IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Αν τολμούσε ο πρωθυπουργός τα «ουσιώδη»  Η λογική των δανειστών μας απλή, τετράγωνη: Δανειστήκατε, χρωστάτε, θα πληρώσετε. Αφού δεν έχετε χρήματα, θα υποστείτε κατάσχεση: κοινωνικής περιουσίας, εθνικού σας πλούτου. Εναλλακτική προσφορά μας: Να συνομολογήσετε την επιτρόπευση του κράτους σας, τον άμεσο, επιτόπιο έλεγχο της οικονομίας και κάθε πτυχής του κρατικού σας μηχανισμού. Οπως γίνεται πάντοτε σε κάθε χώρα νικημένη: Θα είσαστε υπό κατοχήν, όχι από στρατό κατοχής, από «θεσμούς». Εξόφθαλμα δεδομένη η αδυναμία-ανημπόρια μας να αντισταθούμε: Δεν έχουμε ερείσματα αντίστασης, έρμα πίστης στην αξιοπρέπειά μας, στην Ιστορία μας, σε ποιότητες ζωής που χωρίς αυτές δεν έχει νόημα να υπάρχεις. Γλώσσα, κάλλος της γης μας, Τέχνη των προγόνων μας, λαϊκή βιωματική παράδοση «νοήματος», λογαριάζονται (στην καλύτερη περίπτωση) ρητορικός ρομαντισμός, αερολογία. Αυτό που προέχει στη ζωή μας είναι το χρήμα, χαρά ζωής και νόημα ζωής δίνει μόνο το χρήμα, ο κοινός τρόπος, η οργάνωση και οι προ

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ  Ο Σόιμπλε στέλνει τελεσίγραφα για τη λειτουργία της… δημοκρατίας, το Spiegel καλεί διδάκτορα ψυχοπαθολογίας για να «αναλύσει Τσίπρα και Βαρουφάκη» και η Ελλάδα απαντά ανοίγοντας θέμα δημεύσεων των γερμανικών περιουσιακών στοιχείων. Θα μπορούσε να είναι κι ο νέος.. ελληνο-γερμανικός πόλεμος, εάν δεν ήταν απλώς η επιτακτική ανάγκη αμφότερων των μονομάχων να επιδείξουν το τρόπαιο του νικητή στην εσωτερική τους πολιτική αρένα. Η μάχη του «έντιμου συμβιβασμού» στην Ευρώπη δεν έχει ακόμη τελειώσει, το ηθικό δίκαιο της Ελλάδας μπορεί να είναι προφανές - εξίσου προφανές όμως είναι και το γερμανικό δίκαιο της πυγμής. Κι όσο κι αν το έως τώρα σκορ δεν είναι «win-win», o χερ Σόιμπλε απέχει ακόμη αρκετά από το να διακηρύξει την ολοκληρωτική και, κυρίως, ταπεινωτική για τον αντίπαλο νίκη. Ως εκ τούτου ο «πόλεμος» κρίνεται αναγκαίος – ίσως, δε, ακόμη πιο αναγκαίος για τον γερμανό υπουργό Οικονομικών απ’ ό,τι για τον έλληνα ομόλογό του. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

(...)  Η πραγματική αξία των εθνικών μας αφηγήσεων Ιστορικός δεν είμαι και αδυνατώ να κρίνω κατά πόσον εθνικές αφηγήσεις, όπως εκείνη περί του Χορού του Ζαλόγγου, του Μυστικού Σχολειού κ.λπ., ανταποκρίνονται σε πραγματικά, ιστορικά γεγονότα.  Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να αξιολογήσω την σημασία των εθνικών αφηγήσεων για μένα προσωπικά, και απολύτως ανεξάρτητα από τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας.  Θυμάμαι μια συζήτηση που είχα, όταν ήμουν ακόμα στο σχολείο, με τον αγαπητό μου δάσκαλο, τον ποιητή Ματθαίο Μουντέ, που κάποιοι από εμάς είχαμε την τύχη να μας διδάσκει το μάθημα των Θρησκευτικών για τέσσερα συναπτά χρόνια (1974-78). Η γενναιοδωρία του Μουντέ απέναντι σε ανόητα παιδιά όπως ο υπογράφων ήταν μοναδική. Αφιέρωνε ώρες ολόκληρες στο διαμέρισμά του πίσω από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός ώστε να συζητάμε τα Σαββατοκύριακα περί φιλοσοφίας, λογοτεχνίας, ποίησης, μουσικής, και ό,τι άλλο έφερνε η κουβέντα. Σεβόταν απόλυτα τη δεδηλωμένη (από τότε) αθεΐα

