορεί να έχουν την αφορμή ή τη βασική τους αιτία τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά αυτά που μας επηρεάζουν πιο άμεσα (κατακούτελα, θα το έλεγα) συμβαίνουν στην Τουρκία. Και το ανησυχητικό είναι πως είμαστε απόντες, κι εμείς και η Ελλάδα, ως να μην μας αφορούν. Ή, ως να έχουμε άλλα πιο σημαντικά ζητήματα να απασχολούν την ηγεσία μας και δεν έχει χρόνο. Έχει τις προεδρικές εκλογές, τον τουρισμό που δεν θα έρθει, την τοπική αυτοδιοίκηση, τα εκατομμύρια των Ρώσων και των Ουκρανών που θα χάσουμε… Σημαντικά κι αυτά, αλλά τι πιο σημαντικό από το ότι ξανακέρδισε τον ρόλο της η Τουρκία στη διεθνή σκηνή και υπάρχει πάλι ο κίνδυνος να πάθουμε ό,τι και το 2004. Όταν οι Αμερικάνοι προσπαθούσ

       Με  την   τουρκική  απειλή  των  μη  επανδρωμένων συστημάτων κάθε είδους  και  κατηγορίας  να  έχει πλέον   καθημερινή   παρουσία  στο  χώρο   του   Αιγαίου  και   του  Έβρου  αλλά  και   σε   θέατρα  ευρείας   κλίμακας  πολεμικών    επιχειρήσεων, όπως  η  Ουκρανία,  η    ΑΔΡΑΝΕΙΑ  ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ  της ελληνικής  πολιτικής   και στρατιωτικής  ηγεσίας για την τάχιστη προσαρμογή στις εξελίξεις  και στα νέα    επιχειρησιακά δεδομένα είναι   ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΗ!!! AeroVironment Switchblade για τις ουκρανικές δυνάμεις – Νέα άμεση εγγύς υποστήριξη από αέρος και η ελληνική άρνηση προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Πρόσφατα το DP αναφέρθηκε στη δράση, ή στη χρήση περιφερόμενων πυρομαχικών τύπου KUB της θυγατρικής της kalashnikov, Zala Aero , στο Κίεβο. Το όπλο αυτό αξιοποιήθηκε εκτεταμένα και αξιολογήθηκε στο θέατρο επιχειρήσεων της Συρίας τα τελευταία χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για το αμερικανικό Switchblade 300/600 όπως θα δούμε, που πρόσφατα έγινε γνωστό ότι θα εξοπλίσει και τις ουκρανικές δυ

  Γερμανοί στρατιώτες με φόντο το φλεγόμενο Δίστομο  Βήματα πριν τον Εμφύλιο: Αντίποινα των Δυνάμεων Κατοχής στην Ελλάδα, 1941-1944. Ο όρος «αντίποινα» υποδηλώνει τις συλλογικές ποινές που επέβαλαν οι αρχές Κατοχής στον άμαχο πληθυσμό. Δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα αλλά εντάσσονται στη λογική της φασιστικής βίας και στην καθυπόταξη των πληθυσμών στην εξουσία του Άξονα. Στα πλαίσια του διεξαγόμενου «ολοκληρωτικού πολέμου» παραμερίστηκε κάθε έννοια ανθρωπίνου δικαίου με ύψιστο στόχο την εξοικονόμηση πολύτιμου γερμανικού αίματος. Η διαταγή του «Διοικητή Ενόπλων Δυνάμεων Νοτιοανατολικής Ευρώπης» στις 28 Οκτωβρίου 1942 είναι χαρακτηριστική από αυτή την άποψη: Όλες οι εμφανιζόμενες εχθρικές ομάδες θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να εξοντωθούν μέχρι τον τελευταίο άνδρα. [...] Πρόκειται για έναν ολοκληρωτικό πόλεμο. Η υποστήριξη απόψεων, όπως η ακόλουθη: «ο ηρωισμός ενός λαού που αγαπάει την ελευθερία» είναι άτοπη. Πρόκειται για πολυτιμότατο γερμανικό αίμα. Γι αυτό αναμένω από κάθε διοικητή

    Πληθωριστικές παρενέργειες. Υπάρχουν στοιχεία που δεν καταμετρούνται στις επίσημες στατιστικές. Οπως, για παράδειγμα, τα ασανσέρ που είναι εκτός λειτουργίας γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για τη συντήρησή τους. Ή ο εργάτης που ζητάει 30 ευρώ προκαταβολή από τον (γλίσχρο) μισθό του επόμενου μήνα, για να καλύψει κάποιες «έκτακτες» ανάγκες. Ή τα διαμερίσματα όπου οι ένοικοι υποκαθιστούν τη θέρμανσή τους με κουβέρτες. Αν νομίζετε ότι τα φαινόμενα είναι σπάνια, κάνετε λάθος. Περίπου το 29% των συμπατριωτών μας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής, βρίσκονται στο όριο ή κοντά στο όριο της φτώχειας. Ο επίσημος πληθωρισμός τον Φεβρουάριο έτρεχε με 7,2%. Για τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά, για τους ανέργους και εκείνους που έχουν δουλειά αλλά αμείβονται με τον βασικό μισθό, ο πληθωρισμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Οπως και για εκείνους που έχουν μισθούς της τάξης των 1.000 ή των 1.200 ευρώ. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήγαγε πανεπιστημιακό ίδρυμα για λογαριασμό γνωστής επιχείρησης, ένας μισθός 1.000 ευρώ