IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο φειδωλός σε δημόσιες δηλώσεις για το ελληνικό χρέος στην Ουάσιγκτον κ. Draghi εμφανίζεται να τραβάει... το μανίκι σε Ευρώπη, ΗΠΑ και ΔΝΤ για το ίδιο ζήτημα στη διάρκεια των τελευταίων επαφών του στην αμερικανική πρωτεύουσα.   Από συνομιλητές του φέρεται να επισείει την προσοχή, ειδικά των Aμερικανών και του ΔΝΤ στις "ανεξέλεγκτες” συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν για την Ευρωζώνη, οι επιπτώσεις ενός νέου ελληνικού "ατυχήματος” σε ένα γκρίζο λόγω βρετανικού δημοψηφίσματος, οικονομικής επιβράδυνσης και άλυτου προσφυγικού προβλήματος, ευρωπαϊκό περιβάλλον. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο από τις παρεμβάσεις του, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, το κατά πόσο υιοθετεί τις επίμονες εκτιμήσεις του ΔΝΤ για το αδύνατο της στόχευσης και διατήρησης πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 στο ελληνικό πρόγραμμα. Αντίθετα εκείνο στο οποίο η ΕΚΤ εμφανίζεται να ταυτίζεται με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ είναι το ασφαλιστικό και τα "κόκκινα δάνεια”...  Από την άλλη πλ

Στη διάρκεια της δεκαετίας του '90, ο Σόιμπλε ήταν ένας από εκείνους που συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε ο επικεφαλής της μέλλουσας τότε να δημιουργηθεί ΕΚΤ να είναι παντοδύναμος και ανεξάρτητος, ώστε να μην μπορεί να επηρεασθεί ή να καμφθεί από πολιτικές πιέσεις και παρεμβάσεις. Μια αναγωγή δηλαδή των αρμοδιοτήτων του επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σήμερα, όπως επισημαίνει σε σχετικό της δημοσίευμα η Wall Street Journal, ο Σόιμπλε κατηγορεί ευθέως τον Ντράγκι ότι με την ποσοτική χαλάρωση και τα αρνητικά επιτόκια ευθύνεται τουλάχιστον για το 50% των ψήφων που απέσπασε στις πρόσφατες τοπικές εκλογές σε τρία ομόσπονδα κρατίδια η ακροδεξιά και ευρωσκεπτικιστική Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Και βέβαια, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν πρόκειται να περιορισθεί σε μια κατ' ιδίαν επισήμανση καθώς, σύμφωνα με την έγκυρη ιστοσελίδα Eurointe-lligence, είναι αποφασισμένος να αναζητήσει συμμαχίες σε παγκόσμιο επίπεδο -στο Συμβούλιο Υπουργών Οι

Kίνδυνος μίας «πρωτοφανούς τραπεζικής κρίσης» ... Ο συναγερμός είναι πανευρωπαϊκός και... ακούγεται ξεκάθαρα απ' άκρη σ' άκρη στη Γηραιά Ήπειρο, προειδοποιώντας για μία νέα κρίση. Οι επενδυτές εγκαταλείπουν τις τράπεζες και οι τραπεζικές μετοχές δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα με αποτέλεσμα οι αποτιμήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό να «φλερτάρουν» με το ναδίρ. Αφορμή είναι το εκρηκτικό κοκτέιλ που συνθέτουν η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και το φαινόμενο των «κόκκινων» δανείων. Όμως η πραγματική ανησυχία σχετίζεται με τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ευρώπης, όπως οι γερμανικές και οι γαλλικές. Έντονες είναι οι διεργασίες σε Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη καθώς ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος έχει ατύπως κηρυχθεί σε κατάσταση... έκτακτης ανάγκης. Οι επενδυτές εγκαταλείπουν τις τράπεζες και οι τραπεζικές μετοχές δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα με αποτέλεσμα οι αποτιμήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό να «φλερτάρουν» με το ναδίρ.

Ο στραγγαλισμός των ελληνικών τραπεζών είναι από νομικής και οικονομικής άποψης αδικαιολόγητος, υποστηρίζει σε ανάλυση του o αρθρογράφος των Financial Times, Martin Sandbu. Δεν είναι ούτε ο ελληνικός λαός, ούτε καν το eurogroup που θα παίξει ρόλο στις εξελίξεις. Όλα εξαρτώνται από μια μικρή ομάδα ανθρώπων: το ΔΣ της ΕΚΤ .  Το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, γράφει ο Sandbu,προκλήθηκε από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας  να κάνει το αντίθετο από ό,τι έπρεπε προκειμένου να αποφευχθεί μια επιδρομή στις τράπεζες. Δηλαδή, αντί να συνεχίσει την χρηματοδότηση έναντι εγγυήσεων- που κάτω από κανονικές συνθήκες είναι ασφαλείς- έκοψε τη γραμμή ζωής του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.  Έτσι στην Ελλάδα τρομοκρατημένοι οι πολίτες έτρεξαν για μετρητά. Οι τράπεζες όμως είχαν λίγα μετρητά. Και κανονικά θα έπρεπε να μπορούν να προμηθευτούν από την Κεντρική Τράπεζα της ευρωζώνης, προσφέροντας ως εχέγγυα τις επενδύσεις τους έναντι του δανείου. «Οταν όμως η κυβέρνηση στην Αθή