O νέος υπουργός Οικονομικών, με βλέμμα, ανάστημα, ετοιμολογία και ενδυματικές προτιμήσεις που δεν λυγίζουν ενώπιον ευρω-ενωσιακών εξοχοτήτων, εξάπτει, ως πρωτοφανής ελληνική υπουργική εκδοχή, το ενδιαφέρον των τηλεοπτικών φακών, αποσταθεροποιεί την πόζα υπεροψίας βλοσυρών ευρω-μανδαρίνων και διευρύνει με γεωμετρική καθημερινά πρόοδο τον μεγάλο κύκλο δημοτικότητας που τον περιέβαλε ήδη στον ακαδημαϊκό κόσμο –στο εξωτερικό. Μολονότι καταφέρνει έτσι να προβάλλει και να εντυπώνει στην προσοχή και στον νου της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης το ελληνικό μήνυμα μιας άλλης Ευρώπης, υποσκάπτοντας την μοιρολατρική παραίτηση και τον εθισμό στην υποταγή, οι τρόποι που το επιτυγχάνει φαίνεται να προσβάλλουν την αισθητική μεγάλου μέρους του ελλαδικού πολιτικού και δημοσιογραφικού προσωπικού- τα οποία διακρίνονται, ως γνωστόν, για τα αυστηρά αισθητικά τους κριτήρια... Χρήσιμο λοιπόν φαίνεται, για την αποκατάσταση κάποιας ισορροπίας στην πλάστιγγα κρίσεως, να ακουσθεί και η μαρτυρία ενός ξένου κα

Διαβάζουμε ότι κάποιοι μάνατζερς κερδοσκοπικών επενδυτικών ταμείων (hedge funds) του Λονδίνου «φρίκαραν» μετά από συνάντησή τους με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι τους παρουσίασαν τις προθέσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε μεταξύ τους. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τα hedge funds θα εγκατέλειπαν την χώρα έτσι κι αλλιώς, με οποιαδήποτε κυβέρνηση ante portas. Και ότι όσο πιο γρήγορα φύγουν τόσο καλύτερα. Γιατί να φύγουν; Δεν θέλουμε τις επενδύσεις τους; Όχι ιδιαίτερα! Τα hedge funds ποτέ δεν επενδύουν παραγωγικά. Δεν είναι η δουλειά τους αυτή. Δουλειά και σκοπός τους είναι να αγοράσουν κάποια χαρτιά φτηνά, ελπίζοντας ότι οι τιμές των χαρτιών που αγόρασαν θα αυξηθούν γρήγορα, θα ξεπουλήσουν στα γρήγορα (πολλές φορές εντός λεπτών της ώρας) και θα μεταβούν σε νέα πεδία δόξης λαμπρά χωρίς κανένα ενδιαφέρον για το τι θα αφήσουν πίσω τους. Μόνο στην απελπισμένη Μνημονιακή Ελλάδα μπορούσε να γιορταστεί ως χαρμόσυνο νέο (όπως έγινε το 2012) η έλευση