Στην αρχή της άνοιξης του 2011, όταν ο τότε επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ Βέμπερ παραιτήθηκε από το αξίωμά του και αποσύρθηκε από την κούρσα διαδοχής του Τρισέ στην ΕΚΤ, ο Ντράγκι παρουσιάστηκε στα γερμανικά ΜΜΕ ως Γερμανός με ιταλικό κοστούμι! Εναν χρόνο αργότερα παρουσιαζόταν ως δόλιος δεξιοτέχνης της ίντριγκας που ξεγέλασε το Βερολίνο για να συγκρουστεί με την πολιτική της Γερμανίας. Η υλοποίηση της ποσοτικής χαλάρωσης στις αρχές του χρόνου σχολιάστηκε εντός και εκτός Ελλάδας ως δεύτερη «πτώση του τείχους του Βερολίνου ». Μια εικόνα που απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, από τα τέλη Ιουλίου του 2012, το δίδυμο Μέρκελ - Ντράγκι είναι το «κλειδί» των ισορροπιών στην Ευρωζώνη. Μiα σχέση που τόσο η καγκελάριος όσο και ο κεντρικός τραπεζίτης τη θέλουν όσο το δυνατόν πιο διακριτική, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μία σχέση άλλοτε συνενοχής και άλλοτε ανοχής. Με αυτήν τη συνταγή η Ευρωζώνη θωρακίστηκε για δυόμισι χρόνια από τις πιέσεις των

 Πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα η εικόνα μιας Ευρωζώνης σε ανάκαμψη πριν καν τελειώσει ο Μάρτιος, ο πρώτος μήνας της υλοποίησης της ποσοτικής χαλάρωσης που ανακοίνωσε ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ντράγκι, στις 22/1; Αν πιστέψουμε τη χθεσινή «Wall Street Journal» που επικαλείται τα στοιχεία δανειακών χορηγήσεων της ΕΚΤ, η ποσοτική χαλάρωση έχει ήδη πυροδοτήσει επιστροφή στην ανάπτυξη. Στους αντίποδες βρίσκεται προχθεσινό τηλεγράφημα του Reuters που διαπιστώνει ότι το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης είναι φοβικό απέναντι στους κινδύνους της δανειοδότησης, αλλά και οι εταιρείες φοβούνται να ανοιχθούν σε δανεισμό, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιείται επαρκώς η πρόσθετη ρευστότητα που παρέχει η ΕΚΤ. Επιπλέον, επισημαίνεται στο ίδιο κείμενο, υπάρχει εγγενής αντίφαση ανάμεσα στη στόχευση της ποσοτικής χαλάρωσης και την υποχρέωση των τραπεζών από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Εποπτική Αρχή να δεσμεύουν κεφάλαιο ως διασφάλιση ενδεχόμενης αδυναμίας εξυπηρέτησης δανείων. Προχθές Πέμπτη, μιλών

Προχθές στο Ευρωκοινοβούλιο ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, έδωσε μια συγκρατημένη αισιοδοξία στο ακροατήριό του, καθώς η ποσοτική επέκταση και η χαμηλή τιμή του πετρελαίου είναι μια ευνοϊκή συγκυρία που ενισχύει την προσπάθεια αποφυγής του σπιράλ αποπληθωρισμού. Μία μέρα νωρίτερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε παράταση π ροσαρμογής στη Γαλλία μέχρι το 2017 και απάλλαξε το Βέλγιο και την Ιταλία, αποφαινόμενη ότι οι αναθεωρημένοι προϋπολογισμοί που κατέθεσαν για το 2015 είναι εντός του πλαισίου του Δημοσιονομικού Συμφώνου. Την ίδια στιγμή και εν μέσω δυσκολιών και παλινδρομήσεων, η εκεχειρία στην Ανατολική Ουκρανία που συμφωνήθηκε ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα με μεσολάβηση της Μέρκελ και του Ολάντ αφήνει συγκρατημένη αισιοδοξία σταθεροποίησης με διάρκεια. Αθροιστικά όλα τα παραπάνω προβάλλουν εκ πρώτης όψεως ευνοϊκά για τη Γερμανία, καθώς φαίνεται να επιτρέπουν μια στροφή με τους βραδείς ρυθμούς της στην Ευρωζώνη και με διαχειρίσιμο πολιτικό κόστος. Ολα τα παραπάνω είναι όμως

Οι κρίσεις  -αυτή που περνά η Ευρώπη από το 2008 δεν αποτελεί εξαίρεση-   δρουν ως ισχυροί αποκαλυπτικοί μηχανισμοί.   Από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, η απειλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να κόψει κάθε τροφοδοσία του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν είναι πλέον υπόθεση  -που αναφέραμε τη Τρίτη στις στήλες μας-  αλλά πραγματικότητα. Ο εκβιασμός είναι σαφής: εάν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν εγκαταλείψει, τον Φεβρουάριο, την εφαρμογή του προγράμματος της, οι ελληνικές τράπεζες θα στερηθούν από οξυγόνο.  Στη σύγκρουση μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου  -και τα ανταγωνιστικά οικονομικά σχέδια τους-  το θεσμικό ίδρυμα που διευθύνεται από τον Mario Draghi, πρώην στέλεχος της Goldman Sachs 1, επέλεξε το στρατόπεδο του . Δεν ήταν έκπληξη. Η υποτιθέμενη ουδετερότητα των κεντρικών τραπεζών   -νεοκλασικό τέχνασμα  που σχεδιάστηκε για να αφαιρέσει τον έλεγχο του νομίσματος από τη περίμετρο της δημοκρατίας-  σπεύδει να εξαφανιστεί μόλις διακυβεύονται ο