Photo: Niv Singer/Flickr Ο τ. υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ Timothy Geithner το επιβεβαίωσε σε μια μαγνητοφωνημένη συζήτηση που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας(*):  Τον Φεβρουάριο του 2010, οι βορειοευρωπαίοι ηγέτες, αγνοώντας την λαίλαπα που θα συμπαρέσυρε ολόκληρη την ευρωζώνη, παραδόθηκαν στην οργή εναντίον της «άσωτης» Ελλάδας και ήταν αποφασισμένοι να «συνθλίψουν τους Έλληνες», καθώς η Ελλάδα κατάφερε να χρεοκοπήσει εντός μιας νομισματικής ένωσης η αρχιτεκτονική της οποίας δεν προέβλεπε (και για αυτό δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει) μια τέτοια χρεοκοπία. Σε συνάντηση των G7 στον Καναδά, ο Geithner άκουγε εμβρόντητος τους βορειοευρωπαίους συναδέλφους του να λένε: «Θα τους μάθουμε ένα μάθημα. Είναι απαίσιοι. Μας είπαν ψέμματα. Είναι καθήκια, άσωτοι και εκμεταλλεύτηκαν τους θεσμούς. Θα τους συνθλίψουμε. Αυτή ήταν, βασικά, η στάση τους. Όλων τους.» Η αντίδραση του Geithner ακούγοντας αυτές τις έξαλλες κουβέντες δεν ήταν να ανησυχήσει για το μέλλον των ελλή

Με αφορμή τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τα αποτελέσματα των stress tests των τραπεζών, αποκτά ένα ακόμα πιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον το άρθρο του καθηγητή Γιάννη Βαρουφάκη στο HOT DOC που κυκλοφορεί, για τον τρόπο που τελικά τα πορίσματα παίρνουν «σάρκα και οστά»…  Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο: Φανταστείτε το δράμα του να είσαι έντιμος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και να σε έχουν στείλει στην Αθήνα να ελέγξεις τα λογιστικά βιβλία των τεσσάρων ελληνικών τραπεζών. Κατ΄αρχάς, γνωρίζεις πως δεν χρειάζεται να πασχίσεις ιδιαίτερα για να καταλήξεις στο συμπέρασμα πως το πόρισμά σου, αν είναι να πεις την αλήθεια, είναι προδιαγεγραμμένο: τράπεζες με βιβλίο δανείων από τα οποία τουλάχιστον το ένα τρίτο είναι μη εξυπηρετούμενα (κοινώς έχουν σκάσει) έχουν πτωχεύσει. Τελεία και παύλα. Μπορείς όμως να γράψεις ένα τέτοιο πόρισμα; Θα πέσουν να σε φάνε οι ίδιοι οι προϊστάμενοί σου στην Φραγκφούρτη. Ο λόγος απλός: Έστω ότι βγαίνει αυτό το πόρισμα για μια τράπ

1.  Το τεστ της αντοχής μας Νο 2  --------------------- Tα μάθατε τα νέα; Οι ελληνικές τράπεζες, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών της Ευρωζώνης, πέρασαν τα τεστ αντοχής της ΕΚΤ! Περιχαρής ο έλλην πρωθυπουργός ζητά από τους πολίτες να σηκώσουν το κεφάλι, να πιστέψουν επί τέλους πως η χτεσινή Κυριακή επιβεβαίωσε το τέλος της κρίσης, να στρέψουν την πλάτη στην αντιπολίτευση που επιβουλεύεται την έξοδο από το Μνημόνιο. « Τα τεστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών» είπε ο κ. Σαμαράς , « ξεπέρασαν κάθε προσδοκία, πλέον, βήμα-βήμα, πάνω σε στέρεες βάσεις, βγαίνουμε από την κρίση. Έτσι μόνον δημιουργείται μια νέα Ελλάδα, και υπερήφανη και οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη. Αυτή την πορεία δεν επιτρέπεται να την ανακόψει κανείς» , αναφερόμενος προφανώς σε κακεντρεχείς τύπους σαν και μένα που μια καλή κουβέντα δεν έχουμε να πούμε για τις επιτυχίες της συγκυβέρνησης. Από κοντά και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος αδράχνει την ευκαιρία να μας κοιτάξει στα μάτια κα